Midgard (Ragnarok )

ลำดับตอนที่ #5 : Izlude

    เมื่อเข้ามาสู่Izlued สิ่งที่พบคือถนนสีขาว เสียงน้ำทะเลซัดกระแทกฝั่งจนแตกเป็นฟองสีขาว ผู้คนก็มีไม่หนาแน่น ส่วนใหญ่ที่เห็นก็คือนักดาบกลางเมืองมีซุ้มที่รับซื้อของและขายของขนาดใหญ่ และที่นั่นก็เป็นที่แรกที่คาบาน่าเข้าไป เพราะสิ่งที่เธอต้องการจะทำคือขายของที่เก็บมาได้ เพื่อจะได้มีเงินไปซื้ออาวุธดีๆมาใช้ เมื่อเปลี่ยนอาชีพเป็นนักดาบแล้ว วาร์เนียดพาคาบาน่าเดินเล่นไปรอบๆเมือง เพื่อชมบรรยากาศ สถานที่ที่   คาบาน่า สนใจเป็นพิเศษ คือท่าเรือ เธอเข้าไปถามรายละเอียดเสร็จสรรพแล้วก็เดินออกมาหาวาร์เนียดที่ยืนคอยอยู่

    “อยากเธอ ขึ้นเรือเหรอ”

    “ อืม ก็ใช่มันน่าสนใจดีนะ”

“ฉันก็อยากไปเหมือนกัน เอาไว้มีโอกาส เธอจะไป....เอ่อ เมื่อยรึปล่าว”

วาร์เนียดพูดพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้สีเขียว คาบาน่าลงนั่งข้างๆเขาที่เก้าอี้ตัวเดียวกัน  

คาบาน่าเริ่มมองสิ่งที่อยู่รอบเมือง ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีส้มเพราะเป็นเวลาโพล้เพล้ ลมทะเลพัดมา มันช่างเป็นบรรยากาศที่ชวนให้เคลิ้มหลับได้เหลือเกิน ถ้าเธอไม่สะดุดอยู่กับสิ่งที่เห็น

นักดาบชายหญิงคู่หนึ่งเดินควงกันมาและคุยกันอย่างหวานจนเรียกมดได้ทั้งรัง แล้วมานั่งที่เก้าอี้ข้างหน้า

“นี่ เรามีอะไรจะให้ด้วยล่ะ” นักดาบชายพูดขึ้น

“ อุ๊ย ตื่นเต้นจังเลยตัวเอง” ฝ่ายหญิงกล่าวขึ้นด้วยเสียงอันดัง

คาบาน่าหันมามองวาร์เนียดที่มีสีหน้าบ่งบอกถึงความรู้สึกเลี่ยนขึ้นมา เหมือนกัน

นักดาบชายหยิบเอาดอกกุหลาบขึ้นมาส่งให้ หญิงสาวมีท่าทีที่ประทับใจสุดขีด ร้อง กริ๊ด แล้วโถมเข้ากอดเขาจนแทบหงายหลัง

“น่ารักจังเลย ตัวเองอ๊ะ รู้ใจเค้าด้วย”

“ แหม ก็เราเป็นแฟนกันมาตั้งนานไม่รู้ได้ไง แล้วยิ่งดอกไม้เนี่ยดูสวย น่ารัก เหมาะสมกับ เธอเลย”

“ พูดอะไร ปากหวานจริงเลยเชื่อได้มั๊ยเนี่ย”

และแล้วบทสนทนาอันชวน...ก็ดำเนินต่อไป

“ฉันว่า..เราย้ายไปนั่งที่อื่นกันเหอะนะ” คาบาน่ากระซิบเบาๆ กับวาร์เนียดที่กำลังกลั้นหัวเราะ เธอลุกขึ้นมาแล้วรีบเดินจ้ำออกไปอย่างรวดเร็ว พอลับตาจากคนแถวนั้นทั้งสองก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่าง       สุดกลั้น คาบาน่าลงไปนั่งอยู่กับพื้น

  “เฮ้อ ไปหาที่พักกันได้รึยัง” วาร์เนียดก้มลงถามคาบาน่าที่ยังขำไม่หยุด ด้วยนำเสียงกลั้วหัวเราะ         คาบาน่าพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืน เธอเดินตามวาร์เนียดไปจนถึงที่แห่งหนึ่งที่เป็นที่พักใน ทั้งคู่เดินเข้าไปในโรงแรมประจำเมืองขนาดเล็ก

เมื่อติดต่อเรียบร้อย ทั้งคู่ก็เดินไปสู่ห้องพัก ที่ได้ห้องอยู่ตรงข้ามกัน คาบาน่าเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องพักที่ไม่ค่อยจะมีอะไรนอกจากเตียงเพียงอย่างเดียว เธอหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง คาบาน่าวางเป้ลงข้างๆตัว  นั่งนับเงินที่มีอยู่ไม่มาก แล้วเก็บลงเข้าที่เดิม เธอลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วเดินออกไปจากห้อง เมื่อปิดประตูล๊อค เรียบร้อย ก็เดินมาจะเรียกวาร์เนียดที่อยู่อีกห้อง  พอเธอเงื้อมือจะเคาะ   เขาก็เปิดประตูออกมาพอดี

