คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สนธิสัญญาภรรยาชั่วคราว
“นี่ วันนี้นายทำอะไรกินน่ะ”ชายหนุ่มเอ่ยถาม
“ผัดผักน่ะ”หนุ่มน้อยหน้าหวานเอ่ยตอบ
“งั้นหรอ”ชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับเอื้อมตัวเข้าไปใกล้ๆกับคู่สนทนาของตน และใช้มือซ้ายเอื้อมจับเอวเหมือนทำเนียนๆ
“อึ๊ย! ทำอะไรน่ะ”หนุ่มร่างบางทำท่าตกใจ แล้วรีบถ้อยหนีออกมาห่างๆชายร่างสูงที่เหมือนจะลวนลาม
“เป็นอะไรไป ฉันทำแค่นี้ก็ไม่เห็นต้องรีบหนีขนาดนั้นเลยนิ”ชายร่างสูงพูดด้วยเสียงเรียบๆ
“พูดอะไรน่ะ ก็เมื่อกี้นายเอามือมาจับเอวฉันไม่ใช่รึไง”หนุ่มร่างบางตอบด้วยเสียงสั่นๆ
“ทำไมกัน สามีจะจับเอวภรรยาหน่อยไม่ได้รึไง”พูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ฝ่ายที่กำลังกลัวแบบสุดๆ
“ถึงจะเอาเรื่องแบบนั้นมาอ้าง ยังไงก็แค่ 2 เดือน ถ้านายยังขืนทำอะไรไปมากกว่านี้ล่ะก็...”
“อะไรงั้นหรอ”
“ไม่เอาแล้ว วันนี้นายห้ามเข้ามาใกล้ฉันนะ”หนุ่มร่างบางพูดพร้อมกับรีบเดินหนีออกไปจากบ้าน
“บ้าชิบ”
ณ สวนสาธารณะกลางเมือง
ทุกคนอยากรู้มั๊ยครับว่าทำไมเมื่อเช้าผมถึงได้ไปอยู่ที่บ้านเจ้านั้น บางคนอาจจะรู้บ้างแล้วก็ได้ ก็เจ้านั้นเล่นบอกออกมาซะอย่างงั้นนี่หน่า งั้นสำหรับคนที่ยังไม่รู้ผมก็จะเล่าเรื่องราวความเป็นมาให้ฟังแล้วกันนะครับ คือ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...
เมื่อวันก่อน
ณ บ้านของริกะ
“เฮ้ย ไรฟะฉันแพ้อีกแล้วเหรอเนี่ย”อิจิโกะบ่นออกมาเสียงดังหลังจากที่เล่นเกมส์แพ้
“หึๆๆ นายแพ้มาสามรอบล่ะ เพราะฉะนั้น เฮ้ย!ชิโนะเอาโหลเสี่ยงโชคมาดิ เอ้าจับกระดาษมาหนึ่งใบ เร็วๆด้วย”ริกะเจ้าบ้านและเจ้าของความคิดเรื่องเกมส์ตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ
“รู้แล้วน่า”อิจิโกะพูดด้วยเสียงที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็ต้องย่อมทำตามคำสั่งแต่โดยดี
“หยิบเสร็จก็อ่านออกมาดังๆเลย”ริกะบอก
“เอ้อ”พลางดูและอ่านออกมา
“เป็นภรรยา ของผู้ ชา น....”เสียงซ่าตอนแรก ในตอนนี้กลับหายไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้สาเหตุ
“เป็นอะไรไปอ่านต่อดิ”ริวตะเร่งให้อิจิโกะอ่านต่อ
“ไม่ๆ”
“งั้นก็เอามานี่”ริวตะแย่งกระดาษจากมือของอิจิโกะมาดื้อๆ พออ่านเสร็จก็ขยำกระดาษทิ้งอย่างรวดเร็ว
“ใครกัน ใคร ใครเป็นคนเขียน”
“เอ๊ะ”ทุกคนรอบข้างสะดุ้งพร้อมกัน
“อิจิโกะกลับบ้าน”
“อึ อื้ม”
ณ บ้านริวตะ
“นายนี่มันดวงซวยจริงๆเลยนะ จับมาได้ไง”
