Smiling Melt ยิ้มละลายใจ ให้นายซาลาเปา yeryeo

ลำดับตอนที่ #10 : [yeryeo]::Trip italy4:: เอาไงกันแน่

10

ที่แรกที่จะไปคือ โรมันฟอรัม ซึ่งเป็นซากปรักหักพัง อดีตเคยเป็นศูนย์กลางความเจริญของอาณาจักรโรมันโบราณ ถึงเวลาจะผ่านมานานหลายร้อยปีแล้วแต่สิ่งก่อสร้างตัวอาคารทุกหลังยังคงมีเอกลักษณ์ของศิลปะตะวันตกอยู่ และเป็นอนุสรณ์ของชนรุ่นหลังได้เป็นอย่างดี

ซีวอน ไกด์ของเราพาเดิน คุณนายเดินเข้าไปไม่ไหว ก็เลยขอตัวไปนั่งรอที่ร้านอาหารก่อนระหว่างทางเยซองก็ถ่ายรูปรูปปั้นเด็กแฝดดูดนมแม่หมาป่าในตำนานของพาลาทีนมาด้วย เค้าว่ากันว่า แม่หมาป่าเลี้ยงเด็กที่ถูกทอดทิ้ง คือเด็กที่กำลังดูดนม และเติบโตขึ้นเป็นผู้สร้างกรุงโรม ต่อมาจึงเอามาเป็นสัญลักษณ์ของเมือง
แปลกดีนะ

 (ใหญ่โตมโหฬารอลังการงานสร้างดีมะ^^)

ซีวอน เยซอง รยออุคขึ้นไปยังจุดสูงสุดของโรมันฟอรัม เป็นเนินเขาที่มองเห็นกรุงโรมที่สวยงามจากมุมสูง และคนเยอะมากด้วย เยซองกดชัตเตอร์บนกล้องถ่ายรูปเป็นสิบครั้ง

แชะ!

แสงแฟลชพุ่งเข้าตาคนตัวเล็กเต็มๆ

"พี่เยซอง! ถ่ายไม่บอกกันมั่งเลย หน้ายิ่งมันๆอยู่"

"5555 รยออุคหน้าฮามากเลยอะ เหมือนเมาอะไรซักอย่างเลย ดูดิ" เยซองไม่ได้ฟังสิ่งที่รยออุคพูดเลย
แถมยังยื่นกล้องไปให้ซีวอนดูอีก ...พี่นินจาเต่าบ๊องต้องเจอนี่

"พี่เยซอง พี่ซีวอน ถ่ายรูปหน่อย"

"ได้สิ"

"หนึ่ง...สอง...สาม..."

...ทำไมมันไม่ถ่ายซักทีวะ

"สี่...ห้า...หก..."

"รยอ.."

แชะ!

"ก๊ากกกก 555555555" อื้อหือ หน้าตา...แว้กกก เหม่งพี่เย่!~

 "ไหน รยออุค เอามานี่ เอามาให้พี่ดูเดี๋ยวนี้นะ" มือสั้นพยายามคว้ากล้องถ่ายรูปจากเจ้ากระรอกน้อย
แต่ไม่ทัน มันหนีไปแล้ว-o-"

"แบร่! แน่จริงก็มาเอาไปสิ พี่เปา 5555"

"เฮ้อ~ เหนื่อยจริงๆ ลงไปข้างล่างกันเถอะซีวอน" เยซองหันไปชวนซีวอนลงไปจากเนินเขา คนตัวเล็กยอมให้เยซอง
ดูรูปนั้น แต่ออกคำสั่งว่าห้ามลบ ถ้าลบเต่าพี่เยซองไม่รอด หึหึหึ (มีการหัวเราะต่อท้าย เจ้าเล่ห์จริงๆ)

ซีวอนขับรถพาไปยังร้านที่คุณแม่รออยู่ มันไม่ใช่ร้านอาหารหรอก แต่เป็นร้านเจลาโต้ ชื่อร้าน Giolitti
เจ้ากระรอกน้อยถึงกับตาโต ดี๊ด๊าตลอดทางที่จะได้กินไอติม เยซองจึงหาข้อแลกเปลี่ยนมั่ง

