ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โชคชะตากับฟ้าลิขิต
"อาคียา เธอก็โตแล้ว ปีนี้ก็ต้องเอนท์แล้ว เธอวางแผนอะไรในชีวิตบ้าง
รึเปล่า น่าเสียดายความฉลาดของคุณนะ ครูไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคน
ไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ รายงานน่ะครูก็ยืดเวลามาให้ตั้งนานจน
เพื่อนๆเค้าส่งครบหมดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละ ครูล่ะผิดหวังจริงๆ
เธอมีอะไรจะแก้ตัวมั๊ย"
"อาจารย์คะ หนูเรียนอาจารย์ไปแล้วว่ารายงานของหนูหลุดออกมาจา
กองเลยกลายมาเป็นสภาพนี้"
"อาคียา!! แทนที่จะสำนึกผิดกลับมาโยนความผิดกลายเป็นว่าครูไม่รับ
ผิดชอบงานของเด็กเหรอ ก็ดีงั้นมีแค่ไหนเอาคะแนนแค่นั้นละกัน เศษ
กระดาษปึกนี้อย่างดีก็คงได้แค่ผ่าน เหอะ ถ้าสำนึกผิดก็ส่งให้ทันพรุ่งนี้
เช้าละกัน" อาจารย์สอนฝรั่งเศสดุฉันก่อนจะเดินออกไป
โชคร้ายแล้วมั๊ยล่ะ -_-" อัยตบบ่าให้กำลังใจ
"เอาน่าแก อย่างน้อยแกก้เวฟงานไว้ในคอมไม่ใช่เหรอ" อะไรเนี่ยปลอบ
ใจ ฉันได้แต่ส่ายหน้าหงึกหงัก
"ฉันลบไปแล้วอ่ะแก T_T"
"งั้นแกก็เอาไอ้รายงานนี่ไปพิมพ์ใหม่ซะ" อะไรเนี่ยออกความเห็น
ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้ มีอยู่วิธีเดียวไม่ใช่เหรอ
เห้อ -_-" ชีวิตมันเศร้า ความดีที่สั่งสมมาตลอดปีมลายหายไปในพริบ
ตา เพราะแกคนเดียว ไอ้หมอเดาเฮงซวย -_-+++
"ไอ้เชี่ยเอ้ย >O< " ฉันตะโกนออกมา
" o_o " อัยกับอะไรเนี่ยทำหน้าแบบนี้
ฉันรู้สึกถึงความซวยที่เริ่มปรากฎ -_-" ทันที่ที่ฉันหันกลับไปก็พบกับ
อาจารย์ภานุวัฒน์อาจารย์คร่ำครึของศึกษาเด็ก
ซวยอีกแล้วมั๊ยล่ะ-_-"
"เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักเรียบร้อยอย่างคุณไม่ควรจะพูดคำแบบนี้นะ
-_-+++"
นั่นไง T_T
"คะ?"
"รายงานตัวมา"
"อาคียา วิไลรัตนกิจ T_T ม.6/7 เลขที่ 40 ค่ะ TOT"
"ไม่ต้องมาทำหน้าขอความเห็นใจ -_-" ตัดแต้ม 5 แต้ม" อาจารย์ภานุ
วัฒน์ยื่นกระดาษใบเล็กๆให้ฉัน
ง่ะ o_o ไอ้โหด เอ้ย อาจารย์โหด 2 แต้มก็มากไปแล้ว ตัดหาพระแสง
อะไร ฉันไม่ได้ทำผิดร้ายแรงขนาดนั้นซะหน่อย
"แต่อาจารย์คะ.."
