Midgard (Ragnarok )

ลำดับตอนที่ #16 : โมโห...แล้วนะ

    

         มายานั่งหมุนขวดโพชั่นเล่นๆแก้เซ็ง สายตาสอดส่ายมองหานักดาบสาว ที่กำลังเก็บเลเวลใช้หนี้เขา      คาบาน่าเดินกลับขึ้นมาจากพื้นน้ำแฉะๆ ลื่นๆ เธอทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเขา พร้อมกับมองดูขวดโพชั้นสีใสๆ เรียวบาง ที่เขากำลังหมุนเล่นอยู่ในมือ คาบาน่าจ้องมองอย่างสงสัย ทำให้มายารู้สึกตัว

    “มีอะไรครับเจ๊.....” เขาหันมาหาเธอย่างงงๆพร้อมกับสีหน้าที่เรียบเฉย

    “ทำไมไวท์โพชั้นมันถึง ขวดเล็กจังล่ะ...แล้วพอกินเหรอ” เธอถามตามที่เธออยากรู้

    “อ๋อ...มันเป็นสลิม โพชั่น(Slim Potion) น้ำหนักเบาแต่จะฟื้นพลังให้เธอเท่าเดิม อยากรู้ลองไปหาซื้อกินกับพวกอาเชอร์มิส(นักเล่นแร่แปรธาตุ)เอาสิ ”

    “กินอันนี้เลยได้มั๊ยอ่ะ” คาบาน่าพยาจะคว้าขวดจากมือของเขา แต่มายายกหนีเสียก่อน

    “ไม่ๆๆๆ อยากลองก็ไปหาเอาเองสิขวดนี้กินไม่ได้” เขาพูดเสียงเครียด

    “ทำไม เดี๋ยวนายเข้าตลาดก็ไปหาซื้อได้อีก...แค่นี้เอง”เธอพยายามจะแย่งจากมือเขาอีกครั้ง

“ไม่ได้เด็ดขาดนะขวดนี้สำคัญมาก..รู้ไหมมันจะมีชื่อคนผสมยาติดที่ขวดด้วย....เอ้อ....เพราะฉะนั้นอันนี้ห้ามเด็ดขาดเข้าใจมั๊ย”เขาเริ่มทำเสียงดุ

                  มายาเอาขวดโพชั่นใบน้อยนั้นใส่รถเข็นและออกเดินนำเธอไป เขาหันกลับมากวักมือเรียกเธอเมื่อเห็น คาบาน่ายืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิม เขาพาเธอเดินไปตามเส้นทางคดเคี้ยวเป็นวงจนมาถึงประตูที่มี คบไฟ ปักอยู่ด้านหน้า เขาเดินนำหน้าเข้าไป ภายในมีพื้นให้ยืนไม่มากน้ำ เป็นหลุมเป็นบ่อ บางที่ก็ลึกมาก จนต้องมีสะพานข้าม ชั้นนี้ดูท่าทางจะโล่งๆแต่วังเวง ตามสัญชาตญาณแล้ว แน่นอน นักดาบสาวไม่ค่อยไว้ใจบรรยากาศแบบนี้ตั้งแต่แรกเห็น เธอเดินตามเขาไป จนมายาลงนั่ง เมื่อคาบาน่าเห็นเช่นนั้น เธอก็เดินปลีกตัวออกมา แต่พ่อค้าหนุ่มคว้าแขนเธอไว้



              “อยู่ชั้นนี้...อย่าไปคนเดียว” เขามีท่าทีจริงจังอย่างมากและลุกขึ้นเดินตามคาบาน่าไป เธอเองก็ออกจะงงๆกับท่าทางระแวดระวังของเขาอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่มองไปรอบๆแล้วมันไม่น่าจะมีอะไรนี่



             คาบาน่าเหลือบไปเห็นปลาหมึกตัวใหญ่เธอลองเอาดาบจิ้มมันเล่นๆ แต่มันไม่เล่นด้วยมันสู้กับเธออย่างจริงๆจังๆจนเธอเกือบเสียหลักมายาวิ่งเข้ามาช่วยสับมัน กว่ามันจะตายก็ ใช้เวลาซักพักที่เดียว คาบาน่าเริ่มรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงต้องมีท่าทีอย่างนี้ เพราะแค่มอนส์เตอร์ตัวเดียวก็เกือบทำให้จอดได้เหมือนกัน ยังไม่ทันได้พักให้หายเหนื่อย เส้นอะไรเหนียวๆก็มาพันขาของเธอแรงดึงนั้นมีมหาศาล ด้วยความตกใจเธอตวัดดาบตัดทันที เกิดเสียงกรีดร้องแปลกประหลาดตามมาและมีบางสิ่ง คลานดึ๊บๆขึ้นมาจากน้ำ ร่างกายมนุษย์ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเกล็ดดูหน้ากลัว เมื่อคืบขึ้นมาทำให้เห็นส่วนล่างที่เป็นหางปลา



