คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ..my family..!?
นี่มันบ้านตุ๊กตาหรือบ้านขนมหวานเนี่ย>___________<** กรี๊ดๆๆ น่ารักๆ ฉันชอบที่สุดเลย
บ้านหลังคาสีเขียวอ่อนๆ ตัวบ้านสีครีม มีระเบียงด้านข้างเป็นไม้ ต่อด้วยสวนญี่ปุ่นขนาดเล็กหน้ารัก มีโต๊ะอยู่กลางสวนแล้วมีร่มสนามตั้ง
อยู่ และที่สำคัญ บริเวณชานระเบียงหรือในสวน จะมีตุ๊กตาถือตะกร้าขนมวาง ติดกับบ้านหลังนี้มีร้านกาแฟชื่อร้านว่า 'PINKY HOUSE'
เป็นร้านที่เรียบๆแต่แต่งร้านได้น่ารักมากๆ เป็นโทนสีครีมกับสีชมพู ที่มีสไตล์การแต่งแบบเดียวกับบ้านทำให้รู้ว่าเจ้าของร้านนี้ก็คงเป็น
เจ้าของบ้านหลังนี้ด้วย
"เป็นไงบ้านแม่เอง น่ารักมั๊ยจ๊ะ"
คำว่าแม่ทำให้ฉันไม่ชินนิดๆ อ่า จริงสิ ตอนนี้ป้าปอมเป็นแม่ฉันอีกคนนี่นา
"เข้าไปข้างในดีกว่านะ ขนมหวาน ^^ เดี๋ยวค่อยออกมาดูก็ได้ อ้อ กาแฟเธอจะเข้าไปด้วยมั๊ยล่ะ"
"ถามแปลกๆน่าปอม ลูกฉัน ฉันก็ต้องเข้าไปด้วยสิ"
"แหมๆๆ ทำเป็นหวงลูก"
ป้าปอม เอ่อ ความจริงฉันต้องเรียกว่าแม่อ่านะ แล้วจะแยกกับแม่ของฉันยังไงหว่า-_-" เอางี้ เรียกหม่ามี๊ละกัน น่ารักดี 55+
หม่ามี๊กอดเอวฉันแล้วเปิดประตูบ้านเข้าไป
"ฮาโหล เด็กๆ วันนี้แม่มีลูกคนใหม่มานำเสนอ ^O^"
"หา o_o"
สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตนิ่งอยู่ท่าเดิมพร้อมกับทำตาโตแล้วหันมาทางฉัน
เอ่อ -_-" คือ
"แม่ฮะ ไหนบอกว่าจะรับเปเปอร์เป็นคนสุดท้ายแล้วไง"
ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงบาร์วางถ้วยกาแฟเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ พี่ชายคนนี้จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีเลยทีเดียว ผิวสีแทน ตากลมโต ใบหน้ารูป
ไข่ ริมฝีปากหยักได้รูป ทรงผมยาวระต้นคอแถมทำสีผมส้มแสบตา =_+ โดดเด่นมากนาย
"แถมยังทำอะไร..ไม่บอกพวกเราอีก"
เด้กผู้ชายอีกคนพูดขึ้นมาอย่างตัดพ้อ น้องชายคนที่ดูเด็กที่สุดในบ้านน่าจะยังเรียนอยู่มัธยม สังเกตได้จากทรงผมที่เกรียน =_+ ฉบับ
เด็กรด. แต่ถึงจะเกรียนน้องชายคนนี้ก็ยังดูโดดเด่นด้วยสไตล์การแต่งตัวที่เท่ห์แถมยังเจาะหูอีกด้วย
"อุ๊ย เป็นเด็กผู้หญิงนี่>__<** ดีจังเปรี้ยวชอบ"
พี่สาวที่ดูจะเป็นคนที่ต้อนรับฉันที่สุดในบ้าน -_-" พี่สาวคนนี้ไม่ได้น่ารักตามกระแสนิยมความแบ๊ว ตาของเธอไม่ได้กลมโต แต่เป็นตาคม
เข้ม จมูกโด่ง ผิวสีน้ำผึ้ง ผมยาวหยักถึงกลางหลังความสูงก็สูงประมาณนางแบบ จัดได้ว่าเป็นคนสวยมากๆเลย แถมพี่สาวคนนี้ฉันว่า
หน้าคุ้นๆนะ
"แต่มิวไม่อยากให้มีใครมาอยู่ในครอบครัวอีกแล้วนะครับ" เสียงเย็นๆจากผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวที่ไกลที่สุด แต่รังสีอัมหิตก็ยังแผ่มา
ถึง ผู้ชายหน้าตี๋ที่ควงแว่นกรอบบางอยู่ในมือ คิ้วขมวดเข้าหากันอย่าไม่พอใจ
อ่า-_-" ตั้งแต่ดูมา ไอ้ตี๋นี่หน้าตาบอกบุญไม่รับสุดแล้วนะเนี่ย
น่ากลัว T_T
"คือมันมีเรื่องเร่งด่วยนิดหน่อยน่า เอาน่าทุกคน แม่ว่าเราน่าจะดีใจนะที่มีสมาชิกใหม่ในบ้านเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน^____^"
-_- << พี่ชายหัวส้ม
-O- << น้องชายหัวเกรียน
-*- << ไอ้ตี๋หน้ากวน
^O^ << พี่สาวคนสวยสุดที่รัก
เห็นได้ชัดว่าฉันได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น =_= ใช่มั๊ย?
