[EXO X YOU] ยัยหน้าใสกับนายเทพบุตร

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 1

1 สัปดาห์ผ่านไป..
     อ่า..พรุ่งนี้ก็จะได้ไปโรงเรียนเเละ โอ้ยตื่นเต้นๆ ส่วนวันนี้ฉันตื่นมาตั้งเเต่เช้าเลย เพราะวันนี้ฉันจะได้ไปหาคุณลุง ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี คิดถึงง

     "พิมฐา พิมฐาลูกพิมฐา" อ้ะ พ่อเรียกเเล้ว

     "ค่ะพ่อ กำลังจะลงไปเเล้วค่า" ฉันตรวจสอบร่างกายฉันอีกที เเล้ววิ่งลงไปหาพ่อทันที

     "น่อว เเต่งตัวน่ารักนะเนี้ยเรา" พ่อเอยชมฉัน เขินอ่ะ -///-  ฉันก็เเค่ใส่เสื้อลายขวาง เอี้ยมกระโปรง สวมหมวกสีขาว รองเท้าผ้าใบส้นตึก เเค่นี้เองนะ

     "ปกติหนูก็เเต่งตัวอย่างนี้นะพ่อ ฮ่าๆ" ฉันตอบพ่อเเบบขอไปที 

     "เอาหล่ะๆ ไปหาลุงยองมินได้เเละ ลุงคงคิดถึงเราเเน่เลยพิมฐา" มันก็ต้องเเน่นอนเเหละ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ล่าสุดที่เจอกันก็ตอนที่ฉันเข้าอนุบาลมั้ง จะคิดถึงก็ไม่แปลก

     "เเน่นอนอยู่เเล้วพ่อ ขึ้นรถกันเถอะหนูอยากเจอคุณลุงจะตายเเละ" ฉันเดินไปควงเเขนพ่อเเล้วดึงพ่อขึ้นรถ ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยว่าเเม่ไปไหน พอดีว่าเเม่ต้องไปดูธุรกิจที่ประเทศไทย เพราะมันมีปัญหานิดหน่อย เลยเหลือเเค่เราสองพ่อลูก

     "ป่ะๆ คาดเข็มขัดด้วย" พ่อหันมาสั่งฉัน

     "รับทราบ ครับผม" ฉันตอบพ่อ พร้อมกับทำท่าตะเบะเเบบทหาร เเล้วเราสองคนพ่อลูกก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

20 นาทีต่อมา..
 

     ถึงเเล้ว ยู้ฮู้~~ รู้มั้ยลุงฉันเป็นถึงประธานบริษัท SM Eentertainment เลยนะ เป็นบริษัทที่ผลิตศิลปินชื่อดีงหลายวง ทั้ง SJ SNSD F(X) เอ๋ เหมือนฉันจะลืมไปวงหนึ่งนะ เเต่ชั่งมันเถอะ เข้าไปหาคุณลุงดีกว่า 

     "พ่อค่ะ เร็วๆสิ พิมอยากเจอคุณลุงเเล้ว" ฉันเร่งพ่อ ทำไมพ่อของฉันถึงอืดอาดยืดยาดอย่างนี้นะ คิดเเล้วเศร้า  

     "จ้ะๆ" พ่อพูดเเล้วเดินไปหายาม

     "ผมคิม วองมิน น้องชายของคิม ยองมิน ประธานบริษัทที่นีี นี่บัตรประชาชน" พ่อพูดหรือเเร้ปค่ะ? พูดซะเร็วเชียว ยามคนนั้นดูบัตรประชาชนของพ่อไปไม่ถึง 5 นาที ก็ลุกลี้ลุกรนมาเปิดประตูให้ เเล้วยื่นบัตรประชาชนคืนพ่อเเบบนอบน้อมสุดๆ เเล้วพ่อกับฉันก็ขึ้นลิฟท์ไป จนถึงชั้นบนสุดลิฟท์ก็เปิดออก สุดยอด!! นี่คือคำที่ฉันอธิบายให้กับห้องนี้ 

     "มากันเเล้วหรอวองมิน" คุณลุงถามพ่อ

     "ครับพี่ ดีใจที่ได้เจอกันนะครับ" พ่อตอบคุณลุง

     "พิมฐามาให้ลุงกอดหน่อย ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ลุงคิดถึ้งคิดถึง" คุณลุงหันมาคุยกับฉัน เเล้วทำท่าดีอกดีใจสุดๆ 

