Smiling Melt ยิ้มละลายใจ ให้นายซาลาเปา yeryeo

ลำดับตอนที่ #12 : [yeryeo+kyumin]:: Trip itay5:: มันจะมากเกินไปแล้วนะ

ช่วงนี้หลายคนคงเปิดเทอมก็แล้วสินะ ไรท์เตอร์ก็เปิดแล้วแต่เหมือนให้มาอยู่หอเฉยๆ เหอะๆ มาวันแรกก็เจอเทศนาเลย เอาเถอะเดี๋ยวก็ชิน^^ เพื่อนม.6ที่กำลังเตรียมตัวเข้ามหาลัยก็สู้ๆนะ ไรท์เตอร์ก็สู้เหมือนกัน 555555(หนังสือเมิงยังไม่แตะเลยนะอิไรท์เตอร์==")
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

11

เหตุการณ์เมื่อคืนในห้องซองมิน

"ซองมิน ดูซิ นี่อะไร" รยออุคเปิดประตูเข้าไปในห้อง เจ้าของห้องกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับรายงาน
แต่พอเห็นนางฟ้าก็รีบย้ายร่างอวบออกมาทันที

"หื้ม...โห เจลาโต้นี่ รสบลูเบอร์รี่ด้วย ขอบใจนะรยออุค^^"

"ไม่เป็นไร ว่าแต่จะให้ชั้นเรียกคยูมาทำรายงานเลยรึเปล่า"

"ยังก็ได้ มานั่งกินด้วยกันเถอะ" ไม่อยากพูดถึงไอ้เป็ดนั่น พูดแล้วแค้นว้อย!

"ได้สิ"

"เป็นไงมั่ง เที่ยวสนุกมั้ย"

"สนุกมากเลย พี่ซีวอนพาไปตั้งหลายที่แน่ะ"

"ดีจัง พี่ยังไม่เคยพาชั้นไปไหนเลย"

"พี่ซีวอนอาจจะไม่ว่างก็ได้"

"คงงั้นมั้ง...พี่เยซองกับพวกนายโชคดีชะมัด" ซองมินก้มหน้านิ่งอมช้อน

"โชคดียังไงอะ"

"พี่ซีวอนไม่เคยให้ใครมาพักที่บ้านเลยนะ มีครั้งนี้แหละที่พี่เค้าพามา"

"ก็พี่เยซองเป็นเพื่อนพี่ซีวอนนี่เค้าเป็นเพื่อนสนิทกันนี่"

"นายคิดว่าเพราะความเป็นเพื่อนอย่างงั้นหรอ"

"ก็ใช่น่ะสิ นายคิดว่ามันไม่ใช่หรอ" มันคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดหรอกนะ แต่แล้วซองมินก็คิดแบบเดียวกัน

"ชั้นก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ความรู้สึกมันบอก ไม่พี่ซีวอนชอบพี่เยซอง
ก็พี่เยซองชอบพี่ซีวอนแหละน่า"

"บ้า ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า"

"จริงๆนะ ชั้นสงสัยมานานแล้ว"

"งั้นชั้นไปก่อนนะ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย"

"ฝันดีนะรยออุค^^"

ผู้มาเยือนจากไปพร้อมความสงสัย

...ดูแล้วพี่เยซองดูมีความสุขจังเวลาอยู่กับพี่ซีวอน แต่เวลาอยู่กับเราเหมือนเค้าจะรำคาญ เราไปเป็น
ก้างขวางคอรึเปล่านะ ขอร้องเถอะ อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมา

"รยออุค เมื่อวานเจลาโต้อร่อยมากเลยขอบคุณมากนะ" ซองมินกับรยออุคเดินลั้นลาลามาจากชั้นบน

"ไม่เป็นไร วันนี้ซองมินก็ไปกินด้วยกันสิ ชั้นจะไปกินซักสองสามสกู๊ป"

"ดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวชั้นจะพาไปร้านเบเกอรี่ด้วยดีมั้ย"

"ดีๆๆๆๆๆ ชั้นอยากกินมอคค่าเค้กมากเลยล่ะ^^"

"ยังมีของที่อร่อยกว่านั้นอีกนะ"

"จริงหรอ อยากไปเร็วๆจัง"

เยซองนั่งฟังสมาคมเด็กกินจุทั้งสอง แล้วขัดใจเบาๆ วันนี้กะจะพารยออุคไปเที่ยวที่เดินซื้อของ
แถวๆย่านตราสเตเวเร  ซักหน่อยคงไม่ได้ไปแล้วมั้ง...

"พี่เยซอง วันนี้ผมไปกับซองมินนะ"

"หรอ วันนี้กะจะพาไปช้อปปิ้งซักหน่อย"

"ซื้อของไว้ทีหลัง วันนี้ขอไปกินก่อน ซองมินบอกว่ามีร้านเบเกอรี่ด้วย"

"อืม อยากไปก็ไป" 

"เย่!! ไปแล้วนะพี่เยซอง เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก ซองมิน เราไปกันเถอะ"

คนตัวเล็กรีบคว้าแขนเพื่อนใหม่วิ่งแจ้นออกไปจากบ้าน เจ้าของบ้านเดินออกมาพร้อมกับคุณนายและคยูฮยอน

"อ้าวเยซอง รยออุคไม่ได้อยู่ด้วยหรอ" คุณนายคิมถาม

"เค้าออกไปกับซองมินแล้วครับ เห็นว่าจะไปร้านขนมกัน"

"ท่านประธานไม่คิดจะรั้งไว้หรอครับ" คยูฮยอนแอบถามท่านประธาน

"รั้งทำไมอะ เค้าจะไปไหนก็ไม่เกี่ยวกับผมซักหน่อย"

"ท่านประธานนี่ ปากไม่ตรงกับใจเอาซะเลย"

"เมื่อกี้ว่าไงนะ"

"เปล๊า~ ไม่มีอะไรนี่ครับท่านประธาน"

"ไม่มีก็มานี่ได้แล้ว"

เช้าก็ไปเดินเล่นในพิพิธภัณฑ์วาติกันกันก่อน พิพิธภัณฑ์นี้เก็บรวบรวมงานศิลปะไว้มากมาย มีไฮไลท์คือ
ภาพวาดภายในโบสถ์ ภายในมีเพียงแสงสลัว ๆ คาดว่าเป็นเพราะต้องการเก็บรักษาภาพวาดให้อยู่ได้นาน ๆ
ทุกคนเหมือนอยากชื่นชมงานศิลปะของศิลปินเอกของโลกจนไม่อยากจะออก  ทางลงบันไดขด
เป็นทรงก้นหอยและมาโผล่ที่ทางเข้าเหมือนเดิม

   

เยซองเดินดูภาพต่างๆ เพลิน ซีวอน คยูฮยอนกับพวกแม่ๆก็เลยรอข้างนอกตั้งนาน ตอนนี้ก็อารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าแล้วล่ะ คิดในแง่ดีแล้วกันว่ารยออุคไปทำในสิ่งที่ตัวเองชอบคือ การได้กินของอร่อยๆ 

" ซีวอน พาแม่ไปร้าน Antico Forno Roscioli หน่อยได้มั้ยลูก เค้าว่ากันว่าร้านนี้ขนมปังขึ้นชื่อมากเลยล่ะ"
แม่อาเปาพูด

"ได้สิครับ ใกล้เที่ยงแล้วจะได้ไปหาอะไรรองท้องด้วย" 

ร้านเบเกอรี่เก่าแก่ของกรุงโรมที่เต็มไปด้วยขนมหวานนานาชนิด มีพิซซ่าสูตรโบราณ ที่ไม่เหมือนใครด้วย ขนมปังขึ้นชื่อของที่นี่ก็คือลาริเอนา ที่มีไส้ข้างในเป็นลูกเกด ถั่วและผลมะกอก
นึกรสชาติไม่ออกเลยทีเดียว=="

