ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Camp Half Blood ll ค่ายเลือดผสม Q1
"เอาอีกแล้วนะโอลิเวีย..." โอลิเวียพึมพัม ดวงตากลมโตสีทับทิมเหม่อมองไปยังดวงจันทร์สีเงินที่ลอยเด่นท่ามกลางท้องฟ้าไร้เมฆหมอก ผมยาวสีเงินเดียวกับดวงจันทร์พลิ้วไหวตามสายลมที่พัดเอาไอชื้นนิดๆมาด้วย
วันนี้ก็ทำแบบนั้นอีกแล้ว ทั้งที่มีเพื่อนๆในค่ายเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเรื่องที่เธอยังไม่ได้รับการประกาศรับรองบุตรแต่เธอก็กลับปั้นยิ้มแล้วตอบไปว่าไม่เป็นไร ทั้งที่จริงๆมันก็แอบเศร้าเล็กๆ นิสัยเก็บเรื่องไม่สบายใจไว้กับตัวเป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริงๆ
"หรือว่า...ฉันที่เอาแต่เสแสร้งจะน่ารังเกียจเสียจนท่านแม่ยังไม่อยากจะยอมรับกันนะ" เด็กสาวซุกหน้าลงกับเข่า ปล่อยให้ร่างถูกอาบไล้ด้วยแสงจันทร์... พอทำแบบนี้ทีไร เรื่องร้ายๆก็เหมือนถูกเป่าให้หายไปทุกครั้ง จนบางครั้งเธอก็เผลอแอบคิดไปว่าท่านแม่ของเธออาจจะเป็นเทพีอาร์เทมีสก็เป็นได้
วันต่อมา
โอลิเวียเดินเล่นอยู่ภายในค่าย เหมือนที่ทำเมื่อหลายวันที่ผ่านมา แต่คราวนี้เธอกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดแผกไป...ราวกับมีบางสิ่งร้องเรียกเธออยู่ โอลิเวียจึงเดินตามเสียงเรียกนั้นไปก่อนพบกับรูปปั้นที่ถูกแกะสลักไว้อย่างวิจิตร รูปปั้นของหญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามเสียจนไม่อาจละสายตา แต่ใบหน้างดงามที่ว่ากลับมีหยดน้ำตาแต่งแต้ม บนตักของนางมีร่างของผู้ชายคนหนึ่ง บนหัวของเขามีทะนูปักไว้ และข้างๆก็มีรูปปั้นสุนัขนอนหมอบอยู่ไม่ห่าง
"เธอสนใจรูปปั้นนี่งั้นหรอ?"
"อ๊ะ มิสเตอร์ดี?! อ้อ ใช่ค่ะ" โอลิเวียสะดุ้งกับการมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ก่อนปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มอย่างรวดเร็ว
"ชอบรึไง"
"ไม่รู้สิคะ มันเหมือน...โหยหามากกว่า แบบว่าคิดถึง ว่าไปนั่น...คงจะคิดว่าหนูตลกสินะคะ"
"นี่คือรูปปั้นเทพีอาร์เทมีสน่ะ" มิสเตอร์ดีพูดขึ้น ราวกับไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะเจื่อนของโอลิเวียเลย ไม่สิ...เหมือนเขาไม่ถือสามากกว่า
"เทพี...อาร์เทมีส?" โอลิเวียนึกออกในทันที จู่ๆความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาเทพีอาร์เทมีส...เทพีแห่งดวงจันทร์และการล่าสัตว์น่ะ
"เทพีอาร์เทมีสน่ะ เคยสาบานต่อหน้าแม่น้ำสติกซ์ว่าจะถือครองพรหมจรรย์ชั่วชีวิตนางจนได้มาพบกับผู้ชายคนนี้ล่ะ ผู้ชายคนนั้นคือโอไรออน สหายของนางที่มักจะไปล่าสัตว์ด้วยกันเสมอ...ความสนิทชิดเชื้อกลับกลายเป็นความรัก นางตัดสินใจจะละทิ้งคำสาบานต่อแม่น้ำสติกซ์เพื่อเขา เทพอพอลโล...ด้วยความเป็นห่วงฝาแฝดของตนจึงออกอุบายให้อาร์เทมีสสังหารโอไรออน"
"ด้วยธนูนั่นสินะคะ" โอลิเวียพึมพัม ธนู...อาวุธที่เธอถนัดและอาวุธของเทพีอาร์เทมีส
"อืม อาร์เทมีสเสียใจมากเลยทำให้โอไรออนกลายเป็นกลุ่มดาวนายพราน ส่วนเจ้าหมานั่นก็เป็นดาวสุนัขใหญ่...นิทานจบก็จบลงเท่านั้นล่ะ"
"น...หนูเคยคิดว่า หนูอาจจะเป็นธิดาของเทพีอาร์เทมีสก็ได้ แต่ว่า ถ้าเทพีอาร์เทมีสถือครองพรหมจรรย์แล้วหนู...จะเกิดมาได้ยังไง" โอลิเวียพูดเสียงเบาหวิว มือกำกระโปรงแน่นโดยไม่รู้ตัว จุดยืนที่เคยมีพลันหายไป
"อะไร? ผิดหวังรึไง?" มิสเตอร์ดีถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
"เปล่าค่ะ" พูดจบเด็กสาวก็ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง แต่...ผิดหวังสิ...ผิดหวังมากๆ จากที่เคยคิดมาตลอด...
