ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พี่บอมบ์ พี่เปรี้ยว ไอ้มิว และไอ้เด็กเกรียน
"วันนี้ขนมหวานต้องค้างที่นี่เลยนะจ๊ะ ^___^ " หม่ามี๊เดินมาบอกฉัน แม่ปอมนั่นแหละ ไม่ว่าจะเรียกยังไง ฉันก็ยังังไม่ชินเลยแฮะ
"หา o_o ทำไมล่ะคะ แล้วแม่ล่ะ"
"กาแฟกลับไปแล้วล่ะ ^^ คือแม่บอกกาแฟไปว่าวันศุกร์ เสาร์ อาทิจย์ หวานต้องนอนค้างที่นี่ ก็เหมือนเปรี้ยวกับเปนั่นแหละ สองคนนี้จะ
มาอยู่นี่ทุกสุดสัปดาห์เหมือนกัน" หม่ามี๊ตอบ พี่เปรี้ยวยิ้มรับ ส่วนไอ้เด็กเปเปอร์ก็ได้แต่ทำหน้าเบ๊แล้วหันไปซุบซิบอะไรไม่รู้กับพี่บอมบ์
"ดีเลย ^^ แต่ขนมหวานยังไม่มีห้องนี่ งั้นคืนนี้มานอนกับเปรี้ยวก่อนก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกเปรี้ยว แม่มีไอเดียดีๆแล้วล่ะ"
"เอ๋? พอดีคืนนี้แม่กับพ่อต้องไปงานแต่งงานของรุ่นน้องด้วย เพราะฉะนั้นถ้าจะให้ลูกๆจัดปาร์ตี้รอบกองไฟเป็นยังไง?"
"ปาร์ตี้รอบกองไฟ?" ฉันทวนคำอย่างงุนงง
"กรี๊ดดดด >O< เยี่ยมที่สุดเลยค่ะแม่ ขอบคุณนะคะ" พี่เปรี้ยวกรี๊ดกร๊าดอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเปเปอร์ก็ดูร่าเริงขึ้นทันตา พี่บอมบ์ก็ยิ้มน้อยๆ
ตามประสาคนแก่(อะไร >_< หาว่าสุดหล่อของฉันแกเหรอยะ เค้าเพิ่งเรียนจบเองนะ อย่ามาว่า คนนี้ฉันจอง : กะเด้) ก็คงมีแต่พี่มิวที่ยัง
คงทำหน้าเฉยเหมือนเดิม
"เดี๋ยวพอห้าโมงแม่ก็คงตจ้องไปแล้ว มีของเยอะแยะอยู่ในตู้เย็น ลูกก็ลองทำเอาเองละกันนะ ส่วนเตนท์ต้องวานมิวกับบอมบ์ช่วยกางที
นะจ๊ะ ^^"
"ได้ครับแม่ ^^ ไม่ต้องห่วง" พี่บอมบ์ตอบรับ
"ส่วนเรื่องอาหาร ให้เปเปอร์จัดการเหอะ แล้วมิวก็มาช่วยบ้าง เปรี้ยวห้ามแตะเด็ดขาดนะ-_-" แม่ไม่อยากให้ทุกคนท้องเสีย"
"แม่ใจร้าย T^T เปรี้ยวปิ้งมาชแมลโลเป็นละกันน่า"
"แหม เก่งจังเลยค่ะแม่คุณ ^O^"
"แม่อ่ะ T_T"
"โอเคนะ เดี๋ยวแม่ต้องไปแต่งตัวแล้ว เดี๋ยวห้าโมงพ่อมารับ ส่วนขนมหวาน ^^ ก็ลองช่วยพี่ๆเค้าก็ได้นะ"
"ค่ะ ^^" ฉันยิ้มรับ แล้วคิดในใจว่าปาร์ตี้รอบกองไฟมันคือค่ายลูกเสือเหรอวะ -o-
"ไม่มีอะไรหรอกหวาน ^^ ก้แค่เราจะไปทำอาหารข้างนอก อย่างบาร์บีคิว มาชแมลโล่ อะไรพวกเนี้ย แล้วก็จะกางเตนท์นอนกันข้าง
นอก" พี่บอมบ์อธิบาย
"เอ๋? ทุกคนเลยเหรอคะ"
"อืม ^^ ไม่เป็นไรหรอก เราก็สนิทกันทั้งนั้น หรือว่าหวานถือรึเปล่า ที่ไม่แบ่งเพศ"
"อ๋อๆ ไม่ถือหรอกค่ะ หวานยังไงก็ได้ ก็พี่น้องกันอยู่แล้ว เนอะๆ" ฉันหันไปขอกำลังเสริมจากพี่เปรี้ยว แต่ดูเหมือนพี่เปรี้ยวจะไม่ได้ยิน
กลายเป็นเด็กหัวเกรียนเปเปอร์แทน
"ใครน้องป้าฮะ -_-"
"แล้วนายจะเป็นพี่ฉันรึไงเปเปอร์"
"หมายถึงเราเป็นญาติกันซะที่ไหนเล่า ใช่มั๊ยพี่มิว" เปเปอร์หันไปหากำลังหนุนคือพี่มิว
"อือ" พี่มิวมองฉันอย่างรำคาญเต็มที่
"ไม่ต้องเลยมิว เป จะอะไรกระนักกระหนา ทำตัวเป้นเด็กหวงที่ไปได้ -_-" ก็ตอนนี้ขนมหวานเป็นน้องพี่แล้ว ไม่รู้ล่ะ เราสองคนต้องรับ
ด้วย" พี่เปรี้ยวเดินมาโอบฉัน ฉันเลยแยกเขี้ยวใส่เปเปอร์ไป
"ดูดิ ยัยป้านั่นขู่เปด้วยล่ะ"
"อย่าห่วงมันเป็นการทักทายประสาพี่น้องน่ะ ^^" ฉันยักคิ้วให้ไอ้เด็กหัวเกรียน
"ยัยป้า!!"
