ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : มินาเสะ ฮารุ (Buddy Game มหัตภัยคู่หูนักล่า)
ใบสมัคร
ส่งเป็นลิงค์นะครับ และลบวงเล็บด้วย สมัครผู้เล่น 2 คน ต่อ 1 ไอดีนะครับ
รูปภาพ ::
ชื่อ :: ฮารุ
นามสกุล :: มินาเสะ
ชื่อเล่น :: ฮารุ
อายุ ::16
เพศ :: หญิง
ประเทศ :: ญี่ปุ่น
ลักษณะภายนอก :: เรือนผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลสน ดวงตากลมโตมีเสน่ห์สีเงินไม่เหมือนใคร ตัวเล็กและคล่องมาก ถึงจะออกไปทางเตี้ยนิดๆก็เถอะ
นิสัย ::แม่แบบของคำว่า เตี้ย แบน ซึน!! เพราะฮารุนั้นเป็นเด็กที่ซึนเดเระเข้าเส้นเลือด การปากตรงกับใจเป็นอะไรที่ทำได้ยากมาก เข้มแข็ง กล้าหาญ ค่อนข้างห้าว รักพวกพ้อง แต่เข้าหาคนไม่เก่ง ปากไม่ดีและมักปากหาเรื่อง(ใส่ตัว) ไม่ชอบให้ใครมาสงสารและพยายามจะทำทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง เกลียดความพ่ายแพ้ แพ้ทางคนอ่อนโยน ด้วยความที่ปากดีจึงมักพูดแรง แต่ก็นะ...เธอไม่ได้ตั้งใจจะหมายความว่าอย่างงั้นหรอก ด้วยความที่อยู่คนเดียวมาตลอดจึงเป็นพวกทำงานร่วมกับคนอื่นไม่เป็น ต้องปรับตัวอีกเยอะเลย และเพราะเข้าหาใครไม่เป็นทำให้ถูกมองว่าหยิ่ง
ประวัติโดยย่อ ::เด็กกำพร้าที่ถูกเก็บไปเลี่ยงโดยสถานรับเลี้ยงแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ไม่มีเงินสนับสนุน ทางบ้านจึงฝึกให้เด็กทุกคนเป็นขโมย ฮารุเองก็ด้วย เธอเป็นขโมยที่เก่งที่สุด ถ้าเธอต้องการอะไรไม่ว่ายากแค่ไหนก็เอามาได้โดยเจ้าของไม่รู้ตัว ฮารุฝึกสกิลสายลับ การต่อสู้และการเอาตัวรอดจากที่นั่นตั้งแต่เด็ก เมื่อโตมาเธอจึงรู้ว่าการขโมยของเป็นสิ่งไม่ดีและขอออกจากบ้านมาใช้ชีวิตตามลำพัง
ชอบ :: ขนมหวาน อาวุธ
ไม่ชอบ :: คนอ่อนโยน(จริงๆชอบแหละ แต่ปากแข็ง)
เกลียด :: ของเผ็ด
กลัว :: คนอื่นจะรู้อดีตของตน
ของที่พกติดตัว :: สร้อยที่ใช้เป็นลูกดอกพิษ *ใช้เมื่อจำเป็นเท่านั้น
อาวุธประจำตัว :: เคียวที่สามารถใช้เป็นปืนได้
http://www.zerochan.net/1559401
http://www.zerochan.net/1545933
ความสามารถพิเศษ :: สกิลการขโมยของและความคล่องแคล่ว
______________________________________________________
ผมขอคุณกับออริของคุณหน่อยนะครับ
"สวัสดี เธอชื่ออะไรละ" เสียงของชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ที่มีดวงตาสีมรกตพูดขึ้น
ชายหนุ่มมองใบสมัครของคนตรงหน้า ด้วยสีหน้าที่ยิ้มเจ้าเลห์เหมือนกำลังเล่นสนุก
อยู่ ภายในห้องมืดสนิทมีเพียงแสงจากดวงจันทราเท่านั้นที่ทำให้ในห้องสว่างได้
:: "มินาเสะ ฮารุ..." ฮารุตอบ ดวงตาสีเงินสะท้อนกับแสงจันทร์ยิ่งทำให้ดูเปล่งประกาย
"อืม เป็นชื่อที่ดีนะ" ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ เมื่อคุณมองดีๆ คุณ
ก็เห็นผู้ชายผมสีดำ ที่มีวงตาสีแดงทับทิมยืนอยู่ข้างหลังชาหนุ่มผมสีควันบุหรี่
:: "ฮ...ฮึ ฉันไม่ดีใจที่ได้รับคำชมจากคนอย่างนายหรอกนะ!" ฮารุกอดอกก่อนเมินไปอีกทาง พลางคิดในใจว่า ปากหาเรื่องอีกแล้วสิเรา!