"พอแล้วน่า อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ขนมหวานจะมาเป็นคนในครอบครัวเราโอเคมั๊ย ขนมหวานเป็นลูกน้ากาแฟที่แม่เล่าให้ฟังบ่อยๆไง"
แม่โบกมือเป็นนางสาวไทยอยู่ข้างหลังฉัน พี่น้องสี่สหายไหว้แม่ ก่อนที่จะละสายตามาที่ฉันเหมือนเดิม
"น้องชื่ออะไรนะคะ ^^" พี่สาวคนสวยถามอย่างเป็นมิตร
นั่น -.,- ตกหลุมสเน่ห์ความน่ารักของฉันแล้วล่ะซี่ << ไม่ได้เกี่ยวเลย=-=
"ขนมหวานค่ะ ^^" ฉันยิ้มหวานหยาดเยิ้มแบบทีคิดว่าน่ารักที่สุดให้
"อ๊ายๆๆ ชื่อคล้ายๆพี่เลย พี่ชื่อเปรี้ยวหวานนะ"
"อ่าค่ะ"
"ดีจังมาอยู่ครอบครัวนี้น่ะ มีแต่ผู้ชาย พี่ล่ะเบื่อจริงๆไม่มีคนคุยด้วยเลย"
"อ่างั้นเปรี้ยวฝากหวานไว้ก่อนนะ เดี๋ยวแม่พาน้ากาแฟไปร้านก่อน"
"ค่า ^O^" พี่เปรี้ยวยิ้มหวานก่อนจะดึงฉันมานั่งที่โซฟาข้างๆไอ้หน้าตี๋ที่มองฉันอย่างตัวประหลาด อีเด็กหัวเกรียนก็อีกคน-_-"
"มานี่ขนมหวานเดี๋ยวพี่แนะนำให้รู้จัก"
"เรียกหวานก็ได้ค่ะ ^^"
"ไม่เอาๆ เรียกขนมหวานน่ารักดีออก หุหุ"
ช่างเป็นพี่สาวที่โตแต่ตัวเสียจริงๆ -_-"
"พี่คนหัวส้มๆนี่ชื่อบอมบ์น้า เรียนจบแล้วทำงานมัณฑนากร เห็นบ้านกับร้านกาแฟรึเปล่า พี่บอมบ์เนี่ยแหละเป็นคนแต่ง"
"ว้าว จริงเหรอคะ แต่งน่ารักมากๆเลยอ่ะ หวานชอบมากๆเลย"
"ขอบคุณครับ ^^ " พี่บอมบ์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร อา แปรพักตร์มาแล้วหนึ่ง 55+
"คนนี้ชื่อเปเปอร์อยู่ม.3 "
ไอ้เด็กหัวเกรียนยังไม่ทันขึ้นม.ปลายเลยตัดเกรียนซะละ -_-"
"หวัดดี" เปเปอร์ทักอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหดหัวไปข้างๆไอ้หน้าตี๋
"ส่วนนี่ชื่อมิว อยู่ปี 1 บริหารธุรกิจ คนนี้ล่ะที่จะมารับหน้าที่เจ้าของร้านกาแฟต่อจากแม่"
พี่มิวเหล่มองฉันอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหยิบแว่นขึ้นมาใส่แล้วเอาหนังสือเคมีขึ้นมาบังหน้า
"มิว-_-^" พี่เปรี้ยวเรียกอย่างหัวเสีย
"อะไรฮะ" พี่มิวเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย
"ไม่คิดจะทักน้องสาวคนใหม่หน่อยรึไง"
"ขอโทษฮะ ผมไม่ชินกับการที่มีพี่น้องมากกว่าสามคน"
