ตอนที่ 19 : 4.มาทำไม ไม่สนก็ไม่ต้องมา (1)

4

มาทำไม ไม่สนก็ไม่ต้องมา

"อะไรนะ ยายโอ่งอ่างกลับบ้านไปแล้ว! "

น้ำเสียงของคนที่ปฏิเสธการแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นไปหมาดๆ เต็มไปด้วยความตกใจและแฝงความผิดหวัง เสียดายชัดเจน จนคุณนวลปรางที่วันนี้เลิกแกล้งป่วยและลงมาจากห้องนอนตนเองได้แล้วยิ้มกับชามข้าวต้มหมู

"ใช่" ผู้เป็นย่าตอบสั้นๆ แล้วตักข้าวต้มขึ้นมา เป่า แกล้งเป่าช้าๆ ราวการเป่าข้าวต้มให้หายร้อนสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด สำคัญกว่าการให้ความสนใจอารมณ์แสนปั่นป่วนของเจ้าหลานตัวดีด้วย

'ฮึ! เป็นยังไงล่ะ บอกว่าไม่เอาๆ กวนเขา แกล้งเขาสารพัดสารพัน แต่พอเขาหนีกลับบ้านไปเท่านั้นก็เป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมาเลยเชียว

เกลียดนัก คนปากอย่างใจอย่างนี่น่ะ แบบนี้ต้องยั่วให้ร้อน ร้อนยิ่งกว่าข้าวต้มชามนี้อีก'

ดูเหมือนอาการไม่รู้ร้อนรู้หนาวของผู้เป็นย่ายิ่งเพิ่มอุณหภูมิของอารมณ์ผู้เป็นหลานให้เดือดมากขึ้น จนสุดท้ายวรรธนัยก็ทิ้งช้อนลงในชามข้าวต้ม ไม่สนด้วยว่าช้อนนั้นจะจมลงไปในชามแล้ว เพราะสิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือเรื่องของ...เธอ

เธอคนนั้นที่เมื่อคืนเขาเพิ่ง...

เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ลิ้นวรรธนัยราวกับจะสัมผัสได้ถึงรสหอมหวานซึ่งยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำ แต่คงมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้สึกว่ามันดี ยายโอ่งอ่างตัวดีคงไม่รู้สึกไปด้วยเพราะรีบหนีกลับไปแล้ว

วรรธนัยรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก หงุดหงิดจนเก็บอารมณ์เอาไว้ไม่ได้ หงุดหงิดจนหลุดบทที่ควรแสดงว่าตนเองนั้นไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น "แล้วกลับยังไง ใครไปส่ง ไหนย่าบอกว่าจะไปส่งยายนั่นเองไง"

คุณนวลปรางยักไหล่ด้วยท่าทีไม่แยแส "แย่เนอะ ย่าไม่คิดเลยว่าหนูนางเขาจะเป็นคนทำอะไรปุบปับไม่มีมารยาทแบบนี้ จะไปจะกลับก็ไม่มาบอกย่าโดยตรง เห็นว่าเรียกรถจากที่บ้านให้มารับตั้งแต่ยังไม่สว่างดี แล้วก็ฝากจดหมายไว้กับแม่น้อม"

จดหมายที่คุณนวลปรางพูดถึงวางเอาไว้ข้างแก้วน้ำของท่าน และมันเป็นสิ่งที่ตอนนี้วรรธนัยสนใจมากที่สุด

เขาอยากรู้ว่าเธอเขียนอะไรลงไปในนั้น

"เขาว่าอะไรบ้างครับ ทำไมถึงต้องรีบไปเหมือนถูกเจ้าหนี้ตามแบบนี้"

คุณนวลปรางยักไหล่อีกที "ก็ไม่ได้เขียนอะไร"

ยิ่งผู้เป็นย่ายักท่า ไม่บอกความ วรรธนัยยิ่งร้อนใจตามประสาคนใจร้อน เขาหงุดหงิดจนอยากกระชากจดหมายฉบับนั้นมาเปิดอ่านเสียเหลือเกิน ทว่ามารยาทที่คุณย่าและโรงเรียนบ่มเบาะ ทำให้คนห่ามแบบเขายังยั้งใจเอาไว้ได้

"แล้ว...จะยังไงต่อครับ"

"ยังไง ยังไงอะไร" คุณนวลปรางแสร้งเลิกคิ้ว ทำหน้าสงสัยคล้ายไม่เข้าใจอะไรเลย ทั้งที่ในใจนี้ริกๆ สนุกกับการได้กลั่นแกล้งหลาน

ได้ผล เพียงแค่ย่าทำเหมือนลืมไปแล้วว่าเมื่อหลายวันก่อนท่านต้องการอะไร ผลักดันเขากับยายโอ่งอ่างแค่ไหน วรรธนัยก็หงุดหงิด หงุดหงิดจนจะโมโหแล้วเนี่ย!

"ก็เรื่องผมกับยายโอ่งอ่างไง"

"อ้อ" คุณนวลปรางรับคำในลำคอก่อนส่ายหน้า "ก็คงต้องล้มเลิก เพราะทั้งเรา ทั้งหนูนางไม่ได้ชอบพอกัน"

"เขาบอกคุณย่าอย่างนั้นเหรอครับ" เสียงวรรธนัยต่ำด้วยความไม่พอใจ

หญิงสูงวัยพยักหน้าแล้วมองไปที่จดหมายซึ่งวางอยู่ข้างแก้วน้ำ "ใช่ เขาเขียนบอกเอาไว้ชัด"

ได้ยินแบบนี้ไอ้มารยาทที่ย่าและครูคอยพร่ำสอนก็ถูกโยนลงถังขยะ วรรธนัยลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือไปหยิบเอาจดหมายมาเปิดอ่านโดนไม่ขออนุญาตก่อน

​

555555 อยากพิสูจน์สินะว่านางไม่ชอบตัวเองจริงรึเปล่า

โด่ ไม่ต้องพิสูจน์หรอก หล่อนทำอะไรกับเขาเอาไว้ล่ะเมื่อคืน

ใครจะไปชอบผู้ชายร้ายร๊ายยยยยยย