คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ -ผ้าคลุมสีแดงที่โบกสะบัด-
บทนำ
-ผ้าคลุมสีแดงที่โบกสะบัด-
ไม่จริงน่า...นี่เรากำลังจะตายงั้นเหรอ!!?
ร่างเล็กๆใต้ฮู้ดสีแดงสดที่โบกสะบัดเบิกตาโพลงด้วยความหวาดกลัว
ตามเส้นทางแคบๆที่ถูกขนาบข้างด้วยป่ารกทึบจนแทบไม่เหลือแสงสว่าง
เสียงฝีเท้ากระแทกพื้นอย่างรุนแรงปนเปไปกับเสียงหอบหายใจถี่กระชั้นและเสียงซ่อกแซ่กของกิ่งไม้ที่ถูกปัดให้พ้นทาง
วิ่งจนสุดแรงที่มี วิ่งจนไม่ได้ยินเสียงอื่นใดนอกจากเสียงหัวใจที่เต้นรัวราวกับจะระเบิดออกเป็นเศษเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อย วิ่งจนเท้าเล็กๆเสียดสีกับรองเท้าจนเจ็บแสบ ทั้งขาอ่อนล้าจนแทบทรุดลงไปเสียดื้อๆ แต่ว่ายังไม่เร็วพอ! ยังไม่รู้สึกว่าเร็วพอที่จะรอดพ้นเงื้อมมือของมัจจุราชที่คืบคลานเข้ามาจากด้านหลังอย่างไม่ลดละ ต้องวิ่งให้เร็วกว่านี้อีก!
ลืมเลือนแม้แต่ว่าทั้งแขนและแก้มถูกกิ่งไม้ข่วนจนได้เลือด เช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อแล้ววิ่งให้เร็วขึ้นอีก!
ไม่สนผ้าคลุมสีแดงสดที่ปลิวสะบัดอย่างน่ารำคาญ กัดเม้มริมฝีปากแห้งผากแล้วเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้นอีก!
เพราะที่กำลังไล่ตามมาคือหมาป่าตัวยักษ์ที่พร้อมจะขย่ำร่างเล็กๆให้ขาดสะบั้นอย่างไม่ปราณี
ทำไมเราถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย?
น้ำตาไหลอาบแก้ม ในหัวตีกันยุ่งเหยิงจนทัศนวิสัยยังพร่าเลือน ลืมแม้กระทั่งวิธีการวิ่งแต่ขาก็ยังเร่งความเร็วต่อไปจนรอบข้างแทบจะเห็นเป็นเส้นตรง
เพราะเป็นเด็กเกเรไงล่ะ เพราะไม่เชื่อฟังที่คุณแม่พูดไงล่ะ!
เด็กไม่ดีต้องถูกหมาป่าจับกิน!
“หนูขอโทษ! ต่อไปนี้หนูจะเป็นเด็กดี จะเชื่อฟังที่คุณแม่พูด! จะไม่ทำตัวเกเรอีกแล้ว!!” เด็กสาวสูดหายใจก่อนตะโกนกรีดร้องออกมาด้วยเสียงเล็กๆที่แห้งผาก รู้สึกราวกับลำคอลุกเป็นไฟเผาไหม้จนแทบเป็นผุยผงแต่ก็ยังร้องตะโกนต่อไป
“หนูขอโทษ! หนูขอโทษ! หนูขอโทษ!”
“หนูจะเป็นเด็กดี ยกโทษให้หนูเถอะ!”
“หนูขอโทษ!!!”
พลั่ก!!
และในตอนนั้นที่วิ่งจนสุดกำลังขาเจ้ากรรมก็พันกันจนร่างบางกระเด็นไปกระแทกกับพื้นดิน...
Fanart by Dieria Dieary
ความคิดเห็น