“ก็ใครมันจะไปรู้กันเล่า แล้วอีกอย่างคนที่ซวยน่ะมันฉันไม่ใช่นายซะหน่อย
“ที่ฉันซวยเพราะต้องไปเป็นสามีแสนดีของนายต่างหากเล่า”
“ทำไม คนที่จะมาเป็นสามีฉันนี่มันดวงซวยนักรึไง”
“Ok ฉันจะพยายามทำตัวดีๆก็แล้วกัน 1 สัปดาห์นี้ก็ทนไปก่อนนะ”พูดเสร็จก็เดินหนีไปนิ่งๆ
“ห๊า นี่ฉันต้องไปเป็นภรรยามันจริงๆหรอเนี่ย งั้นคืนนี้ก็ต้องนอนห้องเดียวกับมันนะสิ แล้วฉันต้องทำความสะอาดบ้าน ทำอาหาร ทำทุกอย่างๆที่ภรรยาปกติทำด้วยใช่มั๊ยเนี่ย โถ่เอ่ย แล้วทำไมเจ้านั้นถึงไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยนะ”อิจิโกะพูดพลางถอนหายใจออกมาแรงๆ
เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละครับเอาล่ะกลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวจะโดนเจ้านั้นว่าเอาเปล่าๆ เฮ้ย~ ทำไมฉันถึงดวงซวยขนาดนี้นะ
ณ บ้านริวตะ
“กลับมาแล้ว”
“สงบจิตสงบใจได้แล้วรึไง”
“อืม”
“งั้นคืนนี้ก็มานอนกับฉันนะ”
“อะ...อืม”
“นี่ ตอบอย่างอื่นบ้างสิ”
“อืม”
“-.-*”
“งั้นก็ไปนอนเลยละกัน”ริวตะพูดพร้อมเดินไปจับมืออิจิโกะขึ้นห้อง
“นี่นายนอนข้างหน้าต่างแล้วกัน”
“อืม”
“เฮ้ย~~~ --*”ริวตะถอนหายใจ พร้อมกับขึ้นไปนอนบนเตียง
“นี่นายยังไม่ได้อาบน้ำนิ ไปอาบน้ำก่อนไป๊”
“อืม”อิจิโกะตอบพร้อมกับถอดเสื้อออก
“เฮ้ยนายทำอะไรน่ะ”
“ก็ถอดเสื้อไง”
“แล้วมาถอดทำไมตรงนี้”
“ไม่เห็นเป็นไรนี้ ก็ผู้ชายเหมือนกัน”
“จะยังไงก็ช่างไปถอดในห้องน้ำเลยไป๊”
“งั้นก็ได้”
“ครึ่งชั่วโมงแล้ว มันยังอาบน้ำไม่เสร็จอีกรึไง”
“ริวตะ ริวตะ”
“อะไรของมันอีกเนี่ย”ริวตะบ่นพร้อมกับเดินไปหาอิจิโกะหน้าห้องน้ำ
“มีอะไร นายเรียกฉันทำไม”
“ฉันลืมชุดกับผ้าเช็ดตัวไว้ข้างนอกอะ หยิบให้หน่อยดิ”
“อืมๆๆ”ริวตะรับคำพร้อมกับเดินไปหยิบชุดและผ้าขนหนูให้อิจิโกะโดยเลื่อนประตูห้องน้ำออกหน่อยๆแล้วยื่นของเข้าไป
“เอ้านี่ ชุดของนาย”
“อืม”
“นี่ริวตะขยับออกไปหน่อยสิ ฉันร้อนอะ”อิจิโกะทำเสียงเย้ายวนบอกริวตะ
“พูดเสียงปกติเถอะ ไม่งั้นเดี๋ยวฉันจับกดจริงๆด้วยนะ”
“ก็เอาสิ”
“บ้ารึไง ไม่มีทางหรอก”
“ไม่แน่จริงนิ”
“...”
“นี่”
“อะไรอีก”
“กอดหน่อย”
“ไม่เอาน๊า ไม่ใช่เด็กแล้วนะ”
“เชอะ ไม่ใช้เด็กแต่ก็เป็นสามีภรรยากันอยู่นิ”
“เอ้า กอดก็กอด”
“อุ่นดีจัง”
“พูดอะไรนะ”
“พูดว่าตัวนายอุ่นดีไง”
“งั้น...หรอ 0///0”ริวตะเริ่มหน้าแดงแต่ก็พยายามไม่ให้คนในอ้อมกอดรู้
“ราตรีสวัสดิ์นะ”
“อืม ราตตรีสวัสดิ์”
-------------------
ความคิดเห็น