คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #102 : ชีวิตที่ได้รับมา
ALYSS
หายใจไม่ออก...ทรมาน...พอสักที...พอได้แล้ว....
“เฮือก!!!”
ดวงตากลมโตสีเขียวแก่เบิกโพลง
อลิสหายใจหอบถี่ ยังคงรู้สึกถึงรสเหล็กของเลือดในปาก เหงื่อออกจนชุ่มไปทั้งตัว
“ที่นี่...ที่นี่ที่ไหน...”
เด็กสาวกลืนน้ำลายก่อนพูดด้วยเสียงแหบแห้ง
“ที่นี่คือSACMIS”
เสียงตอบราบเรียบทำให้อลิสต้องหันไปมอง
ที่ข้างๆเธอมีหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีขาวยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ฉันอควาเรียส”
“อลิส...”
อลิสตอบแม้สมองจะยังประมวลผลได้ไม่ดีนัก
“แต่...ทำไมล่ะ...ก็เราน่าจะ...”
“ใช่ เธอตายไปแล้วและตอนนี้เธอก็กำลังใช้ชีวิตที่2จากการทำสัญญากับเรา”
อลิสขมวดคิ้ว คำพูดเหล่านั้นไม่ได้ซับซ้อนแต่ก็ไม่อาจทำความเข้าใจในคราวเดียว
แต่อควาเรียสไม่รอให้เธอจมกับความคิดตัวเองมากนัก
“ตามฉันมา”
อลิสถูกพาตัวมาจนถึงห้องทดสอบ
ระหว่างทางเธอพอจะรู้มากขึ้นว่าเธอถูกพามาด้วยวิทยาการบางอย่างและงานที่ได้รับคือการล่าวิญญาณ
“ขึ้นไปยืนบนนั้นแล้วหลับตาซะ”
อลิสขึ้นไปยืนก่อนหลับตาอย่างว่าง่าย
ลืมตาขึ้นอีกทีรอบข้างกลับกลายเป็นปราสาทร้างที่ส่งบรรยากาศไม่น่าไว้ใจ
อลิสที่เพิ่งพบเจอเหตุการณ์เลวร้ายรู้สึกได้ว่าขาของตนสั่นเล็กน้อย
เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ควรทำเป็นอันดับแรกคืออะไร
เมื่อสายตาเริ่มชินกับความมืด อลิสเห็นร่างเล็กๆนั่งอยู่ในมุมหนึ่ง
เธอลังเลแต่แล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหา
“ขอโทษนะคะ...”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เด็กสาวเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอดำลึกจนน่าประหวั่น
ร่างนั้นกระโจนเข้ามาพร้อมมีดปลายแหลม!
หายใจไม่ออก...ทรมาน...พอสักที...
ภาพมีดในมือฆาตรกรแล่นเข้าสู่สมอง
อลิสเบิกตากว้าง
...คอ...
เด็กสาวคนนั้นจะเล่นงานที่คอ
สัญชาตญาณจากการถูกฆาตรกรรมมาแล้วบอกเช่นนั้น
อลิสเบี่ยงตัวหลบแต่ทำได้ไม่ดีนัก เธอเสียการทรงตัวเล็กน้อยแต่ไม่ทำให้ล้ม
นี่มันอะไรกัน!ทำไมจู่ๆเด็กคนนั้นถึงได้คิดจะฆ่าเรากันล่ะ!
ไม่เอาแล้วนะ จะให้ตายแบบคราวที่แล้ว...!!!
“อ๊ะ...จริงสิ...”
ถ้าไม่ฆ่าเราก็ตาย แต่ถ้าฆ่าเราจะรอด กฎมันง่ายแค่นี้เอง
เด็กสาวคนนั้นพุ่งเข้ามาโดยไม่ลังเลอีกครั้ง
คราวนี้อลิสใช้มือหนึ่งกับมือของเด็กสาวคนนั้นไว้ไม่ให้แทงมีดลงมา
“แรงเยอะ...กว่าที่คิดแฮะ...”
ก่อนจะต้านไม่ไหว อลิสหยิบปากกาหัวแร้งที่เธอพกไว้เป็นประจำขึ้นมา
ในสถานการณ์ที่ไม่มีอาวุธกับเธอที่ไม่มีทักษะการต่อสู้ นี่เป็นวิธีเดียวที่อลิสคิดออก
เธอกดปากกาหัวแร้งเข้าที่คอของเด็กสาวจนมิดด้าม
“อึก...”
แรงของอีกฝ่ายพลันหมดลง เลือดสีแดงสดไหลออกจากปาก
เหมือนเห็นภาพเด็กคนนั้นซ้อนทับกับตัวเอง
อลิสดึงปากกาออกจากคอ
เลือดข้นส่งกลิ่นชวนอาเจียนพุ่งทะลัก
ฉันรู้...มันทรมานแค่ไหน...
หายใจไม่ออก...ทรมาน...พอสักที...พอได้แล้ว....
อลิสอาเจียนออกมา
จู่ๆน้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหนก็พรั่งพรูออกมา เธอสะอื้นจนตัวโยน ในหัวว่างเปล่า
แต่ความทรมานเมื่อครู่ได้หายไปราวกับเป็นเรื่องโกหก
2.)กำจัดเธอทิ้งด้วยวิธีที่ทรมานน้อยที่สุด
ความคิดเห็น