ปู้ดๆ ป้าดๆ กับรักของสองเรา

เนื้อเรื่อง

ปู้ดๆๆ ป้าดๆๆ ปู้ดป้าด...ปู้ดป้าด... อ๊ะ อย่าเพิ่งตกใจครับ นั่นคือเสียงดนตรีที่ธรรมชาติประทานมาให้กับมนุษย์ทุกคน ผิดแต่ว่าใครจะปู้ดเล็กป้าดน้อย หรือใครจะเก็บซ่อนไว้อย่างมิดชิดทั้งเสียงทั้งกลิ่นเท่านั้น

     ใช่แล้วครับ ตด หรือพูดให้ไพเราะลิ่นหูอีกสักนิดก็ ผายลม แม้ว่าจะเป็นคำที่ดีขึ้นมาอีกนิด แต่ไม่วายจะทำให้ผู้ฟังรู้สึกว่าได้กลิ่นตุๆ เหม็นๆ กำลังลอยละล่องมาตามลม คุณคิดเหมือนผมไหมล่ะ?

     และเจ้านี่แหละที่ผมจะเปิดโปงความลับกับคุณว่า ครอบครัวของผมสามารถผลิดกลิ่นมหัศจรรย์ได้อย่างติดทนทายาดเลยเชียว ผู้โชคดีท่านใดก็ตามที่บังเอิญสูดกลิ่นอันรัญจวนนั้นเตะเข้าจมูกจังเบ้อเร่อละก็ รายไหนรายนั้นบังเกิดอาการเหียนไปตามๆกัน ผมว่าถ้าเกิดหาอากาศบริสุทธิ์ไม่ทันคงมีหวังเห็นข่าวคนขาดใจตายด้วย ตด ที่เหม็นระดับพระกาฬเป็นแน่

     พับผ่าสิ เขียนไปดมไป เหม็นอย่าบอกใครเชียว

     ความสามารถพิเศษนี้ ผมไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นเขาเป็นอย่างไร แต่สำหรับพ่อแม่รวมถึงพี่น้องอีก 6 คน ทุกคนล้วนมีพรที่สวรรค์ประทานให้กันอย่างล้นหลาม ไม่เพียงกลิ่นเฉยๆ วิธีทำให้เกิดเสียงก็กินคนอื่นอย่างขาดลอย และดูเหมือนว่าพ่อผมนั่นแหละตัวดี ทำให้ลูกๆ รู้ถึงความสามารถพิเศษอันนี้ เพราะมาวันหนึ่ง นั่งดูทีวีกันเป็นกลุ่มกันอยู่ดีๆ ก็มีเสียงซาวด์แทร็กแทรกผสามนมากับเสียงละครทีวี ปู้ด...ปู้ด...ป้าดๆๆๆ ทีแรกนึกว่าพระเอกของดาวพระศุกร์บทหลุดเสียอีก แต่นั่งไปๆ เอ...ทำไมทีวีมีกลิ่นด้วยหว่า มาสะกิดใจครงที่ไม่เพียงครั้งเดียว บรรเลงออกมาเป็นแตรวงอย่างครื้นเครง พร้อมๆกับกลิ่นลอยลม ชนิดดมหมดเดียวก็บอกได้เลยว่า อืมม์...หมักได้ที่จนเป็นเกลิ่นชั้นยอดทีเดียว

     ภายหลังจากนั้นไม่นานนัก เมื่อพ่อปูเดินเป็นเยี่ยง ลูกปูอย่างพวกผมก็เอาอย่างอย่างเคร่งครัด ไม่ผิดเพี้ยนให้เสียชื่อวงศ์ตระกูล ปู้ดป้าด...ปู้ดป้าด...กันอย่างเป็นซิมโฟนีวงย่อยๆ และนานันเข้าก็จะยิ่งชำนาญขนาดวิเคราะห์ออกเลยว่าแบบไหนเป็นแบบไหน

     ก็ถ้ามีความรู้สึกว่าเริ่ม ร้อน ก่อนที่มันจะแทรกกายตามลมออกมา ก็แสดงว่า ได้ที่ ดีทีเดียว พวกเราคนใดคนหนึ่งก็จะเดินเฉียดกรายเข้าใกล้คนที่นั่งป๋อหลอทอดอารมณ์ดูทีวีอย่างเพลินอกเพลินใจ โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าอีกคนมีพิรุธ เมื่อเล็งเป้าได้ศูนย์ จากนั้นก็...ชะเอิง...ทิงนองนอย สะใจโก๋นะสิครับ

