ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : สึกิชิมะ เรย์(Ordain Realityเรียลลิตี้ลิขิตชีวิตนี้ขึ้นอยู่กับคุณ)
แบบฟอร์ม
I
รูปตัวละคร :
ชื่อ : สึกิชิมะ เรย์
ชื่อเล่น : เรย์
อายุ : 17
เพศ : หญิง
ลักษณะ : หญิงสาวหุ่นนางแบบ ผมยาวสีส้มแดงและดวงตาเรียวคมสีน้ำทะเล ใบหน้าและรูปร่างสวยแบบผู้ใหญ่ แน่นอนว่าหนุ่มๆมาจีบไม่เว้นวัน
วันเกิด : 18 กันยายน
II
นิสัย : เด็กสาวม.6ที่อุทิศตัวให้กับอาชีพ"นักข่าวเกี่ยวกับอาชญากรรม" ทั้งที่ยังเรียนไม่จบแต่ไหวพริบของเธอขอบอกว่าดูถูกไม่ได้เชียว "เธอเก่งด้านการสืบหาและหลอกถามข้อมูลมากๆ" เธอทำอาชีพนักข่าวโดยเก็บไว้เป็นความลับเพื่อความสะดวกในการหลอกถาม ทั้งยังนำข้อมูลมาปะติดปะต่อ "วิเคราะห์"ได้ดีกว่านักสืบเสียอีก หลายครั้งที่ตำรวจสามารถตามจับคนร้ายได้เพราะเธอ ตามปกติแล้วเรย์เป็นเด็กแสบ ซ่า และไม่กลัวใคร รักการผจญภัย "ร่าเริงสดใส และพึ่งพาได้" ออกไปทางห้าวพอตัวเหมือนกัน ไม่ชอบการต้องรีบผิดชอบอะไรมากมายจึงมักจะทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จโดยเร็วเสมอ "มีจิตวิทยา เดาใจคนอื่นได้" เรย์เป็นเด็กเข้มแข็งและไม่ชอบให้ใครเป็นห่วง จึงมักเก็บเรื่องที่ไม่สบายใจไว้คนเดียว
ประวัติ : คุณพ่อของเรย์เป็นตำรวจ ส่วนแม่เป็นอาจารย์ แม่ของเธอไม่ชอบให้เธอทำงานเป็นนักข่าวเท่าไหร่ เพราะมันเสี่ยงต่อความปลอดภัยพอสมควรแต่พ่อกลับสนับสนุนเป็นอย่า
มาก ปัจจุบันเรย์กำลังคบกับรุ่นพี่มหาลัยที่ชื่อพี่"ฮิโรกิ" เรย์รักพี่เขามากแต่พี่ฮิโรกิกับคบกับเรย์เพื่อเข้าหาพี่สาวของเรย์ ซึ่งแน่นอนว่าเรย์รู้ดีแต่ก็เลือกที่จะทำเป็นไม่รู้...และรอจนกว่าจะถึงวันที่เขาบอกเอง
ความสามารถพิเศษ : ไขปริศนา หลอกถาม ใช้จิตวิทยา นอกจากนั้นเรย์ยังเก่งด้านการป้องกันตัวและยิงปืนแม่นมาก
งานอดิเรก : นั่งฟังเพลง อ่านหนังสือสืบสวน
ชอบ: -ชอบ : พี่สาว พี่ฮิโรกิ แมว
-คลั่ง : ปริศนา
เกลียด:-ไม่ชอบ : ของน่าเบื่อ
-แอนตี้ : -
-เกลียด : คนดูถูก