"-_-" ฉันเลยได้แต่ทำหน้าเซ็ง
"เออ ว่าแต่ขนมหวานอายุเท่าไรนะ" พี่เปรี้ยวถาม
"อ๋อ 17 ค่ะ แต่ปีนี้จะ 18 แล้ว"
"อ้าว งั้นก็รุ่นเดียวกับมิวน่ะสิ"
"เอ๋? พี่มิวน่ะเหรอ" ฉันมองหน้าพี่มิว
"ไม่ต้องเรียกพี่หรอกอายุเท่ากันนี่" พี่เปรี้ยวสรุป
"แล้วพี่บอมบ์ไปกางเตนท์ด้วย เปไปทำอาหารไป๊ มิวด้วย เลิกทำหน้ายู่แบบนั้นได้แล้ว ฉันรำคาญ!!ไ พี่เปรี้ยวโวยวายอย่างไม่จริงจัง
มากนัก
"แล้วพี่เปรี้ยวจะไปไหนอ่ะ" มิวถามกลับด้วยหน้าไม่สบอารมณ์นัก
"ไม่รู้ล่ะ แม่ไม่ยอมให้ฉันทำอาหาร ฉันก็จะไปนอน!!" พี่เปรี้ยวเดินโวยวายขึ้นบันไดไป เอ่อ =_= ลืมฉันไว้ตรงนี้รึเปล่า
"ยัยแก่ประจำบ้าน" มิวบ่นอุบอิบ
"ใช่ๆ ยัยป้านี่ก็ขี้บ่น แล้วยังจะมียัยป้าที่มาใหม่อีก เซ็งชะมัด" เปเปอร์โวยวายบ้าง
ไอ้นี่ -_-^ วอนซะแล้ว
"เอาล่ะมิว มาช่วยพี่กางเตนท์ดีกว่า" บอมบ์กวักมือเรียก มิวเลยเดินตามไปอย่างว่าง่าย
ฉันรู้สึกว่าพี่บอมบ์เนี่ย ดูน่าเชื่อฟังดีแฮะ ดูเป็นผู้นำของบ้านจริงๆ
"แล้วฉันล่ะ?" ฉันพูดกับเปเปอร์บ้าง
"แล้วป้าจะทำตัวล่องลอยรึไง ไปช่วยผมทำอาหารสิ"
"นายเนี่ยนะทำอาหาร?" ฉันถามเสียงสูง เปเปอร์ o_o เด็กผมเกรียนทำตัวแนวๆ ให้ตายสิ จะกินได้รึเปล่าเนี่ย
"อย่าดูถูก ผมทำเก่งกว่าพี่เปรี้ยวอีก เผลอๆจะเก่งกว่าพี่ด้วยซ้ำ" ฉันได้แต่มำหน้าเอ๋อตามเปเปอร์เข้าไปในครัว แต่ที่ฉันไม่รูว่าจะซึ้งใจดรึ
เปล่าคือ เปเปอรืเรียกฉันว่าพี่แทนที่จะเรียกป้า เอาเหอะ ถึงน้ำเสียงมันจะไม่เต็มใจ แต่ว่ามันก้ดีกว่ายกให้ฉันเป็นป้าแก่ๆก็แล้วกัน -_-"
---Pinky House---
"โอ๊ยย >O<"
"ป้า บอกว่าให้หั่นพริกหวานไม่ใส่นิ้วตัวเอง"
"จะไม่ช่วยกันเลยรึไงเล่า"
"ใครใช้ให้ป้าซุ่มซ่ามล่ะฮะ"
เปเปอร์เรียกฉันว่าป้าอีกแล้ว -_-" แถมยังทำหน้ากวนบาทาใส่ฉันอีก น่าตบชะมัด แต่ตอนนี้มือฉันกำลังโชกไปด้วยเลือด(เวอร์ไปๆ)
เพราะฉันเผลอหั่นนิ้วตัวเอง (แต่นิ้วฉันยังไม่ขาดนะ-o-)
"ป้ากำลังทำให้ผมเสียเวลานะ -_-"
"นายกำลังจะฆ่าพี่สาวนายรึไง"
"ใครบอกว่าป้าเป็นพี่สาวผม" เปเปอรืทำเสียงเซ็งๆ
"..." ฉันเลยเงียบไปนิดหนึ่ง เหอะ บอกแล้วไงล่ะว่าจะมีซักกี่คนที่ต้อนรับฉัน
"พี่มิว มานี่หน่อยฮะ" เปเอร์กวักมือเรียกมิวที่เดินผ่านห้องครัว
"เปฝากแล่เนื้อหมูแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวไปหยิบยาก่อน พอดีว่ามีป้าซุ่มซ่ามเห็นนิ้วเป็นพริกหยวก" เปเปอร์แยกเขี้ยวใส่ฉันแล้วเดินออกจาก
ห้องครัวไป ฉันได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็ยังดีล่ะว๊า -_-" ที่ไอ้เด้กเกรียนยังมีความเอิ้อเฟื้อต่อมนุษย์โลก
"มองอะไร" มิวถามทั้งๆที่ฉันแค่มองหมอนั่นไปสองวิ -_-" ให้ตายเหอะ ทตัวเป็นเด็กอนุบาลที่ชอบหาเรื่องคนอื่นจริงๆ สาบานสิว่าอีตานี่
