คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1rewrite
“ไอ้ชิน ทางนี้ เว้ยเพื่อน ทางนี้” ไอ้เปอร์เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนเสียงดังเรียกผม ไม่รู้ว่ามันจะตะโกนเสียงดังไปไหน เพราะผมเองก็อยู่ห่างจากมันไม่กี่เมตร
“ตะโกนเสียงดังไมวะ กูก็อยู่แค่นี้” ผมหันหน้าไปบอกไอ้เปอร์ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามมันที่โต๊ะประจำกลุ่ม ที่นั่งประจำของพวกเรา
“ไงภูเก็ต” ไอ้นนท์เด็กติดเกมประจำกลุ่มถามผม ขณะที่ทั้งมือและสายตามันยังไม่ละไปจาก i-pad เครื่องโปรด
ลืมบอกไปครับ บ้านผมทำธุรกิจหลักอยู่ที่ภูเก็ต ทุกปิดเทอมจึงต้องกลับไปที่นั้น
“ก็ดี” ผมตอบมันพร้อมกับก้มมองไปยังหน้าจอ i-padของไอ้นนท์ มันเล่นเกมไรอยู่ฟระ
“เนี่ยไอ้วินกับไอ้เอสยังไม่มาอีก แม่งไปไหนวะ นี่มันแปดโมงครึ่งแล้วนะ” ไอ้นอยเพื่อนอีกคนของผมกำลังเริ่มบ่นครับ มันจัดเป็นเด็กเรียนประจำกลุ่ม ถ้าไม่มีมันกลุ่มผมคงโดดกระจาย
“ไอ้เอสมันคงไม่มา ส่วนไอ้…”
“ชิน จำพลอยได้ไหม” หญิงสาวหน้าตาน่ารักเอ่ยเรียกผม ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นพลอยดาวคณะบัญชีแฟนไอ้เอส—เพื่อนสนิท—ผม (มาได้ไงฟระ)
“ครับ จำได้” หลังจากพูดจบผมก็ส่งยิ้มกว้างให้พลอย พลอยเองก็ส่งยิ้มตอบให้ผม แต่ทำไมกลับทำหน้าเศร้า
“ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมค่ะ” ผมพยักหน้าตอบรับแล้วเดินตามพลอยไป อย่าบอกนะว่าไอ้เอสเอาอีกแล้วเฮ้อ .........
กลุ่มผมสนิทกันมากเพราะเราหกคนคบกันมาตั้งแต่มัธยม โดยเฉพาะผมกับไอ้เอสจะสนิทกันมากเป็นพิเศษ ชื่อจริงเรายังเป็นชื่อเดียวกันเลย ก็เพราะแนวคิดของแม่ผมกับน้าณี(แม่ไอ้เอส)นั่นแหละครับ แม่ผมกับน้าณีสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ อยู่โรงเรียนประจำเดียวกัน เรียกว่าโตมาพร้อมกันก็ว่าได้ ก็เลยอยากให้ลูกสนิทกันบ้าง เพราะเชื่อว่าถ้ามีเพื่อนที่ดีไว้ใจได้ ย่อมจะดีกว่า ผมกับไอ้เอสเลยเจอกันมาตั้งแต่ในท้อง เกิด โตมาด้วยกัน พี่เลี้ยงคนเดียวกัน บ้านก็ติดกัน เรียนที่เดียวกัน ห้องเดียวกันมากโดยตลอด(พี่ชายทั้งสองของผมกับไอ้เอสก็ถูกเลี้ยงแบบพวกผมนี้แหละครับ)