" 7 แต้ม จากการเถียงอาจารย์"
"ค่ะ T_T" ฉันตอบรับอย่างจนมุม
ฉันไม่เคยโดนตัดแต้มเลยนะยะ -*- ทำไมต้องมาโดนเพราะเรื่องแค่นี้
เนี่ย ห๊า >O<
อยากตายยิ่งนัก TOT
"เอ่อ หวาน ฉันว่าแกอย่าเครียดเลย แค่ 7 แต้มเองน่า ^^" อัยพยายาม
ปลอบใจ
"แกไม่โดนคำสาปไอ้หมอเดาเฮงซวยแบบฉันนี่"
"เอาน่าแก ลองไปหาอะไรอย่างอื่นดีกว่า "
"เช่น-_-"
"ไปหาบทแสดงละครให้แกไง ^O^" ว่าแล้วอะไรเนี่ยก็ลากฉันกับอัย
ออกมาทันที
สาธุ ขอให้อย่ามีอะไรโชคร้ายอีกเลย
---pinky house---
"อะไรนะคะ o_o"
"ขอโทษจริงๆนะอาคียา ตอนนี้ครบทุกบทแล้ว เธอถูกปลดออกจากการ
แสดงครั้งนี้ ดังนั้นคงไม่มีบทให้เธอเล่นแล้วล่ะ"
"ไม่เหลือซักบทเลยเหรอคะ o_o"
"อ่าจะ ^^"
ไง โชคร้ายสมใจรึยัง-_-" เรียกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดในรอบปี
เลยก็ว่าได้ รายงานที่ฉันทุ่มเท ละครที่ฉันใฝ่ฝัน พังไปแล้วสินะ
ทำไมฉันต้องไปดูดวงมาด้วยนะ จะมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกมั๊ยนะ
'การเรียนจะไม่สัมฤทธิ์ผล โรคภัยถามหา โชคลาภลอยไป ห่างไกล
ความรัก และอาจจะเสียสิ่งสำคัญ นั่นอาจหมายถึงชีวิต'
มีสิ o_o ชีวิตของฉันไงล่ะ
ไม่ได้แล้ว ฉันต้องแก้ปัญหาชีวิตของฉันโดยด่วนไม่ว่าวิธีอะไรก็ตาม
และต้องเป็นวิธีที่เป็นไปได้ด้วยไม่ใช่การแต่งงานเฮงซวยนั่น
ใครกันนะบอกว่าชีวิตลิขิตเอง แต่ทำไมชีวิตฉันถึงตรงกันข้ามแบบนี้ล่ะ
ฉันวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ฉันจะไม่ยอมให้ชีวิตฉันตกอับยิ่งกว่านี้อีกแล้ว
---pinky house---
"เธอว่งมาที่นี่ได้ไงน่ะ เหลือเชื่อ แฮ่กๆๆ"
แล้วแกสองคนก็วิ่งตามมาเนี่ยนะ -_-"
ณ ร้านหมอเดาที่เดิม แต่วันนี้ฉันไม่พบใครอยู่ข้างในเลย แม้จะไม่ได้
ปิดร้านก็เถอะ
"มาหาใครจ๊ะหนู" ผู้หญิงแต่งตัวออกแนวยิปซีต์เดินมาสะกิดฉันจาก
ข้างหลัง ฉันไม่เห็นรู้จักเลย
"เอ่อ หนูมาหาเจ้าของร้านดุดวงร้านนี้น่ะค่ะ"
"ก็ป้าไงจ๊ะ จะมาดูดวงเหรอ"
"ไม่ค่ะ เมื่อวานหนูมาแล้วเจอหมอดูอีกคน ร้านนี้มีหมอดูอีกมั๊ยคะ"
"ตลกแล้วล่ะจ๊ะหนู ร้านนี้ของป้าเอง มีป้าดูดวงคนเดียวด้วย อีกอย่าง
เมื่อวานป้าปิดร้านจะมีหมอดูมาจากไหนกัน ^^"
"เอ่อ ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวก่อนจะเดินออกมาสำรวจรอบๆร้าน ไม่ผิด
แน่ ฉันจำกระโจมนี้ได้ ไม่มีร้านหมอดูที่ไหนแถวนี้อีกแล้วนี่นา
ทุกอย่างเหมือนกันเป๊ะ ทำไมจะไม่ใช่ที่นี่ ยกเว้น..
หุ่นรูปนางไม้ที่ตั้งอยู่หน้าร้าน มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน และอะไร
บางอย่างบอกฉันว่าหุ่นตัวนี้คุ้นหน้าเหลือเกิน
"เธอมองอะไรน่ะ o_o" อะไรเนี่ยถามอย่างตื่นๆ
"ฉันรู้สึกคุ้นกับหุ่นตัวนี้" ฉันมองพลางสำรวจรอบๆตัวหุ่นนี่ แล้วฉันก็ไป
หยุดที่ชุด..
ชุดนี้ o_o
"เหมือนที่แม่หมอคนเมื่อวานใส่เลย"
"อะไรของเธอ"
ไม่รู้ว่าฉันจำผิดไปเองรึเปล่า แต่ไม่สิ ความรู้สึกที่คุ้นเคยบอกฉันได้ว่ามี
บางอย่างลึกลับเกิดขึ้นกับการทำนายครั้งนี้
เหมือนจะบอกว่าหมอดูเมื่อวานคือหุ่นนางไม้ตนนี้เอง
บ้าน่า o_o
ฉันอึ้งอยู่พักใหญ่ มีเรื่องราวบ๊องๆแบบนี้เกิดขึ้นบนโลกด้วยรึไง
"ตกลงเธอจะมาทำอะไรกันแน่" อัยถามดึงให้ฉันหลุดออกจะภวังค์
ฉันคุกเข่าอยู่หน้าหุ่นตัวนี้
ไม่มีทางเลือกแล้วสินะนอกจากเชื่อความรู้สึกตัวเอง
ฉันกุมมือไว้ที่หน้าอก
'ข้าแต่ท่านที่เคารพไม่ว่าท่านจะเป็นใคร ได้โปรดปลดปล่อยฉันออก
จากพันธนาการแห่งคำทำนายของท่าน ได้โปรด'
เสียงสายลมพัดผ่านตัวฉัน ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา
ฉันทำได้แค่นี้สินะ แค่ขอร้อง ขอให้ฉันหลุดจากคำทำนายนี้ แต่คำขอ
ร้องของฉันจะถูกส่งถึงท่านผู้พยากรณ์รึเปล่า ฉันไม่รู้
"กลับกันเหอะ" ฉันหันไปบอกอะไรเนี่ยกับอัยที่ยังงงกับการกระทำของ
ฉันอยู่
"เมื่อกี้แกทำอะไรน่ะ o_o" อะไรเนี่ยถาม
ฉันได้แต่ส่ายหน้า ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันทำอะไร ตอนนี้ความรู้สึก
บางอย่างก็ตรึงฉันไว้กับที่ปล่อยให้อะไรเนี่ยกับอัยเดินนำไปแล้วฉันก็
หันไปมองหุ่นนางไม้อีกครั้ง
'คำอ้อนวอนของเจ้าไม่สัมฤทธิ์ผล..'