"จะได้กินไอติม ไอติม ไอติม "

"รยออุค พี่มีข้อเสนอ"

"ข้อเสนออะไร"

"ใช่ พี่จะเลี้ยงเจลาโต้ ไม่อั้น เลี้ยงทั้งวันก็ได้"

"แล้วไงต่อ" คนตัวเล็กเอียงคอ หันไปมองอย่างสนใจ

"หึๆๆ แต่ต้องแลกกับการที่รยออุคลบรูปพี่ที่ไม่หล่อทั้งหมดในกล้อง"

"ไม่มีทาง เลี้ยงทั้งปีผมก็ไม่ลบ 5555" คนตัวเล็กตอบทันที ไม่ต้องคิดอะไรเลย
เอาขนมมาล่อเด็กไม่สำเร็จ ที่เยซองต้องทุ่มทุนสร้างมากขนาดนี้ ก็เพราะมันไม่ได้มีแค่รูปนั้นรูปเดียวน่ะสิ มีเป็นสิบ !!!โฮกกกกก~ ...ประธานจงอุน มืดแปดด้าน

"ทำไมล่ะ จะเก็บไว้แฉรึไง หรือว่าจะสร้างเป็นแกลอรี่เลยล่ะ" ออกแนวประชดแฮะ

"ถ้าทำได้ก็จะทำ เปิดให้คนเข้าชมคงได้หลายวอนเลยล่ะ" มองการณ์ไกลเกินไปแล้ว เฮื้อย~ กูเครียด TT^TT

 "ก็ได้ๆ อยากทำอะไรก็เชิญ"

"งั้นถ่ายรูปด้วยกันหน่อยสิ"

"ถ่ายยังไงอะ"

"อย่างนี้ไง!" คนตัวเล็กหันไปทำท่าหอมแก้มซาลาเปา เสียงชัตเตอร์ดังโดยที่คนถูกหอมยังไม่ทันตั้งตัว

แชะ!

"เฮ้ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย"

"555 แกล้งพี่เยซองสนุกจัง"

เยซองไม่ยอมแพ้ ยังพยายามหาของล่อใจอุคกี้ต่อไป

"รยออุค ถ้าลบรูปพี่ เดี๋ยวจะพาไปกินขนมทุกวันเลยนะ"

"ไม่เอาอะ ผมไปกินกับซองมินอยู่แล้ว"

"อะไรๆก็ซองมินนะเดี๋ยวนี้"

"ก็ซองมินน่ารักนี่ ไม่เหมือนพี่เยซอง"

"เชอะ! พี่มันน่าเกลียดนี่ หัวก็โต หน้าก็อ้วน นิ้วก็สั้น ..."

"พอๆๆ อย่าว่าตัวเองสิ พี่เยซองก็น่ารัก^^โอ่เอ๊ๆ" รยออุคดึงแก้มคนด่าตัวเองเล่น

"โธ่ พี่ต้องทำยังไง ถึงจะยอมลบรูปพวกนั้นล่ะ"

"ก็...เอาหูมาสิ"

เหมือนเจ้าตัวเล็กจะพูดอะไรบางอย่าง เยซองก็ยื่นหูไปฟังแต่โดยดี

"ไม่ มี ทาง 5 5 5 5 5 5 5 5 !!!!!!"  หัวเราะได้เต็มพิกัดมาก 850เดซิเบล หารู้ไม่ว่ามีสายตาอัมหิต
จากที่นั่งคนขับ (นางพ่อขราหึงเย่เรอะ!)