-ทำลายทิ้งทันทีที่เห็น : ข่าวที่ไม่เป็นจริง(เอาข่าวจริงมาแก้)
กลัว: การที่ตัวเองไม่สามารถปั้นหน้ายิ้มได้ในวันที่ฮิโรกิบอกความจริง
อาการต่างๆ: จดบันทึกเรื่องราวต่างๆเสมอ
คนที่สำคัญที่สุดในชีวิต : ฮิโรกิ(เพราะถ้าฮิโรกิเป็นอะไรไปพี่สาวก็คงต้องเศร้า)
III
(ออริตอบ)
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาเป็นมิตร จู่ๆก็เดินมาลากเรย์ไปยังห้องแห่งหนึ่ง โดยไม่พูดหรือบอกกล่าวอะไร และไม่หันมามองหน้าด้วย ทำให้เรย์ คิดว่า'อะไรกัน...เธอคนนี้มีธุระอะไรกับฉันกันนะ'
จนคำพูดออกมาจากปากของหญิงสาวผู้นั้น
"สวัสดีจ้ะ เธอชื่ออะไรล่ะฮึ"
"ร...เรย์ค่ะ สึกิชะมะ เรย์" เรย์ตอบ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเด็กสาวตรงหน้า
"ช่วยแนะนำตัวหน่อยจะได้มั๊ย อยากจะบอกอะไรเรารึเปล่า" ได้ยินดังนั้นเรย์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้น...คนคนนี้ จู่ๆก็มาถามอะไรแปลกๆ หรือว่าเธอเองก็เป็นนักข่าว?
"อาฮะ ก็อย่างที่บอกไป...ฉันชื่อเรย์ค่ะ เป็นนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ ที่มีคุณพ่อเป็นตำรวจแล้วก็คุณแม่เป็นอาจารย์ มีพี่สาวหนึ่งคนแล้วก็...รักกันมากด้วย"
"อ่าฮะ โอเค หน้าที่ฉันคงหมดแล้วล่ะ ขอตัวนะ" หญิงสาวคนนั้นเดินออกไปโดยที่เรย์ได้แต่พยักหน้าอย่างงงๆ
"...นักเรียนม.ปลายธรรมดา พูดไปได้นะเรา..."เรย์พึมพัมเบาๆ แถมยังเลือกที่จะพูดเรื่องครอบครัวออกไปอีก นี่เราคิดอะไรอยู่กันนะ...พลันใบหน้าของพี่สาวและพี่ฮิโรกิก็ปรากฎขึ้นในหัว
ไม่นานก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา โดยที่เรย์ยังไม่ทันได้ลุกเลยด้วยซ้ำ
"ขอถามอะไรหน่อยสิ"
"ค่ะ..." เรย์ตอบ โดยยังจมอยู่กับความคิดของตน
"เธอรักใครที่สุดโลกถ้าไม่นับตัวเอง"
"พี่...พี่ฮิโรกิ"
"หืมทำไมล่ะ ฮึ"
"อ๊ะ ม...เมื่อกี้ถามว่าไงนะคะ" เรย์สะดุ้ง เมื่อกี้เธอตอบออกไปว่าพี่ฮิโรกิ แล้วเขาก็ถามเธอกลับว่าทำไม? นี่เรากำลังคุยอะไรอยู่กันเนี่ย??