"ขนมหวานระวัง o_o"
"โครม!!"
'คำทำนายของข้าไม่ได้เปลี่ยนกันไปง่ายๆหรอกนะ..'
---pinky house---
เด็กสาวสองคนรีบวิ่งไปดูร่างไร้สติของเพื่อนทันที
"เร็ว อะไรเนี่ย!! พาหวานส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!!!" อัยที่ได้สติก่อนรีบ
สั่ง อะไรกัน ทำไมขนมหวานถึงได้โชคร้ายแบบนี้ ทั้งที่ขนมหวานยืน
ห่างจากเธอและอะไรเนี่ยไม่ถึงห้าก้าวด้วยซ้ำ แต่ทำไมมีแต่ขนมหวาน
ที่ได้รับบาดเจ็บ อะไรกัน
เด็กสาวรีบเรียกรถแท๊กซี่ทันที
ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคำทำนายของขนมหวานมากหรอก แต่ขอร้อง
อย่าให้ขนมหวานเป็นอะไรเลย
---pinky house---
"ว่าไงปอมไม่ได้คุยกันนานเลย" ฉันรับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทที่ไม่ได้
ติดต่อกันมาสิบกว่าปีแล้ว
"ก็เธอนั่นแหละกาแฟ ไม่โทรมาหาฉันเอง ฉันก็งอนเป็นนะจะบอกให้"
ฉันหัวเราะ โตจนแต่งงานแล้วยังไม่เลิกใช้นิสัยเด็กๆอีก
"แล้วเป็นไงมั่งตอนนี้เธอมีลูกรึยัง"
"ไม่อ่ะ-_-"
"อ้าว ไอ้วินไร้น้ำยา"
"ไม่ใช่สักหน่อย>_<"
"แล้วไงต่อ"
"ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันรับลุกบุญธรรมมาตั้ง 4 คนแน่ะ"
"อ่าโห o_o มีคนยกให้ด้วยเหรอ"
"ไม่มีคนใจร้ายใจดำเหมือนเธอหรอกขอหนูขนมหวานก็ไม่ให้ ชิ"
"แหมก็ลูกคนเดียวนี่จ๊ะ ^^ จะยกให้กันง่ายๆได้ยังไง"
"แต่ก็นะ ตอนนี้ฉันรับมา 4 คนล่ะ ^^ เป็นผู้ชาย 2 คนที่รับมาจากสถาน
เลี้ยงเด็กกำพร้า เอามาเลี้ยงจนโตๆไปหมดแล้วล่ะ แล้วอีก 2 คนเป็น
ผู้หญิงหนึ่งผู้ชายหนึ่ง แต่สองคนนี้รับมาแต่ในนาม สองคนนี้เค้าก็จะมา
อยู่กับฉันวันเสาร์อาทิตย์ล่ะ"
"ก็ดีสิ อย่างนี้เธอก็ไม่เหงาเลย"
"ปวดหัวเลยล่ะ"
"แล้วรับมาแต่ในนามหมายถึงอะไรอ่ะ-_-"
"เธอนี่ไม่ได้ฉลายขึ้นเลยนะ"
"ปอม >O<"
"ก็หมายถึงไม่ได้เปลี่ยนนามสกุลไงล่ะ แล้วก็ไม่ได้มาอยู่กับเราเลยด้วย
เหมือนมีสองครอบครัวไง ^^ ครอบครัวเค้าแล้วก็ครอบครัวบุญธรรม"
"สองครอบครัว.."