"ฮื้อออออ~" น้ำตาไหลยาวๆ

ในที่สุดรถปอร์เช่สีดำก็หยุดริมถนนใกล้ๆร้านเจลาโต้ เห็นตัวอักษรสีขาวที่เป็นชื่อร้านมาแต่ไกล
...ทำไมต้องมาร้านที่คนเยอะขนาดนี้ด้วยนะ

  
 (อื้อหือ ต่อแถวกันมาให้จ้วงกันเต็มที่... )

"ถึงซักทีนะพี่เยซอง จะกินรสอะไรกันดี"

"แล้วแต่เราสิ พี่ไม่ค่อยชอบ มันเลี่ยน"

"ไม่เห็นเลี่ยนเลย อร่อยจะตาย"

คนตัวเล็กไปยืนจิ้มที่ตู้กระจก คนขายก็แปะลงบนโคนให้ นึกว่าจะกินเป็นสกู๊ปซะแล้ว เยซองแอบมองอยู่เห็นคนตัวเล็กกิน

"นี่ กินหกเลอะเทอหมดแล้ว มาเช็ดเดี๋ยวนี้เลย"

"ก็มันอร่อยนี่ ไม่ได้กินนี่คงเสียดายแย่"

เยซองเอามือเช็ดไอติมที่เปื้อนรอบๆปากเจ้าตัวเล็ก แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะ

"กินระวังหน่อยสิ เลอะอีกแล้วนะ"

"ไม่ต้องหรอกน่า เดี๋ยวกินเสร็จค่อยเช็ดทีเดียว"

"กินแบบนี้ไม่ได้ เราโตแล้ว"

"พี่เยซองก็ช่วยกินสิ มันละลายไว"

มือเล็กยื่นเจลาโต้มาให้ เยซองรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ในลำคอ ...จะให้กูกระเดือกลงไปน่ะหรอ
แต่คำถามนี้ทำให้เยซองต้องกิน

"ทำไมกินไม่ได้ รังเกียจหรอ"

"ไม่ได้รังเกียจ แต่..."

"ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวมันละลาย ช่วยกันกินเร็วๆ"

รยออุคยังคงยื่นไอติมให้ เยซองมองหน้าอย่างเกรงใจ แต่ก็เลียกินส่วนที่มันใกล้จะละลาย

"เป็นไงอร่อยมั้ย"

"อร่อยมากๆเลย TT0TT~"

"ให้ผมกินมั้งสิ พี่เยซองกินเยอะแล้ว"

"รยออุคก็มากินสิ" ตอนพูดยังไม่หยุดกินเลย

"พี่เยซองก็หยุดกินก่อนสิ"

"ไม่อะ กินด้วยกันดิ"

"จะดีหรอ"

"ทำไม ไม่กล้าหรอ"

"กลัวที่ไหน"

คนตัวเล็กเขยิบเข้าไปใกล้แล้วก็เลียเจลาโต้อันเดียวกัน แววตาจริงจัง จ้องมายังคนที่กินด้วยกัน

...เฮือก พูดเล่นนะเนี่ย ทำจริงด้วยเว้ยเห้ย คนท้าเริ่มกลัว ก็เลยหยุดกิน

"เป็นไรพี่เยซอง ทำไมไม่กินต่อล่ะ"

"มันเลี่ยนอะ กินไม่ไหวแล้ว"

"ตัวเองบอกให้กินด้วยแท้ๆ เชอะ!"

คนหัวโตหันไปทางอื่น คิดในใจ...เจ้าเด็กนี่ชอบทำอะไรที่ไม่คาดคิดเอาซะเลย

"นั่นคุณแม่นี่" รยออุคชี้ไปแถบโต๊ะนั่งกิน เยซองกับรยออุคจึงเดินเข้าไป

"คุณแม่ คุณน้า ผมมาแล้ว" เยซองเรียก

"นี่ อาเปามาช้าจริงๆ หลงทางรึไงลูก"

"เปล่าครับ พารยออุคไปกินเจลาโต้มา"

"รยออุค พี่เค้าเลี้ยงหรอ ไอติมอร่อยมั้ย"

"ครับ อร่อยมากครับ แต่พี่เยซองกินไปนิดเดียวเอง"

"ผมไม่กินเยอะหรอกครับ เดี๋ยวอ้วนกันพอดี"

"พี่เค้าแอบว่าเราแน่ะ คึๆๆ"

เพี้ยะ!!