"แล้วถ้าเค้าตายไป เพราะเธอ ล่ะ จะรู้สึกยังไง"
"บ...บ้าน่า ฉันไม่เข้าใจว่าคุณอยากจะรู้ไปเพื่ออะไร...แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง..." เรย์หลุบตาลงและหยุดคิดไปชั่วขณะ "ฉันคงต้องโทษตัวเองจนวันตาย..." ใช่ เพราะฉันรักพี่ฮิโรกิ และพี่สาวที่ฉันรักก็รักพี่ฮิโรกิ ถ้าพี่ฮิโรกิต้องตายไปเพราะฉัน...คนที่ใจสลายคงไม่ใช่ฉันคนเดียว
"แล้วเธอ จะเลือกอะไรดีล่ะ ถ้ามีทางเลือกเพิ่มอีกทางเลือกนึงคือเสี่ยงชีวิตเพื่อคนคนนั้น หรือเธอ จะไม่กล้าแม้จะลอง"
"ถ้ามีทางเลือกแบบนั้นอยู่จริง...ฉันก็ไม่แม้แต่จะต้องคิด" เรย์พูด ดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง
ชายคนนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยกับเรย์"โอเค นี่ของบนโต๊ะนี่ก็กินได้นะ" เขาชี้ไปที่ของกินบนโต๊ะเรียงรายดูน่าทานมาก
"ขอบคุณค่ะ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว...มีธุระนิดหน่อยน่ะค่ะ" เรย์ก้มหัวเป็นเชิงขอโทษและขออนุญาต
"โอเค ไปล่ะ" ชายคนนั้นเดินอกไป พร้อมมองเรย์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พิกล
เห็นดังนั้นเรย์จึงเดินออกไปบ้างพร้อมหยิบมือถือในมือแล้วกดปิดโหมดอัดเสียง...บทสนทนาวันนี้ถึงจะดูไม่เป็นเรื่องพอที่จะขายให้สนพ.แต่...เก็บไว้หน่อยก็ไม่เสียหาย
IIII
(ผู้ปกครองออริ)
สวัสดีค่า ชื่อไรเอ่ย : เราชื่อพีมจ้า
เราชื่อแก้วนะจ๊ะ : ยินดีที่ได้รู้จักจ้า แก้วซัง><
ทำไมถึงส่งออริมาแข่งนี่่ะ ชีวิตเชียวนะ : เพราะอยากให้ลูกสาวได้เรียนรู้"ชีวิต"นี่ล่ะจ้า
รบกวนแอดแฟบได้ไหมคะ : แน่นอน เราแอดทุกเรื่องที่สมัครอยู่แล้ว><
คิดว่าออริจะรอดมั๊ย : เอาเป็น..."หวังว่า"แทนละกันเนอะ
ยอมให้ตายมั๊ยล่ะ : หืม? เราหรอ?//ชี้ตัวเอง
ถ้าโหวตให้ก็ดีนะคะ ไม่ต้องก็ได้ บายค่ะ : 55 โหวตจ้า โหวต BlackForest::
I
รูปตัวละคร :
ชื่อ : สึกิชิมะ เรย์
ชื่อเล่น : เรย์
อายุ : 17
เพศ : หญิง
ลักษณะ : หญิงสาวหุ่นนางแบบ ผมยาวสีส้มแดงและดวงตาเรียวคมสีน้ำทะเล ใบหน้าและรูปร่างสวยแบบผู้ใหญ่ แน่นอนว่าหนุ่มๆมาจีบไม่เว้นวัน
วันเกิด : 18 กันยายน
II