จริงสิ O_O ทำไมฉันถึงคิดไม่ออกตั้งแต่แรกนะ เรื่องใกล้ตัวแท้ๆ
"ปอม o_o เธอยังอยากได้ขนมหวานเป็นลูกอยู่รึเปล่า"
"อยากสิ >_< ก็ขนมหวานน่ะน่ารักจะตาย ใครล่ะจะไม่อยากได้ แต่เธอ
พูดอย่างนี้อย่ามาทำให้ฉันดีใจเล่นนะ ^^"
"ไม่หรอก ฉันยกขนมหวานให้เป็นลุกบุญธรรมเธอ แต่ในนามได้มั๊ย ^^"
"ว้าว *O* จริงเหรอ เมื่อก่อนตื้อเธอแทบตายไม่ยอมยกให้ ดีจังเลย"
"โอเคนะ แต่ต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด ได้มั๊ย"
"แน่นอนๆ พรุ่งนี้เป็นไง"
"เยี่ยมเลย ^O^ "
"แล้วฉันจะโทรไปใหม่นะ"
"จ้า ^^"
ฉันวางโทรศัพท์อย่างดีใจ ครอบครัวที่สองที่ว่า มันเป็นเรื่องง่ายนิด
เดียวเอง นั่นสิ ทำไมคิดไม่ออกตั้งแต่แรกนะ แค่นี้ก็คงแก้เคล้ดแบบที่
แม่หมอพูดได้แล้วสินะ ^^ ต้องรีบโทรบอกขยมหวานซะแล้ว ไม่รู้ป่านนี้
จะเจอโชคร้ายอะไรบ้าง
"ไปอยู่ในใจฉันที ก็อยู่คนเดียวมาหลายปี และฉันเธอเราต่างก็ไม่มีใคร
ช่วยมาเป็นเป็นแฟนฉันที ตกลงปลงใจกันดูซักที สอนฉันให้รุ้จักคำว่า
รักหน่อย~" (คุณป้า-_-" อายุก็มากยังใช้เพลงซะเอ๊าะอีก)
"ฮัลโหล"
"แม่ขนมหวานใช่มั๊ยคะ" เสียงเด็กคนหนึ่งดูตื่นเต้นและตกใจมาก
เกิดอะไรขึ้นน่ะ o_o
"ขนมหวานถูกรถชนค่ะ คุณน้า รีบมาโรงพยาบาลเร็วๆนะคะ เข้าห้องไอ
ซียูไปแล้ว"
กึก!!
โทรศัพท์ตกลงพื้นทันที
รถชน? ไอซียู? ช้าไปเหรอ ทั้งที่ฉันก็หาวิธีได้แล้วทำไมถึงช้าไปล่ะ
ยืดเวลาให้ลูกของฉันหน่อยไม่ได้เหรอ
เทพเฮอร์มีส อย่าเพิ่งพาชีวิตลูกของฉันไปเลยนะคะ..
(ปล.เทพเฮอร์มีสคือเทพเจ้าแห่งการสื่อสารและมีอีกหน้าที่หนึ่งคือนำ
คนตายไปจากโลก)
---pinky house---
"คุณหมอคะ ลูกของฉัน ลูกของฉัน" ฉันวิ่งเข้าหาหมอที่ยืนพูดคุยอยู่
กับอัยและอะไรเนี่ย
"คุณแม่ใช่มั๊ยครับ"
"ค่ะ"
"ทำใจหน่อยนะครับ"
"..."
"ลูกของคุณอาการห้าสิบห้าสิบครับ"
"..."
หมอพูดพลางเดินกลับเข้าไปในห้องไอซียูอย่างรวดเร็ว
"คุณน้าใจเย็นๆนะคะ" เด็กสาวสองคนนั้นเดินมาปลอบใจ
มีอะไรที่แม่คนนี้พอจะเจ็บแทนได้บ้าง
สิ่งที่แม่อย่างฉันต้องทำคือหาทางช่วยขนมหวานไม่ว่าวิธีได้ก็ตาม
"อัย ก่อนที่ขนมหวานจะถูกรถชนขนมหวานไปไหนมารึเปล่า"
"เอ่อ ไปร้านหมอดูค่ะ o_o"
"แล้วไปทำอะไร"
"หวานไม่ได้ให้หมอดูทำนายหรอกค่ะเพราะว่า หมอดูคนนั้นบอกว่าไม่
ใช่คนเดียวกับที่ดูหวานเมื่อวาน แต่หวานไปคุกเข่าหน้าหุ่นนางไม้ข้าง
หน้าร้านหมอดูแทนค่ะ" อะไรเนี่ยตอบ
หุ่นนางไม้?
