คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : Taro > ภารกิจพิเศษ
หลังจากที่เข้ามายังที่ดูคล้ายจะเป็นห้องหนังสือ จู่ๆก็มีซอมบี้รูปร่างคล้าอัศวินเข้าห้อมล้อมพวกอลิซไว้ เด็กสาวผมยาวสีดำสนิทกวาดสายตามองเพื่อประเมิณสถานการณ์
นี่เป็นครั้งแรกที่มาทำงานแบบทีม ดังนั้นสิ่งสำคัญตอนนี้ไม่ใช่แค่เอาชีวิตตนให้รอดและผ่านภารกิจ เพราะสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ...
“ฮู่ว์ ซอมบี้เยอะจางงงงง~”อาร์ซ่ามองภาพตรงหน้าอย่างสนใจ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“เราไม่ได้มาเล่นกันนะคะ” อลิซพูดอย่างเหนื่อยใจ
“ค่า~” อาร์ช่าได้ยินดังนั้นก็ตะเบ๊ะด้วยท่าทีน่ารัก ซึ่งนั่นก็ทำให้อลิซยิ้มออกมาน้อยๆ ดูท่าเธอจะคิดมากไป..ต้องไว้ใจกันให้ถึงที่สุดสินะ!
ซอมบี้มากมายเบื้องหน้าของทั้งสามอยู่ในชุดเกราะ และอาวุธในมือ ใบหน้าพวกนั้นดูเละและน่าสยดสยอง ผิวหนังพวกนั้นก็เปื่อยยุ่ย แถมยังมีน้ำเหลืองไหลออกมาจากตัวอย่างไม่น่าพิศมัย
“ครับ ยังไงก็แยกกันสู้น่าจะดีนะครับ?” Blood Night หันมาถามอลิซ
“อืม.....แต่คุณเซอร์บอกให้สู้เป็นทีมนี่?” เด็กสาวแย้ง
“ก็สู้ในพื้นที่ใกล้ๆกันสิครับ~ จำนวนเยอะแยะปานนี้ สู้ทีเดียวได้ซี้ม่องแน่ เนอะ~”
“เห็นด้วย เย่~>_<”อาร์ซ่ากระโดดไปมาอย่างร่าเริง
“เอาไงก็เอาเถอะ” อลิซถอนหายใจ แค่แยกกันสู้...คงไม่ผิดอะไรหรอกมั้ง เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นเธอก็พร้อมจะสมทบทุกเมื่อ
“งั้น....” Blood nightหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเป้ นั่นก็คือ!......ระเบิด! และเขาก็ทำการปาระเบิดใส่กำแพงด้านข้างทันที
ตู้มมมมม!!! เศษกำแพงร่วงกราวๆ และเกิดรูขนาดใหญ่ที่ทำให้มองเห็นห้องกว้างๆห้องหนึ่ง Blood Nightวิ่งเข้าไปในห้องนั้นอย่างรวดเร็วซึ่งซอมบี้จำนวนหนึ่งตามเข้าไป.....
“งั้น...คุณอาร์ช่า ระวังตัวด้วยนะ” อลิซยิ้มให้อาร์ช่าก่อนกระโดดขึ้นไปยังชั้นสองของห้องหนังสือโดยไม่สนบันไดแม้แต่น้อย ซอมบี้จำนวนหนึ่งวึ่งมีรูปร่างต่างจากทางBlood Nightจึงตามเธอไป
ด้านบนนี้เองก็เต็มไปด้วยชั้นหนังสือเหมาะกับนักฆ่าที่ใช้ชีวิตอยู่ในเงามืดเช่นอีกาเสียจริง...อลิซแค่นหัวเราะในใจพร้อมวิ่งเข้าไประหว่างชั้นหนังสือสูงตระหง่านโดยมีเหล่าซอมบี้วิ่งตามเข้าไปโดยพังทุกสิ่งที่ขวางหน้า
อลิซอาศัยจังหวะที่ชั้นหนังสือฝุ่นเขรอะล้มลงขว้างปากกาหัวแร้งเข้าใส่ซอมบี้ตัวหนึ่งทันที แต่รูปร่างคล้ายชุดเกราะไม่ได้เป็นพียงของประดับเท่านั้น เพราะปากกานั้นกระเด็นออกอย่างง่ายดาย
อลิซจิ๊ปากอย่างไม่พอใจก่อนกระโดดหลบเล็บคมกริบขึ้นไปบนชั้นหนังสือ ชุดเกราะนี่น่ารำคาญชะมัด!! เด็กสาวมองหาจุดอ่อนก่อนมองเห็นช่องว่างระหว่างชุดเหล่านั้น จึงคว้าปากกาจากไหนกระเป๋าออกมาแล้วขว้างไปตามช่องว่างเหล่านั้น
“ก๊าซซซซ!!” ได้ผล! เพราะช่องว่างเหล่านั้นอยู่ตามข้อพับทำให้ตัดเส้นเอ็นของพวกมันได้บางส่วน ซอมบี้พวกนั้นจึงไร้พิษษงอย่างสิ้นเชิง แต่ถึงกระนั้นความดีใจก็อยู่ได้ไม่นานเพราะไม่ทันไรก็มีตัวใหม่เข้ามาเพิ่มเรื่อยๆ
“จะเยอะเกินไปแล้วนะ!!” อลิซบ่นพลางหันไปมองหาอาร์ช่าเป็นระยะๆ ขืนเป็นแบบนี้ต้องยืดเยื้อแน่เลย คิดดังนั้นอลิซจึงต้องจำใจคว้าเอามีดประจำตัวขึ้นมา
“ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากใช้มีดนี้กับสวะอย่างพวกแกหรอกนะ...” อลิซเปรย “แต่ฉันก็ไม่ชอบให้คนอื่นต้องมารอเสียด้วยสิ”
ฝึบ! ควับ !
อลิซตวัดมีดในมืออย่างชำนาญเข้าที่คอของซอมบี้อย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง ราวกับอีกาที่โผบินในท้องฟ้ายามราตรี ตัวแล้วตัวเล่า...ใช้เวลาไม่นานทั้งห้องหนังสือก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวคละคลุ้งน่าสะอิดสะเอียน
ฝึบ
อลิซสะบัดมีดในมือที่เต็มไปด้วยสีแดงหม่น ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเอามาใช้กับตัวพรรค์นี้หรอก...
“คุณอาร์ช่า!!” อลิซกระโดดลงมาจากชั้นสองก่อนถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าอาร์ช่าเองก็จัดการกับซอมบี้เสร็จแล้วแถม Blood Night ยังเข้ามาสมทบแล้วอีกต่างหาก
“ขอโทษที่ช้านะ”
“ฮะๆ อันที่จริงก็ไม่ช้าหรอกจ้ะ” อาร์ช่าหัวเราะ
อลิซได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมา คิดว่าก็คุ้มกันล่ะนะกับการที่มีดอันมีค่าต้องมีรอยเปื้อนนิดหน่อย
ความคิดเห็น