คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Secrets of the past
“อะไรกัน ที่แกรีบอาบน้ำแล้ววิ่งมาบอกฉันก็คือเรื่องนี้เองหรอ”เสียงหวานๆของของหนุ่มร่างเล็กพูดออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“ก็เออนะสิ หรือแกไม่อยากกลับ”
“ใช่!!!”
“งั้นคืนนี้แกต้องยอมฉันอีกคืน”
“งั้นกลับเลย”เสียงหวานตอบออกไปอย่างรวดเร็วโดยแทบไม่ต้องคิดอะไร
“เฮ้ย! เก็บของเสร็จยังว่ะ”เสียงหวานตะโกนเร่งให้ร่างสูงรีบเก็บของ
“แกจะรีบไปไหนว่ะ”
“ก็กลับบ้านน่ะสิ”
“เฮ้ย แกไม่อยากนอนกับฉันขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”
“ก็เออน่ะสิ”
“มันจะเป็นอะไรว่ะ เห็นตอนที่เรามีอะไรกันแกก็ดูมีความสุขทุกครั้งเลยนิ”ร่างสูงพูดออกมาอย่างไม่ละอาย
“หุบปากปีจอของแกไปเลย!”เสียงหวานตะคอกออกไปพร้อมใบหน้าที่แดงก่ำ
“ถ้าชอบก็บอกมาเถอะน่า”ร่างสูงพูดยั่วให้อีกฝ่ายโกรธ
“หนวกหูๆๆ หนวกหูเว้ย!!!!”เสียงหวานตะโกนออกมาพร้อมกับวิ่งไปหลบหน้าอีกฝ่ายตรงโค่นต้นไม้
“หึ ปากแข็งจริงเลยแหะ”ร่างสูงพูดก่อนจะรีบเก็บของส่วนตัวของตนเข้ากระเป๋า
-------------------------------------
“เฮ้ย~~ ถึงบ้านซะที”เสียงหวานตะโกนออกมาอย่างดีใจ
“อิจิโกะวันนี้มานอนบ้านฉันมั๊ย”ร่างสูงเอ่ยถาม สิ้นเสียงของร่างสูงเด็กหนุ่มตุ๊กตาก็เดินเข้าบ้านของตนไปอย่างไม่สนใจคำถามที่ร่างสูงเอ่ย
“จะน่ารักสักวันไม่ได้เลยรึไงว่ะ”ร่างสูงตะโกนถาม
“หนวกหูถ้าไม่มีคำถามที่มีสาระ ก็กลับเข้าบ้านแกไปซะ!!!”เสียงหวานเปิดประตูมาตะคอกร่างสูงอย่างห้าวๆ
“เอ่อ!...กลับก็กลับสิว่ะ แต่ถ้าแกอยากขึ้นสวรรค์อีกเมื่อไหร่ก็มาหาฉันได้ตลอดนะเว้ย~~”จบคำพูดของร่างสูงก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจากบ้านของเด็กหนุ่มตุ๊กตา
“นี้มันดึกแล้วนะ ร้องแบบนั้นเดี๋ยวชาวบ้านเขาก็ตื่นกันหมดหรอก”ร่างสูงพูดพร้อมกับรีบวิ่งเข้าบ้านอย่างรวดเร็วก่อนที่ของแข็ง รวมทั้งของใช้ในบ้านต่างๆ จะลอยมาโดนหัวเขา
“เฮ้ย!! ริวตะเปิดประตู”เด็กหนุ่มตุ๊กตาเคาะประตูเรียกร่างสูง
“เอ่อ รุ้แล้วมีอะไรอีก”ร่างสูงเปิดประตูพร้อมกับคำถาม ก็แน่น่ะสิเมื่อกี้เขากับอิจิโกะยังทะเลาะกันอยู่เลย
“ขอเข้าไปเอาของหน่อย”
“เออก็ได้ แต่คืนนี้แกนอนบ้านฉันน่ะ ฉันจะไปหาทัตสึมันหน่อย”
“มีอะไรงั้นหรอ???”