นิสัย : เด็กสาวม.6ที่อุทิศตัวให้กับอาชีพ"นักข่าวเกี่ยวกับอาชญากรรม" ทั้งที่ยังเรียนไม่จบแต่ไหวพริบของเธอขอบอกว่าดูถูกไม่ได้เชียว "เธอเก่งด้านการสืบหาและหลอกถามข้อมูลมากๆ" เธอทำอาชีพนักข่าวโดยเก็บไว้เป็นความลับเพื่อความสะดวกในการหลอกถาม ทั้งยังนำข้อมูลมาปะติดปะต่อ "วิเคราะห์"ได้ดีกว่านักสืบเสียอีก หลายครั้งที่ตำรวจสามารถตามจับคนร้ายได้เพราะเธอ ตามปกติแล้วเรย์เป็นเด็กแสบ ซ่า และไม่กลัวใคร รักการผจญภัย "ร่าเริงสดใส และพึ่งพาได้" ออกไปทางห้าวพอตัวเหมือนกัน ไม่ชอบการต้องรีบผิดชอบอะไรมากมายจึงมักจะทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จโดยเร็วเสมอ "มีจิตวิทยา เดาใจคนอื่นได้" เรย์เป็นเด็กเข้มแข็งและไม่ชอบให้ใครเป็นห่วง จึงมักเก็บเรื่องที่ไม่สบายใจไว้คนเดียว
ประวัติ : คุณพ่อของเรย์เป็นตำรวจ ส่วนแม่เป็นอาจารย์ แม่ของเธอไม่ชอบให้เธอทำงานเป็นนักข่าวเท่าไหร่ เพราะมันเสี่ยงต่อความปลอดภัยพอสมควรแต่พ่อกลับสนับสนุนเป็นอย่า
มาก ปัจจุบันเรย์กำลังคบกับรุ่นพี่มหาลัยที่ชื่อพี่"ฮิโรกิ" เรย์รักพี่เขามากแต่พี่ฮิโรกิกับคบกับเรย์เพื่อเข้าหาพี่สาวของเรย์ ซึ่งแน่นอนว่าเรย์รู้ดีแต่ก็เลือกที่จะทำเป็นไม่รู้...และรอจนกว่าจะถึงวันที่เขาบอกเอง
ความสามารถพิเศษ : ไขปริศนา หลอกถาม ใช้จิตวิทยา นอกจากนั้นเรย์ยังเก่งด้านการป้องกันตัวและยิงปืนแม่นมาก
งานอดิเรก : นั่งฟังเพลง อ่านหนังสือสืบสวน
ชอบ: -ชอบ : พี่สาว พี่ฮิโรกิ แมว
-คลั่ง : ปริศนา
เกลียด:-ไม่ชอบ : ของน่าเบื่อ
-แอนตี้ : -
-เกลียด : คนดูถูก
-ทำลายทิ้งทันทีที่เห็น : ข่าวที่ไม่เป็นจริง(เอาข่าวจริงมาแก้)
กลัว: การที่ตัวเองไม่สามารถปั้นหน้ายิ้มได้ในวันที่ฮิโรกิบอกความจริง
อาการต่างๆ: จดบันทึกเรื่องราวต่างๆเสมอ
คนที่สำคัญที่สุดในชีวิต : ฮิโรกิ(เพราะถ้าฮิโรกิเป็นอะไรไปพี่สาวก็คงต้องเศร้า)
III
(ออริตอบ)
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาเป็นมิตร จู่ๆก็เดินมาลากเรย์ไปยังห้องแห่งหนึ่ง โดยไม่พูดหรือบอกกล่าวอะไร และไม่หันมามองหน้าด้วย ทำให้เรย์ คิดว่า'อะไรกัน...เธอคนนี้มีธุระอะไรกับฉันกันนะ'
จนคำพูดออกมาจากปากของหญิงสาวผู้นั้น
"สวัสดีจ้ะ เธอชื่ออะไรล่ะฮึ"
"ร...เรย์ค่ะ สึกิชะมะ เรย์" เรย์ตอบ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเด็กสาวตรงหน้า
"ช่วยแนะนำตัวหน่อยจะได้มั๊ย อยากจะบอกอะไรเรารึเปล่า" ได้ยินดังนั้นเรย์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้น...คนคนนี้ จู่ๆก็มาถามอะไรแปลกๆ หรือว่าเธอเองก็เป็นนักข่าว?