          “ตัวอย่างนี้มีอีกเยอะนะคาบาน่าไม่ต้องไปกลัว สู้มัน” เขาเดินนำเธอออกไปคาบาน่าจึงเริ่มทำตาม เธอเริ่มเห็นมอนส์เตอร์หลากหลายมากขึ้นในชั้นนี้ตัวที่อ่อนที่สุดก็คงจะเป็นหอยตัวใหญ่ที่เธอและมายาไม่ต้องช่วยกันจัดการมัน คาบาน่าเดินตามหอยที่กระโดดเด้งดึ๋งๆไปเรื่อยๆเธอฟันหอยเพลินไปหน่อยเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่เห็น มายาเสียแล้ว คาบาน่าจึงเดินหาทางกลับเองแต่ไม่ทันไร ก็มีการโจมตีแบบเดิมเกิดขึ้นอีก



           แต่คราวนี้มันพร้อมกันถึงสองตัว เงือกสองตัวกระโดดเข้ามาหาเธอคาบาน่าสู้ได้อย่างสบายๆแต่ยังไม่ทันได้พักอีกสามสี่ตัวก็ทยอยมาเรื่อยๆ บางตัวไต่ขึ้นมาพยายามจะลากตัวเธอลงในน้ำ คาบาน่าฝืนเต็มที่ เธอตวัดดาบซ้ายทีขวาที่เพื่อต่อสู้กับพวกเงือก แต่มันเยอะเหลือเกิน เธอพยายามจะขยับมือข้างที่ใช้ถือดาบอย่างยากเย็นเพราะตัวของเธอถูกตรึงไว้ด้วย เส้นผมของเงือกมากมาย คาบาน่าพยายามจะส่งเสียง เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงล้อมของนางเงือก ผมของนางเงือกตัวหนึ่งมาตวัดปิดใบหน้าและปากของเธอไว้ ตอนนี้ เธอกำลังรู้สึกว่าขาเริ่มแตะน้ำ ตามด้วย ลำตัว ใบหน้า คาบาน่าสูดหายใจเต็มที่ เงือกลากเธอลงไป จนร่างทั้งร่างจมลงไป น้ำมิดหัว คาบาน่าไม่ได้รู้สึกว่า เส้นผมที่รัดนั้นคลายลงไปเลย แรงของเธอก็อ่อนลง หายใจก็ไม่ออก คาบาน่าเริ่มรวบรวมพละกำลังเฮือกให้ใหญ่



            “Magnum Break”



            เกิดวงแหวนไฟ ขนาดใหญ่กระจายเป็นวงกว้างดันตัวเหล่าเงือกออกไป เธอใช้จังหวะที่มันกำลังมึนๆถีบตัวขึ้นสู้ผืนน้ำอย่างรวดเร็วเมื่อเกาะขอบฝั่งได้เธอใช้ดาบปักพื้นตะกายขึ้นมา อีกนิดจะขึ้นได้แล้ว ในใจของเธอคิดอย่างนั้นแต่ทันทีที่ข้อเท้าเธอจะพ้นจากผืนน้ำก็มีมือเป็นพังผืดคว้าเอาไว้ คาบาน่าสะบัดสุดแรงเกิด เธอพยายามจะลุกออกวิ่งแต่เงือกหลายตัวยังขวางอยู่ ภายในสับสนไม่รู้จะทำอย่างไร ถอยก็ไม่ได้ หันหลังกลับก็ไม่ได้...ก็คงต้องสู้จนถึงที่สุด คาบาน่าลุยเต็มที่ใช้แรงเท่าที่มีฝูงเงือกน่าเกลียดโผล่มากขวางมากมายลงดาบครั้งแล้วครั้งเล่าก็มีตัวใหม่โผล่มาอีก ไม่ยอมเด็ดขาดที่จะโดนลากลงน้ำไปอีก แต่ร่างกายของเธอกับไม่เป็นอย่างนั้น มันแทบจะก้าวต่อไปไม่ไหวแล้ว เงือกตัวหนึ่งกระโดดเกาะข้างหลังเธอ คาบาน่าหน้าทิ่มลง  มันใช้มือจิกหัวเธอขึ้นมาพร้อมง้างมือสุด เตรียมจะตบลงเต็มแรง คาบาน่าชกสวน มันเซออกและพุ่งกลับเข้ามา



