คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เจ
...8...
แล้วผม็เินมานั่ที่โ๊ะอัวเออะไรวะถามอะไร็ไม่ไ้ทีไอ้วายุนะให้ลอารบ้าน(เมื่อหลายอนที่แล้ว)ไ้ที่ผมนะเอะ(ี้อนั)เรื่ออผม
“ไอ้ิวววววววววววว”หลาเสียมาแ่ไลเลยไอ้เว
“อะไรหรอไอ้เวเ”มันหยุทำหน้าบึ้ใส่
“อนแล้วววววววว”หลาเสียสะ
“ไม่้อหรอ”ผมพูและหันหน้าหนี้
“ไปหาทีมีว่า”ว่าแล้วมัน็เินออไปเินธรรมาพ่อะไม่ว่าเลยแ่เือเินะทีบเท้าออไปอี่าหา
ที่ สนามบาส
“ทีมมมมมมม”ผมหลาเสียยาวววววววว
“อะไรวะ”ว่าแล้วผม็หยุเินและลับหลัหันอยาให้เพื่อน้อ็ไม่้อัน
ที่ สวน
วันนี้ไม่มีนสนใผมสันเลยไอ้ิว ไอ้เ และ ไอ้เฟม ไม่สนใผมสันไอ้เพื่อนเว อนนพวมันแล้ววันนี้ไปนั่หลัห้อนเียวีว่า
ในห้อเรียน
ผมเินไปหยิบระเป๋า้าไอ้ทีม
“เฮ้ ไอ้เะเอาระเป๋าไปไหน”ไอ้ทีมถาม
“เรื่ออรูมรึไม่้อมายุ่”แล้วผม็เินไปนั่รหลัห้อที่มีที่ว่าและไม่มีนมานั่แน่นอนถ้าไม่มีเ็ใหม่มาอะนร้า
“นัเรียนทุนมาันแล้วนั่ที่ให้เรียบร้อยนร้าร้า”อาารย์มอไปรอบห้อแล้ว็มาหยุสายารผม “เทำไมไปนั่รนั้นละลู” อาารย์ถาม
“วันนี้ผมอนั่รนี้นร้า” ผมออาารย์
“ร้าๆๆ”อาารย์ยิ้มให้ผม “วันนี้มีเ็ใหม่มา เิ้าเ็ใหม่” อาารย์พู
แล้็มีเ็ใหม่เินเ้ามาแ่นะเ็ใหม่นนี้เหลือเื่ออะเ้ามาลาเทอมไ้อะเส้นมันให่หน้าูเลยละ “สวัสีรับ วิน นะรับ ฝาเนื้อฝาัว้วยนร้ารับ”
“ไปนั่้าหลัสุนะ้ารที่มีเ็ผมำทอนั่อยู่นร้าร้า”
“รับ”ว่าแล้วหมอนั้น็เินเ้ามานั่้าๆผม
“สวัสีรับนายื่อรัยหรอ”
“เ”ผมอบและหันไปสนใระาน่อ
อนลาวัน
ผมเินมาที่าฟ้าอโรเรียนและ็เินึ้นมาสูอาาศหายใ
“เ”มีผู้ายนนึ่เินเ้ามาหาผม
“อือ”ผมอบ
“เรามีอะไระบอละ” าบอรัยหรอ
“อะไรหรอ” ผมถาม ๆ
“เราอบนายนะ” อะไรวะอยู่ีๆ็เินเ้ามาบอว่าอบ
“หรอ”และไอ้บ้านั้น็ึผมเ้าไปอ
“่วย้วย ่วย้วย ะ อุ๊บ”แ่ไอ้บ้านั้น็ปิปาผม้วยูบยี้หน้ายะแยที่สุ
มาทาพวอทีมที่ำลัเินมาถึาษฟ้าอย่าสบายใ้อใเมื่อไ้ยินเสียอเพื่อนอัวเอำลัร้ออวาม่วยเหลือ
“่วย้วย ่วย้วย ะ”เสียไอ้เนี้หว่า
“ไ้ยินอย่าที่รูไ้ยินปะ”ผมหันไปถามพวที่เหลือ
“เออ ไ้ยิน” มันอบเปเสียเียวันไหมและผม็รีบวิ่ึ้นไปบนาษฟ้าอย่าเร็ว
มาที่เ
ไอ้บ้าามถอนริมฝีปาออ “ไม่มีใร่วยนายไ้หรอเ”แ่มัน็ยัไม่ายอ้อมออมันออาเอวอผมแล้วมันเปลี่ยนาปามาไร้ที่อผมแทน