ทั้งที่ฉันไม่รู้อะไรแน่ชัดนักแต่อย่างน้อยขอได้ช่วยหวานแม้สักนิดก็ยังดี
อยู่ตรงนี้ไปก็เปล่าประโยชน์
"อะไรเนี่ย อัย ฝากหวานก่อนนะ เดี๋ยวน้ามา"
---pinky house---
มาอัพจ้า
อ่านกันด้วยT_T
รักนักอ่านทุกคน
ปล.มีแต่คนบอกว่าเหมือนหนังผี T_T
กะเด้~*
รึเปล่า น่าเสียดายความฉลาดของคุณนะ ครูไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคน
ไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ รายงานน่ะครูก็ยืดเวลามาให้ตั้งนานจน
เพื่อนๆเค้าส่งครบหมดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละ ครูล่ะผิดหวังจริงๆ
เธอมีอะไรจะแก้ตัวมั๊ย"
"อาจารย์คะ หนูเรียนอาจารย์ไปแล้วว่ารายงานของหนูหลุดออกมาจา
กองเลยกลายมาเป็นสภาพนี้"
"อาคียา!! แทนที่จะสำนึกผิดกลับมาโยนความผิดกลายเป็นว่าครูไม่รับ
ผิดชอบงานของเด็กเหรอ ก็ดีงั้นมีแค่ไหนเอาคะแนนแค่นั้นละกัน เศษ
กระดาษปึกนี้อย่างดีก็คงได้แค่ผ่าน เหอะ ถ้าสำนึกผิดก็ส่งให้ทันพรุ่งนี้
เช้าละกัน" อาจารย์สอนฝรั่งเศสดุฉันก่อนจะเดินออกไป
โชคร้ายแล้วมั๊ยล่ะ -_-" อัยตบบ่าให้กำลังใจ
"เอาน่าแก อย่างน้อยแกก้เวฟงานไว้ในคอมไม่ใช่เหรอ" อะไรเนี่ยปลอบ
ใจ ฉันได้แต่ส่ายหน้าหงึกหงัก
"ฉันลบไปแล้วอ่ะแก T_T"
"งั้นแกก็เอาไอ้รายงานนี่ไปพิมพ์ใหม่ซะ" อะไรเนี่ยออกความเห็น
ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้ มีอยู่วิธีเดียวไม่ใช่เหรอ
เห้อ -_-" ชีวิตมันเศร้า ความดีที่สั่งสมมาตลอดปีมลายหายไปในพริบ
ตา เพราะแกคนเดียว ไอ้หมอเดาเฮงซวย -_-+++
"ไอ้เชี่ยเอ้ย >O< " ฉันตะโกนออกมา
" o_o " อัยกับอะไรเนี่ยทำหน้าแบบนี้
ฉันรู้สึกถึงความซวยที่เริ่มปรากฎ -_-" ทันที่ที่ฉันหันกลับไปก็พบกับ
อาจารย์ภานุวัฒน์อาจารย์คร่ำครึของศึกษาเด็ก
ซวยอีกแล้วมั๊ยล่ะ-_-"
"เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักเรียบร้อยอย่างคุณไม่ควรจะพูดคำแบบนี้นะ
-_-+++"
นั่นไง T_T
"คะ?"
"รายงานตัวมา"
"อาคียา วิไลรัตนกิจ T_T ม.6/7 เลขที่ 40 ค่ะ TOT"
"ไม่ต้องมาทำหน้าขอความเห็นใจ -_-" ตัดแต้ม 5 แต้ม" อาจารย์ภานุ
วัฒน์ยื่นกระดาษใบเล็กๆให้ฉัน
ง่ะ o_o ไอ้โหด เอ้ย อาจารย์โหด 2 แต้มก็มากไปแล้ว ตัดหาพระแสง
อะไร ฉันไม่ได้ทำผิดร้ายแรงขนาดนั้นซะหน่อย
"แต่อาจารย์คะ.."