"เอาเถอะ จะบอกอะไรให้อย่าง...ถือครองพรหมจรรย์ก็ใช่ว่าจะมีลูกไม่ได้ เด็กอาจจะถูกสร้างขึ้นมาจากอย่างอื่นก็ได้ เมฆเงี้ย ดินเงี้ย " คำพูดของเขาทำให้โอลิเวียเบิกตากว้างเล็กน้อย...มิสเตอร์ดี ใจดีจริงๆ ถึงจะดูไม่น่าจะเป็นห่วงใครแต่จริงๆแล้วแคร์คนอื่นมากๆเลยนี่นา
"คิก ขอบคุณนะคะ เอ่อ...ถ้าไม่ว่าอะไร หนูขอแตะที่รูปปั้นได้ไหมคะ คือหนูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกั..."
"ก็เอาสิ ใครเขาว่าอะไรล่ะ"
"ขอบคุณค่ะ!" โอลิเวียยิ้ม
เธอเอื้อมมือไปสัมผัสรูปปั้นที่ราวกับมีมนต์ขลังอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนแตะลงบนลูกธนูบนศีรษะของโอไรออน พลันลูกธนูจากหินนั้นก็พลันเปล่งแสงแสบตา จนทั้งเธอและมิสเตอร์ดีต้องหลับตา
"ลูกธนู..." เมื่อลืมตาขึ้น ในมือของโอลิเวียก็ปรากฎลูกธนูอันงดงาม และลูกธนูบนศีรษะของโอไรออนก็ได้หายไป
"ชิ เป็นเธอเองหรอเนี่ย งั้นรอเดี๋ยว เดี๋ยวฉันมา" ในขณะที่โอลิเวียกำลังงุนงง มิสเตอร์ดีก็เดินเกาหัวออกไปก่อนกลับมาพร้อมซองใส่ธนูที่มีลวดลายวิจิตรงดงาม ภายในนั้นมีลูกธนูที่เหมือนกับในมือโอลิเวียอยู่จำนวนหนึ่ง และที่ทำให้เธอแทบละสายตาไม่ได้คือคันธนูที่งดงามจนเกินบรรยาย
"ทั้งหมดนี่...ให้หนู?" โอลิเวียถามเมื่อมิสเตอร์ดีส่งมันมาให้เธอ
"เทพีอาร์เทมีสเคยใช้มันในการล่าสัตว์และเป็นอันเดียวกับที่ใช้สังหารโอไรออน นางอยากจะชดใช้บาปจึงฝากฉันไว้ และให้มอบให้กับผู้ถูกเลือก หรือก็คือเธอนั่นล่ะ โอลิเวีย ชไนเดน"
"บัลเดนค่ะ" โอลิเวียแก้
"จงใช้มันแทนเทพีอาร์เทมีสด้วย และนี่คือสัญลักษณ์ว่าเธอ คือพรานแห่งอาร์เทมีส"
โอลิเวียหยิบลูกธนูอันหนึ่งออกมาจากซองก่อนต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าจำนวนลูกธนูกลับเท่าเดิม
"งั้นหนูขอลองยิงนะคะ"
"ไปลองที่สนามนู่น"
"อ๊ะ จริงด้วย ขอโทษค่ะ" โอลิเวียหัวเราะ หัวเราะออกมาจากใจจริงๆ หลังจากนี้...ชีวิตก็คงเปลี่ยนไปอีกมากมาย ถึงจะเรียกว่าท่านแม่ไม่ได้แต่ก็รับรู้ถึงความรักอันมากล้นจากคันธนูนี้ จนกว่าจะถึงวันที่ได้พบกับท่าน หนูจะพยายามต่อไปค่ะ...ให้สมกับ เป็นพรานของเทพีแห่งจันทร...
