คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลักพาตัว
ณ คฤหาสน์ Vampire Devil
“คุณหนูคะ แต่งตัวเสร็จหรือยังคะ คุณหนูจะได้รีบมาทานข้าวค่ะ” ป้านาอึน(แม่บ้าน)มาเรียกแล้วหนิ ถึงเวลาทานข้าวแล้วหรอ นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย หันไปดูนาฬิกาข้อมือ 8.00 โอ้…แปดโมงแล้วหนิ
“ค่ะ เดี๋ยวลีน่าจะรีบลงไปค่ะ”
ณ โต๊ะรับประทานออาหาร
เห็นใหญ่ กว้าง หรู อลังการแบบเนี่ย มีคนทานอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นแขกมาที่บ้านแล้วรับประทานอาหารด้วยกันเท่านั้นแหละ แต่ตอนนี้ก็เลยเหลือลีน่าคนเดียวที่นั่งอยู่
“นี่จองกุก นายทำอาหารเหล่านี้ใช่ไหม”ฉันถามเพราะรสชาติของอาหาร มันกลมกล่อม หอม และยังอร่อยมาๆเลยทีเดียว
แหละ นอกจากคุณพ่อจะมีเวลาว่าง คุณพี่ไม่ไปต่างประเทศบ่อยๆ และคุณพ่อเชิญ
“ใช่ครับ ทำไมหรอครับคุณหนู หรือว่าอาหารฝีมือผมไม่ถูกปากครับ”ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย
“ไม่ใช่อย่างนั้น อาหารของจองกุกทำหน่ะ อร่อยมาก ฉันก็อยากถามเท่านั้นเอง”
“อ้อ…ครับ”
เวลา 13.00 น. วันนี้ฉันมาในชุดแต่งตัวสบายๆกางเกงยีนส์ขาสั้นกับเสื่อยืดเก๋ๆ แค่นี้ก็พอโอเคล่ะ
“จองกุก”หมอนั่นอยู่ไหนนะ วันนี้ฉันบอกนายนั่นว่าจะไปเที่ยวสวนสนุกไม่ใช่หรอ
“ครับ”มาล่ะ วันนี้แต่งตัวซะเท่เลยอ่ะใส่สูทนอกสีดำสูทในสีขาวตัดกับสูทนอก ผมที่ถูกจัดเป็นทรงสีดำ มันเท่มากๆๆเลยอ่ะ แต่ก็เหมือนอยู่ในชุดบอดี้การ์ดอยู่ดีอ่ะนะ=_=’
แต่ก็ช่างเถอะใกล้ถึงเวลาล่ะ
“ไปเลยไหมครับคุณหนู ผมเห็นคุณหนูจ้องผมนานแล้วนะครับ”รู้ด้วยหรอว่าฉันจ้อง
“อืม….ปะ”วันนี้จองกุกต้องเป็นคนขับเพราะ ลุงทาฮิ(คนขับรถ)ไปกับคุณพ่อที่L.A.
ณ สวนสนุกเอเวอร์แลนด์
“นี่จองกุก ไปเล่นในบ้านผีสิงกันเถอะ”
“ครับ แต่คุณหนูไม่กลัวหรอครับ”กลัวสิ แต่ฉันอ่อนแอในสายตาคนอื่นไม่ได้ แม้กระทั่งนายก็ด้วย
“ไม่กลัวหรอกหน่า พอผีมานะฉันจะใช้วิชาเทควันโดสายดำ ฆ่าผีให้ตายอีกรอบนึงเลย”ไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆหรอก แต่ก็นะยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดี “อ้อ….ครับ”
ทางด้านวีกำลังซุ่มดูสองคนี้อยู่ห่างๆ
“หึๆ นี่หน่ะหรอ ซีน่า ทั้งสวย และก็น่ารักดีหนิ แต่มากับแฟนงั้นหรอน่าเสียดาย”วียิ้มอย่างมีเล่ห์นัย และค่อยๆเข้าไปในบ้านผีสิงตามไปทำให้ซีน่า(ในความคิดวี)ออกห่างจากแฟนของเธอ(ในความคิดวีอีกเหมือนกัน)และให้เธอเดินมาอีกทางนึงเพื่อที่จะใช้ผ้าที่ใส่ยาสลบปิดปากเธอ
ในบ้านผีสิง
