รักนั้น... พร่างกลางใจ
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไอ้ใบ้เคยโดนครูพละ ‘จวก’ เสมอค่าที่วิ่งทางไกลได้น้อยกว่าคนอื่นตลอด ถ้าครูพละได้มาเห็นไอ้ใบ้ในวันนี้จะ ‘ภูมิใจแย่’ ภาพลูกศิษย์ฮ่อสุดตีนเหยียดเพื่อหนีตำรวจคงจะตราตรึงใจไม่รู้ลืม!
ผู้เข้าชมรวม
606
ผู้เข้าชมเดือนนี้
33
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ต้องโดด ว่ายตัดคลองไป
ตำรวจไม่กล้าโดดตามหรอกเพราะกลัวปืนเปียก!
และเมื่อคิดได้อย่างนั้น
ร่างกายก็ไปไวเท่าใจคิด ไอ้ใบ้โจนลงในคลองเสียงดัง ตู้ม! แล้วก็ได้จุกแอ้กเพราะลงผิดท่า น้ำในคลองทะลักเข้าปากเข้าจมูกจนฉุนกึก
ตอนนี้... เข้าใจแล้วว่าทำไมปลามันถึงตาย! แต่โดดลงมาแล้วจะทำอย่างไรได้นอกจากดิ้นรนต่อไป
นายตำรวจที่ฮ่อตามหลังมาติดๆ พอเห็นไอ้ใบ้ทำดังนั้นก็ทำท่าจะโจนลงไปบ้าง
ตอนนั้นเองที่คิดถึงปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวแล้วก็ต้องเบรกตัวเองเสียทันควัน
จะเอาของหลวงไปพังก็ไม่ได้ คนร้ายก็ต้องจับ
ครั้นเหลียวมองสะพานที่เป็นทางอ้อมไปสู่อีกฝั่งแล้วก็คล้ายๆ จะหน้ามืด
อ้อมไกลเลย!
เอาวะ! เจ้าตัวคิด จะปล่อยมันหนีไปง่ายๆ
ได้ที่ไหน
ผู้กองใหม่ซึ่งชาวบ้านให้สมญาว่า ‘พระเอก’ จึงทำกริยาสมเป็นพระเอกนั่นคือสับขาวิ่งสุดเหยียดไปตามสะพานไม้โย้เย้
มองเห็นไอ้ใบ้จ้วงน้ำวับๆ อยู่ในคลองก็ยิ่งโหย่งเท้าให้ยาวขึ้น
กระบังลมทำงานหนักเหมือนจะพังโดยเฉพาะเจ้าตัวเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลเนื่องจากรักษาอาการกระสุนฝังในไม่นานก็ยิ่งเหนื่อยง่ายไปกว่าเก่า
ทั้งผู้(ไม่)ร้ายทั้งตำรวจต่างแข่งความเร็วกันราวกับนักกีฬาโอลิมปิกหวังเหรียญทอง
ผู้กองวิ่งเร็ว
ไอ้ใบ้จ้วงน้ำเร็ว
ผู้กองยิ่งวิ่งตัวปลิว
ไอ้ใบ้ก็ยิ่งจ้วงแขนเป็นระวิงเหมือนกัน!
ผลงานอื่นๆ ของ K.Taers/จอมนางค์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ K.Taers/จอมนางค์
ความคิดเห็น