เป็นพี่ชายไม่ใช่น้อยชายฉัน
"ไม่มองนายแล้วจะให้มองหมาที่ไหนเล่า ในครัวมันมีกันอยู่สองคน"
"ฉันอายุมากกว่าเธอนะ พูดให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็เล่นกัน นายจะโตกว่าฉันซักกี่เดือนเชียว พี่ชาย เล่นนิดเล่นหน่อยทำเป็นโมโห เชอะ"
"อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ชาย เธอไม่ใช่คนในครอบครัวฉัน" มิวทำเสียงเย็นก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป
บอกแล้วว่าอีตานี่ไม่ต้องรับฉันตั้งแต่แรกแล้ว -_-" ไม่น่าหลงเรียกมันว่าพี่เล้ย ตอนเรกเนี่ย =_=
"อ่าว พี่มิวไปไหนแล้วล่ะ" เปเปอรืที่เดินเข้ามาทำหน้างง
"โวยวายไปข้างนอกแล้ว"
"เป็นไรอ่ะ ป้าไปปลุกปล้ำอะไรเค้า"
"ฉันเป็นผู้หญิงนะเปเปอร์ -__-" ให้ตายสิ"
"ก็หน้าป้าหื่นนี่นา"
"ไอ้เด็กบ้า"
"เบตาดีนกับพลาสเตอร์น่ะจะเอามั๊ย-_-^"
"เอาดิ"
"งั้นก้พูดดีๆหน่อยดิ ไม่ใช่เอะอะก็เด็กบ้าๆ เด็กเกรียน ผมรู้นะว่าป้าแอบนินทาผมอยู่ในใจ"
"ไม่ต้องทำเป็นรู้ดีเลยน่า =_= ก็ผมนายมันเกรียนจริงๆนั่ยแหละ อยู่แค่ม.3 กระแดะตัวเกรียน มีผมน่ะรักษาไว้หน่อยก็ดีนะ -o-"
"ก็ผมเตรียมรด.นี่-_-"
"ม.4ตัดก็ยังทันน้องเอ๋ย รู้ป่ะ ผู้ชายตัดเกรียนเนี่ยความหล่อจะลดลงเก้าสิบเปอร์เซนต์"
"ไม่เป็นไร -.,- อย่างผมน่ะ คนมันหล่อ ทำยังไงก็หล่อ"
"พอเหอะ เมื่อไรจะส่งพลาสเตอร์มา เลือดฉันจะหมดตัวตายอยู่แล้วนะ" เปเปอร์เลยส่งกล่องยามาให้ฉัน แล้วหันไปแล่เนื้อหมูต่อ
"ป้าน่ะ ไปปลุกพี่เปรี้ยวมาให้จัดโต๊ะเหอะ -_-" รายนั้นนะ กินแรงประจำ"
"ได้ๆ เดี๋ยวฉันหั่นพริกหวานก่อน"
"ไม่ต้องหรอก -_-" ขืนป้าหั่นต่อนะ กลายเป็นพริกหวานผสมเลือดแน่"
"ดูถูกเหรอยะ -_-^"
"เอาเป็นว่าป้าไปจัดโต๊ะเหอะ -o-"
"เชอะ"
---Pinky House---
"เปมันกวนเหรอขนมหวานเดี๋ยวพี่สั่งสอนให้เอง" พี่เปรี้ยวโวยวายไปมาขณะหยิบที่นอนลงมาที่เตนท์
"ไอ้เปมันแย่จริงๆเนอะ กวนได้ไม่เว้นแต่ละวัน พี่เกือบจะเอารองเท้าตบมันมาหลายรอบแล้ว ขนาดว่าเจอกันแค่สุดสัปดาห์นะ ลองเจอ
กันทั้งอาทิตย์สิ บั๊ดได้ตบจริงๆแน่ๆ"
"อ่านะ" ฉันได้แต่ตอบรับ พี่สาวคนนี้สวยแต่โหดชะมัด
"เปรี้ยว หยิบที่นอนลงมาอีกสิ เผื่อมันหนาวนะ"
"ไม่ต้องหรอกพี่บอม เมืองไทยอ่ะ อากาศร้อนยังกะเตาไฟ เผลอๆ ตอนกลางคืนนี่แทบจะแก้ผ้านอน ห่มอะไรนักหนา"
"งั้นไปยกจานบาร์บีคิวมาไป"
"ก็ให้มิวกับไอ้เปทำสิ"
"เปรี้ยว -_-^"
"ค่า T_T" ฉันได้แต่หัวเราะกับภาพที่เห็น พี่สาวสุดเซลฟ์กลายเป็นลุกไก่ในกำมือพี่บอมบ์ทันตา
"เราด้วยหวาน อย่าเอาอย่างเปรี้ยวนะ ขี้เกียจที่สุดในบ้านเลยล่ะ ไม่มีความเป็นกุลสตรีเล้ย~" พี่บอมบืบ่นให้ฉันฟัง