     กิจกรรมนี้เป็นความบันเทิงของครอบครัวเรา ชนิดไม่มีใครโกรธใครลง เพราะเป็นทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำมาแล้วด้วยกันทั้งนั้น แต่มีบ้างหากไม่ระมัดระวัง อาจถูกสวนกลับด้วยปลายลำแข้ง เพราะดันขัดความสำราญตรงหน้า

     มรดกชิ้นสำคัญนี้เป็นความภาคภูมิใจของพวกผม กระทั้งอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยให้เพื่อนๆร่วมรับรู้ และผลที่ตามมาก็คือวงแตกท่ามกลางการจั่วไพ่ป๊อกที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ลุ้นกันตัวโก่งก้นโก่ง พร้อมๆ กับความร่วมมือร่วมใจกันแจกจ่ายขนมรวมมิตรผสมกับยำเล็บมือนาง ด้ายโทษฐานที่ไม่รู้จักกาลเทศะ

     “ไอ้...ไม่รู้จักเวล่ำเวลา หัดย้ายก้นออกไปไกลๆวงไพ่ก่อนสิวะ”

     ผมได้แต่แก้ตัวน้ำขุ่นๆไปว่า “ช่วยไม่ได้โว้ย ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง  คนจะคลอดลูก ตูดจะตด ใครจะไปห้ามได้วะ”กระทั้งเพื่อนๆตั้งสมญานามให้ว่า “ไอ้ตดพิฆาด”

     ถ้าชีวิตดำเนินเพียงแค่นั้น ครอบครัวเพื่อนฝูงผมคงไม่อนาทร้อนใจแต่ประการใด เพราะใครเขาคงโกรธเพียงชั่วยามต่อมาจะกลายเป็นเพื่อนที่รู้สึกสนิทสนมกันมากขึ้น

     แต่วันนี้ปมต้องมาเจอกับยายจุ๋ม สาวน้อยต่างคณะ คิวปิดยิงศรรักเข้ากลางใจผมพอดีเป๊ะ ไม่ผิดเพี้ยนไปแม้แต่มิลเดียว เธอไว้ผมบ๊อบสั้น หน้าตาจิ้มลิ้ม แก้มใจ ผอมขนาดพอดี(ผม)โอบ แต่ติดขี้อายไม่น้อย สังเกตได้จากตอนที่หนุ่มๆบินตามเธอ เธอมักจะเดินเลี่ยงหนีไปเสียอีกทางหรือไม่ก็หันมาแว้ดใส่อย่างไม่ไว้หน้า

     แต่ผมรู้โดยสัญชาตญาณว่า แม้เธอจะปฏิเสธเจ้าพวกขึ้เท่อเหล่านั้น หากสำหรับผมแล้ว เธอปฏิเสธผมไม่ลงหรอกครับ เพราะแหม...ทรวดทรงของผมก็ทรมานใจหญิงไม่น้อยเหมือนกัน และเวลาที่เดินแฉลบใกล้เธอเมื่อใด จุ๋มมักเหลือบสายตา (มีประกายแววหวานอยู่ด้วย อึ๋ย) มาทางผม

     แต่ผมก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่า เหตุใดเมื่อเธอก็สนใจผม แล้วทำไมจึงชอบเดินหนีเหมือนที่ปฏิบัติชายคนอื่นด้วยเล่า ก็เป็นไปได้ว่า ยางของผู้หญิงคงจะเริมไหลออกมา(ผมหมายถึงยางอายนะครับ) ต้องใช่อย่างแน่แท้ที่สุด เพราะไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายอย่างเราเข้าใจเสมอ

     หากเรื่องคับอกคับใจของผมในยามนี้  กลับมาเป็นเจ้ามรดกที่ตกทอดในตระกูลของผมนั่นแหละ ผมของสารภาพว่าอายครับ ก็แหม...รักชอบผู้หญิงจะไปบอกรักเขา หากมีเจ้ามหันตภัยตัวนี้มาเป็นซาวนด์เอฟเฟ็กต์อยู่ข้างๆและอยู่บ่อยครั้ง มันช่างรู้สึกแย่เสียนี่กระไร ที่สำคัญร้อยทั้งร้อย ผู้หญิงจะชอบผู้ชายประเภทสุภาพบุรุษสุดหล่อ ยิ่งเนี้ยบเท่าไหร่ยิ่งดี ยิ่งจุ๋มเองก็มีผู้ชายมารุมจีบ ไฉนจะต้องมาเลือกเอาคนอย่างผมด้วยเล่า เฮ้อ...กลุ้ม  