มือเล็กตีคนแอบว่าจนแขนแดง เยซองลูบแขนป้อยๆ ...ยังไม่ทันว่าอะไรเลย ฮือๆ

"แม่ว่าเราไปกันเถอะ เดี๋ยวถ่ายรุปใกล้ๆโคลอสเซียม" คุณนายเริ่มลุกจากที่

ทุกคนกำลังตื่นตาตื่นใจกับความอลังการของโคลอสเซียม ซึ่งเป็นทวีอัฒจันทร์ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยสร้างมาในโรมัน เมื่อก่อนใช้เป็นสถานที่จัดการประลองของนักต่อสู้ มีการประลองของนักสู้กับสัตว์ร้ายด้วย จุผู้ชมได้หลายหมื่นคนเลยทีเดียว

ท่าทางคนจะรอเข้าคิวซื้อตั๋วเข้าชมเยอะ แต่ไม่เป็นปัญหาของเหล่าคุณนายและลูกชาย เพราะมีบัตร Roma Pass เที่ยวได้ทุกที่แบบVIP ไฮโซจริงๆ

ทุกคนกำลังเก็บภาพอย่างสนุกสนาน แต่คนหัวโตเดินแยกตัวไปอยู่อีกมุมหนึ่ง

"พี่เยซอง มาถ่ายรูปด้วยกันสิ ตรงนี้กำลังโอเคเลยล่ะ"

"ไม่ล่ะ พี่เหนื่อย"

"แค่ถ่ายรูปเอง มาเร็ว มาถ่ายรูปด้วยกัน"

คนตัวเล็กพยายามลากให้ออกไปถ่ายรูปด้วยกัน แต่แล้วก็คนตัวใหญ่ก็แกะมือรยออุคแล้วเดินออกไป

"พี่เยซอง เดี๋ยวสิ จะไปไหนน่ะ"

"..."

"อ้าว เป็นอะไรไปเนี่ย" ไอ้พี่เปาคงเซ็งที่ไม่ได้อยู่กับพี่ซีวอนสินะ ...คิดบ้าอะไรเนี่ยเรา

 

...เฮ้อ วันนี้ไม่สนุกเลย รยออุคนี่จะเอายังไงกันแน่ แกล้งกันอย่างนี้ไม่กลัวคนเค้าจะคิดบ้างรึไง
เยซองกลับเข้าห้องโดยลำพังด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว ระหว่างที่กำลังก้าวขึ้นบันไดอย่างยากลำบาก

"ท่านประธาน เป็นไง ทำหน้าเหมือนคนเบื่อโลก"

"มาถึงก็กัดกันเลยนะ" ลูกน้องหน้าตาเหวอะหวะเดินมาทักพอดี

"โธ่ ก็ท่านจะทำหน้าเครียดอย่างนั้นทำไมล่ะครับ พี่ผมไปทำอะไรให้รึเปล่า"

"ทำสิ เยอะด้วย"

"เครียดเพราะพี่รยอ อาการหนักแล้วนะครับ"

"อาการหนักอะไร"

"ท่านประธานแอบชอบพี่รยอแน่ๆ"เยซองนิ่งเมื่อลูกน้องจับไต๋ได้ อยากหน้าเละกว่านี้หรอครับคุณโจว พูดจาได้น่าถีบจริงๆ

"จะบ้าหรอ ชั้นไม่ชอบเจ้าเด็กกินจุนั่นหรอก"

"อย่ามาโกหก ผมรู้ ดูง่ายจะตาย"

"ตรงไหนน่ะ"

"ดูสายตาเวลาที่ท่านประธานมองสิ มันไม่เหมือนคนอื่น"

"รยออุค เป็นน้อง ผมจะมองเหมือนคนอื่นได้ยังไง"

"ผมว่ามันไม่ใช่สายตาที่มองแบบพี่น้องน่ะสิ  ผมเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอท่านประธานอยู่กับพี่รยอแล้วล่ะ"
กูก็มองปกตินี่หว่า

"ไม่จริง ผมไม่เชื่อหรอก"

"ถ้าไม่จริง แล้วทำไมวันนี้ต้องเครียดเรื่องพี่รยอแกล้งด้วยล่ะครับ"

"ก็..."