มาเข้าเรื่องไอ้เอสดีกว่า ไอ้เอสหน่ะมันทั้งหล่อ รวย เก่ง ทำให้มีคนมาให้สนใจมันเยอะ จะจีบใครก็ติดเกือบหมด มันก็เลยเปลี่ยนแฟนบ่อยเป็นว่าเล่น และวิธีการของมันในการบอกเลิกของมัน ก็คือการปล่อยไว้ให้ห่างๆกันไปเอง ผู้หญิงส่วนมากก็เลยไม่เข้าใจในท่าทีที่เปลี่ยนไปของมัน ก็มักจะมาปรึกษา แล้วขอร้องให้ผมช่วยพูด พลอยก็คงกำลังเป็นหนึ่งในนั้น (หมายถึงคนที่ไอ้เอสมันจะทิ้ง) ผมเองก็สงสารพลอยแต่จะทำอะไรได้ นอกจากปลอบใจ ขนาดผมเองยังเอาตัวไม่รอดเลย!!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ไงไอ้ชินหูชาไหม” ผมไม่ตอบอะไรไอ้เปอร์มันครับ แต่ทำหน้าประมาณว่ามึงมาฟังเองไหม
“ตกลงไอ้เอสทิ้งพลอยจริงๆหรอวะ ตอนแรกนึกว่ามันจะจริงจัง” ไอ้นนท์ถามผมขณะที่มือมันคงยังกดเล่นเกมใน i-pad มันอยู่ครับ สนุกขนาดนั้นเลย วันหลังต้องแย่งมันมาเล่นบ้างแล้ว
“ไอ้เอสแม่งหล่อเลือกได้” ไอ้เปอร์ว่า ก่อนที่จะทำหน้าเซ็งสุดๆ
“ใครจะไปหน้าเหมือนมึงไอ้เปอร์ จีบใครก็แห้งหมด” ไม่ใช่ผมหลอกครับเป็นไอ้นอยคู่ปรับไอ้เปอร์มันแสดงความคิดเห็น ซึ่งผมเองก็เห็นด้วย
“ไอ้นอยหล่อตาย มึงอะ”
แล้วมัน2คนมันยังเถียงเรื่องความหล่อกันต่อไป แต่ถ้าให้เลือกผมก็คิดว่านะผมนะหล่อสุด 5555
“แฮะๆๆ พวกมึง รู้..ข่าวใหญ่ยัง” ไอ้วินเพื่อนในกลุ่มอีกคนหอบเหนื่อยเหมือนหนีอะไรมา
“ไรวะ มึงเล่ามาเลย ” เสียงผม4คนเองครับ ไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องชาวบ้านเลย ขนาดไอ้นนท์ยังเงยหน้าจากi-padในมือมันเลย
“พวกเมิงอย่าตกใจนะ ไอ้เอสเลิกกับพลอยดาวคณะบัญชีแล้ว” -..- พวกผมฟังข่าวใหญ่มันจบก็หันมาทำกิจกรรมที่สนใจต่อ
“พวกมึง ไม่ตกใจกันเลยหรอวะ”
“ตกใจไรหล่ะ ไอ้ชินเพิ่งไปฟังพลอยบ่นหูชามา” ไอ้เปอร์มันไขข้อสงสัยไอ้วินครับ
“เซ็งเลยรู้กันหมดแล้ว” ไอ้วินว่าพร้อมทำหน้าเซ็งสุดๆครับ
“ไปเรียนกันเหอะพวกมึง 9 โมงแล้ว” ไงล่ะครับเห็นอย่างนี้ผมก็ตั้งใจเรียนน้า (จริงๆคือไม่อยากฟังไอ้วินบ่นเรื่องรู้ข่าวช้า)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันแรกพวกผมมีเรียนแค่ครึ่งวันผมเลยขอตัวกลับบ้านก่อนไม่ไปต่อร้านเกมกับพวกมัน อ้างว่ายังจัดห้องไม่เสร็จ
เดิมที่ครอบครัวผมเป็นคนกรุงเทพ แต่พอพ่อเปิดธุรกิจที่ภูเก็ตพวกเราก็ไปๆกลับๆกรุงเทพภูเก็ต ผมเป็นลูกคนเล็กครับ พี่ชายคนโตช่วยดูแลธุรกิจพ่อที่ภูเก็ต ส่วนพี่คนกลางดูแลงานที่กรุงเทพ พี่คนกลางของผมเพิ่งแต่งงานไป แฟนเค้าเลยย้ายมาอยู่บ้านที่กรุงเทพด้วย ผมเลยขอออกมาอยู่คอนโดดีกว่า เพื่อความสบายใจของผมเอง