ระหว่างที่คุณแม่กำลังเลือกซื้อขนมกันอย่างสนุกสนาน เยซองก็หันไปเจออะไรบางอย่างเข้า

"คยูฮยอน ถ้าคุณเป็นผม คุณจะทำยังไง ดูนั่นสิ"

ภาพติดตา...ซองมินกับรยออุคนั่งกินขนมด้วยกันอย่างมีความสุข ต่างฝ่ายต่างก็ป้อนกัน น่ารัก
เฮ้ย...น่ารักพ่อง!! ท่านกำลังประธานเจ็บจี๊ด

"เอ่อ...ผมคงทำอะไรไม่ได้หรอก เพราะยังไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"แล้วต้องทนไปแบบนี้น่ะหรอ"

"แน่ะๆ! แสดงว่าท่านประธานชอบพี่รยอจริงๆ เข้าใจว่าคนมันหึง!"

"หึงบ้าหึงบออะไรกัน ผมแค่ไม่ชอบให้สองคนนั่นอยู่ด้วยกัน"

"ก็นั่นแหละหึง เข้าใจอะไรบ้างสิ แต่ที่ชอบพี่รยอเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย"

"เออ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นี่"

"ใช่เรื่องนี้อาจจะทำอะไรไม่ได้ แต่มีอยู่อย่างนึงที่ท่านประธานทำได้แน่นอน"

"อะไร"

"ไปบอกว่าชอบเค้าสิ"

"โธ่เว้ยยยย !" เยซองรีบเดินออกไปจากจุดเกิดเหตุ

ปึง! มือหนาปิดประตูรถอย่างแรง หน้าซาลาเปายู่ยี่ โมโหเจ้ากระรอก

"อ้าว อาเปา เป็นอะไรไป "

"เปล่าครับ พอดีอากาศมันร้อน"

เยซองได้แต่สะกดความโกรธเอาไว้ ซีวอนชวนคุยนู้นคุยนี้ แต่ก็ไม่ทำให้ลืมเรื่องนี้ไปได้
...ทีอยู่กับเราบ่นนู่นบ่นนี่ ทีอยู่กับซองมินกระดี๊กระด๊าใหญ่เลยนะ จำไว้เลย ทีหลังจะไม่สนใจรยออุคแล้ว
(รึเปล่า)

แล้วก็นั่งรถไปต่อกันที่บันไดสเปน ที่ๆเป็นศูนย์รวมของหนุ่มสาว ตาชั้นเดียวเหลือบมองมือถือของตัวเอง
มีคนส่งไลน์มา

Geamkyuhyun: ท่านประธานให้ผมเก็บเจ้าซองมินให้เอามะ^^

...อยู่ใกล้ขนาดนี้ มึงยังส่งอีกหรอ เยซองมองหน้าคนข้างๆ

Yegoma: นี่คุณกำลังคิดอะไรอยู่ (yegoma=yesung+tanggoma==" ทีหลังใช้ yeryeoนะลูกกกก)

Geamkyuhyun: อ้าว ท่านประธานจะได้หมดเสี้ยนหนามไง

Yegoma: ไม่เอาหรอก ผมว่าเป็นความแค้นส่วนตัวของคุณมากกว่า

Geamkyuhyun: ท่านประธานรู้ได้ไงอะ 5555

Yegoma: ผมเครียดอะ แค่รยออุคไปอยู่กับเจ้านั่นทั้งวันผมก็จะตายอยู่แล้ว

Geamkyuhyun: เอาน่า เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว ท่านก็ลองพยายยามแยกสองคนนั้นออกจากกันสิ