" 7 แต้ม จากการเถียงอาจารย์"
"ค่ะ T_T" ฉันตอบรับอย่างจนมุม
ฉันไม่เคยโดนตัดแต้มเลยนะยะ -*- ทำไมต้องมาโดนเพราะเรื่องแค่นี้
เนี่ย ห๊า >O<
อยากตายยิ่งนัก TOT
"เอ่อ หวาน ฉันว่าแกอย่าเครียดเลย แค่ 7 แต้มเองน่า ^^" อัยพยายาม
ปลอบใจ
"แกไม่โดนคำสาปไอ้หมอเดาเฮงซวยแบบฉันนี่"
"เอาน่าแก ลองไปหาอะไรอย่างอื่นดีกว่า "
"เช่น-_-"
"ไปหาบทแสดงละครให้แกไง ^O^" ว่าแล้วอะไรเนี่ยก็ลากฉันกับอัย
ออกมาทันที
สาธุ ขอให้อย่ามีอะไรโชคร้ายอีกเลย
---pinky house---
"อะไรนะคะ o_o"
"ขอโทษจริงๆนะอาคียา ตอนนี้ครบทุกบทแล้ว เธอถูกปลดออกจากการ
แสดงครั้งนี้ ดังนั้นคงไม่มีบทให้เธอเล่นแล้วล่ะ"
"ไม่เหลือซักบทเลยเหรอคะ o_o"
"อ่าจะ ^^"
ไง โชคร้ายสมใจรึยัง-_-" เรียกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดในรอบปี
เลยก็ว่าได้ รายงานที่ฉันทุ่มเท ละครที่ฉันใฝ่ฝัน พังไปแล้วสินะ
ทำไมฉันต้องไปดูดวงมาด้วยนะ จะมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกมั๊ยนะ
'การเรียนจะไม่สัมฤทธิ์ผล โรคภัยถามหา โชคลาภลอยไป ห่างไกล
ความรัก และอาจจะเสียสิ่งสำคัญ นั่นอาจหมายถึงชีวิต'
มีสิ o_o ชีวิตของฉันไงล่ะ
ไม่ได้แล้ว ฉันต้องแก้ปัญหาชีวิตของฉันโดยด่วนไม่ว่าวิธีอะไรก็ตาม
และต้องเป็นวิธีที่เป็นไปได้ด้วยไม่ใช่การแต่งงานเฮงซวยนั่น
ใครกันนะบอกว่าชีวิตลิขิตเอง แต่ทำไมชีวิตฉันถึงตรงกันข้ามแบบนี้ล่ะ
ฉันวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ฉันจะไม่ยอมให้ชีวิตฉันตกอับยิ่งกว่านี้อีกแล้ว
---pinky house---
"เธอว่งมาที่นี่ได้ไงน่ะ เหลือเชื่อ แฮ่กๆๆ"
แล้วแกสองคนก็วิ่งตามมาเนี่ยนะ -_-"
ณ ร้านหมอเดาที่เดิม แต่วันนี้ฉันไม่พบใครอยู่ข้างในเลย แม้จะไม่ได้
ปิดร้านก็เถอะ
"มาหาใครจ๊ะหนู" ผู้หญิงแต่งตัวออกแนวยิปซีต์เดินมาสะกิดฉันจาก
ข้างหลัง ฉันไม่เห็นรู้จักเลย
"เอ่อ หนูมาหาเจ้าของร้านดุดวงร้านนี้น่ะค่ะ"
"ก็ป้าไงจ๊ะ จะมาดูดวงเหรอ"
"ไม่ค่ะ เมื่อวานหนูมาแล้วเจอหมอดูอีกคน ร้านนี้มีหมอดูอีกมั๊ยคะ"
"ตลกแล้วล่ะจ๊ะหนู ร้านนี้ของป้าเอง มีป้าดูดวงคนเดียวด้วย อีกอย่าง
เมื่อวานป้าปิดร้านจะมีหมอดูมาจากไหนกัน ^^"
"เอ่อ ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวก่อนจะเดินออกมาสำรวจรอบๆร้าน ไม่ผิด
แน่ ฉันจำกระโจมนี้ได้ ไม่มีร้านหมอดูที่ไหนแถวนี้อีกแล้วนี่นา
ทุกอย่างเหมือนกันเป๊ะ ทำไมจะไม่ใช่ที่นี่ ยกเว้น..
หุ่นรูปนางไม้ที่ตั้งอยู่หน้าร้าน มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน และอะไร
บางอย่างบอกฉันว่าหุ่นตัวนี้คุ้นหน้าเหลือเกิน
"เธอมองอะไรน่ะ o_o" อะไรเนี่ยถามอย่างตื่นๆ
"ฉันรู้สึกคุ้นกับหุ่นตัวนี้" ฉันมองพลางสำรวจรอบๆตัวหุ่นนี่ แล้วฉันก็ไป
หยุดที่ชุด..
ชุดนี้ o_o
"เหมือนที่แม่หมอคนเมื่อวานใส่เลย"
"อะไรของเธอ"
ไม่รู้ว่าฉันจำผิดไปเองรึเปล่า แต่ไม่สิ ความรู้สึกที่คุ้นเคยบอกฉันได้ว่ามี
บางอย่างลึกลับเกิดขึ้นกับการทำนายครั้งนี้
เหมือนจะบอกว่าหมอดูเมื่อวานคือหุ่นนางไม้ตนนี้เอง
บ้าน่า o_o
ฉันอึ้งอยู่พักใหญ่ มีเรื่องราวบ๊องๆแบบนี้เกิดขึ้นบนโลกด้วยรึไง
"ตกลงเธอจะมาทำอะไรกันแน่" อัยถามดึงให้ฉันหลุดออกจะภวังค์
ฉันคุกเข่าอยู่หน้าหุ่นตัวนี้
ไม่มีทางเลือกแล้วสินะนอกจากเชื่อความรู้สึกตัวเอง
ฉันกุมมือไว้ที่หน้าอก
'ข้าแต่ท่านที่เคารพไม่ว่าท่านจะเป็นใคร ได้โปรดปลดปล่อยฉันออก
จากพันธนาการแห่งคำทำนายของท่าน ได้โปรด'
เสียงสายลมพัดผ่านตัวฉัน ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา
ฉันทำได้แค่นี้สินะ แค่ขอร้อง ขอให้ฉันหลุดจากคำทำนายนี้ แต่คำขอ
ร้องของฉันจะถูกส่งถึงท่านผู้พยากรณ์รึเปล่า ฉันไม่รู้
"กลับกันเหอะ" ฉันหันไปบอกอะไรเนี่ยกับอัยที่ยังงงกับการกระทำของ
ฉันอยู่
"เมื่อกี้แกทำอะไรน่ะ o_o" อะไรเนี่ยถาม
ฉันได้แต่ส่ายหน้า ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันทำอะไร ตอนนี้ความรู้สึก
บางอย่างก็ตรึงฉันไว้กับที่ปล่อยให้อะไรเนี่ยกับอัยเดินนำไปแล้วฉันก็
หันไปมองหุ่นนางไม้อีกครั้ง
'คำอ้อนวอนของเจ้าไม่สัมฤทธิ์ผล..'