     คุณอาจจะคิดว่า ปั๊ดโธ่! ก็ทำไม่อั้นเอาไว้เล่า ผมบอกได้เลยว่ายากครับ เพราะอย่างที่บอกไปแล้ว ผมจะตก ฟ้าจะร้อง คนจะคลอดลูก และตูดจะตด ไม่ใช่เรื่องที่ห้ามกันได้เลย เอาเถอะน่า...เมื่อคิดรักผู้หญิง ชายพันเล่มเกวียนอย่างผมก็ต้องมีวิธี

     ผมเริ่มศึกษาเรื่องตดอย่างจริงจัง ซึ่งไม่แน่ว่าสักวันหนึ่งผมอาจกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญชำนาญด้านนี้ก็ได้  ข้อสันนิษฐานประการหนึ่งมาจากเรื่องอาหาร เพราะฉะนั้นอาหารไรก็ตามที่สร้าง “แก๊สเน่า” ละก็ ผมตัดทอนลงทันทีเหมือนกัน เห็นไหมความรักทำให้ต้องพากเพียรขนาดไหน

     และเพื่อเพิ่มเสน่ห์ปลายจวักในตัวผมก็เริมสนใจเกี่ยวกับน้ำหอม เพราะอย่างน้อยที่สุดเชื่อว่ามันก็คงจะพอกล้อมแกล้มกลบกลิ่นอันไม่พิงประสงค์ได้บ้างหรอกน่า เหยาะนิดๆแถวติ่งหู บริเวณแขน เท่านี้กลิ่นอันจรุงใจก็รวยรินมาจากตัวผม

     สำเร็จครับ ผมผ่านด่านแรกแห่งการเข้าไปทำความรู้จักเธอแล้ว

     สูตรข้อต่อมา(ผมคิดเองอีกแหละครับ) ถ้าจะไปไหนก็ควรเป็นสถานที่ที่มีลมถ่ายเทเพียงพอ ฉะนั้นสถานที่อย่างสวนลุมก็จัดว่าใช้ได้ ลมถ่ายเทตลอด แม้จะดูไม่ทันสมัยเหมือนพาเดินในห้างสรรพสินค้าหรือพาดูหนังก็ตาม และจุ๋มเองก็ดูจะชอบสถานที่อย่างสวนลุมด้วยเหมือนกัน หมดห่วงไปอย่าง นอกจากนี้ปมต้องศึกษาให้รู้จักทิศทางของลม

     หลังจากใช้วิธีนี้ทำให้ผมสามารถอยู่กับเธอได้นานกว่าที่ผ่านมา และดูจะไม่เร่งรัดเวลา อาจเป็นเพราะบรรยากาศเป็นใจกระมัง ผมคิดเช่นนั้น ผมเลยเก็บคะแนนเสียเพลินเลย

     เกิดเรื่องละสิ มันมาจากหลุมแล้ว อูย...ชัดทนไม่ไหวแล้ว

     จากประสบการณ์ใจการตด ผมรู้ว่าคราวนี้กลิ่นมันมาแรงแน่ แต่ไม่มีเสียง พ่อเจ้าประคุณ...ออกมาแล้ว ออกมาแล้ว
     เราสองคนมองหน้ากันเลิกลัก ทันกับความคิด ผมงัดไม้ 3 มาใช้ทันที

     “นี่ไง” พร้อมแบสิ่งของขนาดไม่ใหญ่ในมือมาประกอบ มันคือสเปรย์ กลิ่นคล้ายแก๊สไข่เน่าที่เขาวางขายตามร้านบางแห่งเพื่อให้คนซื้อ ซื้อไปแกล้งคน

     “อย่าทำอย่างนี้อีกนะ จุ๋มไม่ชอบ” เธอตวาดผม “เล่นทุเรศอะไรไม่รู้”

     ครั้งนั้นเธอหน้าคว่ำบ่งบอกความไม่สบอารมณ์ เบะปากคล้ายจะร้องไห้ พร้อมลุกเดินหนีกลับบ้านทันที อย่างไรก็ตามรอดไปอีกหนแล้วครับท่านผู้อ่าน

