คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฝัน
อ๊ะ ริวตะคุงหยุดนะไม่
ตุบ!!!?
“โอ๊ย~~ เจ็บชะมัดเลย”
“ทำอะไรของนายนะ”ริวตะตะโกนถามหลังจากที่ได้ยินเสียงดังโวยวายจากเพื่อนข้างบ้านตั้งแต่เช้า
“หนวกหูน่า”
“นี่นาย นอนตกเตียงหรอเนี้ย”
“แล้วไม่ได้รึไงละ”
“เปล่า ก็แค่เป็นเรื่องที่คิดว่าชาตินี้ จะไม่ได้เจอนะสิ”
“บ้า”อิจิโกะพูดพร้อมเอื้อมมือปิดหน้าต่างอยากเร็ว
ณ โรงเรียน
เด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์เสียหน่อยๆ ถึงน่าจะบึ้งแต่ยังไงก็ยังเป็นจุดสนใจของคนในห้องอยู่ดี
“อิ จิ โกะ!”ทัตสึพุดพร้อมกับเข้ามาจั้กจี้อิจิโกะ
“ย หยุดนะ บ้า ยัยทัตสึหยุดสิ”อิจิโกะพูดอย่างตะกุกตะกัก
“หยุดก็ได้”
“เล่นบ้า อะไรเนี้ย ไม่เห็นรึไงว่าคนกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่
“ก็เห็นนะสิ ถึงได้มาทำให้หายไงเล่า”
“หายบ้าอะไร ยิ่งจะทำให้โมโหมากขึ้นนะสิ”
“แล้วแกไปโมโหอะไรมาละ”
“ก็เปล่า แค่เมื่อเช้าฝันร้ายก็เท่านั้น”
“เรื่องไรละ
“ก็...ไม่ ไม่เอาดีกว่า เล่าไปก็เปล่าประโยชน์ แล้วอีกอย่าง เรื่องนี้นะเธอก็คง รู้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นก็คิดๆเอาเองละกันว่าเรื่องอะไร”
“???”
บ้าน
“อื้อ~~ วันนี้ดีจังเลยแฮะ ได้เรียนแค่ครึ่งวัน”พูดอยากอารมณ์ดี (เหมือนว่าจะลืมความฝันเมื่อเช้าไปซะสนิทเลย)
“เอ๊ะ เจ้านั้น ไม่อยู่อีกแล้วหรอเนี้ย เชอะ ไม่อยู่ก็ไม่อยู่สิ ไปนอนดีกว่า”พูดแล้วก็รีบเดินเข้าห้องทันที
“นี่ๆริวตะคุง วันนี้วันเกิดใช้มั๊ย อ๊ะ แล้วริวตะคุงอยากได้อะไรละ ฉันให้ได้ทุกอย่างเลยนะ”
“ถ้างั้นนะ คืนนี้นอนกับฉันได้มั๊ย”
“ได้สิ”
“ฟี้ๆ”
“นายนี่ ไม่ว่าจะตอนไหนก็ดูน่ารักไปหมดเลยนะ”
“เอ๊ะริวตะคุง อ๊ะ อย่านะริวตะคุง”
อิจิโกะพยายามขัดขืนขณะที่กำลังถูกเพื่อนตัวเองลวนลาม
“ไม่นะริวตะคุง”
“อยู่นิ่งๆสิ แปปเดียวน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”ริวตะพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปรดกระดุมเสื้อของอิจิโกะ
“อ๊ะๆ ริวตะคุง”อิจิโกะร้องด้วยเสียงเย้ายวน เสียงร้องที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามถึงกับเก็บกลั้นอารมณ์ไม่ไหว
ริวตะพยายามจะลวนลามอิจิโกะอีกครั้งแต่ มันก็ไร้ผลเพราะอีกฝ่ายมีแรงที่มากกว่าริวตะจึงถูกผลักตกเตียงในทันใด
“โอ๊ย”
“สมน้ำหน้า”
“นี่จะไปนะอยู่ทำแผลให้ฉันก่อนสิ”
“ไม่มีทางคราวนี้นายแรกก่อนก็ทำแผลเองสิ”
“นี่ขอโทษ นะๆทำแผลให้ฉันก่อน ฉันสัญญาคราวหน้าไม่ทำอีกแล้ว”
“ก็ได้”
“อ๊ะ ฝัน...หรอ นี่3ทุ่มแล้วหรเนี่ย เรานี่ก็นอนเพลินเหมือนกันนะเนี่ย”อิจิโกะตื่นขึ้นมา ดูจากท่าทางบอกไม่ได้ว่าฝันดีหรือร้าย
“แต่ว่า ทำไมอยู่ดีๆถึงฝันเรื่องแบบนี้นะ แต่ก็ ช่างมันเถอะ”อิจิโกะหันหน้าไปทางหน้าต่างหวังจะเอ่ยทักคนในฝัน เพราะเห็นว่าคนทางนู้นกำลังยุ่งกับการคุยโทรศัพท์เลยไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะ
“ถ้างั้นคืนนี้ก็ฝันดีนะ”
________________________________________________
ความคิดเห็น