                    ฉึก



          ดาบเสียบเข้าตรงกลางหัวใจ จนมิดด้าม เธอแหว่งดาบออกไปข้างลำตัว ร่างของมอนส์เตอร์กระเด็นออกไปตกอยู่แทบเท้าที่มีพังผืด



           “เมอร์แมน...อะไรอีกเนี่ย”  



           ปิศาจรูปร่างเป็นมนุษย์แต่หัวและหางสองแฉกเป็นปลา  มันย่อลงคุกเข่าช้อนร่างนางเงือกด้วยแขนที่เต็มไปด้วยเกล็ดใหญ่ที่เรียงซ้อนกันระเกะระกะ เหมือนบนตัว  นิ้วมือที่เป็นพังผืด ไล้ไปตามผมยาวสยาวของนางเงือก แผ่นครีบกระโดงหลัง แผ่กว้างตามแนวกระดูกสันหลังที่โค้งงอ  ปากใหญ่น่าเกลียดพึมพัม บางสิ่ง

เมอร์แมนสะบัดหน้าขึ้นลุกขึ้นยืนด้วยสองเท้า  ชี้ปลายหอกของมันมาที่คาบาน่า สายตาอันเศร้าสร้อยและเดียดแค้นจับจ้องตรงมาที่เธอ

“แกร๊กกกกกกกกก”

    

        เหมือนเสียงขู่คำราม...แต่ไม่ใช่ เงือกสีแดงหลายสิบตัว พุ่งขึ้นจากผืนน้ำมาสมทบเห็นได้ชัดว่ามันเป็นคำสั่งต่างหาก อย่างนี้ต้องหนี คาบาน่าหันหลังกลับทันที ด้วยประมาณว่าไม่ไหวแน่นอน แต่ก็ต้องชะงักเพราะข้างหน้าตอนนี้ก้เงือก....ซ้ายก็เงือก....ขวาก็เงือก...ตอนนี้เธอตกอยู่ในวงล้อมของมันเสียแล้ว

    

       ยังไงงานนี้ก็ต้องดับเครื่องชน!!!!...แต่อันที่จริงมันจะเหมือนสุนัขจนตรอกมากกว่านะเนี่ย.....



        เป็นครั้งแรกที่เธอต้องตั้งหลักสู้แบบนี้ เป็นการเผชิญหน้ากับมอนส์เตอร์ครั้งแรกที่กดดัน...ถ้าไม่นับคราวที่เจอปิโกะ...แต่อันที่จริงเธอโดนเสียมากกว่า...ไม่ใช่เก็บเลเวลสบายๆแล้วล่ะสิ นักดาบสาวหยุดหลับนิ่งชั่วครู่ตั้งสติเพื่อรวบรวมสมาธิ...ศัตรูมากมายคืบคลานเข้ามา...ทำไมมันไม่หมดเสียที...อะไรทำไมฉันต้องมาติดแหงกอยู่ในวงล้อมแบบนี้ด้วย...ทำไมต้องมาที่นี่...ทำไมจะต้องมาใช้หนี้แบบนี้...ทำไมต้อเจอตาพ่อค้านั่นด้วย...โว้ยยยยยยยย.....สมาธิของคาบาน่าแกว่งไกว...มือสองข้างที่กำดาบแน่นสั่นเกรียว...ดุจจะกลัว.....แต่อันที่จริงโมโหที่ต้องมาเจอแบบนี้ ต่างหากเล่าาาาาา นักดาบสาวลืมตาขึ้น...



“เข้ามา...เลย....อยากตายเข้ามาเล้ยยยยย.....”



