Midgard (Ragnarok )

ลำดับตอนที่ #15 : แยก

ก่อนจะเริ่มตอน.................



ปฐมบททำการรีไรท์เพิ่มเติมส่วนสำคัญเข้าไปนะคะ





เข้าไป่นกันหน่อยก็ดีนะ  







ขอบคุงมากค่า  ^ ^





http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=33646&chapter=1&title=I%20am%20Novice(ปฐมบท)































คาบาน่าหันกลับไปมองสิ่งที่อยู่ข้างหลัง  ด้วยท่าทีเหม่อลอยเธอทำอย่างนี้จะดีไหมหนอ ความคิดวกเวียนวนไปต่างๆนาๆถ้าทำแล้วโอกาสที่จะ....

“เฮ้ย คาบาน่าเดินเร็วๆดิรถเข็นฉันหนักนะ” พ่อค้าที่ตามอยู่ด้านหลังพูดขึ้น

“โทษที มายา จะให้ช่วยเข็นด้วยมั๊ย” คาบาน่าเดินลงอ้อมหลังเขาไป แล้วรวบรวมแรงไว้ที่ขาปล่อยออกมาตรงฝ่าเท้า(ถีบ)

“แว้กกกก” Merchant  หนุ่มวิ่งตามรถเข็นตัวเองที่โดนส่ง(ถีบ)ขึ้นเรือไปอย่างหน้าตาตื่น ด้วยเกรงว่าของจะเสียหายอีก คาบาน่าหัวเราะอย่าอมหิต หน่อยๆก่อนเดินนำหน้าเขาไป

“ไม่ต้องกลัวของพังหรอกงวดนี้กะแรงพอดี5555” เธอหันไปพูดกับมายาที่มีสีหน้าไม่ค่อยพอใจ

ทั้งสองเดินผ่านทางขึ้นดาดฟ้าเรือ เข้าไปนั่งที่ใต้ท้องเรือ ณ ห้องผู้โดยสารจอกแจกจอแจ คาบาน่ารู้สึกปอดหน่อยๆตอนที่มีไนท์(อัศวิน)คนหนึ่งควบปิโกะ(Pecopeco)เข้ามาข้างๆ จนเธอต้องขยับหนี มองดูไปรอบๆแล้วเรือลำนี้มีหลายอาชีพจริงๆ ที่ต้องการจะไปที่เดียวกับเธอส่วนใหญ่ดูๆแล้วก็จะเป็นพวกที่โจมตีระยะประชิดถนัดอย่างโจรหรือนักดาบ ฮันเตอร์ก็โผล่มาให้เห็นบ้างถ้ามากับปาร์ตี้ และนี่เองก็เป็นครั้งแรกที่เธอเดินทางออกจากมิดกัลด์ถ้าไม่นับตอนอยู่ในสถานที่ฝึกโนวิท   มายาเริ่มออกเดินดูพื้นที่ว่างตั้งร้านขายของเริ่มเดินไปจับกลุ่มติดต่อกันระหว่างพ่อค้าแม่ค้าด้วยกัน คาบาน่าเห็นเขาเริ่มรื้อของต่างๆในรถเข็นมาดูว่ามีอะไรบ้าง

“คาบาน่า มานี่ๆ” เขาเรียกเธอและยื่นดาบใบมีดหนาให้หนึ่งเล่ม

“เนี่ยคือดาบธาตุเป็นธาตุลม จะโจมตีพวกธาตุน้ำได้แรงขึ้นซึ่งส่วนใหญ่ที่บาบิรันจะมีแต่ธาตุน้ำ ดาบของเธอฝากใส่รถฉันไว้ก่อนก็ได้ฉันให้ยืมอันนี้ใช้”

คาบาน่าพยักหน้ารับอย่างเดียวและส่งดาบที่พกอยู่ให้เขาเก็บ  ถึงตอนนี้คาบาน่าก็เริ่มทนสภาพแวดล้อมรอบตัวไม่ไหวจำต้องขึ้นมาบนดาดฟ้าเนื่องจากรู้สึกว่าอึดอัด เธอมองออกไปรอบๆที่ว่างเปล่าไม่เห็นอะไรนอกจากน้ำกับฟ้า กับคลื่นซัดกระทบกับเรือสายลมแรงพัดตีผ่านหน้ามาพร้อมกลับกลิ่นอายของน้ำเค็มบรรยากาศแบบนี้เป็นสิ่งที่คาบาน่าชอบที่สุด จนกระทั่งเกิดเสียงตะโกนจากจากลูกเรือและผู้โดยสารหลายคนดังขึ้นคาบาน่าเงยหน้าขึ้นมองเกาะกลางทะเลเบื้องหน้าที่เห็นอยู่รำไร นี่หรือคือ Byalan <<<<<(อ่านยังไง- -?) เมื่อเข้าใกล้แล้วก็เห็นต้นหญ้าเขียวชอุ่ม ท่าเทียบเรือที่ทำด้วยก้อนหินใหญ่ๆสีขาว วางเรียงรายต่อไปเป็นบันไดพาไปยังพื้นที่ยกระดับสูงขึ้น มายาแบ่งปาร์ตี้ให้ให้เท่ากัน(แชร์)นำคาบาน่าเดินเลี้ยวออกเลียบทางขวาไปถึงด้านบนของเกาะจึงเป็นทางลงดันเจี้ยนชั้นแรก