“ก็...ไม่รู้สิ”
“แล้วแกจะไปยังไงล่ะ”
“ทัตสึมันให้คนขับรถมารับฉันน่ะ”หลังจากร่างสูงพูดเสร็จไม่กี่วิ รถคันหรูสีดำก็เคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของเขา
“รถมาล่ะ งั้นฉันขอฝากบ้านหน่อยนะ”ร่างสูงพูดแล้วก็เดินไปที่รถทันทีโดยไม่ฟังคำตอบของอิจิโกะเลยสักนิด
“แล้วตรูไปรับปากตอนไหนว่ะ ว่าจะอยู่เฝ้าบ้านให้มัน”เด็กหนุ่มตุ๊กตาบ่นออกมา แต่ก็ต้องจำใจอยู่เฝ้าบ้านให้โดยปฏิเสธไม่ได้
เด็กหนุ่มตุ๊กตาเดินขึ้นไปยังห้องของเจ้าของบ้าน โดย(ไม่)ได้รับอนุญาตแล้วตรงดิ่งไปยังคอมพิวเตอร์เพื่อจะค้นหาข้อมูลมาแบล็คเมล์เจ้าของบ้านเพื่อความสะใจของตนเอง
“ไหนดูสิ ในคอมมีความลับอะไรเก็บไว้บ้าง”อิจิโกะคลิกเมาส์หาข้อมูลไปเรื่อยๆจนไปเจอเข้ากับรูปของเด็กผู้ชายน่ารักคนหนึ่งเข้า เขาจำได้ว่าเด็กคนนี้คือคนเดียวกับในรูปที่ริวตะเอามาดูตอนอยู่ในป่า อิจิโกะเลื่อนดูรูปลงมาเรื่อยๆจนไปเจอกับรูป 2-3 รูปที่มีข้อความสั้นๆเขียนไว้
“ฮารุน่ารักจัง น่ารักที่สุดเลย โตไปคงมีคนมาจีบเยอะเลย โห~~นี้นะเพื่อน เพื่อนบ้าที่ไหนเขาชมกันแบบนี้ว่ะ”อิจิโกะพูดออกมา แล้วอยู่ๆเขาก็เหลือบไปเห็นคลิปวีดีโอเข้า
“นี้คลิปอะไรเนี่ย ไหนขอดูหน่อยสิ”อิจิโกะคลิกเข้าไปดูคลิปที่น่าสงสัยนั้นโดยไม่รอช้า
“ริว...ตะคุง ริวตะคุง”เสียงของคลิปวีดีโอดังขึ้นหลังจากที่เปิดไปได้สัก 10 นาทีกว่าๆ
“..................”ร่างของเด็กหนุ่มไร้การตอบสนองใดๆ เขาจองมองคลิปนั้นอย่างสนใจโดยแทบไม่กระพริบตาเลยสักนิด
“ไอ้โรคจิตเอ้ย!!! ลามกตั้งแต่เด็ก ทุเรศชะมัดเลย”
“ริวตะคุงฉันไม่ไหวแล้ว อ๊าาา” “ทนอีกนิดนะฮารุจัง”อิจิโกะนั่งฟังเสียงของวีดีโอไปเรื่อยๆโดยมีอาการโมโหนิดหน่อย
“หึ ใช้คำพูดเดียวกับตอนมีเซ็กกับกูเปี้ยบเลย เชี้ยเอ้ย!!!”อิจิโกะบ่นออกมาด้วยความโกรธ ใช่โกรธ โกรธทั้งตัวเขาเอง และโกรธเจ้าร่างกายบ้านี้ที่รู้สึกดีเสมอตอนที่มีอะไรกับเจ้านั้น ไม่นานนักน้ำใสก็หยดลงมาจากดวงตาของเขา เขาเสียใจกับการกระทำของร่างกายนี้ หรือเสียใจที่เขาได้รู้ว่าริวตะไม่ได้เป็นของเขาคนเดียวนั้น ไม่มีใครสามารถที่จะรับรู้ความจริงนั้นได้เลย..........
ความคิดเห็น