ปฏิบัติการเปลี่ยนเธอให้เป็นรัก

ตอนที่ 2 : ยัยวิญญาณ...

[ณ ร้านแฟชั่นในห้างใหญ่]

"คุณโบริคคะ คือ..."

"โลอิค สระโอ ลอลิง อออ่าง สระอิ คอออควายยยย โ-ล-อ--ิ-ค" เรียกผิดอยู่ได้ยัยนี้เป็นปลาทองรึไงนะ

"นี่มันอะไรกันเหรอคะ?" แถมยังทำเมินคำพูดฉันอีก  =_="

"นั้นคือเสื้อผ้าที่ผู้หญิงยุคนี้เค้าใส่กันไงละ"

"แต่ฉันไม่มีเงินจะซื้อ..."

"เธอจะต้องสวมเสื้อผ้าที่ฉันเลือกและฉันจ่ายเอง"

"แต่ทำไมฉันต้อง..."

"ที่ที่ฉันจะไปนับจากนี้เป็นสถานที่จัดปาร์ตี้ที่ต้องแต่งตัวดีๆ ให้ดูสวยสดงดงามสุดๆ น่ะสิ"

"แต่ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลยนี่คะ ว่าทำไม.."
"เพราะเธอต้องรับผิดชอบไงละ" จะให้ผมพาผู้หญิงที่แต่งตัวเชยสุดๆ แบบนั้นไปด้วยได้ไงละ

"...ฉัน"

"ถ้าเธอเข้าในแล้วก็รีบๆ เอาชุดที่ฉันเลือกไปเปลี่ยนซะแล้วออกมาให้ฉันดูด้วยละ"

"เออ...ก็ได้คะ"

...ไปได้สวย ที่นี้ก็จับแต่งหน้าทำผมหน่อย ก็คงจะพอเป็นสาวแซ่บได้บ้างละ สุดท้ายก็เอายัยนี่มาเป็นแฟนปลอมๆ

แล้วแนะนำให้ทุกคนรู้จัก เพียงเท่านี้ก็รอดพ้นสภาพตกที่นั่งลำบากนี่ไปได้แน่ >O<!!

ก็อย่างนี้แหละผมนี้มันฉลาดและยอดเยี่ยมไปเลยนะเนี่ย

"อุ๊ยต๊ายตายว้ายกรี๊ด พี่ชายหล่อจังเลย เป็นดารารึป่าวน้าา"

อุหวา โดนจีบโดนแซวน่ะ เรื่องปกติของผมเลย คนมันดูดีนะสิทำไงได้ แต่ก็นะ มาแบบเดิมๆ ชินแล้วละ 

แต่ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มหล่อเข้าไว้...

"ครับ?"

"หล่อมากคะ อยากได้อยากโดน อ๊ายยย"

"ฮา ฮา" น่ารำคาญชะมัด ^^*

"มาคนเดียวซะด้วย ทำไมพี่ชายไม่มากับฉันแล้วไปต่อกันที่ดีๆ ละค้าาาาา"

พูดแบบนั้นอีกแล้ว เห็นผมเป็นคนแบบนั้นรึไง ถึงจะหล่อแต่ไม่ง่ายนะเฟ้ย อีกอย่างเรียกผม พี่ชาย แต่เธอหน้าแก่

กว่าผมอีกไม่ใช่รึไง 

"โทษทีนะคะคุณป้า เค้ามากับฉันคะ หลบหน่อย"

O_o ยัยวิญญาณ! เดี๋ยวนะ เธอใส่ชุดที่ฉันเลือกให้นี่ ดูเหมาะดีแฮะ

"นังเด็กนี่ แกเรียกใครป้าย่ะ!!"

"ก็คุณป้านั้นแหละ ช่วยหลบไปด้วยคะ" อุป... เย็นชาชะมัด สมแล้วที่เป็นยัยวิญญาณช่างไม่สนใจโลกเลย

"!!!!"  ป้าเงิบไปเลยแฮะ

แต่ว่ายัยนี่พอใส่ชุดที่ผมเลือกอยู่ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาเฉยเลย ใช้ได้ๆ 

"คือฉันว่ากระโปรงมันจะสั้นไปหน่อยมั้ยคะ" ก็ต้องสั้นสิ เพราะเธอต้องใกล้เคียงกับคำว่าสาวแซ่บให้มากที่สุดไงละ

"นั้นแหละ เหมาะกับเธอดีนะ" อ๊ะ ผมกำลังเขินเหรอเนี่ย 

"แกสองคนอย่าคิดว่าจะเมินฉันไปได้นะ มานี่นังเด็กปากดี แกทำให้ฉันเสียหน้า" เฮ้ย!! เดี๋ยวๆ จะทำไรน่ะ!!!

"กรี๊ด!" เพี๊ยะ!!! >*<" ....ระ ร่างกายมันขยับไปเอง...เจ็บ!!

"มันเจ็บนะ คุณป้า ฮืม!!!" ผมโกรธจริงๆ แล้วนะ บังอาจเอามือสกปรกมาโดนใบหน้าอันสวยงามของผมได้

"=[]= อุกกรี๊ดดด ป้าขอโต๊ดดดดดดดด"  อ๊ะ...วิ่งหนีไปแล้ว? แล้วใครจะรับผิดชอบเล่า อยู่ๆ ก็ตบเนี่ย!?!

"คุณโลวิค เป็นไงบ้างคะ"

"อืม...สบายดีน่ะ ก็แค่โดนเล็บถากๆ แค่นั้น..น...?" พรวด!! กระฉูดดดด โอ้วว มองเห็นสายรุ้งด้วยละ ขนาดโดนถากๆ เลือดพุ่งซะ ผมนี่ตกใจหนักมาก...ฮะ อ่ะ?

"เลือด!!!!! O[]O" ทำไมทำหน้าอย่างกะผมจะตายละ ยัยนี่เป็นห่วงผมงั้นเหรอ

"มะ ไม่เห็นจะสบายดีตรงไหนเลยนี่นา อย่าตายนะ T[]T" เวอร์จริงยัยนี่ แอบน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

"แหะ แหะ ฉันไม่เป็นไรแล้วละ แค่ถากๆ แต่ไม่คิดเลยว่าเลือดจะออกขนาดนั้น" ดีนะไม่เป็นแผลใหญ่ๆ ไม่งั้นหมดหล่อแน่ผม T^T 

"ฉันตกใจมากนะคะ นึกว่าคุณโจบิคจะตายซะแล้ว" อึกจะเจ็บที่เรียกชื่อผิดหรือที่โดนแช่งดีนะ นี่เธอพูดคำว่าตาย สองรอบแล้วนะ กำลังสาปแช่งผมอยู่รึไง

แต่ก็นะ ถึงจะดูดีขึ้นแต่ยัยนี่ก็ยังนิสัยเหมือนเดิมสินะ ...ยัยวิญญาณ... ที่จริงก็ไม่ได้รังเกียจเธอเลย....

"ช่างเถอะ เธอต้องไปแต่งหน้าทำผมอีกนะ"

"ตามใจ คุณโวบะ..."

"โลอิค นี้เธอเรียกชื่อฉันผิดบ่อยไปแล้วนะ"

"ขอโทษค่า T_T" 

...โปรดติดตามตอนต่อไป...