แสงไฟสลัวๆจะคบไฟ พื้นน้ำแฉะๆ และกลิ่นอายของทะเลเข้าจมูกเต็มๆ แต่พ่อค้ากลับนั่งลงบนพื้นอย่างไม่ใส่ใจ(เอาล่ะดูดล่ะน้า คาบาน่าสู้ๆ) จะว่าไป มอนส์เตอร์ที่นี่ก็เข้าชุดกันเหลือเกิน ทุกตัวล้วนมีลักษณะคล้าย หยุ่นๆ ยืดๆ เป็นเมือกๆ ลื่นๆ เหลวๆ จะไปถึงขั้นเละๆ จมจ่อมกันอยู่ใต้พื้นน้ำกบดานอยู่ตามซอกและมุมมืดพอไอเท็มถึงพื้นปุ๊บก็วิ่งเข้ามากินหน้าตาเฉย(krukae) คาบาน่าเริ่มจากปูก่อนเป็นอันดับแรก(Vadon)ฟาดลงไปเต็มแรง กระดองปูแตกเปรี้ย ก้ามชูพรึ่บ ไล่หนีบคาบาน่าอย่างดุเดือด(แง้) เธอจึงรวบรวมกำลังหันกลับมาเผชิญหน้า

Bash!

“เอ้อ ตายซะที” ด้วยความที่ยังไม่เคยชินกับพื้นที่เธอจึงต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการปีน ขึ้นมาจากน้ำโดยไม่ให้เหยียบโดนตัวตึ๋งหนึดทั้งหลาย(Pakton ,Marin) คาบาน่าขึ้นมาบนพื้นดินที่ชื้นๆพร้อมกับหย่อนตัวลงนั่งพื้นที่ดิ้น ดุ๊กๆอย่างผิดปกติเธอสะดุ้งเฮือกกระโดดขึ้น เมื่อหันกลับมามองก็พอว่า krukaeหน้าตาเหมือนแมงสาบไม่มีปีก สองตัวนอนดิ้นกระแด่วๆ อยู่ที่พื้น ท่าของมันดูทรมานมากจนคาบาน่าคิดลดน้ำหนัก  เขี่ยซากสองตัวเมื่อกี้ออกไปลุกขึ้นเดินหาตัวอะไรฟันต่อไม่ทันไรก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาพันขา มันค่อยๆคีบลึกเข้าไปและ

พรึ่บ

สายระยางงัดกระโปรงบานของสวอดขึ้น จนเห็นไปถึงไส้ใน คาบาน่าร้อง  เฮ้ย อย่างดัง กลับหลังหันไปดู Hydra หน้าตาหื่นที่กำลังหาทางเปิดกระโปรงเธออีกครั้ง คาบาน่าจับหนวดหนืดๆของมันแล้วออกแรงดึงๆ เมื่อเห็นว่ามันไม่ขยับก็ใช้หนวดมันนั่นแหละสาวกลับไปถึงตัวแล้วสับดาบลงอย่างโกรธแค้น เธอหันกลับไปดูสิ่งรอบข้างอีกครั้ง ก็พบกับ...

“มายา”

คาบาน่าตะโกนลั่น

“เอ่อ..คือเมื่อกี้เห็น....” คาบาน่าถามออกไปอย่างยากลำบากเต็มที

“ก็...เห็น...เอ้ยไม่ใช่ๆอะไรเหรอแต่มันก็สีขาวนะแหะๆ”

สิ้นเสียงคำพูดของมายาคาบาน่าก็เปลี่ยนเป้าหมายจากมอนส์เตอร์เป็นสับพ่อค้าแทน

................................................................................



นาลี่สะกิด แองเจล่าที่กำลังนั่งลอยล่อง(เหม่อ)อย่างเพลิดเพลิน พร้อมกับบอกว่าน่าจะกลับไปตรงกลางเมืองเพื่อเจอสองคนนั่นได้แล้ว เธอจึงต้องจำใจเดินตามไป เมื่อถึงนาลี่และแองเจล่านั่งลงที่เก้าอี้ และช่วยกันกวาดสายตามองหา นักดาบสองคน

“แองเจล่าเห็นมั่งป่ะ ฉันหาไม่เจออ่ะ หรือยังเปลี่ยนอาชีพไม่เสร็จน้า....” นาลี่ยังไม่เลิกหา

“ไม่อ่ะ เห็นแต่ไนท์” เมทสาวตอบหน้าตาเฉย

“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะเจ๊....” ไนท์คนหนึ่งสะกิดไหล่ของแองเจล่า เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง

“วาร์เนียด” สองสาวกล่าวขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้ตั้งใจ

    ทำไม..หล่อมากเลยใช่ม้าา ถึงอึ้งอย่างนั้น ”

    “อ้วกกก...ขอให้จริงเหอะ”ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้ตั้งใจอีกครั้ง  