     ไม่เป็นไรเมื่อสาวโกรธก็แก้ตัวใหม่ ผมระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม ตอนที่เจอกับจุ๋ม ถ้าพายุเริ่มตั้งเค้าปั่นป่วนในช่องท้อง ผมก็จะชวนเดินเสียเลย หรือไม่ก็ทำบ้าๆ บอๆ กระตุกผมเธอแล้ววิ่งหนี เหมือนจงใจอ้อร้อแต่เปล่าหรอกครับ ความจริงมันกำลังโผล่มาจากหลุม ตามมาหลอกหลอน เพื่อให้ผมใช้เวรใช้กรรมที่ชอบแกล้งคนอื่น

     ความสัมพันธ์ของสองเรากำลังดำเนินไปได้สวยทีเดียว โลกทั้งใบแต่งแต้มด้วยกุหลาบสีชมพู เธอเริ่มให้ผมจับมือ จากนั้นโอบได้บ้าง เห็นฝีมือผมหรือยังล่ะครับ ผมเริ่มขั้นต่อไป ขณะนั่งคุยกับเล่นบนพื้นหญ้า ทันใดผมก็ล้มตัวหนุนตักเธออย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

     “อุ๊ย !”

     “จุ๋มครับ ผมไม่รู้จะบรรยายให้จุ๋มรู้ความรู้สึกของผมตอนนี้ได้อย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะจุ๋มทีเดียว” พูดสำนวนที่ได้ฟังจากละครวิทยุ พร้อมช้อนสายตาที่แม้แต่เผือกมันเชื่อมยังสู้ผมไม่ได้

     “อย่ามาปากหวานเลย เชอะ!” ปากก็ทำไม่เชื่อ แต่แววตาของเธอหวานปานจะหยด โอ๊ะ...โอ๊ะ...โอ๊ะ...สวรรค์สำหรับผมจริงๆเชียว
     ปู้ดๆๆๆๆๆ

     กลิ่นเหม็นสิ้นดี อ้วก! ทำไม...ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง แต่ทำไมสวรรค์ต้องมากลั่นแกล้งคนดีๆแต่ตดเหม็นอย่างผมด้วยเล่า มีเพียงเสียงคร่ำครวญในอก

     แต่เอ๊ะ...แม้กลิ่นจะรุนแรงปานกัน แต่ผมไม่ได้ทำนี่นา และถ้าไม่เป็นผม...อย่างงั้นก็...ฮั่นแน่!

     “ฮือๆๆๆๆ” จุ๋มปิดหน้าร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้นเป็นนานกว่าจะละล่ำละลักพูดว่า “จุ๋ม...จุ๋มขอโทษ จุ๋มเป็นอย่างนี้มานานแล้ว หมอบอกว่าลำไส้จุ๋มไม่ค่อยดี เลยจะมีอาการอย่างนี้ตลอด จุ๋มกลัวพจน์จะรังเกียจเลยไม่กล้าบอก แต่ถ้าพจน์รังเกียจจริงๆ จุ๋มก็ไม่โทษหรอก”

     อ้อ...มิน่าเล่า...เธอจังไม่ใคร่อยากให้ชายคนใดเข้าใกล้ และมิน่าอีกแหละ ถึงชอบสวนลุมนัก ผมน่าจะสะกิดใจก่อนหน้าว่าทำไมเธอต้องโกรธผมหัวฟัดหัวเหวี่ยง ขนาดนั้นตอนที่งัดเอาสเปรย์มาอ้าง ที่แท้เธอก็เป็นอาการเดียวกัน ไอ้ตดพิฆาต ผมหัวเราะก๊ากออกมาทันที

     นี่ถ้าผมบอกเธอก่อนเสียแต่แรก เธอคงไม่อายผม และไม่ต้องเสียเวลาหาวิธีกันขนาดนี้ เอาเถอะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว

     หลังจากที่เรียนจบ ผมก็แต่งงานกับจุ๋ม เพราะกลิ่นย่อมเข้าใจใจกลิ่น ครอบครัวของเราจึงได้คนมาร่วม
ก๊วน ร่วมขบวนการปู้ดป้าด และเธอก็สามารถผลิตสูตรความเหม็นได้ดีชนิดไม่ขาดตกบกพร่องเลยครับ