"เอาละ ฉันขอถามตรงๆนะ....เธออยากอยู่ที่นี้หรือไม่?" ชายหนุ่มเจ้าของผมสีควัน
บุหรี่ จ้องคนตรงหน้าเขม็ง โดยมีชายหนุ่มผมสีดำคอยยืนดูอยู่ไม่ห่าง
:: ถ...ถามตรงๆ?แปลว่าเมื่อกี้เราคงไปกระตุกต่อมโมโหเขาจริงๆ... "ก็อยากแหละ อย่างน้อยก็คงดีกว่ากลับไปที่นั่น" ประโยคหลังเสียงหวานใสดังขึ้นเบาๆราวกับพูดกับตัวเอง แต่ก็นะ ประโยคที่เธอพูดออกมาก็ยังชวนหารื่องเหมือนเดิม
"งั้นหรอ....หึ ฮ่าๆๆๆ" ชายหนุ่มเข้าของเรือนผมสีควันบุหรี่ก็หัวเราะขึ้นมา
แล้วพูดว่า "เธอนี้น่าสนใจดีจังเลยนะ" ชายหนุ่มคนเดิมพูดขึ้นอีกครั้ง
:: "ย...อย่ามาพูดบ้าๆนะ!" เมื่อถูกชมอีกรอบฮารุถึงกับอึกอักตามสไตล์สาวซึน
"แต่ว่ายังไงเธอก็ต้องอยู่ที่นี้ละนะ^^ งั้นขอให้โชคดีแอนด์โชคเลือดนะ" ชายหนุ่ม
โบกมือลาคนตรงหน้าเสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้อง
:: "โชกเลือด? คนบ้าอะไรอวยพรอย่างนั้นกัน" พูดจบฮารุก็ออกจากห้องไปทางประตูอีกด้าน
ปล. อยากให้ฮารุคู่กับคนที่เอาเธออยู่หมัดหน่อยน่ะค่ะ
BlackForest✿
ชื่อ :: ฮารุ
นามสกุล :: มินาเสะ
ชื่อเล่น :: ฮารุ
อายุ ::16
เพศ :: หญิง
ประเทศ :: ญี่ปุ่น
ลักษณะภายนอก :: เรือนผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลสน ดวงตากลมโตมีเสน่ห์สีเงินไม่เหมือนใคร ตัวเล็กและคล่องมาก ถึงจะออกไปทางเตี้ยนิดๆก็เถอะ
นิสัย ::แม่แบบของคำว่า เตี้ย แบน ซึน!! เพราะฮารุนั้นเป็นเด็กที่ซึนเดเระเข้าเส้นเลือด การปากตรงกับใจเป็นอะไรที่ทำได้ยากมาก เข้มแข็ง กล้าหาญ ค่อนข้างห้าว รักพวกพ้อง แต่เข้าหาคนไม่เก่ง ปากไม่ดีและมักปากหาเรื่อง(ใส่ตัว) ไม่ชอบให้ใครมาสงสารและพยายามจะทำทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง เกลียดความพ่ายแพ้ แพ้ทางคนอ่อนโยน ด้วยความที่ปากดีจึงมักพูดแรง แต่ก็นะ...เธอไม่ได้ตั้งใจจะหมายความว่าอย่างงั้นหรอก ด้วยความที่อยู่คนเดียวมาตลอดจึงเป็นพวกทำงานร่วมกับคนอื่นไม่เป็น ต้องปรับตัวอีกเยอะเลย และเพราะเข้าหาใครไม่เป็นทำให้ถูกมองว่าหยิ่ง
ประวัติโดยย่อ ::เด็กกำพร้าที่ถูกเก็บไปเลี่ยงโดยสถานรับเลี้ยงแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ไม่มีเงินสนับสนุน ทางบ้านจึงฝึกให้เด็กทุกคนเป็นขโมย ฮารุเองก็ด้วย เธอเป็นขโมยที่เก่งที่สุด ถ้าเธอต้องการอะไรไม่ว่ายากแค่ไหนก็เอามาได้โดยเจ้าของไม่รู้ตัว ฮารุฝึกสกิลสายลับ การต่อสู้และการเอาตัวรอดจากที่นั่นตั้งแต่เด็ก เมื่อโตมาเธอจึงรู้ว่าการขโมยของเป็นสิ่งไม่ดีและขอออกจากบ้านมาใช้ชีวิตตามลำพัง
