คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องประจำวัน
เรื่องราวของฉันเริ่มตั้งแต่...
6.00น.
วันนี้ท้องฟ้าสดใสกว่าทุกวันเลย แต่ว่านะฉันนะเกลียดวันแบบนี้ที่สุดเลย ทำไมนะ พวกมนุษย์ถึงได้ชอบแสงแดดกันนัก ทั้งที่มันทั้งร้อนแล้วพอถูกตัวนานๆก็อาจทำให้เป็นลมหรือไม่ก็ทำลายชีวิตมนุษย์ได้เลย เฮ้ยยย นี้ฉันมัวมาเถียงกับความคิดตัวเองอยู่ทำไมเนี้ย ทุกวันนี้ประสาทคงจะเริ่มกินสมองฉันเข้าไปทุกทีๆ แล้วละ รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปโรงเรียนดีกว่า
7.30 น.
วันนี้ที่โรงเรียนก็เหมือนเดิมโวยวายกันอยู่ได้นั่นสินะมนุษย์ก็คงจะเป็นแบบนี้กันทุกคนแหละชอบอยู่กันเป็นกลุ่ม นี้เพิ่งเปิดเทอมมาได้ 2 วันเองนะ เฟ้ย พวกแกสนิทกันเร็วขนาดนี้เลยหรอวะ
“ไง อิจิโกะ มาโรงเรียนแต่เช้าเลยนะ”เด็กสาวท่าทางห้าวๆที่ดูแล้วน่าจะเบี่ยงทางเพศ(หรือที่เรียกสั้นๆว่าทอมนั้นแหละ)พูดเอ่ยทักขึ้น
“เช้าบ้านเธอสิ อีกครึ่งชั่วโมงก็เข้าเรียนแล้วเนี้ย”เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดตอบ
“ใครมาก่อนฉัน ฉันก็ถือว่าไอ้คนๆนั้นมาเช้านั้นแหละ”เด็กสาวพูด
“คิดเอาเองนี้หว่า”
“แล้วริวตะละ ไม่ได้มาด้วยกันหรอ”
“จะไปรู้มันหรอ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันซะหน่อย อีกอย่างนะเจ้านั้นมันจะมาไม่มา มันก็ไม่ใช้เรื่องของฉัน ไม่ใช้แฟนกันซะหน่อย”อิจิโกะตอบพร้อมอาการหงุดหงิด
“อยู่บ้านเดียวกันหรืออยู่บ้านใกล้กันมันก็ไม่ต่างกัน ทีตอนเด็กๆยังชอบไปเรียกเจ้านั้นอยู่บ่อยๆไม่ใช้หรอ แล้วทำไมตอนนี้ถึงทำตัวห่างเหินนักละ หรือเพราะเจ้าริวตะเป็นดารางั้นหรอ ไม่เห็นต้องกลัวเลยนี้ ยังไงซะความลับก็ต้องเปิดเผยอยู่แล้ว ว่าพวกนายสองคนนะเคย...”เด็กสาวพูดยังไม่ทันจะจบ ก็โดนไล่เตะอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัวซะแล้ว
“ยัยบ้าาา”อิจิโกะตะโกน และเสียงตะโกนนั้นก็ดังไปถึงหูคนๆหนึ่งเข้า
“ตะโกนบ้าอะไรของนายเนี้ย”ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ที่เดินเข้ามาเอ่ยถาม
“หนวกหูเฟ้ย”อิจิโกะเชิดใส่
“นี้นายจะตอบคำถามฉันด้วยคำพูดดีๆสักครั้งได้ มั๊ยเนี้ย”หนุ่มหล่อพูดประชดเพื่อนตัวเอง
“ไม่”อิจิโกะพูดพร้อมเดินหนี
“แกนี้...”
7.45 น.
บ้าเอ้ย เถียงๆๆ เถียงอยู่ได้ นี้ฉันทนอยู่ข้างบ้านกับคนแบบนี้มาตั้งนานได้ไงฟ่ะเนี้ย สุภาพบุรุษแสนดีของฉันหายไปไหนแล้ว เฮ้ยยย ไม่เอาแล้ว น่ารำคาญๆๆนี้ฉันนึกถึงเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี้ย ไปเรียนดีกว่า
12.45 น. ณ โรงอาหาร
“ทัตสึ หายไปไหนหว่า”อิจิโกะพูดกับหันซ้ายหันขวาหาเพื่อน
“อิจิโกะจางงง”เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้น พร้อมกับอ้อมกอดที่ถาโถมเข้ามาใส่ อิจิโกะอย่างจัง
“บ้ารึไง จะตะโกนทำไมเนี้ย”อิจิโกะพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“แหม อย่าว่าอย่างโน่นอย่างนี้เลยนะ คำพูดนะหัดทำให้มันออกมาจากหัวใจมั่งสิ”
เด็กสาวห้าวๆอีกคนที่เดินมาด้วยกันเอ่ย
“นี่ ริกะ ชิโนะไปกันเถอะ เดี๋ยวถ้าช้าจะโดนหักคะแนนเอานะ”เด็กสาวออกแนวซื่อๆคนหนึ่งพูด
“จ้า นัตสึเดี๋ยวฉันกับชิโนะก็ไปแล้วละ”ริกะพูดตอบ
“บายจะอิจิโกะจัง”ชิโนะบอกลาอย่างสุภาพ
“งั้นไปละนะ องค์...หญิง”
“บ้าเอ้ย”
16.50 น.
“วันนี้เจอแต่เรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้ ทำไมน้า ฉันถึงได้ทนอยู่กับสภาพสังคมแบบนี้ทุกวัน แต่ว่านะที่ก็...คงจะดีกว่าที่นั้นละนะ หึ”อิจิโกะพูดพลางรีบเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข
22.50
“อื้อออ การบ้านเสร็จซะที”พูดพลางก็มองไปที่หน้าต่าง
“เฮ้ ริวตะ ยังไม่นอนอีกหรอ ปกตินายนอนเช้านี่หน่า”อิจิโกะตะโกนทักหนุ่มข้างบ้านอย่างคุ้นเคย
“ไม่ละ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ แล้วงานตอนนี้ก็ยังไม่มี แล้วนายละทำไมยังไม่นอน”ริวตะพูด
“ก็แหมการบ้านวันนี้นะเยอะจะตายแต่นะยังไงมันก็ไม่ใช่ประเด็นอยู่แล้วละ เอาเป็นว่าคืนราตรีสวัสดิ์นะ”อิจิโกะพูดแล้วก็จัดการปิดหน้าต่างและผ้าม่านเพื่อกันแสงแดดในตอนเช้า
“เอ้อ ราตรีสวัสดิ์”
---------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น