แหะๆ ^.,^ ผู้หญิงแบบพี่เปรี้ยวเนี่ยล่ะ ผู้หญิงในอุดมคติของฉัน เริ่ดซะไม่มีอ่ะ
"พี่บอมบ์ใจร้าย ใช้งานหญิงสาวบอบบางอย่างเปรี้ยวได้ลงคอเหรอT T"
"บ่นพอใจแล้วก็ไปยกจานมา -_-"
"พี่บอมอ่ะ เชอะ เปรี้ยวโป้งแล้วด้วย" พี่เปรี้ยวได้แต่เดินงอนๆเข้าไปในบ้าน
เป็นครั้งแรกที่ฉันบอกตัวเองว่า ครอบครัวนี้น่ารักดีนะ คงจะดีไม่น้อยถ้าฉันได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ แต่มันจะเป็นไปได้ไงล่ะ ถ้ามี
ไอ้เด็กเกรียนกับไอ้หน้าตี๋คอยขัดขวางอยู่ -_-"
"ฟู่ววว เสร็จซะที" เปเปอร์เดินยกถาดมากับมิว ให้ตายสิ สิงคนนี้พ่อบ้านชะมัด ไม่น่าเชื่อเลย
"พอดีเลย นี่ก็หกโมงแล้วด้วย เดี๋ยวเอาโคมที่เป็นลูกๆมาเกี่ยวๆไว้แถวต้นไม้นะ เปิดไฟแล้วสวยดี" มัณฑนากรของบ้านสั่ง ทำให้มิว
และเปเปอร์ต้องเข้าไปในบ้านอีรกรอบ สองคนนี้ดูเป็นคู่ขากันนะ เปเปอรืก็ติดมิวแจ แถมไม่กวนใส่มิวแบบที่กวนใส่ฉันกับพี่เปรี้ยวด้วย
-_-^ ฉันได้แต่เดินดูโน่นดูนี่ไปรอบๆสวน ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันยังไม่ค่อยรู้จักบ้านนี้เลยน่ะสิ
"พี่บอมบ์ เจอแต่อันที่มันทำจากหวายอ่ะ ใช้ได้มั๊ย" มิวเดินกลับมาในสวนอีกครั้ง
"ได้ๆ เอามาเหอะ หวานช่วยทีนะ เอาไปพวดที่ต้นไม้น่ะ แล้วเป เดินกลับไปเอาสายไฟด้วย" พี่บอมบ์สั่งแล้วเดินหายไปอีกทาง
"ใช้จังเว้ย-o-" เปเปอร์บ่นแล้วเดินเข้าไปในบ้านอีกรอบ ส่วนมิวก็ได้แต่มองฉันอย่างรำคาญแล้วส่งโคมลุกๆให้ฉัน ฉันก็เริ่มทเซ็งบ้าง
แล้วเหมือนกันนะ
"นี่มิว มันเป็นปาร์ตี้ไม่ใช่เหรอ ปาร์ต้รอบกองไฟน่ะ ก็ทำหน้าให้มันร่าเริงหน่อยได้มั๊ย"
"รู้มั๊ย ฉันน่ะชอบปาร์ตี้รอบกองไฟที่สุดเลย"
"ก็ดี แต่หน้านายมันบูดน่ะ -_-"
"ใช่ ฉันยังะพูดไม่จบ ฉัจะชอบ ถ้ามันมีแค่พี่บอมบ์ พี่เปรี้ยว แล้วก็เป"
"แต่นายเลือกไม่ได้เสมอไปหรอกนะ เพราะตอนนี้มันมีฉันแล้ว" ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"ไม่หรอก" มิวยักคิ้วอย่างเป็นต่อ
"เพราะเธอก็เป็นแค่คนนอก"
---Pinky House---
"หา o_o ทำไมล่ะคะ แล้วแม่ล่ะ"
"กาแฟกลับไปแล้วล่ะ ^^ คือแม่บอกกาแฟไปว่าวันศุกร์ เสาร์ อาทิจย์ หวานต้องนอนค้างที่นี่ ก็เหมือนเปรี้ยวกับเปนั่นแหละ สองคนนี้จะ
มาอยู่นี่ทุกสุดสัปดาห์เหมือนกัน" หม่ามี๊ตอบ พี่เปรี้ยวยิ้มรับ ส่วนไอ้เด็กเปเปอร์ก็ได้แต่ทำหน้าเบ๊แล้วหันไปซุบซิบอะไรไม่รู้กับพี่บอมบ์
"ดีเลย ^^ แต่ขนมหวานยังไม่มีห้องนี่ งั้นคืนนี้มานอนกับเปรี้ยวก่อนก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกเปรี้ยว แม่มีไอเดียดีๆแล้วล่ะ"
"เอ๋? พอดีคืนนี้แม่กับพ่อต้องไปงานแต่งงานของรุ่นน้องด้วย เพราะฉะนั้นถ้าจะให้ลูกๆจัดปาร์ตี้รอบกองไฟเป็นยังไง?"
