คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : RolePlay > Taro3
RavenAlice ภารกิจ เต้าหู้ ,น้ำตาล ,ไข่
“อืม แต่ละสถานที่ จะให้วิ่งกันรอบตลาดเลยหรือไงนะ....”ทางยาวอีกหลาย10กิโลและไม่มีแค่ทางตรงเดี่ยวๆ บวกกับลูกค้าหลายคนที่ยืนแน่นขนัด ยิ่งทำให้รู้เลยว่า ตอนฝ่าออกไป
“เละแน่....สินค้า....”
.........................................................
อลิซมองไปรอบๆเพื่อหาทางหนีทีไล่ทันใดนั้นเสียงดังสนั่นของนาฬิกาเรือนยักษ์ก็ดังขึ้น อลิซไม่รอช้าอาศัยช่วงชุลมุนวิ่งเข้าไปยังซอกหลืบเล็กๆพลางมองไปยังดวงอาทิตย์ก่อนคาดคะเนแสงเงาที่จะตกกระทบลงมา
...ชื่ออีกา หนึ่งคือได้มาจากเรือนผมสีดำสนิทราวปีกอีกา
อลิซอาศัยกลืนไปกับเงามืด ปรับลมหายใจและฝีเท้าให้แผ่วเบาที่สุด ไม่นานก็มาถึงร้านเต้าหู็โดยสวัสดิภาพ
...มนุษย์น่ะไม่สนคนอื่นนอกจากตัวเองนักหรอก...อลิซยิ้มย่องในใจพลางมองบรรยากาศวุ่นวายรอบๆ ดีที่ตรงนี้เป็นเงามืด อลิซจึงคว้าเอาเต้าหู้ได้อย่างง่ายดายและใช้วิธีที่ว่านั้นขโมยน้ำตาลและไข่มาจากร้านที่ห่างออกไป
"อา...ให้ตาย ขนาดเจ้ากระต่ายมาร์ชแฮร์สติไม่ดียังเก่งกว่าคนพวกนี้เลย" อลิซถอนหายใจพรืดพลางหอบของที่ได้มาเพื่อออกจากตลาด ถึงเธอจะหลบซ่อนได้เก่งแค่ไหนแต่สกิลนี้ก็มักใช้ไม่ได้ผลนักในวันเดอร์แลนด์
"มีดนี่ก็...ไม่ได้ใช้สินะ"
"เฮ้ย ไอ้หนู....ตัวแค่นี้ริอ่านจะมาขโมยของงั้นหรอ" น้ำเสียงตะคอกดังลั่นทำให้อลิซอดจะหันไปมองไม่ได้ ก่อนพบว่าตรงกลางวงล้อมของเหล่าชายร่างยักษ์ มีเด็กสาวตัวเล็กนั่งร้องไห้พลางชี้มีดเล่มจิ๋วไปยังคู่กรณี ที่หลังเล็กๆมีกระเป๋าเป้ใบเขื่องที่ดูท่าจะเอามาใช้ในการขโมย
...แม้แต่เด็กก็ต้องมาเป็นขโมยแล้วหรอ? อลิซขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
"ส่งเป้มาซะ แล้วจะไว้ชีวิตให้ก็ได้นะ"
"ฮึก...ไม่!!" เด็กน้อยตะโกนทั้งน้ำตานองหน้า ทำเอาชายพร้อมอาวุธฟิวส์ขาด เขาเงื้อกระบองในมือก่อนฟาดลงอย่างไม่ปราณี
"!!!!!!!!!!!!"
"ถอยออกไปจากเด็กซะ..." ดวงตาสีทองฉายประกายคมกริบ อลิซปัดอาวุธในมือชายคนนั้นออกด้วยมีดของเธอ
"อ...อะไรกัน หน้าใหม่งั้นเรอะ!!"
"..." อลิซไม่ตอบแต่มองไปที่ชายคนนั้นไม่วางตาพร้อมบังร่างเล็กๆไว้
"หึหึ อีแบบนี้ท่าจะไม่รู้ล่ะสิ ว่าฉันผู้นี้คือใคร"
"ท่าทางจะเป็นคนใหญ่คนโต...บอกฉันทีสิ" อลิซมองไปรอบๆ และเห็นว่าทุกคนต่างหลีกทางให้เขา จนตอนนี้จึงมีวงล้อมรอบเขา เธอ และเด็กน้อยไว้
"เดรโก้...เดรโก้ไร้พ่ายยังไงล่ะ!!"
