ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เปิดตำนานรักเขาข้างเดียว(จากนี้และตลอดไป)

    ลำดับตอนที่ #1 : ใครน่ะ??

    • อัปเดตล่าสุด 27 เม.ย. 50


     สวัสดีคะ แก้วฟ้านภาลัยเองคะนี่เปนเรื่องแรกของเราค่ะ
     ไม่ต้องเม้นหรือให้คะแนนก็ได้ค่ะ  มีคนมาอ่านก็พอใจแล้วค่ะ
     +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
    ........จ๋อม.......
     เสียงบางอย่างกระทบผิวน้ำ
     ใคร??
     เอ๋เรายืนอยู่บนผิวน้ำได้ไงเนี่ย??

     พอก้มลงไปมองพื้นก็เห็นตนเองยืนอยู่บนผิวน้ำ

     เอ๋?รองเท้า...อ๋อฝันน่ะเองประหลาดนะบางครั้งก็รู้ว่าตัวเองฝัน   
      อยู่เหมือนกันแฮะ  ถ้าเป็นฝันมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นก็ดีสินะ

    ....จ๋อม......

     มองขึ้นไปข้างหน้าเห็นใครบางคนยืนอยู่ข้างหน้า

    "อ้าวมีคนอยู่ด้วยเหรอเนี่ย"

    หญิงสาวผมยาวลงมาถึงสะโผกในชุดสีขาวบริสุทธิ์ เสื้อเชิ๊ตสีขาว
    กางเกงบางๆที่มีโบว์ผูกตรงข้อเท้ายืนอยู่ตรงหน้าเธอห่างไปประมาณ 3 เมตร

    "นี่คุณ! คุณคะ"

    หญิงสาวคนนั้นหันมาหาเธอ แล้วทันใดนั้น...

    พรึ่บ!  ปีกสีขาวก็โผล่ออกมาจากกลางหลังของหญิงสาว

    "เฮ้ย!  นี่คุณเป็นใครเนี่ย" พูดปลางชี้มือไปทางหญิงลึกลับ

    "ชั้น...คือนางฟ้า"

    "นางฟ้าที่ไหนเสื้อเชิ๊ตกับกางเกงผ้าบางเล่า!!!"
    ด้วยอารามตกใจเผลอพูดความคิดประหลาดๆเกี่ยวกับเธอคนนั้น
    ไปจนหมดรู้เลยว่าตัวเองพูดไม่สุภาพอย่างมาก(ก็ช่วยไม่ได้มัน
    ตกใจนี่)

    คนที่บอกว่าตัวเองคือนางฟ้ายิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วบินมาหาเธอ
    พริบตาเดียวก็หยุดอยู่ตรงหน้า

    "ไม่ต้องตกใจนะ"นางพูดพลางยิ้มให้เธอ

    "หวา.. "

    เธอเดินถอยหลังไปจนสะดุดเท้าตัวเองล้มก้นจ้ำเบ้าอย่กับพื้น

    "อู้ย...เจ็บอ่ะ

    นางฟ้าหัวเราะคิกคักแล้วช่วยเธอให้ลุกขึ้น

    "ธะ เธอเป็นใคร ชื่ออะไร มาจากไหน"
    พอตั้งสติได้ก็เริ่มยิงคำถาม

    นางฟ้ายิ้มอีกครั้งแล้วตอบ

    "เธอ..เข็มใช่ไหมล่ะจ้ะ"

    "เธอรู้ชื่อชั้น"

    คราวนี้นางฟ้าไม่ได้ยิ้มเธอมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วหลับตา หันมามองเธอทำหน้าเศร้า

    "แล้วเจอกันนะเข็ม"
    นางฟ้ากอดเธออีกครั้งก่อนจะขยับปีกแล้วเริ่มบินออกไป

    "เดี้ยวสิชั้นยังไม่รู้ชฃื่อเธอเลยนะ"
    พูดพลางวิ่งตามนางฟ้าที่เริ่มบินออกไป

    "..........แก้ว.........ชื่อของชั้นก็คือแก้ว............"

    "แก้ว.."
    เธอหยุดวิ่งแล้วทวนชื่อนางคนนั้นอีกครั้ง
    เธอยิ้ม

    "บ้าย บายนะแก้ว"

    "เราจะได้เจอกันอีกครั้งแน่จ้ะ"

    "ลาก่อน..."

    แล้ว"แก้ว"ก็หายไป

    "wakeup waekup waekup"

    หือ...เสียงอะไรน่ะ

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    แล้วจะมาอัพค่ะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×