"อาฮะ ก็อย่างที่บอกไป...ฉันชื่อเรย์ค่ะ เป็นนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ ที่มีคุณพ่อเป็นตำรวจแล้วก็คุณแม่เป็นอาจารย์ มีพี่สาวหนึ่งคนแล้วก็...รักกันมากด้วย"
"อ่าฮะ โอเค หน้าที่ฉันคงหมดแล้วล่ะ ขอตัวนะ" หญิงสาวคนนั้นเดินออกไปโดยที่เรย์ได้แต่พยักหน้าอย่างงงๆ
"...นักเรียนม.ปลายธรรมดา พูดไปได้นะเรา..."เรย์พึมพัมเบาๆ แถมยังเลือกที่จะพูดเรื่องครอบครัวออกไปอีก นี่เราคิดอะไรอยู่กันนะ...พลันใบหน้าของพี่สาวและพี่ฮิโรกิก็ปรากฎขึ้นในหัว
ไม่นานก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา โดยที่เรย์ยังไม่ทันได้ลุกเลยด้วยซ้ำ
"ขอถามอะไรหน่อยสิ"
"ค่ะ..." เรย์ตอบ โดยยังจมอยู่กับความคิดของตน
"เธอรักใครที่สุดโลกถ้าไม่นับตัวเอง"
"พี่...พี่ฮิโรกิ"
"หืมทำไมล่ะ ฮึ"
"อ๊ะ ม...เมื่อกี้ถามว่าไงนะคะ" เรย์สะดุ้ง เมื่อกี้เธอตอบออกไปว่าพี่ฮิโรกิ แล้วเขาก็ถามเธอกลับว่าทำไม? นี่เรากำลังคุยอะไรอยู่กันเนี่ย??
"แล้วถ้าเค้าตายไป เพราะเธอ ล่ะ จะรู้สึกยังไง"
"บ...บ้าน่า ฉันไม่เข้าใจว่าคุณอยากจะรู้ไปเพื่ออะไร...แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง..." เรย์หลุบตาลงและหยุดคิดไปชั่วขณะ "ฉันคงต้องโทษตัวเองจนวันตาย..." ใช่ เพราะฉันรักพี่ฮิโรกิ และพี่สาวที่ฉันรักก็รักพี่ฮิโรกิ ถ้าพี่ฮิโรกิต้องตายไปเพราะฉัน...คนที่ใจสลายคงไม่ใช่ฉันคนเดียว
"แล้วเธอ จะเลือกอะไรดีล่ะ ถ้ามีทางเลือกเพิ่มอีกทางเลือกนึงคือเสี่ยงชีวิตเพื่อคนคนนั้น หรือเธอ จะไม่กล้าแม้จะลอง"
"ถ้ามีทางเลือกแบบนั้นอยู่จริง...ฉันก็ไม่แม้แต่จะต้องคิด" เรย์พูด ดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง
ชายคนนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยกับเรย์"โอเค นี่ของบนโต๊ะนี่ก็กินได้นะ" เขาชี้ไปที่ของกินบนโต๊ะเรียงรายดูน่าทานมาก
"ขอบคุณค่ะ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว...มีธุระนิดหน่อยน่ะค่ะ" เรย์ก้มหัวเป็นเชิงขอโทษและขออนุญาต
"โอเค ไปล่ะ" ชายคนนั้นเดินอกไป พร้อมมองเรย์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พิกล
เห็นดังนั้นเรย์จึงเดินออกไปบ้างพร้อมหยิบมือถือในมือแล้วกดปิดโหมดอัดเสียง...บทสนทนาวันนี้ถึงจะดูไม่เป็นเรื่องพอที่จะขายให้สนพ.แต่...เก็บไว้หน่อยก็ไม่เสียหาย
IIII
(ผู้ปกครองออริ)
สวัสดีค่า ชื่อไรเอ่ย : เราชื่อพีมจ้า
เราชื่อแก้วนะจ๊ะ : ยินดีที่ได้รู้จักจ้า แก้วซัง><
ทำไมถึงส่งออริมาแข่งนี่่ะ ชีวิตเชียวนะ : เพราะอยากให้ลูกสาวได้เรียนรู้"ชีวิต"นี่ล่ะจ้า
รบกวนแอดแฟบได้ไหมคะ : แน่นอน เราแอดทุกเรื่องที่สมัครอยู่แล้ว><
คิดว่าออริจะรอดมั๊ย : เอาเป็น..."หวังว่า"แทนละกันเนอะ
ยอมให้ตายมั๊ยล่ะ : หืม? เราหรอ?//ชี้ตัวเอง
ถ้าโหวตให้ก็ดีนะคะ ไม่ต้องก็ได้ บายค่ะ : 55 โหวตจ้า โหวต BlackForest::
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น