Smiling Melt ยิ้มละลายใจ ให้นายซาลาเปา yeryeo

ลำดับตอนที่ #4 : [yeryeo] ตื่นเต้นๆๆๆ >///

 
(เย่แอบโหด ==")

 

4

"อะไรกันเนี่ย สองคนนี้ คยู…พี่งงไปหมดแล้วนะ" รยออุคถามแทรกขึ้นมากลางวง ขณะที่คนพวกนั้นหัวเราะกันไม่เลิก เยซองสบสายตากับคยูฮยอนจึงได้คำตอบว่า

 "ก็…ก็…เป็นเพื่อนร่วมงานกันน่ะ" คยูฮยอนได้ยินก็ตอบกับไปด้วยเสียงที่ไม่ราบเรียบนัก กลอกตามองหาคำตอบในอากาศ

“ใช่แล้วล่ะ พี่ทำงานที่เดียวกับคยูฮยอน”ท่านประธานก็ทำเป็นเออออตาม

คนถามก็ย่นคิ้วแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ มือเล็กเท้าสะเอว ส่งเสียงเล็กๆถามน้องชายของตน 

"แล้วทำไมต้องเรียกว่าท่านประธาน" 

"เอ่อ…เอ่อ…อ๋อ! พี่เยซองเค้าเป็นประธานอะ ประธาน...ชมรมร้องเพลง!!!!" 

"พี่เยซองเนี่ยนะ! " คนตัวเล็กยิงคำถามทันที ส่งสายตาประมาว่า`เหลือเชื่อ` ให้บุคคลที่ถูกกล่าวถึง 

"ก็ใช่น่ะสิ " เยซองยืนยัน ท่าทีไม่ค่อยน่าเชื่อถือซักเท่าไหร่

 "แล้วไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ" 

"เมื่อตั้งนานแล้วอะ พี่จำไม่ได้แล้ว"

“งั้นหรอครับ อยากฟังพี่เยซองร้องเพลงจังเลยอะ” แววตาเจ้าตัวเล็กเปี่ยมไปด้วยความหวัง ...ความหวังที่ว่าประธานชมรมร้องเพลงจะ
ร้องเพลงเพราะนะสิ(เลิกหวังเถอะ!!)

“เอ่อ ตอนนี้คงไม่ได้น่ะ พี่ต้องไปแล้ว”

“แล้วจะได้เจอกันตอนไหนล่ะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน ช่วงนี้พี่งานยุ่งด้วย”

“งั้น...พี่เยซองว่างๆแล้วกันนะครับ”

“ได้เลยรยออุค ไว้เจอกันนะ”

“ครับ บาย~”

เหลือเพียงนัยน์ตาสีน้ำตาลสองคู่ที่มองตามด้วยสายตาที่ไม่เหมือนกัน 

"พี่เยซองกลับเร็วจังเลยอะ คยูมาช่วยฉันกินหน่อยสิ" ผู้เป็นน้องลอบถอนหายใจ ดีนะที่รยอไม่สงสัยอะไรเขามากกว่านี้ ผ่านไปซักพัก… 

"คยูฮยอน แกรู้จักพี่เยซองได้ยังไง" 

"..." 

"นี่! พี่ถามไม่ได้ยินหรอ" 

"อา อะๆๆ…อะไรนะ!" 

"พี่ถามว่ารู้จักกับพี่เยซองได้ยังไง" คนถามถามหน้าตาเฉย ถามไปกินไปด้วยซ้ำ แต่คนถูกถามกลับทำอะไรไม่ถูก …

จะให้พูดว่าท่านประธานจ้างให้ไปออกแบบห้องทำงาน13ห้องของบริษัทแล้วก็เป็นหุ้นส่วนบริษัทด้วยก็เลยรู้จักกันน่ะหรอ ! โดนหนักแน่เลยเรา 

ความหวาดระแวงผุดขึ้นมาในหัวสมองของคยูฮยอน ในเมื่อโกหกแล้วก็คงต้องโกหกต่อไป เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน 

"ก็…ผมเคยไปชมรมร้องเพลงของพี่เค้า แล้วเค้าก็ร้องเพลงเพราะมากเลย ก็เลยขออยู่ชมรมด้วยแล้วก็สนิทกันน่ะ" คยูฮยอนถูไถไปได้หน้าตาเฉย ดีกว่าตกเป็นผู้ต้องสงสัยไปมากกว่านี้

 "จริงหรอ พี่ชักอยากไปชมรมของแกแล้วสิ"

 "ไม่ได้ๆๆๆ อย่าไปเลยพี่รยอ" ใบหน้าคมสะบักไปมาอย่างเร็ว 

"อ้าว! ทำไมล่ะ ก็แค่อยากไปฟังพี่เยซองร้องเพลงเฉยๆ" อย่าเลย...เพราะชมรมนี้มันไม่มีอยู่จริง *0*

"ให้พี่เค้ามาร้องให้ฟังที่นี่ก็ได้นี่" 

"เอางั้นก็ได้ แต่ชั้นยังไม่รู้จะบอกพี่เยซองยังไงน่ะสิ" 