ชอบ :: ขนมหวาน อาวุธ
ไม่ชอบ :: คนอ่อนโยน(จริงๆชอบแหละ แต่ปากแข็ง)
เกลียด :: ของเผ็ด
กลัว :: คนอื่นจะรู้อดีตของตน
ของที่พกติดตัว :: สร้อยที่ใช้เป็นลูกดอกพิษ *ใช้เมื่อจำเป็นเท่านั้น
อาวุธประจำตัว :: เคียวที่สามารถใช้เป็นปืนได้
http://www.zerochan.net/1559401
http://www.zerochan.net/1545933
ความสามารถพิเศษ :: สกิลการขโมยของและความคล่องแคล่ว
______________________________________________________
ผมขอคุณกับออริของคุณหน่อยนะครับ
"สวัสดี เธอชื่ออะไรละ" เสียงของชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ที่มีดวงตาสีมรกตพูดขึ้น
ชายหนุ่มมองใบสมัครของคนตรงหน้า ด้วยสีหน้าที่ยิ้มเจ้าเลห์เหมือนกำลังเล่นสนุก
อยู่ ภายในห้องมืดสนิทมีเพียงแสงจากดวงจันทราเท่านั้นที่ทำให้ในห้องสว่างได้
:: "มินาเสะ ฮารุ..." ฮารุตอบ ดวงตาสีเงินสะท้อนกับแสงจันทร์ยิ่งทำให้ดูเปล่งประกาย
"อืม เป็นชื่อที่ดีนะ" ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ เมื่อคุณมองดีๆ คุณ
ก็เห็นผู้ชายผมสีดำ ที่มีวงตาสีแดงทับทิมยืนอยู่ข้างหลังชาหนุ่มผมสีควันบุหรี่
:: "ฮ...ฮึ ฉันไม่ดีใจที่ได้รับคำชมจากคนอย่างนายหรอกนะ!" ฮารุกอดอกก่อนเมินไปอีกทาง พลางคิดในใจว่า ปากหาเรื่องอีกแล้วสิเรา!
"เอาละ ฉันขอถามตรงๆนะ....เธออยากอยู่ที่นี้หรือไม่?" ชายหนุ่มเจ้าของผมสีควัน
บุหรี่ จ้องคนตรงหน้าเขม็ง โดยมีชายหนุ่มผมสีดำคอยยืนดูอยู่ไม่ห่าง
:: ถ...ถามตรงๆ?แปลว่าเมื่อกี้เราคงไปกระตุกต่อมโมโหเขาจริงๆ... "ก็อยากแหละ อย่างน้อยก็คงดีกว่ากลับไปที่นั่น" ประโยคหลังเสียงหวานใสดังขึ้นเบาๆราวกับพูดกับตัวเอง แต่ก็นะ ประโยคที่เธอพูดออกมาก็ยังชวนหารื่องเหมือนเดิม
"งั้นหรอ....หึ ฮ่าๆๆๆ" ชายหนุ่มเข้าของเรือนผมสีควันบุหรี่ก็หัวเราะขึ้นมา
แล้วพูดว่า "เธอนี้น่าสนใจดีจังเลยนะ" ชายหนุ่มคนเดิมพูดขึ้นอีกครั้ง
:: "ย...อย่ามาพูดบ้าๆนะ!" เมื่อถูกชมอีกรอบฮารุถึงกับอึกอักตามสไตล์สาวซึน
"แต่ว่ายังไงเธอก็ต้องอยู่ที่นี้ละนะ^^ งั้นขอให้โชคดีแอนด์โชคเลือดนะ" ชายหนุ่ม
โบกมือลาคนตรงหน้าเสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้อง
:: "โชกเลือด? คนบ้าอะไรอวยพรอย่างนั้นกัน" พูดจบฮารุก็ออกจากห้องไปทางประตูอีกด้าน
ปล. อยากให้ฮารุคู่กับคนที่เอาเธออยู่หมัดหน่อยน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น