"ปาร์ตี้รอบกองไฟ?" ฉันทวนคำอย่างงุนงง
"กรี๊ดดดด >O< เยี่ยมที่สุดเลยค่ะแม่ ขอบคุณนะคะ" พี่เปรี้ยวกรี๊ดกร๊าดอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเปเปอร์ก็ดูร่าเริงขึ้นทันตา พี่บอมบ์ก็ยิ้มน้อยๆ
ตามประสาคนแก่(อะไร >_< หาว่าสุดหล่อของฉันแกเหรอยะ เค้าเพิ่งเรียนจบเองนะ อย่ามาว่า คนนี้ฉันจอง : กะเด้) ก็คงมีแต่พี่มิวที่ยัง
คงทำหน้าเฉยเหมือนเดิม
"เดี๋ยวพอห้าโมงแม่ก็คงตจ้องไปแล้ว มีของเยอะแยะอยู่ในตู้เย็น ลูกก็ลองทำเอาเองละกันนะ ส่วนเตนท์ต้องวานมิวกับบอมบ์ช่วยกางที
นะจ๊ะ ^^"
"ได้ครับแม่ ^^ ไม่ต้องห่วง" พี่บอมบ์ตอบรับ
"ส่วนเรื่องอาหาร ให้เปเปอร์จัดการเหอะ แล้วมิวก็มาช่วยบ้าง เปรี้ยวห้ามแตะเด็ดขาดนะ-_-" แม่ไม่อยากให้ทุกคนท้องเสีย"
"แม่ใจร้าย T^T เปรี้ยวปิ้งมาชแมลโลเป็นละกันน่า"
"แหม เก่งจังเลยค่ะแม่คุณ ^O^"
"แม่อ่ะ T_T"
"โอเคนะ เดี๋ยวแม่ต้องไปแต่งตัวแล้ว เดี๋ยวห้าโมงพ่อมารับ ส่วนขนมหวาน ^^ ก็ลองช่วยพี่ๆเค้าก็ได้นะ"
"ค่ะ ^^" ฉันยิ้มรับ แล้วคิดในใจว่าปาร์ตี้รอบกองไฟมันคือค่ายลูกเสือเหรอวะ -o-
"ไม่มีอะไรหรอกหวาน ^^ ก้แค่เราจะไปทำอาหารข้างนอก อย่างบาร์บีคิว มาชแมลโล่ อะไรพวกเนี้ย แล้วก็จะกางเตนท์นอนกันข้าง
นอก" พี่บอมบ์อธิบาย
"เอ๋? ทุกคนเลยเหรอคะ"
"อืม ^^ ไม่เป็นไรหรอก เราก็สนิทกันทั้งนั้น หรือว่าหวานถือรึเปล่า ที่ไม่แบ่งเพศ"
"อ๋อๆ ไม่ถือหรอกค่ะ หวานยังไงก็ได้ ก็พี่น้องกันอยู่แล้ว เนอะๆ" ฉันหันไปขอกำลังเสริมจากพี่เปรี้ยว แต่ดูเหมือนพี่เปรี้ยวจะไม่ได้ยิน
กลายเป็นเด็กหัวเกรียนเปเปอร์แทน
"ใครน้องป้าฮะ -_-"
"แล้วนายจะเป็นพี่ฉันรึไงเปเปอร์"
"หมายถึงเราเป็นญาติกันซะที่ไหนเล่า ใช่มั๊ยพี่มิว" เปเปอร์หันไปหากำลังหนุนคือพี่มิว
"อือ" พี่มิวมองฉันอย่างรำคาญเต็มที่
"ไม่ต้องเลยมิว เป จะอะไรกระนักกระหนา ทำตัวเป้นเด็กหวงที่ไปได้ -_-" ก็ตอนนี้ขนมหวานเป็นน้องพี่แล้ว ไม่รู้ล่ะ เราสองคนต้องรับ
ด้วย" พี่เปรี้ยวเดินมาโอบฉัน ฉันเลยแยกเขี้ยวใส่เปเปอร์ไป
"ดูดิ ยัยป้านั่นขู่เปด้วยล่ะ"
"อย่าห่วงมันเป็นการทักทายประสาพี่น้องน่ะ ^^" ฉันยักคิ้วให้ไอ้เด็กหัวเกรียน
"ยัยป้า!!"