Yegoma: ที่บันไดสเปนเนี่ยนะ

Geamkyuhyun: ถูกต้องแล้วคร้าบบบ

การแชทหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเรียก

"เยซอง คยูฮยอน ถึงแล้วล่ะ ไปกันเถอะ" ซีวอนเรียก

"จากนี้จะเป็นยังไงก็แล้วแต่ท่านประธานนะ" คนหน้าหล่อหันมาขยิบตาให้คนตาตี่ 

รยออุคกับซองมินมารออยู่ก่อนแล้ว พอเจอกันปุ๊บก็บ้ากล้องเลย ยกเว้นคนกำลังเครียดแยกตัวออกห่าง
เยซองมองสองคนที่ว่า กำลังนั่งเล่นสบายใจ ถ่ายรูปคู่กันด้วย ไม่คิดจะมาทักทายกันมั่งเลย

"เราไปจตุรัส Via Condotti กันเถอะครับตรงนั้นเป็นย่านชอปปิ้ง" ซีวอนเรียกทุกคนหลังจากถ่ายรูปกันเต็มอิ่ม

"ว้าวๆๆๆ รีบไปช้อปของแบรนด์กันเถอะค่ะคุณหญิง" 

"ได้เลยค่ะคุณนาย เดี๋ยวเดี๊ยนบอกลูกให้มาเร็วๆ"

รยออุคกับซองมินรีบไปตามเสียงเรียก เหลือเพียงเยซองกับคยูฮยอนที่กำลังปรึกษาราชการลับกันอยู่

"ทนไม่ไหวแล้ว ดูดิ จะเกาะติดกันไปถึงไหนวะ"

"ใจเย็นท่านประธาน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง"

"คุณจะทำอะไร อย่าบอกนะว่า..."

"นั่นแหละ ท่านประธานรอตรงนี้แหละ"

"เฮ้ยๆ ไม่ต้อง คยูฮยอน"

ไม่ทันแล้ว คยูฮยอนไปเก็บซองมิน เฮือก! 

คนหน้าซาลาเปานั่งจุ่มอยู่ตรงน้ำพุเรือที่ตอนนี้น้ำกลายเป็นสีทองสะท้อนจากแสงไฟ เพราะตอนนี้ใกล้ค่ำแล้ว บันไดสเปนที่ดูเป็นปูนธรรมดาก็สวยงามขึ้นมาทันที

"รยออุค"

"พี่เยซอง เรียกผมหรอ มีอะไรครับ"

"อื้ม ไปกินขนมด้วยกันหน่อยสิ"

"ได้เลยพี่เยซอง"

Antico Caffe Greco เป็นร้านกาแฟเก่าแก่ เปิดทำการมาสองร้อยกว่าปีแล้ว แค่ดูด้านหน้าก็รู้แล้วว่า
ภายในจะหรูหราแค่ไหน แถวนี้มีร้านกาแฟมากมาย แต่เยซองก็เลือกที่จะเข้าร้านนี้ (คนมันรวย)

"พี่เยซอง ผมอยากกินเนี่ย" รยออุคตาเป็นประกาย ชี้ไปที่เมนู 

"อ๋อ เค้าเรียกว่า พันนา คอตตา เหมือนพุดดิ้งเลยเนาะ"

"แล้วพี่เยซองจะกินอะไรอะ"

"เอาเป็น ทีรามิสสุ ละกัน"

"พี่เยซองไม่ชอบของหวานไม่ใช่หรอ แล้วสั่ง ทีรามิสสุทำไมอะ"

"ลองกินดู เผื่อว่าจะชอบ"

"อื้ม เดี๋ยวผมสั่งให้นะครับ"

พันนาคอตตา&ทีรามิสสุ ...ไรท์เตอร์เห็นแล้วหิวค่ะ!!! >[]<

แม้ว่าจะผ่านช่วงกลางวันไปแล้วร้านนี้ก็ยังมีคนเดินเข้าออกไม่ขาดสาย ในที่สุดของหวานก็มาเสิร์ฟตรงหน้า 

