คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : พิธีรับน้อง (1)
ตอนที่ 1 พิธีรับน้อง...(1)
รถไฟเข้าสู่ชานชลาอย่างนุ่มนวลก่อนที่ประตูจะเปิดออก เหล่านักเรียนรุ่นใหม่ไฟแรงก้าวลงจากรถไฟด้วยความตื่นเต้น รวมถึงแบล็คบลัดก็เช่นกัน...
“ถึงแล้วๆๆ!!!!!!!!”หนุ่มหน้าหวานตะโกนออกไปจนสุดเสียงด้วยความดีใจพลางชูมือทั้งสองข้างขึ้นฟ้า ซิลเวอร์ที่เดินตามมาก็อดที่จะถอนหายใจ(อีกครั้ง)ไม่ได้
“นายนี่มันตื่นเต้นกับทุกสถานการณ์จริงๆ”ซิลเวอร์เดินเข้ามาก่อนจะเอามือขยี้หัวอีกฝ่ายจนผมยุ่ง แบล็คบลัดก้มหัวลงไปตามแรงขยี้ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่าย
“โธ่...ก็คนมันตื่นเต้นอะ”แบล็คบลัดทำหน้าบูดก่อนจะเอามือลูบผมให้ตรงเพื่อความดูดี(ในสายตาผู้ชาย//=[ ]= )
“เอาหละนักเรียนทุกคน มาทางนี้เลยจ้า พิธีปฐมนิเทศจะเริ่มแล้วนะ!!!”เสียงรุ่นพี่ที่คอยโบกทางอยู่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากซิลเวอร์ได้เป็นอย่างดี เขามองไปที่รุ่นพี่คนนั้นก่อนจะเอามือจับที่คอเสื้อของแบล็คบลัด
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะสายเอานะ”ยังไม่ทันขาดขำ ซิลเวอร์ก็จัดการลากหนุ่มน้อยหน้าหวานผู้อัปโชคคนนี้ไปทันที...
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!” (อาเมน...= = )
ณ หอประชุม MS
นักเรียนพันกว่าคนถูกยัดเข้ามาในอาคารขนาดใหญ่ที่สามารถจุได้ถึงหนึ่งหมื่นคน เวทีขนาดใหญ่ที่ดูโดดเด่นถูกตกแต่งอย่างดีเพื่อรับนักเรียนใหม่ที่กำลังจะเข้ามา ซิลเวอร์กับแบล็คบลัดกำลังยืนเบียดเสียด พยายามหาทางเข้ามาข้างใน แต่ทางเดินกลับเต็มไปด้วยผู้คน...
“โอ้ย ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้นะ ที่รถไฟคนไม่เห็นจะเยอะเลยนี่”แบล็คบลัดบ่นอู้อี้เมื่อเขาอยู่ท่ามกลางฝูงชน ซิลเวอร์ที่เดินอยู่ข้างหลังพยายามตามคนตัวเล็กให้ทัน
“ก็บางคนมาเองด้วยเครื่องบินส่วนตัวน่ะสิ นายก็รู้ที่นี้คนใช้เส้นเยอะจะตาย”ซิลเวอร์พยายามเข้าไปใกล้แบล็คบลัดให้ได้เร็วที่สุด แบล็คบลัดมองมาที่เขาก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าชายหนุ่ม
“จับมือกันสิ จะได้ไม่หลง”หนุ่มหน้าหวานยิ้ม ซิลเวอร์มองก่อนจะหัวเราะเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปจับกับมือนุ่ม ร่างของแบล็คบลัดเริ่มออกเดินอีกครั้ง ด้วยความที่เขาเป็นคนตัวเล็กทำให้สามารถลอดผ่านฝูงชนได้อย่างสบาย ทำให้ซิลเวอร์จับมืออยู่นั้นสามารถเดินตามได้โดยไม่ต้องลำบาก
“อ๊ะ ถึงแล้วหละ”แบล็คบลัดพูดก่อนจะเดินเข้ามาในประตูขนาดใหญ่ซึ่งเป็นทางเข้าของหอประชุม ทั้งคู่วิ่งออกมาจากฝูงชนก่อนจะหายใจหอบเพราะขาดออกซิเจน
“เฮ้อ ในที่สุดก็ออกมาได้ซะที”ซิลเวอร์พูดก่อนจะเช็คเหงื่อที่ใบหน้าของตน ผมสีแดงที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อทำให้หญิงสาวหลายๆคนถึงกับหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
“ว้าว ที่นี้ใหญ่จังเลยเนอะ”แบล็คบลัดพูดด้วยสายตาเปล่งประกาย ซิลเวอร์มองอีกฝ่ายที่ทำท่ากระดี๊กระด๊าเหมือนเด็กๆที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่
“ไปกันเถอะ จะได้เวลาแล้วนะ”ซิลเวอร์พูดอีกครั้งก่อนจะเดินไปด้านหน้าเวทีเพื่อที่จะได้เห็นชัดๆ แบล็คบลัดสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบตามไป
“เดี๋ยวสิ...เหวอ!!!”ด้วยความซุ่มซ่ามของหนุ่มหน้าหวาน ทำให้ขาทั้งสองข้างของเขาขัดกันโดยบังเอิญ ซิลเวอร์หันมามองทันทีก่อนจะถอยกลับมารับตัวอีกฝ่าย
หมับ!!!