"-_-" ฉันเลยได้แต่ทำหน้าเซ็ง
"เออ ว่าแต่ขนมหวานอายุเท่าไรนะ" พี่เปรี้ยวถาม
"อ๋อ 17 ค่ะ แต่ปีนี้จะ 18 แล้ว"
"อ้าว งั้นก็รุ่นเดียวกับมิวน่ะสิ"
"เอ๋? พี่มิวน่ะเหรอ" ฉันมองหน้าพี่มิว
"ไม่ต้องเรียกพี่หรอกอายุเท่ากันนี่" พี่เปรี้ยวสรุป
"แล้วพี่บอมบ์ไปกางเตนท์ด้วย เปไปทำอาหารไป๊ มิวด้วย เลิกทำหน้ายู่แบบนั้นได้แล้ว ฉันรำคาญ!!ไ พี่เปรี้ยวโวยวายอย่างไม่จริงจัง
มากนัก
"แล้วพี่เปรี้ยวจะไปไหนอ่ะ" มิวถามกลับด้วยหน้าไม่สบอารมณ์นัก
"ไม่รู้ล่ะ แม่ไม่ยอมให้ฉันทำอาหาร ฉันก็จะไปนอน!!" พี่เปรี้ยวเดินโวยวายขึ้นบันไดไป เอ่อ =_= ลืมฉันไว้ตรงนี้รึเปล่า
"ยัยแก่ประจำบ้าน" มิวบ่นอุบอิบ
"ใช่ๆ ยัยป้านี่ก็ขี้บ่น แล้วยังจะมียัยป้าที่มาใหม่อีก เซ็งชะมัด" เปเปอร์โวยวายบ้าง
ไอ้นี่ -_-^ วอนซะแล้ว
"เอาล่ะมิว มาช่วยพี่กางเตนท์ดีกว่า" บอมบ์กวักมือเรียก มิวเลยเดินตามไปอย่างว่าง่าย
ฉันรู้สึกว่าพี่บอมบ์เนี่ย ดูน่าเชื่อฟังดีแฮะ ดูเป็นผู้นำของบ้านจริงๆ
"แล้วฉันล่ะ?" ฉันพูดกับเปเปอร์บ้าง
"แล้วป้าจะทำตัวล่องลอยรึไง ไปช่วยผมทำอาหารสิ"
"นายเนี่ยนะทำอาหาร?" ฉันถามเสียงสูง เปเปอร์ o_o เด็กผมเกรียนทำตัวแนวๆ ให้ตายสิ จะกินได้รึเปล่าเนี่ย
"อย่าดูถูก ผมทำเก่งกว่าพี่เปรี้ยวอีก เผลอๆจะเก่งกว่าพี่ด้วยซ้ำ" ฉันได้แต่มำหน้าเอ๋อตามเปเปอร์เข้าไปในครัว แต่ที่ฉันไม่รูว่าจะซึ้งใจดรึ
เปล่าคือ เปเปอรืเรียกฉันว่าพี่แทนที่จะเรียกป้า เอาเหอะ ถึงน้ำเสียงมันจะไม่เต็มใจ แต่ว่ามันก้ดีกว่ายกให้ฉันเป็นป้าแก่ๆก็แล้วกัน -_-"
---Pinky House---
"โอ๊ยย >O<"
"ป้า บอกว่าให้หั่นพริกหวานไม่ใส่นิ้วตัวเอง"
"จะไม่ช่วยกันเลยรึไงเล่า"
"ใครใช้ให้ป้าซุ่มซ่ามล่ะฮะ"
เปเปอร์เรียกฉันว่าป้าอีกแล้ว -_-" แถมยังทำหน้ากวนบาทาใส่ฉันอีก น่าตบชะมัด แต่ตอนนี้มือฉันกำลังโชกไปด้วยเลือด(เวอร์ไปๆ)
เพราะฉันเผลอหั่นนิ้วตัวเอง (แต่นิ้วฉันยังไม่ขาดนะ-o-)
"ป้ากำลังทำให้ผมเสียเวลานะ -_-"
"นายกำลังจะฆ่าพี่สาวนายรึไง"
"ใครบอกว่าป้าเป็นพี่สาวผม" เปเปอรืทำเสียงเซ็งๆ
"..." ฉันเลยเงียบไปนิดหนึ่ง เหอะ บอกแล้วไงล่ะว่าจะมีซักกี่คนที่ต้อนรับฉัน
"พี่มิว มานี่หน่อยฮะ" เปเอร์กวักมือเรียกมิวที่เดินผ่านห้องครัว
"เปฝากแล่เนื้อหมูแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวไปหยิบยาก่อน พอดีว่ามีป้าซุ่มซ่ามเห็นนิ้วเป็นพริกหยวก" เปเปอร์แยกเขี้ยวใส่ฉันแล้วเดินออกจาก