“ปะ...ปล่อยผมนะ...ฮึ”ผมปล่อยโฮออมา
และ็มีเสียเปิประูเ้ามาทำให้มันหยุารระทำทุอย่า
“หยุนะโวย”เสียทีมนี่ ผมหันไปามเสียแล้วไอ้บ้านั้น็ปล่อยผมและผม็วิ่ไปหาทีม
“เ ไม่เป็นไรนะ”ทีมถาม ผมไม่พูอะไรไ้แ่วิ่ไปอทีมแ่ผมไม่ปล่อยให้เสียออมามีแ่น้ำาที่ไหลรินออมาทั้ที่ผมอยู่ในอ้อมออทีมและทีม็รู้ว่าอะไรมันเปียๆ็เลยผละผมออและ็ใเมื่อเห็นผมร้อไห้ “เไอ้นั้นมันทำอะไรเบอมา”ทีมับไหลผมและมอาผม
“ทีม ฮึ ันลัวๆมาๆเลย ฮือ...” ผมอทีมและเพื่อนๆที่เหลือ็เินเ้ามาและบอผมว่า่อยๆเล่านะและปัหาพวมันะ่วยแ้เอ
“มัน ะ ูบ ัน และ ็ ไร้ อ ัน ถ้า พว นาย ไม่ึ้นมา ัน อาะโนมาว่านั้น็ไ้ ฮืออออออ”น่าลัวที่สุเลย
“เ ไม่เป็นไรนะ แ่ไอ้นั้นมันหน้าุ้นๆวะ”ทีมหยุและเฟม็่อให้
“ไอ้นั้นมันเปเย์นี่หว่า”วะว่าไนร้า
“ฮือ..........................ฮึ”ผมปล่อยโหออมา
“หยุเลยไอ้เฟมไอ้แสบประำลุ่มลัวหมแล้ว”แล้วทีม็เินเ้ามาปอบผม
“ไม่้อลัวนะ”ทีมพูพลาเ็น้ำาให้ผม
“เออ”แล้วไอ้เฟม็หันมาทาผม “ทำไมวันนี้ถึไปนั่นเียว”
“็ไปหาิว็ว่า ไปหาทีม็ทำเสียรำานใส่ แล้ว ะไปหาเฟม็เห็นว่าำลัีบสาวอยู่เลยิว่าพวนายไม่สนใันเลย็เลยไปนั่นเียวอะ”ผมพูและทีม็ลูบผมอผมและ็พูว่า
“เ พวเราเป็นเพื่อนันนะทำไมพวเราะไม่สนใเละอนที่เพูว่า ‘เรื่ออรูมรึไม่้อยุ่’ันิอยู่ทำไมเถึพูอย่านั้นทำให้พวเราิว่าไปทำอะไรให้เโรธ”ทีมพูยาวามน้ำเสียที่แสนอ่อนโยนผมไม่ไ้พูอะไรไ้แ่้มหน้ามอพื้นเพราะอนที่ผมอยู่ที่ี่ปุ่นผมะมีพี่เนอยูแลผมอยู่เสมอแ่พอผมมาอยู่ไทย็มีทีมที่อยูแลผมและที่ผม้อมาอยู่ที่ไทยเพราะผมอยู่ับอาาศที่หนาวัไม่ไ้แม่เลยฝาผมไว้ับเพื่อนแม่(แม่อทีม)และพอผมอยู่ม.ปลายผม็แยออมาอยู่ที่อนโนเียว แ่บารั้็้อไปอยู่ที่บ้านทีมบ้าไม่็เือนละ2-3รั้อะนร้าร้าบ
อนเย็น
“เ”มีำว่าอะไรอยู่เ็มหน้าเลยนร้ารับุเ
“รัยหรอ”เอบ
“เฮ้อ แม่บอว่าวันนี้ให้ไปิน้าวที่บ้านน่ะ”ผมบอไปแม่ฝามาบอั้แ่เ้าแล้วละ
“อ้อ อืม ไปิาไ้ไม่้อออไปื้อ้านอ้วย”ที่ยอมไปเพราะี้อะหรอแล้วเ็หันไปสนใไอิม่อ
ที่ บ้านทีม
“พี่ทีมมมมมมมมม”ยัยแสบมาแล้ว
“อะไรหรอ”ผมอบยิ้มๆ
“ไหนพี่เอะ”รีมถาม
“อ้อ เี๋ยวามมา”ผมอบ
ความคิดเห็น