คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 4 (1)
บทที่ 4
วาลมโลืมามอเพานเรื่อราวที่เิึ้นเมื่อืนหลั่ไหลเ้ามาในหัวเป็นาๆ สอมือวาทับันอยู่บนหน้าท้อแบนราบ
วแนแ็แรอใรบานพาผ่านเสียลมหายใัสม่ำเสมออยู่ใล้หู ใบหน้ามุอยู่ับออาวผ่อ หิสาวยับายเบาๆทว่าเาลับรั้ร่าเล็อรัแน่นึ้น พาวัำ้อนอนนิ่ให้เาอไว้เยๆ
ะนั้นในใยัิถึั้แ่วันแรนถึวันนี้ เธอหลลืมัวนอผู้ายนนี้ไปแล้วหรือเปล่า วามเย็นาที่เาแสอออาเป็นเพียเาะำบั บาแผลในอีหลอมให้เาเป็นแบบนี้ไม่ใ่เหรอ
มือบายแนเาออาลำัว่อยๆยันศอพานเอลุาที่นอน วาลมโมอายหนุ่มที่ยับายนอนหายไ้ยินเสียรนเบาๆ หิสาวห่มผ้าให้นัวโ่อน้าวไปห้อน้ำ
สายน้ำหลั่ไหละล้าราบไลอวามไร่ออาายนหมสิ้น พาวับอับนเอลอเวลา มันไม่มีสิ่ใ้อเสียใ หิสาวรีบแ่ัวหล่อน้อเ้าร้านและไม่อยาสนใ้วยว่าิมหัน์ะออาห้อนอนอเธออนไหน
“พี่วัเป็นอะไรหรือเปล่าะ าวเรียั้นาน”
พนัานเสิร์ฟที่หล่อนเพิ่รับเ้าทำานไม่ี่วันถาม้วยวามเป็นห่ว พาวัยิ้มให้่อนส่ายหน้าแทนำอบ
หิสาวฝาฝัานที่ร้านไว้ับพราวาว ลู้าที่เ้ามาื้อาแฟและนมไม่ไ้แน่นร้านนทำไม่ทัน พราวาวนเียวสามารถูแลไ้อย่าทั่วถึ
ห้าสรรพสิน้าเป็นสถานที่ผ่อนลายสำหรับพาวั ในยามนี้ หิสาวถือโอาสหาอวัวันเิให้เพื่อนสมัยเรียนสัอย่า าร์เิยัวาอยู่บนหัวเียธีมมีระบุมาเรียบร้อย วันนี้เลยถือเป็นวัน่ายอเธอ
เสียรุ๊ริ๊เรียวามสนใานที่่วนอยู่ับารเ็ถูหน้าเาน์เอร์ พราวาวเยหน้ามอพร้อมรอยยิ้มที่มีให้ลู้าเป็นประำ
“ุหมอ”
ทิศเหนือรับไหว้แ่สายาเหลือบหาใรบาน
“พี่วัไม่อยู่่ะ”
“รับ”
ุหมอหนุ่มไม่ไ้พูอะไร เายืนนิ่อยู่ที่เิมบรรยาาศรอบ้าวนอึอัไม่น้อย
“ุหมอรับเรื่อื่มมั้ยะ”
“็ีรับ”
ไม่้อให้เาบอ หิสาวำไ้ เธอเอหน้าเาสอสามรั้ั้แ่เ้ามาทำานที่นี่ พาวัเยว่าุหมอเป็นพี่ายอเธอ นั่นเท่าับว่าเป็นเ้านายเธออีน
“มาแล้ว่ะ”
ลิ่นาแฟลบอบอวลไปทั่วร้าน แ่สิ่ที่ึูสายาุหมอหนุ่มไ้ีลับเป็นมือาวๆู่นั้น รอยยิ้มที่าบอยู่บนใบหน้าผล็อยเลือนหายเมื่อเห็นบาอย่าที่นิ้วนา้า้าย
“ุแ่านแล้วเหรอ”
นถูถามลูบแหวนบนนิ้วอย่าลืมัว
“่ะ”
ทิศเหนือำลั่มใ วหน้าใสๆอนรหน้าอายุอานามน่าะไม่ถึสิบแป้วย้ำ ทำไมถึ...
ุหมอหนุ่มยแ้วาแฟื่มอึให่ ท่าทาวาโลอเาทำให้พราวาวยับายหนีไปอยู่หลัเาน์เอร์ พอเาหันมาเธอรีบหลบา ทว่าพอเามอไปทาอื่นนลับเป็นฝ่ายเยหน้าแอบมอเาเสียอย่านั้น
ความคิดเห็น