           คาบาน่าตะโกนออกมา อย่างที่ไม่เคยเป็นแรงผลักดัน ส่งให้สาวเท้าวิ่ง ดาบในมือตวัดตัดคอ นางเงือกตัวที่ใกล้ที่สุดอย่างแม่นยำ เลือดสีแดงฉานกระเซ็นสาดเข้าหน้า



           นางเงือกที่เหลือ กรีดร้องอย่างดุดันกระโดดเข้ารุมจับยึดตัวเธอ



            Magnum break



             วงแหวนไฟกระจายรอบตัวของนักดาบสาว ฟาดลงแรงกับนางเงือกที่เกาะตัว กลิ่นไหม้ลอยเด่นเห้นได้ชัด เพราะเจ้าพวกที่เข้ามายึดตัวเธอนั้นทำให้โดนผลของสกิลเต็มๆ ไม่ถึงกับตายแต่ร่างกายแค่ไหม้เหวอะ ไปครึ่งซีกจนขยับไม่ได้.............เท่านั้นเอง



           อีกตัวคลานมาหา พร้อมกับแยกเขี้ยว อย่างไม่เกรงกลัว สายตาอันดุดันจ้องเขม็งตรงไปยังเงือกตัวหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า  ทันทีที่สบตา ทำให้ดวงตาของมันเบิกโพลงยิ่งกว่าเก่า ตัวของมันสั่นเทา....ท่าทีป่าเถือนของมันหายไปเสียเฉยๆ..เห็นได้ชัดถึงความรู้สึก...มันกำลังกลัว...อะไรกัน...เธอเองก็ประหลาดใจกับกริยาที่มันทำ           ดุจมันกำลังรับรู้อารมณ์ และความคิดของเธออย่างนั้น



            เงือกสีแดงล่าถอยกลับเข้ากลุ่ม นักดาบสาวกวาดดาบเธอจ้องมองไปทั่ว เกิดเสียงประหลาดจ้อกแจ้ก... เหมือนกำลังคุยกัน วงล้อมของเงือกทั้งหลายกระจัดกระจายออก...อย่างง่ายดาย......คาบาน่าย่างสามขุมเข้าหา

“เรียงหน้าเข้ามาาา!!!”สิ้นเสียงตะโกนก้อง เสียงกรีดร้องของนางเงือก มันกระโดดกลับลงน้ำอย่างรวดเร็วจนแทบไม่เหลือเหลอ



             ฟึ่บ.....



             มันขว้างหอกเฉี่ยว ผ่านแขน คาบาน่าไป เธอสะบัดหน้าหันกลับไป  ประจันหน้ากับเมอร์แมนที่ยังอึ้ง กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทันทีที่สายตาประสาน



              “คาเรล...” ขอบปากหนาน่าเกลียดของ เมอร์แมนซึ่งเป็นมอนส์เตอร์ระดับสูงขยับพร้อมกับเสียงที่เปล่งออกมา  



             แว่ป....



             แสงสีฟ้าขาวเกิดขึ้นรอบตัวของเมอร์แมน มันกำลังจะหนี

         “แน่จริงอย่าหนีสิ.......” คาบาน่าพุ่งดาบออกไป ปะทะกับ ร่างของมันจางหายไปพอดิบพอดี

          

           ดาบปักลงที่พื้น...คาบาน่าวิ่งไปหยิบมันขึ้นมาอีก...

          

         “ไปไหนหมด.”

        

         “เอาหัวไปมุดอยู่ไหน..ออกมา”

          

          “อ้ากกกกกกกกกก”

          นักดาบสาววิ่งพล่านไปทั่วอย่างบ้าคลั่งแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต...ไร้สติ... เสียงดังก้อง...หากแต่ไร้ร่องรอยของมอนส์เตอร์ใดๆ  คาบาน่าจึงทรุดตัวลง...ด้วยคำสั่งจากร่างกายที่สุดจะฝืน...เวลาโมโหนี่....เราเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียว



          สติเริ่มกลับมาอย่างช้าๆ ด้วยหวังว่าคงไม่มีอะไรอีก...ยังไม่ทันจะสงบนิ่งดีนัก





           ตึ่กๆ....





          เสียงฝีเท้า..บางสิ่งกำลังมา...อะไรมาอีกใช่มั๊ย...นักดาบสาวคิด..อารมณ์เมื่อครู่ก่อตัวอีกครั้ง...



           คาบาน่าดีดตัวขึ้น พุ่งดาบไปตามเสียงที่ใกล้เข้ามานั้นทันที



           เคร้งงง..........