“ อ้าว มาพอดีเลยกะว่าจะไปเรียกชวนไปหาอะไรกินซักหน่อย”

“ คิดเหมือนฉันเลย ไปกันเถอะ ”

พวกเขาเดินออกมาจากที่พักในเวลาค่ำ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วแต่จำนวนของประชากรละแวกนั้นก็ไม่ค่อยจะเบาบางลงสักเท่าใด แต่กลับดูมีสีสันที่แตกต่างออกไปจากเดิม หลังจากที่  คาบาน่าและวาร์เนียด เดินหาของกินกันจนพอใจแล้ว พวกเขาก็เดินเข้าไปที่ร้านขายเครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆ มีทั้งแว่นขยายที่ใช้ตรวจสอบสิ่งต่างๆ  น้ำยาสีต่างๆที่ช่วยรักษาบาดแผลและอาการบาดเจ็บแบบที่วาร์เนียดเคยให้เธอใช้  ปีกแมลงสำหรับวาร์ป(การย้ายที่แบบไม่ต้องเดินอ่ะ แวบไปก็ถึงที่หมายเลย) และอย่างอื่นอีกมากมาย(แต่ไม่มีตังค์ซื้อ)  

“เฮ้อ”

“ เหนื่อยเหรอ” วาร์เนียดหันมาถามคาบาน่า  

“ปล่าว ก็แค่..รู้สึก..ดี”

เขายิ้มน้อยๆ กับคำตอบของเธอ

“วันนี้ก็จะเป็นโนวิทวันสุดท้าย แล้วนิ” วาร์เนียดหันไปหาเธอ

“นั่น น่ะสิแต่วันพรุ่งนี้ยังไม่รู้จะผ่านการทดสอบหรือปล่าว” สีหน้าของเธอดูเศร้าลงไปเล็กน้อย

“ อืม ฉันว่านะ อึดแล้วก็ ตายยากเธอเนี่ยนะ ยังไงก็ผ่าน ” วาร์เนียดหันมาพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“ เอ่อ ที่ออกมาจากปากนี่ ชมหรืออะไรคะ แบบว่าไม่ค่อยมั่นใจ ” คาบาน่าแกล้งทำน้ำเสียงแบบ         ไร้เดียงสา ซึ่งก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น

ถัดจากนั้นแล้ว ก็มีร้านค้าที่ตั้งแผงเล็กๆ เป็นของพวก พ่อค้า แม่ค้า ทั้งหลาย(Merchent) ของที่เจอก็ไข่ของสัตว์ต่างๆ ที่ไม่มีอันไนราคาต่ำกว่า ห้าหมื่น(เอื๊อก) น้ำยาสีแดงที่บรรจุในขวดแก้วเล็กๆ(Red potion)ที่ลดกระหน่ำกัน สุดๆ คาบาน่าจึงซื้อเก็บเอาไว้ถึงสองขวดเอาเพื่อใช้ยามฉุกเฉิน  สมุนไพรต่างๆที่เอาไว้เป็นวัสดุทำ ยาหรือสีย้อมที่หายาก การ์ดต่างๆที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับอาวุธ และเกราะรวมไปถึง การ์ดช่วยเรื่องโชคลางด้วย แร่ธาตุสำหรับตีอาวุธ กว่าจะเดินผ่านคนมาได้ก็นานพอควร คาบาน่ามาและวาร์เนียดนั่งที่เก้าอี้ยาวสีเขียวมีพนักพิง สายลมเย็นพัดเข้าปะทะใบหน้า วาร์เนียดเงยหน้าขึ้นมองดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า สีน้ำเงินเข้ม นานแค่ไหนแล้วนะที่เขา ไม่ได้ทำแบบนี้ไม่ได้นั่งดูอะไรที่ดีๆอย่างนี้ ไม่ได้สนุก ไม่ได้เดินเที่ยว ที่ผ่านมาวันๆ ก็สนใจแค่เองตัวไม่แยแสอะไร ชีวิตมีแต่เรื่องที่เครียดๆ วาร์เนียดหลับตาลงอย่างรู้สึกผ่อนคลายนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

    “คาบาน่า...เฮ้ยๆ”

“อาราย” เธอขานรับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

“ง่วงก็ไปนอน เด่ะ ไหล่ฉัน ไม่ใช่หมอน”วาร์เนียดตอบกลับ

“เออๆ โทษที ไม่ได้ตั้งใจ ” คาบาน่าหาวอีกทีแล้วเดินกลับที่พัก

“ราตรีสวัส” วาร์เนียดพูดไล่หลังเธอไป

“อะไรนะ!!!!”