"ช่างเหอะ ขนมหวานอย่าไปสนใจมิวเลย มิวก็เป็นอย่างนี้แหละ ขวางโลกที่สุดเลย มาคุยกับพี่ดีกว่ามา"
พี่เปรี้ยวยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะชวนฉันไปนั่งในสวน
ฉันรู้นะ พี่มิวน่ะแสดงออกอย่างเด่นชัดเลยว่าไม่อยากให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว แล้วก็เปเอร์ อาจจะไม่ได้แสดงออกมาชัดแต่ฉันก็
เห็นแววตาหงุดหงิดไม่พอใจนั่น
พระเจ้า ตอบมาสิ จะส่งฉันมาในที่ๆเค้าไม่ต้องการทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะโชคชะตาบ้าๆนั่น
ฉันเอง..ก็ไม่ได้อยากมีครอบครัวที่สองนักหรอกน่า...ถ้าต้องอยู่ในที่ๆอึดอัดแบบนี้
"พี่เปรี้ยวหน้าคุ้นๆจัง"
"เคยเห็นพี่ในเล่มนี้รึเปล่า ^^" พี่เปรี้ยวหยิบนิตยสาร cheezy มาพลิกไปหน้ากลางๆ
"อ๊ะ o_o พี่เปรี้ยวนี่นา"
"งานถ่ายแบบงานแรกในชีวิตพี่เลยล่ะ^O^~"
รูปพี่เปรี้ยวใส่เสื้อแขนยาวกับเอี้ยวกางเกงขาสั้นกับถุงน่องหลากสี
"อ๊าย น่ารักจัง >_<"
"โหะ^O^"
"พี่เปรี้ยวอยากเป็นนางแบบเหรอ"
"เปล่า ความจริงพี่เรียนนิเทศวารสารนะ ^^ พี่อยากเขียนนิตยสารน่ะ"
"อ๊ะ หวานอยากเป็นนักเขียนล่ะ"
"รู้มั๊ยพี่ถูกชะตาขนมหวานจัง เราคงเข้ากันได้ดีล่ะ"
"ดีจัง อย่างน้อยก็มีคนต้อนรับหวานด้วย^O^"
"55+ เอาน่า อย่าใส่ใจมิวเลย มันบ้าไปอย่างนั้นล่ะ"
"อ่านะ"
"ขนมหวานเล่าให้ฟังหน่อยสิ ทำไมอยู่ดีๆถึงมาเป็นลูกบุญธรรมของแม่ล่ะ" พี่เปรี้ยวถาม
"อืมม เรื่องมันยาวอ่ะพี่เปรี้ยว คือมันเริ่มด้วยโชคชะตา พี่เปรี้ยวอาจจะไม่เชื่อก็ได้เพราะหวานยังไม่ค่อยเชื่อเลย"
"เอาน่า เล่ามาสิ"
ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เหลือเชื่อให้พี่เปรี้ยวฟัง
"รู้มั๊ย พี่เชื่อในสิ่งสักดิ์สิทธิ์นะ ^^"
"เรื่องบางเรื่องอาจจะไม่มีเหตุผลก็ได้"
"อย่างน้อย ถ้าขนมหวานไม่พอใจกับโชคชะตาครั้งนี้ ก้อยากให้ดีใจไว้อย่างหนึ่ง ว่าอย่างน้อยโชคชะตาก็ทำให้เรารู้จักกัน"
เป็นการเจอพี่เปรี้ยวครั้งแรกแต่พี่เปรี้ยวจะเป็นพี่สาวที่ดีที่สุดในโลกเลยล่ะ
ดีจัง อย่างน้อยก็ไม่ได้มีฉันอยู่คนเดียวล่ะ^^
---***---***---***---
มาอัพพิงค์กี้แถมให้ โทษฐานที่อัพเรตติ้งช้า อ้าย จะตี2แล้ว นอนนแล้วน้า จุ๊บๆ
กะเด้~*
ความคิดเห็น