วันนี้ก็ทำแบบนั้นอีกแล้ว ทั้งที่มีเพื่อนๆในค่ายเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเรื่องที่เธอยังไม่ได้รับการประกาศรับรองบุตรแต่เธอก็กลับปั้นยิ้มแล้วตอบไปว่าไม่เป็นไร ทั้งที่จริงๆมันก็แอบเศร้าเล็กๆ นิสัยเก็บเรื่องไม่สบายใจไว้กับตัวเป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริงๆ
"หรือว่า...ฉันที่เอาแต่เสแสร้งจะน่ารังเกียจเสียจนท่านแม่ยังไม่อยากจะยอมรับกันนะ" เด็กสาวซุกหน้าลงกับเข่า ปล่อยให้ร่างถูกอาบไล้ด้วยแสงจันทร์... พอทำแบบนี้ทีไร เรื่องร้ายๆก็เหมือนถูกเป่าให้หายไปทุกครั้ง จนบางครั้งเธอก็เผลอแอบคิดไปว่าท่านแม่ของเธออาจจะเป็นเทพีอาร์เทมีสก็เป็นได้
วันต่อมา
โอลิเวียเดินเล่นอยู่ภายในค่าย เหมือนที่ทำเมื่อหลายวันที่ผ่านมา แต่คราวนี้เธอกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดแผกไป...ราวกับมีบางสิ่งร้องเรียกเธออยู่ โอลิเวียจึงเดินตามเสียงเรียกนั้นไปก่อนพบกับรูปปั้นที่ถูกแกะสลักไว้อย่างวิจิตร รูปปั้นของหญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามเสียจนไม่อาจละสายตา แต่ใบหน้างดงามที่ว่ากลับมีหยดน้ำตาแต่งแต้ม บนตักของนางมีร่างของผู้ชายคนหนึ่ง บนหัวของเขามีทะนูปักไว้ และข้างๆก็มีรูปปั้นสุนัขนอนหมอบอยู่ไม่ห่าง
"เธอสนใจรูปปั้นนี่งั้นหรอ?"
"อ๊ะ มิสเตอร์ดี?! อ้อ ใช่ค่ะ" โอลิเวียสะดุ้งกับการมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ก่อนปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มอย่างรวดเร็ว
"ชอบรึไง"
"ไม่รู้สิคะ มันเหมือน...โหยหามากกว่า แบบว่าคิดถึง ว่าไปนั่น...คงจะคิดว่าหนูตลกสินะคะ"
"นี่คือรูปปั้นเทพีอาร์เทมีสน่ะ" มิสเตอร์ดีพูดขึ้น ราวกับไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะเจื่อนของโอลิเวียเลย ไม่สิ...เหมือนเขาไม่ถือสามากกว่า
"เทพี...อาร์เทมีส?" โอลิเวียนึกออกในทันที จู่ๆความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาเทพีอาร์เทมีส...เทพีแห่งดวงจันทร์และการล่าสัตว์น่ะ
"เทพีอาร์เทมีสน่ะ เคยสาบานต่อหน้าแม่น้ำสติกซ์ว่าจะถือครองพรหมจรรย์ชั่วชีวิตนางจนได้มาพบกับผู้ชายคนนี้ล่ะ ผู้ชายคนนั้นคือโอไรออน สหายของนางที่มักจะไปล่าสัตว์ด้วยกันเสมอ...ความสนิทชิดเชื้อกลับกลายเป็นความรัก นางตัดสินใจจะละทิ้งคำสาบานต่อแม่น้ำสติกซ์เพื่อเขา เทพอพอลโล...ด้วยความเป็นห่วงฝาแฝดของตนจึงออกอุบายให้อาร์เทมีสสังหารโอไรออน"
"ด้วยธนูนั่นสินะคะ" โอลิเวียพึมพัม ธนู...อาวุธที่เธอถนัดและอาวุธของเทพีอาร์เทมีส
"อืม อาร์เทมีสเสียใจมากเลยทำให้โอไรออนกลายเป็นกลุ่มดาวนายพราน ส่วนเจ้าหมานั่นก็เป็นดาวสุนัขใหญ่...นิทานจบก็จบลงเท่านั้นล่ะ"
"น...หนูเคยคิดว่า หนูอาจจะเป็นธิดาของเทพีอาร์เทมีสก็ได้ แต่ว่า ถ้าเทพีอาร์เทมีสถือครองพรหมจรรย์แล้วหนู...จะเกิดมาได้ยังไง" โอลิเวียพูดเสียงเบาหวิว มือกำกระโปรงแน่นโดยไม่รู้ตัว จุดยืนที่เคยมีพลันหายไป
"อะไร? ผิดหวังรึไง?" มิสเตอร์ดีถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
"เปล่าค่ะ" พูดจบเด็กสาวก็ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง แต่...ผิดหวังสิ...ผิดหวังมากๆ จากที่เคยคิดมาตลอด...
