ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Ch.10
Appearence : ลินดา,เชียร์,เรน์นา,พิงกี้,แอลล่า
Story : Attack on Titan,KHR,Touhou,Kamen rider Den-o,Kill la Kill
ความบ้า คือการแสดงความคุ้มคลั่ง การสูญเสียการรับรู้บางอย่างในความเป็นจริง
หรือการคลั่งไคล้ในบางสิ่งบางอย่าง
มนุษย์เราล้วนมีความบ้าที่ไม่รู้ตัวในรูปแบบของตนเอง
ทางด้านมิคาสะและซาช่าต่าองยู่ในสภาวะคับขัน ถึงยูคาริในร่างลินดา ใช้พลังฝืนกฎธรรมชาติในโลกนี้
ที่มีอยู่ พวกเธอทั้งสองก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี จึงทำได้แค่มองดูสถานการณ์
ยูคาริยกแขนของลินดา ชี้นิ้วสั่ง เปิดรอยแยกมิติของเธอ ปล่อยกระสุนเต็มกระหน่ำรุม ไททันเอเลน
จนเกิดความเสียหายบนร่างอันมหึมาของเขา แม้จะโดนกระสุนลูกใหญ่แค่ไหน ร่างกายของเขาก็มีควัน
มาจากตัวเขา เป็นการฟื้นฟูอยู่เรื่อยๆ ถึงจะเป็นการดี แต่
"อย่านะ ถ้าขืนเป็นแบบนั้น" มิคาสะทำอะไรไม่ถูก
ฟิ้ว!
ชิ้ง!
ชายกำยำในร่างเล็ก ลอยเข้ามาด้วยอุปกรณ์และใบมีดทั้งสองในมือของเขาหมุนตัวฟาดเข้าหายูคาริในลินดาแต่ก็มีสองมือปริศนาออกมาจากรอยแยกมารับใบมีดเอาไว้ เจ้าของมือคือรันผู้เป็นลูกน้องปกป้องเจ้านายของเธอเอาไว้ ในเสี้ยววินาทีรันใช้ขาเตะเสยคางเขาขึ้น ไม่เสียชื่อที่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในมนุษยชาติ
เพราะเขาหลบได้สบายๆ
"หัวหน้ารีไวล์!" ซาช่าอุทาน เอ่ยชื่อของเขา
"พวกเธอทั้งสอง ไปที่หลังคอเอเลน แล้วช่วยงัดเขาออกมาก่อนที่จะคุ้มคลั่งซะ!" รีไวล์ตะโกนสั่งจากบนอากาศ ให้พวกเธอรับรู้ ยูคาริได้ยืนฟังดังกล่าวพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเลศนัยในแบบของเธอ
"จะไหวเหรอ ถ้าเกิดสาวน้อยพวกนั้นตายขึ้นมาจะทำยังไง?" พร้อมยกมือทั้งสอง ส่ายหัวไปมาเล็กน้อย ชวนกวนประสาท รีไวล์ใช้เคลื่อนใช้อุปกรณ์เคลื่อนย้ายกลับไปตั้งหลักบนขอบกำแพงที่ใกล้กับตัวเธอ
"ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าแกอยู่ข้างไหน แต่ไม่แน่ว่าพวกเธออาจทำได้แล้วมีชีวิตรอดกลับมา.." เขากล่าว
แถมมันชวนให้ยูคาริเงียบปาก
"เพราะไม่มีใครรู้ว่าทางเลือกไหนดีที่สุด..." แล้วพร้อมยกใบมีดชี้ไปที่ยูคาริ