“อื้อ...”แบล็คบลัดที่กำลังหลับตารับความเจ็บปวดอยู่นั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขาเห็นคือแขนของใครบางคนมารับตัวเองไว้อยู่ เขาค่อยๆเงยหน้ามองช้าๆ แต่ปรากฏว่าเป็นคนที่เขาไม่รู้จักเสียนี่...
“เป็นอะไรมากไหม”ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินเข้มเปล่งประกายภายใต้แสงไฟ ใบหน้าที่ดูซึมๆกับดวงตาที่คล้ายคนง่วงนอนถูกบันทึกลงไปในสมองของแบล็คบลัดทันทีที่เห็น
“แบล็คบลัด เป็นไรมากไหม...”ซิลเวอร์รีบวิ่งเข้ามาทันทีและทันใดนั้นเขาก็ได้เห็นภาพของชายหนุ่มแปลกหน้ากำลังช้อนตัวหนุ่มน้อยให้ยืนขึ้นดีๆ ใบหน้าของแบล็คบลัดมีสีแดงจางๆ ทำให้ซิลเวอร์กระตุกคิ้ว
“ขอบคุณครับ”แบล็คบลัดก้มหน้าก่อนจะโค้งลงเป็นการขอบคุณ ชายร่างสูงมองสักพักก่อนจะเดินจากไป ซิลเวอร์ที่เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามาแล้วลูบตามตัวของอีกฝ่ายทันที
“ทำอะไรของนายน่ะ”
“หมอนั่นทำอะไรนายรึเปล่า”ซิลเวอร์เงยหน้าถาม แบล็คบลัดมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจก่อนจะส่ายหน้า
“เขาแค่มาช่วยฉันไว้ตอนที่ฉันกำลังจะล้มน่ะ”แบล็คบลัดตอบพลางยิ้ม ซิลเวอร์ที่เห็นอีกฝ่ายยิ้มได้ขนาดนี้ก็โล่งอก
“ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบด้วยค่ะ”เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นเรียกความสนใจจากทุกคนให้เงยหน้าขึ้นไปบนเวที ร่าของหญิงสาวในชุดสีดำขอบแดง ผมสีชมพูยาวสลวย ดวงตาสีน้ำเงินราวกับท้องฟ้าในยามราตรีเรียกให้ชายหนุ่มหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
“ไปกันเถอะ”ซิลเวอร์พูดก่อนจะเอื้อมมือจับมืออีกฝ่ายทันที แบล็คบลัดพยักหน้ารัวๆก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปที่หน้าเวทีเพื่อเตรียมรับการปฐมนิเทศ...
===========================================================================
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะครับเพราะเข้นจากสมองเท่าที่มีอยู่
ผมต้องขอโทษจริงๆครับที่อัพช้าเพราะด้วยการสอบที่พึ่งผ่านไปบวกกับไข้ที่เริ่มบุกทะลวงไส้(?)เข้ามาทำร้ายผม ทำให้สมาธิในการแต่งแตกกระจายภายในพริบตา....
ผมสัญญาครับว่าถ้าผมไม่สอบหรือโดนฆาตกรรมด้วยหวัดซะก่อน ผมจะมาอัพแน่นอนครับ ^ ^
ความคิดเห็น