"วันนี้ไปกินขนมมาทั้งวันเลยสิท่า" เยซองเริ่มเปิดบทสนทนาก่อน

"ใช่แล้ว วันนี้สนุกมากเลย ...ผมซื้อนี่มาฝากพี่ด้วยแหละ"

รยออุคค้นของอย่างนึงในกระเป๋าขึ้นมา มันคือเซตขนมชิ้นเล็กๆ เป็นของที่เอาไว้ทานคู่กับกาแฟ

"ให้พี่หรอ นึกว่าจะลืมกันไปแล้วซะอีก"

"พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ ผมไปดูมาตั้งหลายอย่าง อุส่าห์ให้ซองมินช่วยชิมว่ามันหวาน มันเลี่ยนมั้ย"
งั้นไอ้ตอนที่เห็นก็...

"งั้นหรอ แล้วขนมที่ซองมินป้อนน่ะ อร่อยมั้ย"

อุส่าห์จะถามประชดประชัน แต่ตอบชิวขนาดนี้เนี่ยนะ ไม่เข้าใจพี่เลยหรือไงรยออุค

"ซองมินป้อน ตอนไหนอะ"

"ตอนที่อยู่ที่ร้านเบเกอรี่นั่นน่ะ"

"พี่เยซองเห็นด้วยหรอ คึๆๆๆ "

"ทำไม ชอบละสิ มีคนป้อนน่ะ"

"ก็ชอบนะ แต่ขนมนั่นคยูเกลียดสุดๆไปเลยล่ะพี่เยซอง"

"งั้นหรอ"

"ก็มันเป็นขนมที่จะซองมินเอาไปแกล้งคยูน่ะสิ"

"หรอ 555 คยูฮยอนซวยแล้ว"

ไม่รู้ป่านนี้ชะตากรรมชองคยูฮยอนจะเป็นยังไงมั่ง...

ขณะที่เหล่าคุณนายกำลังเดินช้อปอย่างเมามัน เข้าร้านนู้นออกร้านนี้ไม่ว่าจะเป็นเฟอรากาโม่ ดิออร์ กุชชี่
เสร็จเจ๊หมด! โดยมีลูกชายสุดที่รักช่วยถือของให้

"พี่รยอ พี่เยซองเรียกน่ะ " คยูฮยอนเดินเข้าไปแยกพี่ชายออกจากกระต่ายเพชฌฆาตร

"อ้าว รยออุค นายจะไปไหนน่ะ"

"อ๋อ ไปหาพี่เยซองเดี๋ยวมานะ อยู่กับคยูไปก่อนนะ" รยออุค ลืมไปแล้วหรอว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกัน
จะเป็นยังไง!

"เดี๋ยวสิ ชั้นไปด้วย" ซองมินจะเดินตาม แต่ก็ถูกท่อนแขนหนึ่งรั้งไว้

"ไม่ได้ นายต้องไปกับชั้น"

"ปล่อยนะ ชั้นบอกให้ปล่อยไง" เจ้ากระต่ายพยายามดิ้นให้หลุดจากอุ้งมือมารแต่ไม่สำเร็จ
มือหนาตรึงไหล่ซองมินไว้ติดกับกำแพง

"ไม่ปล่อย นี่เป็นการชดใช้ที่นายทำเสื้อหมื่นวอนชั้นเลอะ แล้วก็ที่ทำหน้าหล่อๆชั้นเละเมื่อวันนั้นด้วย" 
หล่อพ่องดิ หน้าเหวะหวะอย่างกับหนังคางคก

"อ้วกกกกกก!!!!!!!!!!!! นายคิดจะทำอะไรช้านนนน"

"นายมานี่" หลังจากนั้นก็ลากซองมินไปรอรถแท็กซี่และนั่งไปที่สะพาน Palatino ...ทำไมต้องเป็นสะพานล่ะ