"เอาเบอร์ไปมั้ยล่ะ" คยูฮยอนเสนอขึ้นอย่างไม่คิดอะไร

 "เห้ย! จะดีหรอ พี่เพิ่งรู้จักกันเองนะ" พี่ชายตัวเล็ก รู้สึกวูบวาบแปลกๆ หรือว่าน้องชายของเขาจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

"เอาไปเหอะ ไม่มีไรหรอก เผื่อผมมีธุระกับพี่เค้าแล้วโทรศัพท์ผมมีปัญหา จะได้ติดต่อกันได้" ถึงมันจะเป็นข้ออ้าง แต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่านี้นี่นา 

"ฟังดูมีเหตุผลดีนี่ ไหนเอาเบอร์มาซิ" คยูฮยอนหยิบโทรศัพท์ของมาจิ้มเบอร์เยซองให้พี่ชาย

“เอาเบอร์ไปน่ะ โทรหาเค้าด้วยนะ”

“โทรหรอ พี่เค้าจะไม่สงสัยหรอ”

“ไม่หรอกน่ะ เผื่อจะได้สนิทกันมั่ง พี่เยซองก็นิสัยดีนี่”

“ก็ได้ งั้นคืนนี้พี่จะโทรไป”

“อื้ม กลับบ้านกันเถอะ”

คยูฮยอนทอดสะพานซะยาวเชียว-_-“ 

ขอสามคำสำหรับคยูฮยอนตอนนี้ ‘ตาย-แน่-กู!!!!!!!!!!!!‘ /0[]0\" เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ 

โกหกเรื่องร้องเพลงไป ตานั่นร้องเพลงเป็นที่ไหนเล่า ร้องทีฝูงควายกระเจิง ถ้ารู้ว่าต้องไปร้องเพลงพี่แกคงรีบไปฆ่าตัวตาย!!! 

แล้วถ้าพี่รยอรู้อีกว่าพี่เยซองไม่ได้เป็นอย่างที่บอก ก็ซวยอีกรอบ นายโจวคยูฮยอนคงโดนถีบหัวส่งและตัดออกจากกองมรดกอย่างไม่ต้องสงสัย 

เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน เดี๋ยวต้องโทรไปเตี๊ยมกันก่อน 

ตู๊ดดดด~ 

"รับซะทีสิท่านประธาน....." 

ตู๊ดดดด~

 "เอ้อ~ ช้าโว้ย…ธุรกิจเยอะนักรึไง" 

ตู๊ดดดด~

 "ฮัลโหล คยูฮยอน" 

"เกิดเรื่องใหญ่แล้วท่านประธาน อยู่ๆพี่รยอก็อยากฟังท่านประธานร้องเพลงนะสิ!" 

"บ้าไปแล้ว! โกหกน่า ผมร้องเพลงไม่เป๊นนน!!! ><" 

"แต่ท่าน ผมให้เบอร์กับพี่รยอไปแล้ว เดี๋ยวซักพักเค้าคงโทรไปขอให้ท่านร้องเพลง" 

"โธ่เว้ย! แล้วใครใช้ให้คุณพูดแบบนั้นกันเล่า" ท่านประธานชมรมร้องเพลง(จอมปลอม) ยังไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน รยออุคกำลังจะโทรหาเขา ทำไงดีๆๆๆๆๆ  

"ตอนนั้นท่านประธานให้ผมโกหกเองช่วยไม่ได้ ผมก็พูดไปตามที่คิดน่ะสิ แล้วทำไมต้องโกหกด้วยเนี่ยผมไม่เข้าใจ" 

เอาแล้วไง…ลูกน้องขึ้นใส่ท่านประธาน ท่านประธานที่เครียดเรื่องงานอยู่แล้วก็ต้องมาเครียดเรื่องร้องเพลงอีก อนิจจาชีวิต…

ให้ผมไปทำไร่ทำนายังจะง่ายกว่าร้องเพลงนะเนี่ย งั้นเอางี้… 

"ไหนๆคุณก็พูดไปซะขนาดนั้นผมก็จะพยายามร้องเพลงละกัน แต่ก็ขอเวลาก่อน คุณช่วยไปอ้างรยออุคเรื่องก่อนว่าช่วงนี้ผมยังไม่ว่างหรืออะไรก็ได้" 

"ท่านประธานยังไม่บอกเลยว่าจะโกหกพี่รยอทำไม" 

 "..." 

