ตอนที่ 24 : 4.มาทำไม ไม่สนก็ไม่ต้องมา (6)

เมื่อได้เวลาตั้งโต๊ะ อนามิกาก็เดินนำสำรับอาหารขึ้นมาบนเรือน หญิงสาวเห็นวรรธนัยกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่ห้องรับแขกซึ่งเปิดแอร์เอาไว้เย็นฉ่ำ ในขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองยังนั่งคุยกันอยู่ที่ศาลารับแขกซึ่งมีลมโชยเอื่อยพัดโดยไม่เปิดพัดลมเสียด้วยซ้ำ

นี่แหละความแตกต่างระหว่างคนบ้านๆ กับพวกไฮโซเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

สำรับอาหารในวันนี้มีมากกว่าทุกวันอยู่สักหน่อย เพราะมีแขกมาเพิ่มถึงสองคน กระนั้นอาหารไทยบนโต๊ะยังคงเป็นอาหารง่ายๆ ไม่ได้พิสดารอะไร

ไข่น้ำ ยำผักบุ้งกรอบ น้ำพริกลงเรือ ดูจะมีกุ้งสามรสเพียงอย่างเดียวกระมังที่มีกรรมวิธีมากกว่าอาหารจานอื่น

แรกทีเดียวอนามิกาคิดว่าไฮโซนิสัยเสียจะกินอาหารบ้านๆ แบบนี้ไม่ได้เสียอีก แต่ที่ไหนได้ วรรธนัยกินเอาๆ จนกระทั่งเติมข้าวไปถึงสามจาน เรียกได้ว่า หากกับข้าวบนโต๊ะไม่หมด เขาคงไม่หยุดกิน

ผู้ใหญ่เห็นเด็กเจริญอาหารแบบนี้ก็อมยิ้มกันเป็นทิวแถว ในขณะที่คนซึ่งเป็นคนลงครัวกลับทำหน้านิ่ง ซ่อนเก็บความไม่พอใจของตนเองเอาไว้

"อร่อยมากๆ เลยครับคุณยาย แบบนี้ระหว่างที่อยู่ที่นี่ เห็นทีผมคงต้องขอมาฝากท้องบ่อยๆ แล้ว"

คำขอของคนที่ประกาศชัดว่าไม่อยากแต่งงานกับเธอทำให้อนามิกาซึ่งกำลังเลื่อนผลไม้แกะสลักให้ผู้ใหญ่ทั้งสองช้อนสายตาขึ้นมองวรรธนัยทันที

ตาต่อตาประสานกันอีกครั้ง หญิงสาวจึงเพิ่งรู้ว่าเขากำลังมองเธออยู่ มองด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ มองจนเธองี้ขนลุกซู่ไปหมด

"ได้สิจ๊ะ ถ้าชอบก็มารับอาหารที่นี่ได้ทุกมื้อ ยายยินดีต้อนรับ"

วรรธนัยยกมือไหว้คุณบังอรอย่างงดงาม "ขอบคุณครับคุณยาย ผมอยากกินข้าวแช่จังครับ ย่าเคยเล่าให้ฟังว่าข้าวแช่บ้านคุณยายอร่อยที่หนึ่งเลย"

คำขอของคนไม่เกรงใจใครดึงสายตาอนามิกาให้ตวัดไปจับที่ใบหน้ายิ้มละไมของวรรธนัยอีกครั้ง ไม่รู้ทำไม เธอจึงเห็นยิ้มของเขาเหมือนยิ้มเยาะ นี่เขาคิดจะแกล้งเธออีกแล้วสินะ รู้ไหมว่าการทำข้าวแช่น่ะมันยุ่งยากขนาดไหน ขนาดร้านของคุณป้ามาขอแรงเธอให้ทำ เธอยังปฏิเสธไปเลย แล้วนี่เขาเป็นใคร กล้าดียังไงมาขอเธอแบบนี้!

"ข้าวแช่อย่างนั้นเหรอ" คุณบังอรขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนมองหลานสาวตนเองแล้วยิ้ม "จริงๆ ข้าวแช่ก็ไม่ใช่ของที่ทำยาก แต่มันจุกจิกและต้องใช้เวลา ถ้าอยากกินต้องอดใจรอหน่อย พ่อนัยจะอยู่ที่นี่นานไหมล่ะลูก"

"ผมกับคุณย่าจะกลับกันวันอาทิตย์ครับ ไม่ทราบว่าจะทันไหม อยากกินจริงๆ "

เมื่อแขกย้ำอย่างไม่เกรงใจขนาดนั้น แม้เจ้าบ้านจะออกตัวแล้วแต่ก็คงยากจะเลี่ยง คุณบังอรเรียกหลานสาวเบาๆ แล้วถาม "พอจะทำทันไหมจ๊ะนาง"

"ไม่ทันค่ะ" อนามิกาปฏิเสธทันที ไม่ใช่ทำไม่ทัน แต่เรื่องอะไรเธอต้องยุ่ง ต้องวุ่นวายเพื่อความอยากของคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้าด้วยล่ะ "ข้าวของไม่พร้อม ไม่ได้จัดเตรียม เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะคะ"

"ข้าวของอะไรที่ไม่พร้อมล่ะ พี่พาไปซื้อไหม ซื้อวันนี้ กินวันอาทิตย์ พี่ว่าน่าจะทำทัน"

อนามิกาทอดสายตามองพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า เป็นคำด่าที่บอกคนไม่เกรงใจว่า เขาคิดจะจิกหัวใช้ให้เธอตะลอนๆ ไปซื้อของมาเตรียมทำให้เขากินทั้งที่ค่ำมืดแล้วนี่นะ!

คนไม่เกรงใจคนแบบนี้ก็มีด้วย

- - - - - - - - - -

​

คนแบบนี้ทอดไข่ดาวให้กินกะข้าวค้างคืนก็พอแล้วค่ะ 555555