คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 4 (2)
พาวัหยิบนาฬิาสำหรับผู้ายมาพิารา วัวัปีนี้หวัว่าภรัะอบ รอยยิ้มบาเบาแ่แ้มมุมปา พาวัไม่มีเพื่อนมานั นับที่สนิทริๆหนีไม่พ้นภรัที่ผันัวาพนัานบริษัทไปทำไร่นไ้ิบไ้ี
“เรือนนี้่ะ”
พนัานสาวยิ้มบารับบัรเริามือลู้าแล้วัารออใบเสร็ให้เรียบร้อย พาวัรับอออา็อป รไปื้ออสสำหรับัเรียมอาหารในเย็นวันนี้เสียเลยเพราะแบบนี้เวลาถึล่วเลยมานเือบห้าโม
ิ้วเรียวมวเ้าหาันะเลี้ยวรถเ้าอในโรรถ ฤหาสน์หลัให่อีหลัมีเหล่าสาวใ้และนสวน่วยันทำวามสะอา พาวัลารถรเ้าไปถาม
“ทำอะไรันเหรอะ”
นาอิ่มหันมายิ้ม
“ุมิวลับมาพัที่บ้าน่ะ ุผู้หิเลยให้ทุนมา่วยทำวามสะอา”
หัวใวน้อยหล่นวูบ
“ุผู้หิีใมาเลยนะะ”
เธอรู้ ุแม่รอเวลานี้มานาน ท่านยัรู้สึผิับเหุาร์ที่ผ่านมาและพยายามแ้ไทุอย่า
“ื้ออะไรมาเยอะแยะะ”
หิสาวหลุาภวั์้มมอถุในมือ
“ุแม่บ่นอยาทานปลานึ่มะนาวมาหลายวันแล้ว วัเลยะทำให้่ะ”
นาอิ่มมออีฝ่ายอย่าื่นม ทว่าร่อรอยบนผิวาวลออ่ว้นอทำเอานแ่ะั
“อัวนะะ”
“่ะ”
ร่าบาสาวเท้าเ้าบ้านทันที ห้อรัวือเฟโนอเธอ แ่ล่ะวันไม่ว่า้อเอเรื่ออะไรมาที่นั่นมัมีอะไรให้หล่อนหยิบับแล้วหลลืมวามัวลไปั่วะเสมอ
หิสาววาอลบนโ๊ะ ั้แ่เมื่อไหร่หนอที่เธอลัวเา
เมื่อสิบปี่อน หรือในไน์ลับืนนั้น....
ความคิดเห็น