"นายจะพาชั้นไปไหน" คยูฮยอนจับซองมินโยนเข้าไปในแท็กซี่ แล้วบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน

"เดี๋ยวนายก็รู้เองแหละ มันเป็นที่ที่นายสมควรจะไป หึๆๆ"

"หัวเราะอย่างนี้หมายความว่าไงวะ"

"อย่าถามมากได้มั้ย หนวกหู"

"ฮึ่ย ไอ้หมาป่า นายจะฆ่าชั้นไม่ได้นะ" ซองมินทุบเจ้าหมาป่าเต็มแรงแต่หนังมันด้านจนไม่รู้สึกอะไร

"ใครบอกว่าชั้นจะฆ่านาย นายตายก็ไม่สนุกนะสิ"

"อี๋~ ออกไปไกลๆนะ!" เจ้าหมาป่ายื่นหน้าแสยะยิ้มกว้างเข้ามาใกล้ ร่างอวบทำท่ารังเกียจสุดชีวิต

"นายเอาชีวิตตัวเองให้รอดซะก่อนเถอะ"

"หมายความว่าไง"

คยูฮยอนได้แต่ส่งเสียงหัวเราะปริศนาตลอดเวลา เมื่อถึงสะพาน มือหนาก็ยังคงลากเจ้ากระต่าย
ไปที่กลางสะพาน ลายลมเย็นเฉียบพัดเข้ามาประกอบกับบรรยากาศสลัวๆและตรงนั้นไม่มีผู้คนทำให้ซองมิน
รู้สึกเหมือนอยู่ในเมืองร้างและมีฆาตรกรเลือดเย็นคอยตามตัว

คนตัวสูงหยุดเดิน เจ้ากระต่ายอวบจึงหันไปถามอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว

"นี่ หยุดเดินทำไมอะ ตรงนี้มันกลางสะพานไม่ใช่หรอ"

"ที่นี่แหละ"

"นายจะบ้าหรอ บนสะพานมืดๆอย่างนี้จะให้ชั้นทำอะไร"

"โดดลงไป"

คยูฮยอนผลักซองมินไปกระแทกราวสะพาน แล้วชี้นิ้วไปตรงแม่น้ำ เฮือก!!!!

"นายจะฆ่าชั้นหรอ"

"ใช่ นายมันสมควรตาย"

"อย่านะ!!!!!!!!!!!!!!!!" ซองมินหลับตาปี๋ 

พรึบ พรึบ พรึบ

สองคนบนสะพานตื่นตากับความสวยงามของไฟบนสะพาน คยูฮยอนจึงพูดประโยคนึงขึ้นมาซองมินจึงตรงเข้าไปบีบคอมันทันที

"ไม่ต้องโดดแล้ว ชั้นล้อเล่น "

"ตอนแรกนายทำอย่างกับจะฆ่าอย่างงั้นแหละ"

"แอ่กๆ ปล่อยนะ เพื่อความตื่นตาตื่นใจเท่านั้นเอง" ...ไอ้โรคจิต! ซองมินจึงยอมปล่อยมือ

"ตั้งแต่อยู่อิตาลีมาชั้นก็เพิ่งเคยเห็นสะพานนี้สวยนี่แหละ"

"อื้ม"

"ชั้น อยากขอโทษนายเรื่องวันนั้นน่ะ" ซองมินทำหน้าตาสำนึกผิด

"ชั้นไม่ยกโทษให้หรอก"

"นายอย่ามาล้อเล่นสิ อ่ะ ชั้นให้"

ซองมินยื่นของบางอย่างให้คยูฮยอน 

"นี่มันเค้กนี่"

"ใช่ วันนี้ชั้นไปเลือกกับรยออุคมาน่ะ นายลองกินดูสิ"

"อื้ม"

คยูฮยอนซึ้งในน้ำใจ ถึงกับน้ำตาจะไหล ตอนแรกนี่อยากจะเก็บมันให้ไปไกลๆเต็มทีนะเนี่ย
แต่คิดไปคิดมาก็ดีกันดีกว่า ไม่อยากจริงจังกับเรื่องแค่นั้น

ขนมเค้กที่คาดว่าจะอร่อย แต่พอกัดเข้าไปคำแรก...