ห้องครัวไป ฉันได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็ยังดีล่ะว๊า -_-" ที่ไอ้เด้กเกรียนยังมีความเอิ้อเฟื้อต่อมนุษย์โลก
"มองอะไร" มิวถามทั้งๆที่ฉันแค่มองหมอนั่นไปสองวิ -_-" ให้ตายเหอะ ทตัวเป็นเด็กอนุบาลที่ชอบหาเรื่องคนอื่นจริงๆ สาบานสิว่าอีตานี่
เป็นพี่ชายไม่ใช่น้อยชายฉัน
"ไม่มองนายแล้วจะให้มองหมาที่ไหนเล่า ในครัวมันมีกันอยู่สองคน"
"ฉันอายุมากกว่าเธอนะ พูดให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็เล่นกัน นายจะโตกว่าฉันซักกี่เดือนเชียว พี่ชาย เล่นนิดเล่นหน่อยทำเป็นโมโห เชอะ"
"อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ชาย เธอไม่ใช่คนในครอบครัวฉัน" มิวทำเสียงเย็นก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป
บอกแล้วว่าอีตานี่ไม่ต้องรับฉันตั้งแต่แรกแล้ว -_-" ไม่น่าหลงเรียกมันว่าพี่เล้ย ตอนเรกเนี่ย =_=
"อ่าว พี่มิวไปไหนแล้วล่ะ" เปเปอรืที่เดินเข้ามาทำหน้างง
"โวยวายไปข้างนอกแล้ว"
"เป็นไรอ่ะ ป้าไปปลุกปล้ำอะไรเค้า"
"ฉันเป็นผู้หญิงนะเปเปอร์ -__-" ให้ตายสิ"
"ก็หน้าป้าหื่นนี่นา"
"ไอ้เด็กบ้า"
"เบตาดีนกับพลาสเตอร์น่ะจะเอามั๊ย-_-^"
"เอาดิ"
"งั้นก้พูดดีๆหน่อยดิ ไม่ใช่เอะอะก็เด็กบ้าๆ เด็กเกรียน ผมรู้นะว่าป้าแอบนินทาผมอยู่ในใจ"
"ไม่ต้องทำเป็นรู้ดีเลยน่า =_= ก็ผมนายมันเกรียนจริงๆนั่ยแหละ อยู่แค่ม.3 กระแดะตัวเกรียน มีผมน่ะรักษาไว้หน่อยก็ดีนะ -o-"
"ก็ผมเตรียมรด.นี่-_-"
"ม.4ตัดก็ยังทันน้องเอ๋ย รู้ป่ะ ผู้ชายตัดเกรียนเนี่ยความหล่อจะลดลงเก้าสิบเปอร์เซนต์"
"ไม่เป็นไร -.,- อย่างผมน่ะ คนมันหล่อ ทำยังไงก็หล่อ"
"พอเหอะ เมื่อไรจะส่งพลาสเตอร์มา เลือดฉันจะหมดตัวตายอยู่แล้วนะ" เปเปอร์เลยส่งกล่องยามาให้ฉัน แล้วหันไปแล่เนื้อหมูต่อ
"ป้าน่ะ ไปปลุกพี่เปรี้ยวมาให้จัดโต๊ะเหอะ -_-" รายนั้นนะ กินแรงประจำ"
"ได้ๆ เดี๋ยวฉันหั่นพริกหวานก่อน"
"ไม่ต้องหรอก -_-" ขืนป้าหั่นต่อนะ กลายเป็นพริกหวานผสมเลือดแน่"
"ดูถูกเหรอยะ -_-^"
"เอาเป็นว่าป้าไปจัดโต๊ะเหอะ -o-"
"เชอะ"
---Pinky House---
"เปมันกวนเหรอขนมหวานเดี๋ยวพี่สั่งสอนให้เอง" พี่เปรี้ยวโวยวายไปมาขณะหยิบที่นอนลงมาที่เตนท์
"ไอ้เปมันแย่จริงๆเนอะ กวนได้ไม่เว้นแต่ละวัน พี่เกือบจะเอารองเท้าตบมันมาหลายรอบแล้ว ขนาดว่าเจอกันแค่สุดสัปดาห์นะ ลองเจอ
กันทั้งอาทิตย์สิ บั๊ดได้ตบจริงๆแน่ๆ"
"อ่านะ" ฉันได้แต่ตอบรับ พี่สาวคนนี้สวยแต่โหดชะมัด
"เปรี้ยว หยิบที่นอนลงมาอีกสิ เผื่อมันหนาวนะ"
