ตอนที่ 55 : 10.ข้อเสนอเย้ายวนใจ (1)

10

ข้อเสนอเย้ายวนใจ

ตลอดระยะเวลาเกือบเดือนที่วรรธนัยพาเธอกับคุณยายมากรุงเทพฯ เขาคอยดูแลพวกเธออย่างดี

สองสามวันครั้งเขาจะแวะไปเยี่ยมคุณยายบังอรที่โรงพยาบาล หาเรื่องสนุกๆ มาคุย มาทำให้ท่านยิ้ม และตั้งแต่อนามิกามาอยู่ที่บ้านของเขา คราวนี้เขาปล่อยเธอให้อยู่อย่างสงบ ไม่ก่อกวน จริงๆ แล้วเวลาจะพูดด้วยยังไม่ค่อยมีเลย

อนามิกาเพิ่งรู้ว่าแม้วรรธนัยจะดูเหมือนคุณชายเสเพล เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ แต่จริงๆ แล้วเขาทำงานเก่งมาก วันๆ จึงแทบไม่ค่อยอยู่บ้าน จะเห็นหน้าเขาก็เฉพาะตอนเช้า เนื่องจากไม่ว่าเขาจะเหน็ดเหนื่อยเพียงไร เมื่อคืนกลับมาช้าแค่ไหน เช้ามาเขาต้องลุกขึ้นมารับประทานอาหารกับคุณย่าเขา

แม้บางวันใต้ตาเขาจะดำคล้ำ หัวหูยุ่ง เขาก็ยังคงยิ้มให้คุณย่าของเขาได้ แถมยังพูดคุยสดใสรื่นเริงราวไม่เหน็ดไม่เหนื่อย

แต่พอคุณย่านวลปรางลุกไปแล้วเท่านั้นแหละ อาการเหนื่อยอ่อนจึงได้บังเกิดให้เห็น เหมือนดังเช่นวันนี้ เพราะอนามิกาต้องรอโทรศัพท์จากพลอธิปเพื่อคุยเรื่องงาน เธอจึงเดินออกไปส่งคุณย่านวลปรางขึ้นรถที่หน้าประตูบ้าน แต่ไม่ได้ออกไปโรงพยาบาลเพื่อดูแลคุณยายบังอรพร้อมคุณย่าเช่นทุกวัน

เมื่อเดินกลับเข้าบ้านมา เธอก็เห็นคนที่เมื่อครู่ยังร่าเริงนอนคว่ำหน้าหมดสภาพอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก เห็นเขาทำเหมือนไม่มีแรงแม้จะก้าวขึ้นไปนอนพักบนห้องแบบนี้ อนามิกาก็ถอนหายใจแล้วเดินไปเปิดเครื่องปรับอากาศภายในห้องรับแขกให้ เขาจะได้นอนสบายขึ้น

"ขอบคุณ" วรรธนัยส่งเสียงอู้อี้ออกมาเพราะหน้าเขายังมุดอยู่กับหมอน ดูแล้ว...ก็น่าเอ็นดูจนอนามิกาอดยิ้มออกมาไม่ได้ จากนั้นเธอจึงเดินไปยังห้องนั่งเล่นของคุณย่านวลปรางแล้วดึงโทรศัพท์มือถือขึ้นมามอง

แรกๆ ที่เธอและคุณยายมาอยู่ มารักษาตัวที่กรุงเทพ ความเหนื่อยใจ หนักใจ ไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากทางบ้านก็ลดน้อยถอยลง เนื่องจากทางแม่กลองไม่ติดต่อมายังเธอเลย

ทว่าพอเวลาผ่านไป ทางนั้นเงียบ ไม่มีข่าวคราว อีกทั้งบัญชีที่ควรส่งมาให้ตรวจทุกเดือนก็ไม่ส่งมาตามกำหนด ตามเรื่องก็ได้แต่คำรับปากส่งๆ ทุกอย่างยังเงียบหาย

อนามิการู้ทันทีว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว เธอจึงติดต่อให้แม่อิ่มไปคุยกับพลอธิปโดยตรง เพราะนอกจากบัญชีของร้านจะไม่ส่งมาให้เธอดูแล้ว เงินส่วนแบ่งที่ควรได้ทุกเดือนยังไม่โอนเข้าบัญชีเธออีกด้วย

จริงอยู่ มาอยู่กรุงเทพเธออยู่ฟรี กินฟรี แต่ค่ารักษาพยาบาลของคุณยายนั้นเธอจะยอมให้ทางครอบครัวของคุณย่านวลปรางมาจ่ายแทนไม่ได้ เธอไม่หน้าหนาขนาดนั้น เพียงแค่นี้เธอก็รู้สึกว่าครอบครัวของคุณย่ามีบุญคุณกับเธอเสียจนไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรหมดแล้ว

วันนี้เธอนัดคุยกับพลอธิปตอนสิบโมง นี่...ใกล้ถึงเวลาเต็มทน เธอจึงหงุดหงิดและกังวล เธออยากคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ไม่อยากมีปัญหา เพราะตอนนี้ลำพังแค่อาการของคุณยายก็ทำเธอเครียดเกินพอแล้ว

สิบโมงผ่านไปจนเจียนจะสิบเอ็ดโมง พลอธิปก็ไม่ได้โทรมาตามนัดหมาย อนามิการอแล้วรอเล่าจนรอไม่ไหว ต้องเป็นฝ่ายโทรไปหาพลอธิปด้วยตนเอง

เธอรอสัญญาณเรียกจนสัญญาณนั้นตัดไปสามครั้ง กว่าพลอธิปจะรับโทรศัพท์เธอ

"ว่าไงนาง สบายดีไหม"

พลอธิปถามไถ่เธอด้วยน้ำเสียงติดจะยานคาง ดูไม่ได้รับรู้เลยว่าเขาผิดนัดเธอ ทั้งนัดคุยกันในวันนี้ นัดโอนเงินส่วนแบ่งกำไร และนัดดูบัญชีของร้านอาหาร

​

ปัญหาสวะกองมหึมาจริงๆ