     "หนูก็คิดถึงคุณลุงเหมือนกันค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับกระโดดกอดคุณลุง

     เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง คุณลุงกับคุณพ่อก็ยังคุยกันอยู่ ส่วนมากจะคุยเรื่องธุรกิจซะมากกว่า ฉันเลยขอตัวกลับก่อน โดยเหตุผลที่ว่า 'หนูปวดหัวค่ะ' ฉันเลยได้ออกมาเเต่นั้นก็เป็นเเค่ข้ออ้าง เเต่ฉันก็ยังไม่อยากกลับบ้านอยู่ดี จะไปเที่ยวที่ไหนดีนะ เเม่น้ำฮัน โซลทาวเวอร์ หรือ..

     ระหว่างที่ฉันกำลังทะเลาะกับตัวเอง ก็มีคนเดินมาชนฉัน จนทำให้ฉันลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น เจ็บง่ะ 

     "โอ้ย นี่นายเดินยังไงของนายเนี้ย!!" ฉันตวามใส่ผู้ชายคนนั้น จนทำให้คนเเถวนี้หันมามองฉันเป็นตาเดียว

     "ผมก็เดินแบบที่คนเขาเดินกันไงถามได้ อีกอย่างคุณเเหละที่ยืนขวางทางผม เเต่ผมก็ขอโทษด้วยเเละกันที่ทำคุณเจ็บ ตอนนี้ผมรีบผมไปก่อนนะ ยัยเอี้ยม จุ้บ >3< "

 

     พอตาบ้านั่นเเร้ปเสร็จ ใช่!! ขอเน้นว่าเเร้ป (จะพูดเร็วไปไหนก็ไม่รู้) ก็หันมาส่งจุ้บให้ฉันถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงเคลิ้มไปกับจุ้บนั่น เเต่สำหรับฉันคือไม่!! เเถมยังมาเรียกฉันว่ายัยเอี้ยมอีก ใส่เอี้ยมเเล้วมันหนักหัวนายหรอฟ่ะ หนอย!!

     "ย่าห์!! ฝากไว้ก่อนเถอะตาบ้า!!" ฉันตะโกนใส่ตาบ้านั่น

     "รีบกลับมาเอานะยัยเอี้ยม ผมรออยู่ ฮ่าๆ" ตาบ้านั่นพูดไปวิ่งไปหัวเราะไป อ้าก!! ฉันละอยากจะบ้าตายจริงๆ ไม่ทงไม่เที่ยวมันเเละ!! กลับบ้าน!! เเล้วฉันก็เดินอารมณ์เสียออกจากตรงนั้นขึ้นรถกลับบ้านทันที

Beakhyun Part
     ผนไม่น่ารีบเดินเกินไปเลย เลยทำให้ผมเดินชนผู้หญิงคนหนึ่ง ดูเหมือนเธอจะเจ็บมากนะเนี้ย ง่า เเบคขอโทษ

     "โอ้ย นี่นายเดินยังไงของนายเนี้ย!!" อุ้ย!! ผู้หญิงคนนั้นตวาดใส่ผมอ่ะ ถ้ารู้ว่าผมเป็นใครคงไม่กล้าตวาดใส่ผมเเน่ๆ เเต่ตอนนี้ผมว่าผมรีบออกจากตรงนี้เเบบด่วนที่สุด เพราะพอยัยนั่นตวาดเสร็จคนเเถวนี้ก็หันมามองผมคนเดียว เดี๋ยวมีคนจำผมได้เเล้วจะเเย่

     ""ผมก็เดินแบบที่คนเขาเดินกันไงถามได้ อีกอย่างคุณเเหละที่ยืนขวางทางผม เเต่ผมก็ขอโทษด้วยเเละกันที่ทำคุณเจ็บ ตอนนี้ผมรีบผมไปก่อนนะ ยัยเอี้ยม จุ้บ >3< " สะใจชะมัดที่ได้กวนยัยเอี้ยม ที่ผมเรียกว่ายัยเอี้ยมก็เพราะยัยนั่นใส่เอี้ยมอ่ะนะ แถมผมยังเเร้ปใส่ยัยเอี้ยมด้วย ผมนี่ทั้งหล่อ เเล้วเก่งทุกอย่างจริงๆฮ่าๆ พอผมพูดเสร็จผมก็ส่งจุ้บให้ยัยเอี้ยม เเล้ววิ่งออกจากตรงนั้นทันที