"ไม่ต้องหรอกพี่บอม เมืองไทยอ่ะ อากาศร้อนยังกะเตาไฟ เผลอๆ ตอนกลางคืนนี่แทบจะแก้ผ้านอน ห่มอะไรนักหนา"
"งั้นไปยกจานบาร์บีคิวมาไป"
"ก็ให้มิวกับไอ้เปทำสิ"
"เปรี้ยว -_-^"
"ค่า T_T" ฉันได้แต่หัวเราะกับภาพที่เห็น พี่สาวสุดเซลฟ์กลายเป็นลุกไก่ในกำมือพี่บอมบ์ทันตา
"เราด้วยหวาน อย่าเอาอย่างเปรี้ยวนะ ขี้เกียจที่สุดในบ้านเลยล่ะ ไม่มีความเป็นกุลสตรีเล้ย~" พี่บอมบืบ่นให้ฉันฟัง
แหะๆ ^.,^ ผู้หญิงแบบพี่เปรี้ยวเนี่ยล่ะ ผู้หญิงในอุดมคติของฉัน เริ่ดซะไม่มีอ่ะ
"พี่บอมบ์ใจร้าย ใช้งานหญิงสาวบอบบางอย่างเปรี้ยวได้ลงคอเหรอT T"
"บ่นพอใจแล้วก็ไปยกจานมา -_-"
"พี่บอมอ่ะ เชอะ เปรี้ยวโป้งแล้วด้วย" พี่เปรี้ยวได้แต่เดินงอนๆเข้าไปในบ้าน
เป็นครั้งแรกที่ฉันบอกตัวเองว่า ครอบครัวนี้น่ารักดีนะ คงจะดีไม่น้อยถ้าฉันได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ แต่มันจะเป็นไปได้ไงล่ะ ถ้ามี
ไอ้เด็กเกรียนกับไอ้หน้าตี๋คอยขัดขวางอยู่ -_-"
"ฟู่ววว เสร็จซะที" เปเปอร์เดินยกถาดมากับมิว ให้ตายสิ สิงคนนี้พ่อบ้านชะมัด ไม่น่าเชื่อเลย
"พอดีเลย นี่ก็หกโมงแล้วด้วย เดี๋ยวเอาโคมที่เป็นลูกๆมาเกี่ยวๆไว้แถวต้นไม้นะ เปิดไฟแล้วสวยดี" มัณฑนากรของบ้านสั่ง ทำให้มิว
และเปเปอร์ต้องเข้าไปในบ้านอีรกรอบ สองคนนี้ดูเป็นคู่ขากันนะ เปเปอรืก็ติดมิวแจ แถมไม่กวนใส่มิวแบบที่กวนใส่ฉันกับพี่เปรี้ยวด้วย
-_-^ ฉันได้แต่เดินดูโน่นดูนี่ไปรอบๆสวน ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันยังไม่ค่อยรู้จักบ้านนี้เลยน่ะสิ
"พี่บอมบ์ เจอแต่อันที่มันทำจากหวายอ่ะ ใช้ได้มั๊ย" มิวเดินกลับมาในสวนอีกครั้ง
"ได้ๆ เอามาเหอะ หวานช่วยทีนะ เอาไปพวดที่ต้นไม้น่ะ แล้วเป เดินกลับไปเอาสายไฟด้วย" พี่บอมบ์สั่งแล้วเดินหายไปอีกทาง
"ใช้จังเว้ย-o-" เปเปอร์บ่นแล้วเดินเข้าไปในบ้านอีกรอบ ส่วนมิวก็ได้แต่มองฉันอย่างรำคาญแล้วส่งโคมลุกๆให้ฉัน ฉันก็เริ่มทเซ็งบ้าง
แล้วเหมือนกันนะ
"นี่มิว มันเป็นปาร์ตี้ไม่ใช่เหรอ ปาร์ต้รอบกองไฟน่ะ ก็ทำหน้าให้มันร่าเริงหน่อยได้มั๊ย"
"รู้มั๊ย ฉันน่ะชอบปาร์ตี้รอบกองไฟที่สุดเลย"
"ก็ดี แต่หน้านายมันบูดน่ะ -_-"
"ใช่ ฉันยังะพูดไม่จบ ฉัจะชอบ ถ้ามันมีแค่พี่บอมบ์ พี่เปรี้ยว แล้วก็เป"
"แต่นายเลือกไม่ได้เสมอไปหรอกนะ เพราะตอนนี้มันมีฉันแล้ว" ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"ไม่หรอก" มิวยักคิ้วอย่างเป็นต่อ
"เพราะเธอก็เป็นแค่คนนอก"
---Pinky House---
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น