“อร๊ายย…จองกุกฉันกล้ว”ฉันรีบกระโดดกอดจองกุก เพราะอยู่ผีก็โผล่มา
“ไหนบอกว่าไม่กลัวไงครับ ก…กอดผมซะแนนเชียว”อ๊ะ ไม่ต้องมาล้อเลย
“ใครบอกว่าฉันกลัว ฉันแค่ทนสอบว่า ถ้าอยู่มีผู้หญิงมากอดนาย นายทำไงตะหากเหร่า ชิส์”ฉันเดินหนีจองกุกมาด้วยความอาย แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็ไม่เห็นจองกุกแล้ว ฉันเดินไปต่อ อยู่ก็ได้ยินเสียงของใครคนนึงน่าจะเป็นผู้ชาอ่ะนะ หรือว่าจองกุก
“นี่จองกุก นั่นนายใช่ไหม”ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันชักจะเริ่มกลัวแล้วสิ แต่อยู่ๆก็มีคนเอาผ้ามาปิดปากฉัน เริ่มง่วงๆแล้วแฮะ แล้วก็สลบไป
ทางด้านจองกุก
คุณหนูรีบเดินหนีผม จนผมตามไม่ทัน ไปอยู่ไหนนะคุณหนู รู้ไหมว่าผมเป็น ‘ห่วง’ หน่ะ แต่เอ๊ะ!พอเดินมาได้ครึ่งทางดันเจอกับสร้อยข้อมือคุณหนู ที่ผมซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดดันตกอยู่ตรงนั้น คุณไม่น่าจะทำตกนะเพราะเห็นคุณใส่ตลอดหนิ หรือว่า? ซวยแล้ว จินแน่ๆเลยที่ลักพาตัวเธอ แต่จินก็น่าจะรู้หนิว่าลีน่าไม่เหมือนพี่ของเธอที่ทำให้น้องของเขาตาย แค่ว่าลีน่ามีรอยสักค้างคาวตรงต้นคอข้างขวาไม่เหมือนซีน่าพี่สาวเธอที่รอยสักค้างคาวอยู่ข้างซ้าย งั้นก็แปลว่าเขาสั่งให้ลูกน้องเขาทำงั้นหรอ บ้าจริง! คุณหนูอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะครับ!! ผมจะไปช่วยคุณหนู!!! ทางด้าน วี “เอ๊ะ!!!นายคือใคร แล้วมัดฉันไว้ทำไม”
“ยังจะปากดีอีกนะ ฉันคือใครหน่ะหรอ ฉัน วี สาวน้อยซีน่า”วีบีบแก้มของลีน่า แถมยังเรียกชื่อพี่ของเธอแทนที่จะเป็นชื่อเธอซะอีก
“นายเอามือสกปรกของนายออกไปนะ”ลีน่าสบัดหน้า
“ปากดีนี่ แล้วจะรู้กัน ว่าฉันหน่ะลีลาเด็ดแค่ไหน”ว่าแล้วก็อุ้มลีน่าไปที่เตียง
“ไม่!!!ปล่อยนะ ไอ้บ้า”ลีน่าขัดขืน แต่ด้วยเพราะเธอเป็นผู้หญิงจะไปสู้แรงของผู้ชายได้ไงกัน
“ไม่นะ!!!!!!”ลีน่าร้องเสียงรั่นแถมสั่นเครือ เพราะด้วยความกลัวว่าผู้ชายตรงหน้าจะทำอะไรกับเธอ
“หึๆ กลัวงั้นหรอ ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี ฉันจะพาเธอขึ้นสวรรค์” วีเริ่มบดขยี้ปากสวยของลีน่าอย่างเมามันส์ (ไรท์:เค้าขอโทษนะ ที่หายไปนาน เค้ามีเรื่องหลายอย่างที่ต้องสะสางมันให้จบลงซะที แล้วเค้าอยากจะบอกว่าเค้าเริ่มท้อแล้วล่ะ มันเหนื่อยนะที่เค้าอัพฟิคแต่ไม่มีใครให้ความสนใจ บางทีเค้าจะไม่แต่งต่อ หรือ อาจถึงขั้นลบฟิคนี้ออกไปเลย ก้อยากพูดแค่นี้อะนะ ใครที่อยากให้แต่งNCฉากต่อไป คอมเม้นบอกเค้าด้วยนะเค้าจะได้แต่งให้ ไปล่ะรักนางเอก+รักคนอ่านนะ)
ความคิดเห็น