"ไม่รู้ว่า สิ่งที่ฉันตัดสินใจมันถูกหรือผิด มีเพียงแค่ความเชื่อมั่นในผลลัพธ์เท่านั้น" กล่าวจบประโยคสักพัก
ยูคาริที่ยืนเหาะบนอากาศได้ฟังสิ่งที่ชายคนนั้นพูด ก็อดยิ้มแล้วคิดไม่ได้ ชายคนนี้มันบ้าจริงๆนั่นล่ะ
ในทั้งชีวิตที่เธออยู่มาเป็นร้อยพันปี ได้เห็นมนุษย์หลากหน้าตาหลากคำพูด บ่งบอกถึงนิสัยสันดานในแต่ละบุคคล ใช่ว่าจะได้เจอมนุษย์แบบนี้เป็นครั้งแรก แค่น้อยนักที่จะเจอมนุษย์แบบนี้
มนุษย์ที่บ้าในการยืนหยัดท่ามกลางความโกลาหล
ในหลังคอไททันเอเลน มิคาสะที่ได้เฉือนท้ายทอยบนหลังไททันตัวนี้ เพื่องัดเอาร่างของเอเลนออก
แต่ที่น่าตกใจกว่านั้น ร่างของเอเลนมันค่อยๆกลมกลืนไปกับเครื่งในในตัวไททัน เธอไม่รีรอ เธอได้พยายามดึงร่างของครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอออกมาให้ได้
"พยายามไปก็เปล่าประโยชน์!" พิงกี้พูดยิ้มแสยะกระโดดจากบนขอบกำแพง ควงปืนคู่ใจของเธอ
เตรียมเล็งไปยังตัวขัดขวางแผนการบนหลังคอไททันเอเลน
"อย่าดูถูกอาหารนะ!!!" แอลล่าโดนลูกเตะของซาช่ากับอุปกรณ์เคลื่อนย้ายของเธอไปเต็มหน่วง จนร่างของเธอกระเด็นลงไปบนพื้นดิน
"คุณพี่!" พิงกี้หันควับมองมาที่ผู้ที่เปรียบเสมือนเสาหลักของแผนการ ที่บัดนี้ได้ร่วงลงไปข้างล่างเสียแล้ว
ในขณะเดียวกันการมีวงมิติทำการโผล่ยาพาหนะอย่างรถไฟพุ่งเฉี่ยวพิงกี้จนเธอหลบแทบไม่ทัน
หัวหน้ารีไวล์ มิคาสะ และซาช่าต่างตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
มองลงไปในหน้าต่างหัวขบวนรถไฟจะเห้นได้ว่ามี เชียร์ เรน์นา รัล โมโควและคางุยะ ที่ต่างคนต่างทำหน้าตึงเครียดมองผ่านไปยังหน้าต่าง
"นี่เจ้าหมีตาเดียว เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ!" โมโควพูด กับเจ้าหมีที่ว่านั้นก็คือ คินทารอส หนึ่งในผู้ที่อยู่ในรถไฟแห่งนี้ อยู่ในร่างคาเมนไรเดอร์นามว่า เดนโอ
"ใจร้อนจริง" เขาบ่นสั้นๆแล้วพร้อมขี่มอเตอร์ไซด์ในหัวขบวน เร่งหน้า กดปุ่มปล่อยจรวด แต่ความจริงมันคือ จรวดที่ปล่อยสายฉมวกขนาดใหญ่ออกมา พันธนาการไททันเอเลนให้อยู่นิ่ง
"สำเร็จ!" คางุยะกล่าวพร้อมกำมืออย่างสะใจ
"แต่ต้องขอบคุณคุณรัลที่เป็นคนเสนอไอเดียนี้" เรน์นากล่าวเรียบๆ
"งานนี้ต้องทำได้แน่!" เชียร์มั่นใจ