"ขนมหวานระวัง o_o"
"โครม!!"
'คำทำนายของข้าไม่ได้เปลี่ยนกันไปง่ายๆหรอกนะ..'
---pinky house---
เด็กสาวสองคนรีบวิ่งไปดูร่างไร้สติของเพื่อนทันที
"เร็ว อะไรเนี่ย!! พาหวานส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!!!" อัยที่ได้สติก่อนรีบ
สั่ง อะไรกัน ทำไมขนมหวานถึงได้โชคร้ายแบบนี้ ทั้งที่ขนมหวานยืน
ห่างจากเธอและอะไรเนี่ยไม่ถึงห้าก้าวด้วยซ้ำ แต่ทำไมมีแต่ขนมหวาน
ที่ได้รับบาดเจ็บ อะไรกัน
เด็กสาวรีบเรียกรถแท๊กซี่ทันที
ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคำทำนายของขนมหวานมากหรอก แต่ขอร้อง
อย่าให้ขนมหวานเป็นอะไรเลย
---pinky house---
"ว่าไงปอมไม่ได้คุยกันนานเลย" ฉันรับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทที่ไม่ได้
ติดต่อกันมาสิบกว่าปีแล้ว
"ก็เธอนั่นแหละกาแฟ ไม่โทรมาหาฉันเอง ฉันก็งอนเป็นนะจะบอกให้"
ฉันหัวเราะ โตจนแต่งงานแล้วยังไม่เลิกใช้นิสัยเด็กๆอีก
"แล้วเป็นไงมั่งตอนนี้เธอมีลูกรึยัง"
"ไม่อ่ะ-_-"
"อ้าว ไอ้วินไร้น้ำยา"
"ไม่ใช่สักหน่อย>_<"
"แล้วไงต่อ"
"ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันรับลุกบุญธรรมมาตั้ง 4 คนแน่ะ"
"อ่าโห o_o มีคนยกให้ด้วยเหรอ"
"ไม่มีคนใจร้ายใจดำเหมือนเธอหรอกขอหนูขนมหวานก็ไม่ให้ ชิ"
"แหมก็ลูกคนเดียวนี่จ๊ะ ^^ จะยกให้กันง่ายๆได้ยังไง"
"แต่ก็นะ ตอนนี้ฉันรับมา 4 คนล่ะ ^^ เป็นผู้ชาย 2 คนที่รับมาจากสถาน
เลี้ยงเด็กกำพร้า เอามาเลี้ยงจนโตๆไปหมดแล้วล่ะ แล้วอีก 2 คนเป็น
ผู้หญิงหนึ่งผู้ชายหนึ่ง แต่สองคนนี้รับมาแต่ในนาม สองคนนี้เค้าก็จะมา
อยู่กับฉันวันเสาร์อาทิตย์ล่ะ"
"ก็ดีสิ อย่างนี้เธอก็ไม่เหงาเลย"
"ปวดหัวเลยล่ะ"
"แล้วรับมาแต่ในนามหมายถึงอะไรอ่ะ-_-"
"เธอนี่ไม่ได้ฉลายขึ้นเลยนะ"
"ปอม >O<"
"ก็หมายถึงไม่ได้เปลี่ยนนามสกุลไงล่ะ แล้วก็ไม่ได้มาอยู่กับเราเลยด้วย
เหมือนมีสองครอบครัวไง ^^ ครอบครัวเค้าแล้วก็ครอบครัวบุญธรรม"
"สองครอบครัว.."