    “แล้วยัยเจ๊ทออาร์ท่าอ่ะเป็นไง ได้เป็นไนท์กับเขาบ้างรึปล่าว” นาลี่เริ่มยิ้มเยาะแล้วหันไปมองนักดาบที่ยืนอยู่ข้างหลังวาร์เนียด ทออาร์ท่าไม่ได้ตอบอะไรกลับมีสีหน้าไม่พอใจอย่างรุนแรง

    “อย่างนี้เขาเรียกว่าความสามารถไม่ถึง...อิ อิ” แองเจล่ากระซิบข้างหูนาลี่ทั้งคู่ปล่อยก้ากออกมาต่อหน้าต่อตาทออาร์ท่าซึ่งเธอก็รู้ดีว่าคนทั้งสองพูดถึงอะไร แม้กระทั่งวาร์เนียดเองก็ขำไปกับทั้งคู่ด้วยแต่ติดอยู่ที่ทออาร์ท่ายืนกำดาบอยู่ข้างหลังเท่านั้นเอง หลังจากคุยเล่นกันเสร็จแล้ว  แองเจล่าและนาลี่บอกความประสงค์ที่จะไปหาที่ผจญภัยใหม่ คือ Glast Heim   (ห๊า กาสเนี่ยนะ) แต่ทั้งคู่ก็มั่นใจว่าจะไปรอด เหลือแค่สวอดกับไนท์

    “ว่าไงล่ะพวกเธอสองคนจะไปไหน ฉันไม่คิดว่าคงจะไปที่เดียวกับฉันหรอกนะ ” นาลี่กล่าวด้วยความมั่นใจว่าจะได้ไม่ต้องทนเห็นฉากน่ารัก(หรือปล่าว)ของทออาร์ท่า

    “ก็ตามใจสิ พวกเธอจะไปไหนก็ตามใจคิดถึงเมื่อไรก็มาหาแล้วกันนะที่ อิซลูดเพราะ คิดว่ายังไงฉันก็คงจะข้ามกลับไปกลับมาระหว่างสองที่แหละ” วาร์เนียดกล่าว

“หมายความว่าเธอจะไปบาบิลันเหรอ วาร์เนียดคิดยังไงอ่ะ” ทออาร์ท่าเดาได้ทันที เพราะเธอคิดหวังไว้ว่าเขาจะไปในที่ที่เธอไปได้

    “อือ” วาร์เนียดตอบรับเบาๆ

    “ไม่รู้เหมือนกัน...แต่คิดว่าอยากจะไปก็เท่านั้นเอง” เขาพูดลอยๆ

    “เอ้อ...ตาบ๊องนี้ก็แปลกนะไปไม่มีเหตุผลเลย” นาลี่เอ่ยขึ้น

    “พวกฉันก็ไปเก็บเลเวลเหมือนเธอนั่นแหละ ไม่ต้องมาว่า” ทออาร์ท่าพูดแทน

    “ขอโทษนะเจ๊ ทอ ฉันไม่ได้ถามเธอ” นาลี่สวนทันควัน

    “แล้วจะทำไมคนอยากจะตอบมีปัญหาอะไรไหม”

    “เอ้อ หาเรื่องอีกแล้วนะ ลี่ เป็นอโคยังมาทำซ่า แบร้ ”

    “เป็นอโคแล้วไงฉันสายบู๊นะยะ แน่จริงมาลองกันสักตั้ง เอาไม๊ๆ”

    “หนอย...”

    “ฉันไปแล้วนะ”วาร์เนียดเดินอออกมาเฉยๆ ลงใต้พรอนไปทออาร์ท่าจำเป็นต้องเดินตาม แองเจล่าก็      ล๊อคแขนทั้งสองข้างของนาลี่ไม่ให้พุ่งออกไป นาลี่สงบสติได้แล้วก็ลงนั่ง

“ฉันไม่อยากให้สองคนนั้นไปด้วยกันเลย ฉันรู้สึกว่าต้องการที่จะขัดขวางบางสิ่งบางอย่างที่อาจเกิดกับทั้งคู่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ทำไมจึงต้องทำอย่างนั้น” นาลี่เอ่ยความใน

“เธอไม่ได้หมายความว่าเธอ...อ๊ะคือเธอรู้สึกว่าทำอย่างนี้เพื่อตัวเองรึปล่าว”แองเจล่าเริ่มคิดไปไกล

“ไม่...ฉันไม่ได้คิดถึงตัวเองไม่ได้ ห่วงอะไรใครด้วย ฉันคิดว่าน่าจะมีใครคนหนึ่งที่รอเพื่อจะพบสิ่งที่เขาต้องการอีก”

“เธอยังคิดว่าจะเจอ สวอดคนนั้นอีกหรือ หรือป่านนี้อาจเป็นไนท์แล้วล่ะมั๊ง นาลี่”

“ไม่รู้สิฉันไม่แน่ใจ” นาลี่เดินไปข้างหน้า เธอเปิดวาร์ปขึ้น พยังเพยิดให้แองเจล่าเดินเข้าไป(กาสไง) ก่อนที่เธอจะปิดท้าย