     "ย่าห์!! ฝากไว้ก่อนเถอะตาบ้า!!" ยังจะอุตส่าห์ตะโกนมาเนาะ เเถมยังด่าผมว่าตาบ้าอีก คนอย่างเเบคจิไม่ทน อย่างนี้ต้องกวน

     "รีบกลับมาเอานะยัยเอี้ยม ผมรออยู่ ฮ่าๆ" ผมพูดไปวิ่งไปหัวเราะไป พอผมหันไปมองยัยเอี้ยมอีกที ยัยนั่นก้ทำหน้าเเบบอารมณ์เสียสุดๆ เเล้วก็เดินตึงตังออกจหากตรงนั้นไป ฮ่าๆ น่ารักชะมัด ว่าเเต่ผมจะไปชมยัยนั่นทำไมเนี้ย ไม่ๆ รีบไปหาเมเนอเจอร์ฮยองก่อนดีกว่า ปานนี้คงบ่นถึงผมอยู่เเน่เลย

     ตอนนี้ผมวิ่งมาถึงห้องซ้อมเเละ เหนื่อยชะมัด ขอเตรียมใจก่อนเเปป...จะเปิดเเล้วนะ

     แกร้ก~
     "ฮยอง ทำไมฮยองถึงมาช้าเนี้ย ทุกคนรอฮยองคนเดียวเนี่ย เเถมยังโดนเมเนเจอร์ฮยองบ่นใส่ด้วย" เซฮุนพูดเเล้วทำหน้าเบะเหมือนตูดหมา(?) พอเข้ามาก็ว่าใส่เลยนะไอเด็กติ๋ม

     "พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยเลยมาช้า ต้องขอโทษทุกคนด้วย ว่าเเต่ฮยองมีอะไรหรอครับถึงเรียกรวมตัวเเบบนี้" ผมส่งสายตาพิฆาตใส่เซฮุน เเล้วถามเมเนเจอร์ฮยอง

     "ฮยองจะบอกว่า พรุ่งนี้อย่าลืมไปโรงเรียนด้วยเเค่นี้เเหละ บาย" มาเเค่เนี้ย?? ไลน์มาบอกก็ได้มั้ง อีกอย่างผมจำได้อยู่เเล้วหน่า เเล้วเมเนเจอร์ฮยองก็เดินออกจากห้องซ้อมไป

     "เฮ้อ..เปิดเทอมเเล้วหรอ เฮียไม่อยากไปโรงเรียนเลย เฮียอยากไปกาเเล็คซี่" เฮียคริสพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง ว่าเเต่เฮียครับเฮียจะไปกาเเล็คซี่ยังไงครัช 

     "เอาหน่าเฮีย เรียนๆไปเถอะพ่อเเม่จะได้ภูมิใจในตัวเรา" รู้สึกว่าไอหยอยมันมีสาระก็วันนี้เเหละ

     "งั้นตอนนี้พวกเรากลับหอไปจัดกระเป๋ากันเถอะ เเล้วก็รีบนอนจะได้ไม่ไปโรงเรียนวันเเรกสายเหมือนเทอมที่เเล้วอีก" พอซูโฮฮยองพูดเสร็จ พวกเราก็รีบกลับหอไปจัดกระเป๋ากัน ส่วนที่ซูโฮฮยองพูดว่าจะได้ไม่ไปโรงเรียนวันเเรกสายเหมือนเทอมที่เเล้วอีก ก็เพราะว่าวันเปิดเรียนเทอมที่เเล้วพวกผมตื่นสายมาก เลยถูกครูฝ่ายปกครองทำโทษ เเหะๆ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ปล่อยมันไปเถอะเนาะ ฮ่าๆ

     หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ ยัยเอี้ยม..
 

 

------------------------------------------------------------------------------------------
ต้องขอโทษที่ให้ยองมินเป็นลุงของพิมฐานะค่ะ เเต่ไรท์คิดไม่ออกเเล้วจริงๆ //โค้งตัวลงจนหัวติดพื้น เเล้วกราบงามๆสามที
ปล.ช่วยคอมเม้น กดFav หน่อยนะค่ะ