ส่วนทางด้านรัน สาวจิ้งจอกที่ยืนอยู่ในปากรอยแยกมิติ ได้ยืนมองดูฝ่ายที่อยู่บนขบวนรถไฟ ก่อนหน้านั้น
ก่อนที่เธอพาทั้งคางุยะและโมโควรุดหน้าพาไปยังเมืองแห่งกำแพงแห่งนี้ เธอได้ให้ตั๋วแก่พวกโมโคว ที่สามารถขึ้นรถไฟขบวนนี้ได้ แต่ดูเหมือนว่า ตั๋วหนึ่งใบ จะสามารถใช้ได้แก่ 1 คน ต่อ 1ใบ เท่านั้น แต่ถ้าไม่ได้โอว์นเนอร์ ผู้โดยสารระดับวีไอพี ที่เหมือนจะใจดี(?) พูดว่า ฉันจำทำแบบนี้ครั้งเดียวครั้งต่อไปไม่มีอีก
แล้วยิ้มเดินออกไปอย่างเงียบๆ
"หึ แผนเสียงั้นเหรอ" แอลล่านอนแผ่หมดสภาพฉีกยิ้ม พร้อมกดรีโมท
ตู้ม! ทุกอย่างที่แห่งนี้โดนแรงระเบิดขนาดใหญ่กำลังพังทลายทุกสรรพสิ่ง
ในขบวนรถไฟ
"เฮ้ย!" โมโควตกใจตาโต
"ขี้ขลาดชัดๆ" คินทารอสด่า
"เล่นกันเกรียนๆขนาดนั้นเลยเหรอ!!" เชียร์แทบไม่อยากเชื่อสายตา
ไททันเอเลนไม่สามารถทรงตัวเพราะแรงระเบิดครั้งนี้ได้ พื้นที่เหยีบอยู่นี้ก็แตกระแหงจนได้หล่นลงไปในหลุ่มบ่อขนาดใหย่ ที่ตอนนี้ทำได้แค่ร้องโฮกฮากเท่านั้น
"อ๊ะ!" มิคาสะแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่ซาช่าได้เร่งพุ่งแก๊สกับอุปกรณ์ช่วยพยุงมิคาสะไว้ได้
หัวหน้ารีไวล์รีบวิ่งกระโดดไปหาพวกเธอเพื่อช่วย
"อย่าเลย" แต่ก็มีมือของรอยแยกห้ามเอาไว้
"ท่านยูคาริ ไปที่รถไฟนั้นก่อนเถอะ" รันตะโกนกล่าว ยูคาริในร่างลินดาพยักหน้าเข้าใจ เธอกล่าวขอโทษรีไวล์ก่อนที่จะผลักเข้าลงไปยังรอยแยกมิติเพื่อส่งเขาไปยังที่ที่ปลอดภัย
.........
............
........................
ยามรุ่งเช้าวันใหม่
ในเขต วอลล์ชิน่า แห่งนี้ได้เกิดความเสียหายในบริเวณพื้นที่ใกล้ประตูเขตอย่างกว้างขวาง
สายลมพัดมาอย่างเนืองๆ ที่มากับกระดาษประกาษอะไรสักอย่างมันคือใบประกาศจับที่มีรูปของแอลล่า
พิงกี้ และลาสต์เดรค สมาชิกในองค์กรลับ
ทั่วทุกหนแหง่ในเขตนี้ โดยเฉพาะพวกที่ไม่เดือดร้อนอะไร ยังคงเสพสุขสบายเหมือนเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"รีบหาคนที่รอดชีวิตแล่วช่วยปฐมพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเลย!!" ฮันซี่สั่งการทหารในหน่วยของเธอ
ในขณะอีกฝั่งคือหัวรีไวล์ ที่มองสร้อยกุญแจที่เป็นกุญแจเปิดประตูห้องใต้ดินที่เอเลนห้อยไว้
"เดี๋ยวนะ มิคาสะกับซาช่าล่ะ" อาร์มินมองซ้ายขวา
.......
...............