"ลูกเกด!!!!! อ้วกกกกก!!!!!!!!!!!"

"อุ๊ย นายไม่ชอบหรอ 55555"

กระต่ายเจ้าเล่ห์ทำเสียงเยาะเย้ย แล้วปล่อยฮา แต่ไม่เห็นสายตาอาฆาตของคนที่กินเข้าไป

"ซองมิน!!! นายตาย ย๊ากกกก"

"อ๊า ชั้นขอโทษนายอย่าฆ่าชั้นเลยนะ"

"ไม่ ชั้นจะฆ่านายจริงแล้วคราวนี้ ถ้าชั้นตายขึ้นมาจะทำยังไงฮะ"

คนตัวใหญ่วิ่งไล่ล่าเจ้ากระต่ายจนสุดสะพาน

"แฮก ...แฮก ซองมิน หยุดเดี๋ยวนี้"

"แฮก...แฮก ไม่หยุด นายตามให้ทันสิ"

"โอ๊ย เหนื่อยมากเลย"

"ชั้นไม่ได้วิ่งจับใครมาตั้งนานแล้ว สนุกเป็นบ้าเลย"

คนที่วิ่งไล่กัน หอบแฮกๆไปนั่งตรงปลายสะพานด้วยกัน  

"ไม่มีใครตามชั้นทันยกเว้นนาย สุดยอดไปเลยอะ"

"แต่ชั้นสะใจที่นายกินเรซิ่นเค้กนั่นมากเลยนะ"

"สนุกมากนักรึไงอะ ชั้นนี่เกือบตาย ชั้นเกลียดลูกเกดที่สุด"

"เหรอ แล้วนายชอบเค้กอะไรอะ"

"ชั้นชอบกินคาสซัทต้า เค้กไอติม ที่มีผลไม้น่ะ"

"จริงหรอ เหมือนชั้นเลย วันนี้ก็ไปกินมา"

"พรุ่งนี้พาชั้นไปกินหน่อยสิ"

"ได้เลย" ซองมินหันมาส่งสายตาเป็นมิตรกับคยูฮยอน...เหมือนมาก เหมือนกันมาก

"ซองมิน..."

"หื้ม? ทำไมหรอ"

"อ๋อ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก"

"ไม่เป็นไร งั้นไปกันเถอะ"

คยูฮยอนกับซองมิน เดินกอดคอกันกลับไปที่บันไดสเปน เพื่อไปหาทุกคน ...ป่านนี้ท่านประธานจะเคลียร์ปัญหาชีวิตไปถึงไหนแล้วนะ

"รยออุค พี่ถามอะไรหน่อยสิ" เยซองจิบกาแฟเอสเปรโซเป็นคำสุดท้าย ก่อนจะถามรยออุคที่กินพันนา คอตตาเป็นคำสุดท้ายเช่นกัน

"ถามไรหรอพี่เยซอง"

"ถามว่า...รบออุคชอบคนแบบไหนหรอ"

"ชอบยังไงอะ"

"ชอบแบบเป็นแฟนน่ะ"

"หรอ อืม...ชอบแบบว่าน่ารัก ใจดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข"

"แล้ว...ตอนนี้มีคนที่ชอบรึยัง"

"ยังหรอก ยังไม่มีเลย"

"ยังไม่มี จริงหรอ"

"อื้มมม" รยออุคหลบตาตี่ๆลงไปมุดในถ้วยคาปูชิโน่

"งั้น..."

"..."

"เรากลับกันเถอะ"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เฮ้ย! จะไม่พูดอะไรต่อแล้วหรอ นางเย่นี่... เม้นกันด้วยนะทุกคน ^^