Love Story in Ragnarok

ลำดับตอนที่ #14 : KnighT No.1

ตอนที่14  

นาลี่พักเอาแรงอยู่บนขอนไม้ ในขณะที่สองสาว1สวอด1เมทกำลังเก็บเลเวลกันอย่างเมามัน ไม่เข้าใจวันๆไม่เบื่อกันบ้างรึไง แต่ก็ต้องโดนดันตกจากขแองเจล่าที่เข้ามานั่งข้างๆ นาลี่จึงเริ่มเปิดเรื่องสนทนาทันที

“นี่ทอร์อาท่าก็เอาแต่ฟันมอนส์เตอร์ลิง(Yoyo)จนท่าทางกับนิสัยจะเหมือนมันเข้าทุกวันแล้ว เธอว่างั้นมั๊ย”

“ก็เห็นเขาบอกว่าเลเวลขึ้นดี ทำไมเธอมีอะไรเหรอ” แองเจล่าย้อนถาม

“ยังไงก็อย่าหาว่าฉันคิดมากไปละกัน แต่สังเกตว่าคนอื่นๆเขาเฉยๆกันแต่ยายนี่กลับดี้ด๊าเป็นพิเศษตั้งแต่คาบาน่าหายไป”

“ทำไม...อย่าบอกนะว่าเธอดูไม่ออก ถึงมาถามฉันอ่ะ”แองเจล่าพูดกระชากเสียงนิดๆ

“ดูออกสิ...แต่ไม่แน่ใจหรอกดูเหมือนว่าเขาก็จะอ่อนไหวไปกับยายนี่ด้วยไม่ใช่เหรอ”นาลี่ทำหน้าขยะแขยงเต็มที่ แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อวาร์เนียดเดินเข้ามาข้างหลัง (ตายยากจริงๆ)พร้อมทั้งทอร์อาท่าที่วิ่ง(ถลา)เข้ามาหาอย่างไม่เกร็งใจมอนส์เตอร์และผู้คนที่อยู่แถวนั้น

“วาร์เนียดออกมาทำไมเหรอ....มาหาใครแถวนี้ป่ะอ่ะ”ทอร์อาท่าทำเสียง(เหมือน)น่ารักเสียเต็มประดาพร้อมกับทำท่าบิดไปบิดมาเหมือนกิ้งกือสะดุ้งไฟ

“ก็ออกมาหาพวกเธอนั่นแหละ แล้วก็นาลี่ด้วยอยากจะขอให้ช่วยเปิดวาร์ปให้หน่อย”

“ไปไหนอ่ะ”นาลี่เงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วถามเสียงห้วนๆ”

“ไปพรอน จะไปเปลี่ยนเป็นไนท์”เขาพูดยิ้มน้อยๆ

“เอ๊ย...วาร์เนียดจะไปเป็นไนท์ได้แล้วเหรอ...เก่งจังเลยฉันยังแย่อยู่เลยอ่ะ ตอนนี้คงอีกนานล่ะมั๊ง...ขอไปด้วยได้ป่ะอยากเห็นๆ”ทอร์อาท่าแทรกขึ้นมา

“ไม่มีใครชวนซะหน่อย” นาลี่พึมพำเบาๆอย่างรำคาญใจหันไปเปิดวาร์ปไปพรอนเทร่า ก่อนเดินเข้าวาบวาร์เนียดหันมาหาเธอ “ฉันว่าเธอน่าจะไปด้วยกันนะ”

“ไม่อ่ะจะรอนิค”นาลี่พูดเซ็ง อันที่จริงเธอไม่อยากจะเห็นฉากกริ๊ดกร๊าดของทอร์อาท่าต่างหาก

“อ้อ ฉันลืมบอกไปนิคไปมอร์ร๊อคตั้งแต่เมื่อวานแล้วไปเปลี่ยนอาชีพ” ดังนั้นนาลี่จึงหมดข้ออ้างและ แองเจล่าที่ต้องติดตามไปด้วย ส่วนทออาร์ท่าไม่ต้องพูดถึงเลยกระโดดเกาะแขนวาร์เนียดเข้าวาบ นาลี่เดินตามแองเจล่าเข้าวาร์ปสีหน้าแหยเก