บนหลังคารถไฟกำลังเคลื่อนที่อยู่นั้น มีอะไรบางอย่างเกาะไว้
"คิดดีแล้วเหรอ!?" ซาช่างงแตกตื่น ที่ตนเองเผลอมาอยู่บนขบวนรถไฟแปลกประหลาดนี้ได้
มิคาสะได้นั่งเกาะบนหลังคาได้มองไปอย่างข้างหน้าครุ่นเครียด
"นี่คือการตัดสินใจของฉัน"
หนทางข้างหน้าสถานีต่อไป
เป็นที่เหล่านักเรียนในเครื่องแบบทุกคนต่างต้องก้มหัวแก่ หญิงสาวเพียงผู้เดียว!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พูดคุยสัพเพเหระ : สวัสดี ช่วงนี้อาจจะไม่ได้อัพนิยายหรือฟิค อย่างที่ทุกคนรู้กันอยู่นี่คือเทศกาลแห่งการสอบ
ค่ะ และแน่นอนจึงมาอัพช้า ที่จริงควรอัพตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วแต่ติดค่ายเลยไม่ได้อัพค่ะ
และที่สำคัญ
ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ด้วยนะคะ
Story : Attack on Titan,KHR,Touhou,Kamen rider Den-o,Kill la Kill
ความบ้า คือการแสดงความคุ้มคลั่ง การสูญเสียการรับรู้บางอย่างในความเป็นจริง
หรือการคลั่งไคล้ในบางสิ่งบางอย่าง
มนุษย์เราล้วนมีความบ้าที่ไม่รู้ตัวในรูปแบบของตนเอง
______________End Intro_______________
ทางด้านมิคาสะและซาช่าต่าองยู่ในสภาวะคับขัน ถึงยูคาริในร่างลินดา ใช้พลังฝืนกฎธรรมชาติในโลกนี้
ที่มีอยู่ พวกเธอทั้งสองก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี จึงทำได้แค่มองดูสถานการณ์
ยูคาริยกแขนของลินดา ชี้นิ้วสั่ง เปิดรอยแยกมิติของเธอ ปล่อยกระสุนเต็มกระหน่ำรุม ไททันเอเลน
จนเกิดความเสียหายบนร่างอันมหึมาของเขา แม้จะโดนกระสุนลูกใหญ่แค่ไหน ร่างกายของเขาก็มีควัน
มาจากตัวเขา เป็นการฟื้นฟูอยู่เรื่อยๆ ถึงจะเป็นการดี แต่
"อย่านะ ถ้าขืนเป็นแบบนั้น" มิคาสะทำอะไรไม่ถูก
ฟิ้ว!
ชิ้ง!
ชายกำยำในร่างเล็ก ลอยเข้ามาด้วยอุปกรณ์และใบมีดทั้งสองในมือของเขาหมุนตัวฟาดเข้าหายูคาริในลินดาแต่ก็มีสองมือปริศนาออกมาจากรอยแยกมารับใบมีดเอาไว้ เจ้าของมือคือรันผู้เป็นลูกน้องปกป้องเจ้านายของเธอเอาไว้ ในเสี้ยววินาทีรันใช้ขาเตะเสยคางเขาขึ้น ไม่เสียชื่อที่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในมนุษยชาติ
เพราะเขาหลบได้สบายๆ
"หัวหน้ารีไวล์!" ซาช่าอุทาน เอ่ยชื่อของเขา
"พวกเธอทั้งสอง ไปที่หลังคอเอเลน แล้วช่วยงัดเขาออกมาก่อนที่จะคุ้มคลั่งซะ!" รีไวล์ตะโกนสั่งจากบนอากาศ ให้พวกเธอรับรู้ ยูคาริได้ยืนฟังดังกล่าวพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเลศนัยในแบบของเธอ
"จะไหวเหรอ ถ้าเกิดสาวน้อยพวกนั้นตายขึ้นมาจะทำยังไง?" พร้อมยกมือทั้งสอง ส่ายหัวไปมาเล็กน้อย ชวนกวนประสาท รีไวล์ใช้เคลื่อนใช้อุปกรณ์เคลื่อนย้ายกลับไปตั้งหลักบนขอบกำแพงที่ใกล้กับตัวเธอ
"ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าแกอยู่ข้างไหน แต่ไม่แน่ว่าพวกเธออาจทำได้แล้วมีชีวิตรอดกลับมา.." เขากล่าว
แถมมันชวนให้ยูคาริเงียบปาก
"เพราะไม่มีใครรู้ว่าทางเลือกไหนดีที่สุด..." แล้วพร้อมยกใบมีดชี้ไปที่ยูคาริ
"ไม่รู้ว่า สิ่งที่ฉันตัดสินใจมันถูกหรือผิด มีเพียงแค่ความเชื่อมั่นในผลลัพธ์เท่านั้น" กล่าวจบประโยคสักพัก
ยูคาริที่ยืนเหาะบนอากาศได้ฟังสิ่งที่ชายคนนั้นพูด ก็อดยิ้มแล้วคิดไม่ได้ ชายคนนี้มันบ้าจริงๆนั่นล่ะ
ในทั้งชีวิตที่เธออยู่มาเป็นร้อยพันปี ได้เห็นมนุษย์หลากหน้าตาหลากคำพูด บ่งบอกถึงนิสัยสันดานในแต่ละบุคคล ใช่ว่าจะได้เจอมนุษย์แบบนี้เป็นครั้งแรก แค่น้อยนักที่จะเจอมนุษย์แบบนี้
มนุษย์ที่บ้าในการยืนหยัดท่ามกลางความโกลาหล
ในหลังคอไททันเอเลน มิคาสะที่ได้เฉือนท้ายทอยบนหลังไททันตัวนี้ เพื่องัดเอาร่างของเอเลนออก
แต่ที่น่าตกใจกว่านั้น ร่างของเอเลนมันค่อยๆกลมกลืนไปกับเครื่งในในตัวไททัน เธอไม่รีรอ เธอได้พยายามดึงร่างของครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอออกมาให้ได้
"พยายามไปก็เปล่าประโยชน์!" พิงกี้พูดยิ้มแสยะกระโดดจากบนขอบกำแพง ควงปืนคู่ใจของเธอ
เตรียมเล็งไปยังตัวขัดขวางแผนการบนหลังคอไททันเอเลน
"อย่าดูถูกอาหารนะ!!!" แอลล่าโดนลูกเตะของซาช่ากับอุปกรณ์เคลื่อนย้ายของเธอไปเต็มหน่วง จนร่างของเธอกระเด็นลงไปบนพื้นดิน
"คุณพี่!" พิงกี้หันควับมองมาที่ผู้ที่เปรียบเสมือนเสาหลักของแผนการ ที่บัดนี้ได้ร่วงลงไปข้างล่างเสียแล้ว
ในขณะเดียวกันการมีวงมิติทำการโผล่ยาพาหนะอย่างรถไฟพุ่งเฉี่ยวพิงกี้จนเธอหลบแทบไม่ทัน
หัวหน้ารีไวล์ มิคาสะ และซาช่าต่างตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
มองลงไปในหน้าต่างหัวขบวนรถไฟจะเห้นได้ว่ามี เชียร์ เรน์นา รัล โมโควและคางุยะ ที่ต่างคนต่างทำหน้าตึงเครียดมองผ่านไปยังหน้าต่าง
"นี่เจ้าหมีตาเดียว เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ!" โมโควพูด กับเจ้าหมีที่ว่านั้นก็คือ คินทารอส หนึ่งในผู้ที่อยู่ในรถไฟแห่งนี้ อยู่ในร่างคาเมนไรเดอร์นามว่า เดนโอ
"ใจร้อนจริง" เขาบ่นสั้นๆแล้วพร้อมขี่มอเตอร์ไซด์ในหัวขบวน เร่งหน้า กดปุ่มปล่อยจรวด แต่ความจริงมันคือ จรวดที่ปล่อยสายฉมวกขนาดใหญ่ออกมา พันธนาการไททันเอเลนให้อยู่นิ่ง
"สำเร็จ!" คางุยะกล่าวพร้อมกำมืออย่างสะใจ
"แต่ต้องขอบคุณคุณรัลที่เป็นคนเสนอไอเดียนี้" เรน์นากล่าวเรียบๆ
"งานนี้ต้องทำได้แน่!" เชียร์มั่นใจ
ส่วนทางด้านรัน สาวจิ้งจอกที่ยืนอยู่ในปากรอยแยกมิติ ได้ยืนมองดูฝ่ายที่อยู่บนขบวนรถไฟ ก่อนหน้านั้น
ก่อนที่เธอพาทั้งคางุยะและโมโควรุดหน้าพาไปยังเมืองแห่งกำแพงแห่งนี้ เธอได้ให้ตั๋วแก่พวกโมโคว ที่สามารถขึ้นรถไฟขบวนนี้ได้ แต่ดูเหมือนว่า ตั๋วหนึ่งใบ จะสามารถใช้ได้แก่ 1 คน ต่อ 1ใบ เท่านั้น แต่ถ้าไม่ได้โอว์นเนอร์ ผู้โดยสารระดับวีไอพี ที่เหมือนจะใจดี(?) พูดว่า ฉันจำทำแบบนี้ครั้งเดียวครั้งต่อไปไม่มีอีก