จริงสิ O_O ทำไมฉันถึงคิดไม่ออกตั้งแต่แรกนะ เรื่องใกล้ตัวแท้ๆ
"ปอม o_o เธอยังอยากได้ขนมหวานเป็นลูกอยู่รึเปล่า"
"อยากสิ >_< ก็ขนมหวานน่ะน่ารักจะตาย ใครล่ะจะไม่อยากได้ แต่เธอ
พูดอย่างนี้อย่ามาทำให้ฉันดีใจเล่นนะ ^^"
"ไม่หรอก ฉันยกขนมหวานให้เป็นลุกบุญธรรมเธอ แต่ในนามได้มั๊ย ^^"
"ว้าว *O* จริงเหรอ เมื่อก่อนตื้อเธอแทบตายไม่ยอมยกให้ ดีจังเลย"
"โอเคนะ แต่ต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด ได้มั๊ย"
"แน่นอนๆ พรุ่งนี้เป็นไง"
"เยี่ยมเลย ^O^ "
"แล้วฉันจะโทรไปใหม่นะ"
"จ้า ^^"
ฉันวางโทรศัพท์อย่างดีใจ ครอบครัวที่สองที่ว่า มันเป็นเรื่องง่ายนิด
เดียวเอง นั่นสิ ทำไมคิดไม่ออกตั้งแต่แรกนะ แค่นี้ก็คงแก้เคล้ดแบบที่
แม่หมอพูดได้แล้วสินะ ^^ ต้องรีบโทรบอกขยมหวานซะแล้ว ไม่รู้ป่านนี้
จะเจอโชคร้ายอะไรบ้าง
"ไปอยู่ในใจฉันที ก็อยู่คนเดียวมาหลายปี และฉันเธอเราต่างก็ไม่มีใคร
ช่วยมาเป็นเป็นแฟนฉันที ตกลงปลงใจกันดูซักที สอนฉันให้รุ้จักคำว่า
รักหน่อย~" (คุณป้า-_-" อายุก็มากยังใช้เพลงซะเอ๊าะอีก)
"ฮัลโหล"
"แม่ขนมหวานใช่มั๊ยคะ" เสียงเด็กคนหนึ่งดูตื่นเต้นและตกใจมาก
เกิดอะไรขึ้นน่ะ o_o
"ขนมหวานถูกรถชนค่ะ คุณน้า รีบมาโรงพยาบาลเร็วๆนะคะ เข้าห้องไอ
ซียูไปแล้ว"
กึก!!
โทรศัพท์ตกลงพื้นทันที
รถชน? ไอซียู? ช้าไปเหรอ ทั้งที่ฉันก็หาวิธีได้แล้วทำไมถึงช้าไปล่ะ
ยืดเวลาให้ลูกของฉันหน่อยไม่ได้เหรอ
เทพเฮอร์มีส อย่าเพิ่งพาชีวิตลูกของฉันไปเลยนะคะ..
(ปล.เทพเฮอร์มีสคือเทพเจ้าแห่งการสื่อสารและมีอีกหน้าที่หนึ่งคือนำ
คนตายไปจากโลก)
---pinky house---
"คุณหมอคะ ลูกของฉัน ลูกของฉัน" ฉันวิ่งเข้าหาหมอที่ยืนพูดคุยอยู่
กับอัยและอะไรเนี่ย
"คุณแม่ใช่มั๊ยครับ"
"ค่ะ"
"ทำใจหน่อยนะครับ"
"..."
"ลูกของคุณอาการห้าสิบห้าสิบครับ"
"..."
หมอพูดพลางเดินกลับเข้าไปในห้องไอซียูอย่างรวดเร็ว
"คุณน้าใจเย็นๆนะคะ" เด็กสาวสองคนนั้นเดินมาปลอบใจ
มีอะไรที่แม่คนนี้พอจะเจ็บแทนได้บ้าง
สิ่งที่แม่อย่างฉันต้องทำคือหาทางช่วยขนมหวานไม่ว่าวิธีได้ก็ตาม
"อัย ก่อนที่ขนมหวานจะถูกรถชนขนมหวานไปไหนมารึเปล่า"
"เอ่อ ไปร้านหมอดูค่ะ o_o"
"แล้วไปทำอะไร"
"หวานไม่ได้ให้หมอดูทำนายหรอกค่ะเพราะว่า หมอดูคนนั้นบอกว่าไม่
ใช่คนเดียวกับที่ดูหวานเมื่อวาน แต่หวานไปคุกเข่าหน้าหุ่นนางไม้ข้าง
หน้าร้านหมอดูแทนค่ะ" อะไรเนี่ยตอบ
หุ่นนางไม้?
ทั้งที่ฉันไม่รู้อะไรแน่ชัดนักแต่อย่างน้อยขอได้ช่วยหวานแม้สักนิดก็ยังดี
อยู่ตรงนี้ไปก็เปล่าประโยชน์
"อะไรเนี่ย อัย ฝากหวานก่อนนะ เดี๋ยวน้ามา"
---pinky house---
มาอัพจ้า
อ่านกันด้วยT_T
รักนักอ่านทุกคน
ปล.มีแต่คนบอกว่าเหมือนหนังผี T_T
กะเด้~*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น