วาร์ปมาเปิดเอาหัวมุมของเมืองเนื่องจาอโคสาวผู้นี้ไม่เคยคิดจะกำหนดวาร์ปไว้กลางเมืองแต่ก็เป็นที่ถูกใจสุดๆของวาร์เนียดเพราะไม่ต้องเดินไกล ทออาร์ท่าเดินกระแซะตามวาร์เนียดเข้าไปอย่างเกินหน้าเกินตา  นาลี่และแองเจล่าขอตัวไปเดินช๊อปปิ้งอย่างด่วนจี๋และตกลงว่าจะพบกันกลางเมือง

ในระหว่างที่เดินเที่ยวกันอยู่นั้นแองเจล่าก็พูดคุยกับน่าลี่ต่อเรื่องของทออาร์ท่า

“นาลี่ ฉันถามจริงๆเลยนะ เธออคติกับทออาร์ท่าเขาขนาดนั้นเชียวเหรอ”แองเจล่ามีท่าทีสงสัยสุดขีด

“ก็ไม่เชิงมั๊งแค่ไม่ชอบท่าทางของยายนั่นพักหลังๆนี่เท่านั้นเอง อะไรกันคนหายไปทั้งคนทำดีใจ หึ หน้าด้านจริงๆรู้จุดประสงค์แบบไม่ต้องคิดมากเลยนะ” นาลี่พูดน้ำเสียงจริงจัง

“มันแน่อยู่แล้วหมดศัตรูคู่แข่งไป ยังไงก็ดีใจแล้วอีกอย่างไม่ต้องทำอะไรเลยด้วย อยู่ดีๆคาบาน่าก็หายไปเฉยๆ” แองเจล่าตอบอย่างราบเรียบ

“ เธอเห็นใช่ไหมว่าคาบาน่า ไม่ได้เต็มใจเดินเข้าวาร์ป ฉันก็เข้าใจนะว่าแถวนั้นคนเยอะมากเดินชนกันบ้างไม่น่าแปลกแต่ทำไมทออาร์ท่าต้องเดินไปข้างๆคาบาน่าตรงนั้นด้วย ตอนแรกฉันก็ว่าคงไม่ได้ตั้งใจล่ะมั๊งแต่หลังจากที่คาบาน่าหายไป ยายนั่นไม่มีท่าทียินดียินร้ายสักนิดแถมพอผ่านไปได้สักระยะก็เริ่มมีท่าทีดี๊ด๊าผิดสังเกต ฉันล่ะเกลียดจริงๆนิสัยแต่ละอย่างที่ทำ รู้สึกเกลียดขี้หน้ามากๆตั้งแต่ขอรวมกลุ่มตอนแรกแล้ว อ้อ...ตอนนั้นเธอไม่อยู่ด้วยนี่ แต่ยังไงฉันก็ยังจะไม่ชอบทออาร์ท่าอยู่ดีนั่นล่ะ” นาลี่เริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างรุนแรง

“โห มองเยอะจังแฮะ ฉันยังไม่เคยคิดอะไรได้ถึงขนาดนั้นเลย อย่าบอกนะว่าเธออิจฉาเขา” แองเจล่าพูดทีเล่นทีจริง

นาลี่มีสีหน้าที่เกินจะบรรยายหลายความรู้สึกปะปน(ขยะแขยง สยอง ปฏิเสธ เหนื่อยใจ)“จะบ้าเรอะ เก็บไว้ให้เพื่อนเราดีกว่า”นาลี่สีหน้าเปลี่ยนเป็นสลดลงทันที พลางคิดว่าไม่น่าลากเข้าเรื่องนี้เลย แองเจล่ารับรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับน่าลี่เพราะเธอเองก็คิดถึงสวอดสาวที่หายตัวไปอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน