คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 4.ลูกชายของเรา (4)
อีบุ๊มาแล้ว่ะ ราาพิเศษถึสิ้นเือนมิถุนายน 89 บาท่า
“สาระแนอะไรัน ทำไม้อว่าัวเอ แอนเป็นห่วเพื่อนนทำถึนานี้้อื่นมนะ” ประายาวลุมาับมืออริสา่อนถาม “แล้วนี่แอนวาสายสืบไว้ใล้ัวพี่อมอาวบ้ารึเปล่า เาไม่มีุนใ่ไหม”
โนถามแบบนี้อริสา็หัวเราะร่วน “โอ๊ย ารย์อมหรือะล้าุน เาลัวแะาย”
แล้วสาวๆ ทั้สามน็หัวเราะร่วนัน่อนที่อริสาะลับไปถามเ้าเรื่อ่อ “สรุปแะเินหน้ายัไ่อ และให้พวเรา่วยอะไร ันพร้อมเป็นเพื่อนนาเอระับพรีเมียมเสมอ”
ไปรยาลุแล้วเ้าไปอเพื่อนอีสอน “ันะพาพี่บอยไปหัวหิน”
อริสานิ่ินิหนึ่ “หัวหินมีอะไรน่าเที่ยววะ ไปพัทยายัีว่า ไม่ไล้วย ไม่เหนื่อย”
“ันับพี่บอยมีวามหลัอยู่ที่หัวหิน”
“อู้...” อริสาร้อแล้วทำหน้าาเ้าเล่ห์นไปรยาีเพื่อนที่บ่าหนึ่ทีนอริสา้อยมือึ้นถูเพื่อให้อาารแสบๆ ันๆ เพราะถูีาหายไป ระนั้นเพื่อนที่พร้อม่วยเพื่อนทุเรื่อยัถาม “แล้วยัไ แะให้ันไปวนพี่บอยใ่มะ แะไู้ไม่อ่อยเิน”
ไปรยาพยัหน้า “แเปิ่อนเลยแล้วันาม แบบนี้น่าะโอเ”
“อื้อ าว็ะ่วย้วย” ประายาวพูพร้อมยื่นมือออมา้าหน้า ทำให้เพื่อนอีสอนยื่นมือมาวาบนมืออเธอแล้วสามสาว็บูมเบาๆ ้วยำว่า
“สู้เว้ย!”
ทริปไปเที่ยวหัวหินเินหน้าออารุเทพั้แ่เ้ามือวันเสาร์โยไปรยาเป็นผู้ับไปรับบวรทัถึที่โรแรม
“เสียายที่ยูสไม่ไ้ไป้วย”
ทันทีที่บวรทัเปรยออมาแบบนี้ ไปรยาที่ับรถอยู่็้อัริมฝีปา้านในเอาไว้ะไ้ไม่เผลอยิ้มออมา
อนแรที่วนบวรทันั้นเธอเอ่ยื่อพี่ายและเพื่อนๆ ้วยเพื่อหลอล่อให้บวรทัลมาับเธอ ทว่าพอถึวันไปริเธอลับบอให้พี่อยู่บ้าน ไม่้อไป ให้อ้าว่ามีาน่วน้อทำ
พี่ายมอหน้าเธอแล้วยนิ้วโป้ให้พร้อมเรียเธอว่า ‘อีสาวสายรุ’
เหอะ ใระมอว่าเธอรุ็มอไป เธอไม่สนเลยสันิ ถ้ารุแล้วมีวามสุ รุๆ ไปเหอะ อย่าิเยอะ
“เบาะหลัมีะร้านะะ ้าในมีแน์วิับน้ำส้ม หยาทำเอ่ะ ถ้าพี่บอยหิว็เปิินไ้เลย”
“เราะไม่หยุพัิน้าวันเหรอ ะับยาวไปถึหัวหินเลยเหรอ”
ไปรยาหันมาียิ้ม “ยาวๆ ไปเลยพี่๋า” เธอว่าพร้อมเหยียบันเร่แล้วแรถันหน้าไปนบวรทั้อปราม
“เบาๆ หน่อย ้าหน่อย็ถึเหมือนัน”
หิสาวหัวเราะเสียใส “หยาอยาไปถึเร็วๆ ะไ้มีเวลาสูอาาศนานๆ นี่ะ หยาเอ็ไม่ไ้ไปหัวหินหลายปีแล้ว”
“ทำไมไม่ไปล่ะ ไม่ว่าเหรอ”
“อืม” หิสาวทำเสียในลำอ่อนอบร “มันมีวามหลัมาเินไปน่ะ่ะ”
สีหน้าบวรทัเปลี่ยนไปเมื่อไ้ยินำอบรๆ นั้น “ถ้าอย่านั้นเราน่าะไปที่อื่น”
“ไม่่ะ ไปที่นี่นั่นแหละี หยาำลัอยารำลึวามหลัพอี” ไปรยาหันมาียิ้มให้นที่มอเธอนิ่ เหมือนเาำลัิอะไรบาอย่า
เอ...เาะิถึวันนั้นเหมือนเธอหรือไม่นะ
ไป่ะ เี๋ยวย้อนอีันหน่อย
ความคิดเห็น