รยออุคเดินมาพอดี นาทีนี้เยซองรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นอากาศ

"อ้าว คยู มากินเจลาโต้เร็ว พี่แช่ตู้เย็นไว้ให้ข้างล่าง"

"พี่รยอ ขอบคุณมาก แต่ผมยังกินไม่ได้เลย"

"เหรอ อุส่าห์ซื้อรสชาเขียว ไม่กินตอนนี้มันก็คงไม่เหลือให้แกแล้วแหละ"

"เฮ้ย กิน เดี๋ยวสิพี่รยอ  ไปแล้วนะท่านประธาน "

เยซองมองสองพี่น้องรีบวิ่งลงบันไดไปกินเจลาโต้ที่ห้องอาหาร ดูสิ เอาเจลาโต้ไม่ให้ซองมินในห้องตั้งนาน
ผ่านไปแล้วหลายนาที ร่างสูงยังคงพลิกไปพลิกมา ไม่มีเจ้านั่นแล้วหลับไม่สบายเลยแฮะ ไปหาอะไรทำดีกว่า
อย่างเช่น...คึๆๆๆ นึกเอาเอง คำพูดส่อแววหื่นของคนที่ลุกไปเปิดโน้ตบุ๊คดูอะไรของมัน!

"พี่เยซอง ยังไม่นอนอีก ทำไรเนี่ย" เสียงรูมเมทดังด้านหลังทำให้เยซองสมาธิหลุดจากการ

"อ๋อ เช็คเมลน่ะ ทำงานนิดหน่อย" ว่าแล้วก็เปิดแท็บหน้าเมล(ขึ้นมาบังหน้า)

"เหรออออ เมื่อกี้เห็นอ่านอะไรอยู่"

"เอ่อ...อ่านเมลไงๆ"

"โกหกน่า นั่นมันเว็บนิยาย เห็นแป๊บเดียวก็รู้"

"หรอ 555 ก็...เข้าไปเล่นๆไร้สาระน่ะ แหะๆ"

"แอ๊บแบ๊วเข้าไป อ่านฟิคอยู่ใช่มั้ยล่ะ"

"บ้า เรื่องอย่างนั้นพี่ไม่ชอบหรอก " เยซองหน้าแดง หลบตาคนรู้ทัน

"นี่ขนาดไม่ชอบ เปิดกี่เรื่องเนี่ย" ใบหน้าเล็กยื่นเข้ามามองจอโน้ตบุ๊ค เฮือก!!! สิบกว่าแท็บ ร่างเล็กเริ่มถอยห่าง
ไอ้เต่าบ๊องไว้ใจไม่ได้

"เฮ้ย รยออุคเป็นไรไป" เยซองมองคนที่มีอาการคล้ายไข้จับสั่น

"ระ...ระเรื่องนั้น....ผะ ผะ ผมไปนอนแล้วนะ"เยซองมองตามคนเดินตัวสั่นจากไป พอหันกลับมาที่จอ
อ่าเฮือกกกก เรื่องนั้น!!... กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี้ยยยยย~~~~~

--------------------------------------------------------

อุคอึ้ง นางเย่อ่านฟิควายยยยยยยยยยยยยยยยยย เฮือก กะอ่านทั้งคืนแน่เลยโนะๆ ไรท์เตอร์ใกล้เปิดเทอมแล้วเนี่ย
ต้องไปเจอศึกหนักที่รออยู่ข้างหน้า สู้ตาย! ช่วงนี้ค่อยข้างฟินวอนเย่ค่ะ ฮึกๆ
ล่าสุดอุคกี้เพิ่งจะเปิดตัวแฟนไปเมื่อวานนี้เองค่ะ!!!!!

 

อันนี้แปลๆ

ประชดที่นางคิมเย่ไปเคะวอนในคอนช้ะอุคกี้ 5555
แต่เรียวมิน (หรือมินเรียว)น่ารักนะ^^
เมะเมียกี้ระวังตัวหน่อยนะ