"ท่านประธาน…ท่านประธาน ไม่ได้ยินหรอครับ" 

"อะไรนะ ผมไม่ได้ยินคุณพูดเลยอะ สัญญาณมันไม่ค่อยดีเลย แค่นี้นะ มีอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกัน สวัสดีครับ" 

ฮูว์~ คยูฮยอนอยากรู้มากเกินไป ผมอุ่ส่าห์ให้รยออุคไม่รู้เรื่องที่ผมเป็นประธานบริษัท แต่กลับต้องมาเครียดเรื่องร้องเพลง 

จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ผมร้องเพลงคือตอนอายุ13นะ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า‘แกร้องซะฝูงควายวิ่งแตกกระเจิงหมดเลยนะ‘ 

เฮ้อ! ทำไงดีเนี่ย ที่ผมโกหกไปก็เพราะไม่อยากให้รยออุคมองผมที่ภายนอก จนไม่ได้สัมผัสตัวตนของผม กลัวว่าเค้าจะเกรงใจผมมากเกินไป

ครืดดดดดด

“ใครโทรมาอีกล่ะเนี่ย ดึกดื่นป่านนี้” เยซองมองหน้าจอโทรศัพท์ก็ไม่รู้จักเบอร์นี้

“ฮัลโหล เยซองพูดครับ”

“ฮัลโหลพี่เยซอง ทายซิว่าใคร” ...เสียงผู้หญิง!!! ตายแล้วกู เผลอให้เบอร์ใครไปเปล่าวะ??

“หืม... ใครน่ะ ผมไม่รู้จริงๆ”

“พี่เยซองนี่ซื่อบื้อจริงๆ รยออุคไงครับ ” ...โธ่ นึกว่าใคร เฮ้ย! รยออุคหรอ! -////////////////-

“โธ่นึกว่าใคร ทำเสียงซะแอ๊บแบ๊วเชียว เหมือนเสียงผู้หญิงเลย”

“จริงหรอ ผมไม่ได้ทำเสียงนะ มันเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว”

“เอาเบอร์พี่มาจากไหนเนี่ยเรา”

"อ๋อ คยูฮยอนให้มาน่ะครับ" 

"หรอ ทำไมไม่ขอพี่เองล่ะ" 

"ก็ คยูบอกว่าเมมไว้ในเครื่องผม เผื่อโทรศัพท์เขาติดต่อพี่ไม่ได้" โธ่ นึกว่าอยากได้เบอร์ซะอีก (แห้วเลย)

“แล้ว โทรมามีอะไรรึเปล่าครับ”

“ไม่มี ก็แค่อยากเจอพี่เยซอง”

“งั้นหรอ อืม ไปเที่ยวกันมั้ย”

“ไปเที่ยวไหนอะ”

“ก็ไปเดินเล่น กินขนมแถวๆนี้นั่นแหละ”

“จริงหรอครับ พี่เยซองเลี้ยงนะ”

“ได้ๆ แล้วไปเจอกันที่ไหนดีล่ะ”

“เดี๋ยวพี่มารับผมที่ร้านละกัน พรุ่งนี้วันหยุดร้าน มารับซัก9โมง โอเคมั้ยครับ”

“ได้ๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ”

“ครับ ฝันดี พี่เยซอง”

“ฝันดี รยออุค”

วู้ววววว พระเจ้า! นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ผมจะได้ไปเที่ยวกับรยออุค แต่เหมือนชวนไปเดทมากกว่านะ แต่ช่วยไม่ได้รยออุคอยากเจอผมเองนี่ คิดไปคิดมา...ให้ความหวังป่ะเนี่ย!!

รยออุคจะคิดยังไง เยซองก็เมมเบอร์ไว้แล้วว่าชื่อ ‘Honey ^^’

“เฮ้อออ พรุ่งนี้แล้วสินะ ทำไงดีๆ” เยซองพึงพำกับตัวเอง พลิกไปพลิกมาบนที่นอน 

“ตีสอง!!!! อ๊ากกกก ชั้นเป็นบ้าอะไรเนี่ย ” 

“โทรหาคยูฮยอนดีกว่า เผื่อช่วยอะไรได้บ้าง”

ตู๊ดดดดดด

“เฮ้ยลืม ดึกป่านนี้มันจะรับเรอะ”

ตู๊ดดดดด

“แต่ยังไงก็ต้องรับอยู่ดี เพราะชั้นเป็นเจ้านาย ฮี่ๆๆ ;)” อ้าว แอบงี่เง่า

“หาววว โหล งึมงำๆ ..มีไร”

“คยูฮยอนนี้ ผมเองนะ เยซอง”

“ท่าน ปลา ทาน มี ไย หยอ” 

“พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเที่ยวกับรยออุคน่ะ”

“ก็ ไป เส่ จา ไป ไหน ก็ ปายยยยยยย”

“อ้าว ผมต้องทำยังไงล่ะ”

“จะ ทำ อะ ไร ก็ เชิญ ดู แล รยอ ดี ดี ด้วยยยย”

“แล้ว...รยออุคหลับรึยัง”

“หลับ ไป นาน แล่วววววว”

“โอเค ไปนอนไป ผมไม่กวนแล้ว”

“โอ เค ท่าน ปลา ทาน ครอกกกกกกกกกกกกกกก”

“มันมีสติอยู่เปล่าวะ แต่ก็สบายใจขึ้นเยอะ นอนดีกว่า”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตายแล้วววววว คยูหาเรื่องให้พี่เย่ทำไมลูก TT พี่เย่ในเรื่องผิดกับตัวจริงนะลูก อุคกี้ก็อ่อยกันเห็นๆ พี่เย่เลยชวนไปเที่ยวเลย(หรือเดท?) เขินแทน >////<

เม้นให้ด้วยน้า^^
  

(บ้าคลั่งฮิบาริอะค่ะ)