"เอาเถอะ จะบอกอะไรให้อย่าง...ถือครองพรหมจรรย์ก็ใช่ว่าจะมีลูกไม่ได้ เด็กอาจจะถูกสร้างขึ้นมาจากอย่างอื่นก็ได้ เมฆเงี้ย ดินเงี้ย " คำพูดของเขาทำให้โอลิเวียเบิกตากว้างเล็กน้อย...มิสเตอร์ดี ใจดีจริงๆ ถึงจะดูไม่น่าจะเป็นห่วงใครแต่จริงๆแล้วแคร์คนอื่นมากๆเลยนี่นา
"คิก ขอบคุณนะคะ เอ่อ...ถ้าไม่ว่าอะไร หนูขอแตะที่รูปปั้นได้ไหมคะ คือหนูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกั..."
"ก็เอาสิ ใครเขาว่าอะไรล่ะ"
"ขอบคุณค่ะ!" โอลิเวียยิ้ม
เธอเอื้อมมือไปสัมผัสรูปปั้นที่ราวกับมีมนต์ขลังอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนแตะลงบนลูกธนูบนศีรษะของโอไรออน พลันลูกธนูจากหินนั้นก็พลันเปล่งแสงแสบตา จนทั้งเธอและมิสเตอร์ดีต้องหลับตา
"ลูกธนู..." เมื่อลืมตาขึ้น ในมือของโอลิเวียก็ปรากฎลูกธนูอันงดงาม และลูกธนูบนศีรษะของโอไรออนก็ได้หายไป
"ชิ เป็นเธอเองหรอเนี่ย งั้นรอเดี๋ยว เดี๋ยวฉันมา" ในขณะที่โอลิเวียกำลังงุนงง มิสเตอร์ดีก็เดินเกาหัวออกไปก่อนกลับมาพร้อมซองใส่ธนูที่มีลวดลายวิจิตรงดงาม ภายในนั้นมีลูกธนูที่เหมือนกับในมือโอลิเวียอยู่จำนวนหนึ่ง และที่ทำให้เธอแทบละสายตาไม่ได้คือคันธนูที่งดงามจนเกินบรรยาย
"ทั้งหมดนี่...ให้หนู?" โอลิเวียถามเมื่อมิสเตอร์ดีส่งมันมาให้เธอ
"เทพีอาร์เทมีสเคยใช้มันในการล่าสัตว์และเป็นอันเดียวกับที่ใช้สังหารโอไรออน นางอยากจะชดใช้บาปจึงฝากฉันไว้ และให้มอบให้กับผู้ถูกเลือก หรือก็คือเธอนั่นล่ะ โอลิเวีย ชไนเดน"
"บัลเดนค่ะ" โอลิเวียแก้
"จงใช้มันแทนเทพีอาร์เทมีสด้วย และนี่คือสัญลักษณ์ว่าเธอ คือพรานแห่งอาร์เทมีส"
โอลิเวียหยิบลูกธนูอันหนึ่งออกมาจากซองก่อนต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าจำนวนลูกธนูกลับเท่าเดิม
"งั้นหนูขอลองยิงนะคะ"
"ไปลองที่สนามนู่น"
"อ๊ะ จริงด้วย ขอโทษค่ะ" โอลิเวียหัวเราะ หัวเราะออกมาจากใจจริงๆ หลังจากนี้...ชีวิตก็คงเปลี่ยนไปอีกมากมาย ถึงจะเรียกว่าท่านแม่ไม่ได้แต่ก็รับรู้ถึงความรักอันมากล้นจากคันธนูนี้ จนกว่าจะถึงวันที่ได้พบกับท่าน หนูจะพยายามต่อไปค่ะ...ให้สมกับ เป็นพรานของเทพีแห่งจันทร...
...โอลิเวีย บัลเดน : พรานแห่งอาร์เทมีส...
BlackForest✿
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น