"ชื่อนั่นคิดเองหรอ เห่ยชะมัด..." อลิซเลิกคิ้ว
"หึหึหึ แน่นอนว่า...มันมาจากความสามารถล้วนๆ!!!!!!!!!!" พูดจบเดรโก้ก็พุ่งเข้าใส่เด็กสาวทันที อลิซดันเด็กน้อยไปด้านหลังก่อนกระโดดหลบ
"จะเอาชนะฉันด้วยมีดเล่มจิ๋วเรอะ!?"
"แน่นอนว่าไม่ใช่..." อลิซเก็บมีดของเธอ "อย่างแกน่ะ แค่ปากกาก็เหลือแหล่แล้ว!!!!!!" ก่อนเคลือนไหวด้วยความเร็วอันน่าตกใจ
"!!!!!!!!!" ไม่ทันไรเดรโก้ก็ถูกปักกาหัวแร้งนับสิบด้ามแทงเข้าที่ลำตัวและตาข้างหนึ่ง
"ต...ตาข้า!!!!!!!!!!" ชายไร้พ่ายทรุดลงพร้อมเอามือปิดตาที่มีเลือดสีแดงสดไหลริน อลิซควงปากกาในมือพร้อมมองด้วยสายตาเย็นเยียบ
"จงดีใจ...ที่เสียแค่ตาข้างเดียว"
"เธอเป็นใคร..."
"อีกา..." อลิซตอบแค่นั้นก่อนสะบัดผมแล้วจูงมือเด็กน้อยออกจากที่เกิดเหตุ...แน่นอนว่า ไม่มีแม้สักคนคิดจะขัดขวาง
...............................................................
อลิซพาเด็กน้อยออกมาจนถึงปากทาง ตลอดทางแน่นอนว่าเธอระวังตัวเสมอ มือของเธอกำมีดไว้ตลอดเวลาเผื่อว่าถ้าเด็กน้อยตุกติก... แต่ดูเหมือนเด็กที่จับมือกับเธออยู่จะใสซื่อเหลือเกิน
"ทำไมถึงต้องมาขโมยของตั้งแต่เล็กแต่น้อยด้วยล่ะ?" อลิซถาม
"หนูอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า...มันเป็นเวรน่ะค่ะ" เด็กน้อยตอบด้วยเสียงสั่นๆ
"เฮ้อ...โลกนี้มันโหดร้ายชะมัด แต่ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่ใช่คนไม่ไดีหรอก" อลิซพูดจบก็โยนลูกอมให้
"น...หนูชื่ออีฟค่ะ"
"หรอ..."
"ถึงแล้วล่ะ" อลิซปล่อยมือจากอีฟเมื่อถึงหน้าตลาด
"ขอบคุณค่ะ พี่สาว" อีฟยิ้ม
"อื้ม" อลิซพยักหน้าก่อนตรวจของในกระเป๋า "อ๋าาาาาาา!! ไข่ไก่...แต่หมดแล้ววว ต้องโดนคุณเซอร์ดุแน่ๆเลย หมอนั่นยิ่งโหดๆอยู่" อลิซโอดครวญ
"เซอร์? คนไม่ดีหรอคะ? "
"??" อลิซชะงักกับคำถามของเด็กน้อย สงสัยเพราะเราพูดว่าโหดละมั้ง ..."ฮะๆ เปล่าจ้ะ เป็นพวกพ้องพี่น่ะ" อลิซหัวเราะคิก
"งั้น...ถ้าไม่รังเกียจ เอาของหนูไปก็ได้นะคะ" อีฟพูดจบก็หยิบรางไข่ที่ห่อด้วยกระดาษบุอย่างดีขึ้นมา
"ให้ฉัน?"
"ค่ะ ตอบแทนที่พี่สาวช่วยหนูไว้" อัฟฉีกยิ้ม อลิซจึงรับมาก่อนตรวจสอบดู ก่อนพบว่าเป็นไข่ไก่คุณภาพดีเสียด้วย
"ขอบใจมากจ้ะอีฟ " อลิซลูบหัวอีฟ "พี่ต้องไปแล้ว กลับบ้านดีๆล่ะ"
"เอ่อ...หนูยัง ไม่รู้ชื่อพี่สาวเลย"
"อืม...ปกติคนจะเรียกพี่ว่าRavenAlice แต่ถ้าให้เลือกระหว่างอีกากับอลิซ...เรียกพี่ว่า อีกาแล้วกัน"
อลิซพูดจบเธอก็ปิดตาอีฟก่อนหายตัวไปกับเงาราวเป็นปีกของอีกา
หลังจากวันนั้น...ชื่ออีกา ก็เป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาว์น ก่อนเงียบหายไป
ความคิดเห็น