คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : part 16
--- part 16 ---
“อนเย็นมีพาเล”
“ู ู อยาเห็นเ้าหิ” เธอเ้ามาวแนผม พาเลเริ่มทยอยออมา นมาูเยอะมา ่อน้าเบีย ผมบัเธอา้านหลั เอามือทั้ 2 ้าับไว้ที่เอวเธอ ัวเล็ะมั แ่เธอ็ยัโนเบียนนเเหมือนะล้ม ผมพยุเธอไว้แน่น หรือว่าผมำลัอเธอา้านหลั เธอหันหน้ามาหาผม ทำให้ผมรู้ว่าเธอหน้าแมา
“อบในะ” ผม้มหน้าแล้วูบเธอ อีแล้วผมวยโอาสอีแล้ว แถม่อหน้านเยอะแยะอี ผมไ้สิ เลยผละออาัวเธอ
“อโทษนะ” ยัยนั้นทำหน้าเินอายไม่ไ้พูอะไร แล้ว่อยๆหันหน้าลับไป “หลัานี้ันะพาเธอไปึ้นิน้าสวรร์นะ” เพราะไอีมันบอว่าิ้าสวรร์เนี้ยแหละ เลยไ้บับาร่า เธอหันมายิ้มให้ับผม ทำาปริบๆ
“ไอิม้วยไ้มั้ย”
“
“อโทษนะะ เรื่อเล่นปิหมแล้วหล่ะะ” เสียพนัานที่ยืนรวสอบเรื่อเล่น อ้าวแล้วผมะทำไหล่ะ
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เสียในานั้นแลยหรอเอเลี่ยน ไม่เป็นไรนะ โอ๋ๆๆ” เธอเอามือแะที่ไหล่ผมเบาๆ ผมว่ายัยนี้ัลให่และ
“ลับันเถอะ” ผมูมือบอมเพื่อะเินลับรถ แ่เธอไม่ยอมเินามผมมา
“นายเป็นอะไรมั้ย แล้ววันนี้ไหนบอะไปทำธุระ มานี่็หมวันแล้ว นายไม่้อไปทำธุระแล้วหรอ”
“ไม่ใ่ธุระหรอ ็แ่วันนี้เป็นวันเิันหน่ะ” ผมพูเบามาถึมาที่สุ ไม่ะให้บอมไ้ยิน
“ั้นหรอ สุสัน์วันเินะ อะนี่ เอาไป่อนแล้วัน” เธอล้วอมยิ้มในระเป๋าให้ผม ผมรับมันมาแล้วเินไปนั่ที่ม้านั่
“อบในะ”
“มีอีอย่าที่ันะให้นาย” ผมเยหน้ามอบอมที่ำลัยืนประิัวผม้าหน้า
‘ุ๊บ’ เห้ย!! บอมหอมแ้มผม --///-- ทำเอาสมอผมเบลอเลย ผมลุึ้นแล้วึัวเธอมาอ
“ัน อ........” ‘OH MY FRIEND OH MY FRIEND……’ ใรวะโทรมาััหวะ
“รับโทรศัพท์ิ มือถือนายันะ” ผมหยิบมือถือึ้นมาู ไอี ะโทรมาเพื่อ...... “อืม ว่า” -- -- เ
(“แอยู่ับบอมใ่มั้ย”) ะใทำไม
“อืม”
(“าร่าโทรหาบอม ทำไมบอมไม่รับสาย”)
“ยัยนี่ลืมเอามือถือิัวมา” ลมันโทรมาามบอมใ่มั้ย
(“แรีบลับมาบ้านีว่า ุลุไม่สบายหนั”) บประโย ผมัสายทิ้ทันที
“ไปที่บ้านัน่อนไ้มั้ย พ่อันไม่สบายหนั” เพราะบ้านผมใล้ว่า ผมไม่มีเวลาไปส่บอม่อน
“ไ้ รีบไปเถอะ” สีหน้าเธอูใไม่่าับผม ผมรีบูมือบอมึ้นรถ ผมทำอะไรไม่ถูแล้วรับั้หน้าั้าเหยียบันเร่
>> บ้านท็อป
ผมรีบลารถมา “ี พ่อหล่ะ พ่ออยู่ไหน” ผมเย่าัวไอี มัน้มหน้าเล็น้อย ทำให้ผมใไม่ี
“ุลุอยู่บนห้อ” ผมวิ่ึ้นบันไไปั้น 2 และไปที่ห้อพ่อทันที ‘ปั้’ ผมเปิประูห้อพ่ออย่าใร้อน แ่สิ่ที่ผมพบือ พ่อผมำลัปลระุมปอเสื้อ “................”
“แลับมาแล้วหรอ”
“พ่อ........ทำไม...........ไหนไอีมันบอว่าพ่อไม่สบายไ”
“555 หลานายนนี้มันเล่นแรริ” ไอบ้านั้น ผมะ่ามัน “เี๋ยว่อนิ อี 4 ั่วโม ันะบินไป
“ทำไม้อเอ พ่อะไปเลย็ไ้แท้ๆ” พ่อเินมาแะที่ไหล่ผม
“เพราะมันเป็นวันสำัอแ ัน็วระทำัวเป็นพ่อที่ีริมั้ย ยิ่แม่ับพี่สาวแไม่อยู่ะ้วย ันลัวว่าแะน้อยใเอา” ผมไม่เยนึอบุพ่อเลย นวินาทีนี้
“อบุรับพอ อบุที่ให้ผมมีีวิและเิมโมานวันนี้” ผมมอหน้าพ่อ ท่านน้ำาลอ และึผมไปอ
“พ่อไปหล่ะ”
“เินทาปลอภัยรับ” ถ้าพ่อไปแล้ว ็ถึเวลาายอไอีมันแล้วหล่ะรับ ผมเินลา้าบนอย่า้าๆ มานิ่ๆ “ป้าอันเย ไอีมันอยู่ไหน”
“ห้อรับรอะ ุหนู”
ไม่้าแล้วรับ ผมรีบเินไปประิัวไอี “ไอี ทำไมแทำอย่านี้วะ” ผม้ามือะบหัวมัน ‘พรึ่บ’ ไฟับ
“เเ-ิล-ุ-า-ฮัม-นิ-า เเ-ิล-ุ-า-ฮัม-นิ-า ึฮยอน า-รั-ฮา-นึน ึฮยอน เเ-ิล-ุ-า-ฮัม-นิ-า” ผมหันไปมอที่แสเทียนับเ้้อนไม่ให่มา นถือไม่ใ่ใร เป็นผู้หิที่ผมหลรั สิ้นสุเสียเพล ผมมอเธอ แล้วอธิาน พร้อม่อยๆเป่าเทียน
“HAPPY BIRTH DAY” เสียแผ่นเบาอบอมทำให้ผมมีวามสุมารับ
End Top talk
-----------------------------------------------------------
HAPPY BIRTH DAY ย้อนหลัให้ เว ึฮยอน นะ
(ย้อนเยอะไปมั้ย)
อให้มีผลานออมาเยอะๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น