แล้วยิ้มเดินออกไปอย่างเงียบๆ
"หึ แผนเสียงั้นเหรอ" แอลล่านอนแผ่หมดสภาพฉีกยิ้ม พร้อมกดรีโมท
ตู้ม! ทุกอย่างที่แห่งนี้โดนแรงระเบิดขนาดใหญ่กำลังพังทลายทุกสรรพสิ่ง
ในขบวนรถไฟ
"เฮ้ย!" โมโควตกใจตาโต
"ขี้ขลาดชัดๆ" คินทารอสด่า
"เล่นกันเกรียนๆขนาดนั้นเลยเหรอ!!" เชียร์แทบไม่อยากเชื่อสายตา
ไททันเอเลนไม่สามารถทรงตัวเพราะแรงระเบิดครั้งนี้ได้ พื้นที่เหยีบอยู่นี้ก็แตกระแหงจนได้หล่นลงไปในหลุ่มบ่อขนาดใหย่ ที่ตอนนี้ทำได้แค่ร้องโฮกฮากเท่านั้น
"อ๊ะ!" มิคาสะแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่ซาช่าได้เร่งพุ่งแก๊สกับอุปกรณ์ช่วยพยุงมิคาสะไว้ได้
หัวหน้ารีไวล์รีบวิ่งกระโดดไปหาพวกเธอเพื่อช่วย
"อย่าเลย" แต่ก็มีมือของรอยแยกห้ามเอาไว้
"ท่านยูคาริ ไปที่รถไฟนั้นก่อนเถอะ" รันตะโกนกล่าว ยูคาริในร่างลินดาพยักหน้าเข้าใจ เธอกล่าวขอโทษรีไวล์ก่อนที่จะผลักเข้าลงไปยังรอยแยกมิติเพื่อส่งเขาไปยังที่ที่ปลอดภัย
.........
............
........................
ยามรุ่งเช้าวันใหม่
ในเขต วอลล์ชิน่า แห่งนี้ได้เกิดความเสียหายในบริเวณพื้นที่ใกล้ประตูเขตอย่างกว้างขวาง
สายลมพัดมาอย่างเนืองๆ ที่มากับกระดาษประกาษอะไรสักอย่างมันคือใบประกาศจับที่มีรูปของแอลล่า
พิงกี้ และลาสต์เดรค สมาชิกในองค์กรลับ
ทั่วทุกหนแหง่ในเขตนี้ โดยเฉพาะพวกที่ไม่เดือดร้อนอะไร ยังคงเสพสุขสบายเหมือนเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"รีบหาคนที่รอดชีวิตแล่วช่วยปฐมพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเลย!!" ฮันซี่สั่งการทหารในหน่วยของเธอ
ในขณะอีกฝั่งคือหัวรีไวล์ ที่มองสร้อยกุญแจที่เป็นกุญแจเปิดประตูห้องใต้ดินที่เอเลนห้อยไว้
"เดี๋ยวนะ มิคาสะกับซาช่าล่ะ" อาร์มินมองซ้ายขวา
.......
...............
บนหลังคารถไฟกำลังเคลื่อนที่อยู่นั้น มีอะไรบางอย่างเกาะไว้
"คิดดีแล้วเหรอ!?" ซาช่างงแตกตื่น ที่ตนเองเผลอมาอยู่บนขบวนรถไฟแปลกประหลาดนี้ได้
มิคาสะได้นั่งเกาะบนหลังคาได้มองไปอย่างข้างหน้าครุ่นเครียด
"นี่คือการตัดสินใจของฉัน"
หนทางข้างหน้าสถานีต่อไป
เป็นที่เหล่านักเรียนในเครื่องแบบทุกคนต่างต้องก้มหัวแก่ หญิงสาวเพียงผู้เดียว!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พูดคุยสัพเพเหระ : สวัสดี ช่วงนี้อาจจะไม่ได้อัพนิยายหรือฟิค อย่างที่ทุกคนรู้กันอยู่นี่คือเทศกาลแห่งการสอบ
ค่ะ และแน่นอนจึงมาอัพช้า ที่จริงควรอัพตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วแต่ติดค่ายเลยไม่ได้อัพค่ะ
และที่สำคัญ
ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น