เคยหวั่นไหวกับเพื่อนสนิทกันไหมครับ ตอนนี้ผมก็อาจเป็นอีกคนที่กำลังเป็นแบบนั้นอยู่ ถึงไม่แน่ใจนักว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน แต่ผมก็มั่นใจ ว่าเกินเพื่อนธรรมดาแน่นอน ก็จะใครอีกล่ะ ก็ไอ้ต้นเหตุที่ทำให้ผมนั่งฟังจนหูชาเมื่อเช้าไง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ความรู้สึกผมที่มีต่อมันเปลี่ยนไป ทั้งที่แต่ก่อนยังแข่งกันจีบสาวอยู่เลย ถ้าจำไม่ผิดเรื่องก็คงเริ่มตั้งแต่ที่ผมโดนทิ้งจากอิงฟ้า แฟนคนแรก และคนเดียวของผมนั่นแหละครับ ก็เสียใจอยู่นะแต่ก็มีเพื่อนค่อยให้กำลังใจอยู่ตลอดโดยเฉพาะไอ้เอสนั่นแหละครับ ดูแลผมไม่เคยห่างเลย ไอ้มันก็คงเป็นห่วงเพราะผมเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของมัน แต่ผมสิที่หวั่นไหวคิดเกินเลยไปเอง เท่าที่จำได้น่าจะ 2 ปีกว่าได้แล้วนะที่ผมแอบรู้สึกเกินเพื่อนกับมัน ผมไม่ใช่เป็นพวกชอบผู้ชายด้วยกันหรอกครับ ถึงแม้จะมี ผู้ชายแมนๆ เกย์ ตุ๊ด ทอม ผู้หญิงมาเรียงให้ผมเลือกก็ตาม ^^
ตอนแรกกลุ่มเพื่อนผมมันก็สงสัยกันครับว่าทำไมผมถึงไม่มีแฟน ทั้งที่ก็มีคนมาชอบเยอะแยะ มันคงนึกว่าผมทำใจจากรักเก่าไม่ได้ ใจจริงอยากบอกมันเหมือนกันว่าลืมไปนานแล้ว แต่บางทีให้พวกมันเข้าใจอย่างนั้นก็ดีนะครับ เพราะอย่างน้อยมันจะได้ไม่สงสัยความรู้สึกที่ผมมีต่อไอ้เอส เพราะยังไงเราก็ไม่มีทางเดินเลยคำว่าเพื่อนสนิทมาได้ !!!
……………………………………………………………………………………………………….
Tur tur...
“ ชินพูดครับ”ผมเด้งตัวขึ้นจากเตียง ก่อนเดินไปรับโทรศัพท์ ใครวะโทรมากวนเพิ่งจัดของเสร็จกำลังจะนอน มือถือก็มีดันโทรเบอร์ห้อง
“กูอยู่ข้างล่างมารับหน่อยดิ แม่งเปลี่ยนยามใหม่ไม่ให้กูขึ้น”
“เดี๋ยวกูโทรบอกให้ มึงก็ขึ้นมาเลยแล้วกัน”
“เออเร็วๆนะ tur ๆๆๆ” นึกจะวางก็วาง แม่งไม่มีความเกรงใจนี้มัน 5 ทุ่มกว่าแล้ว จะใครอีกล่ะครับ ก็ไอ้เอสเพื่อนสนิทที่ผมคิดไม่ซื่อกับมัน
หลังจากผมโทรไปบอกยามใต้คอนโดไม่นาน มันก็เปิดประตูเข้าห้องผม พอมันเข้าห้องผมได้ก็จัดการวางของเดินไปห้องน้ำอาบน้ำเลย ไอ้เอสมึงไม่คิดจะทักทายเจ้าของห้องเลยไง แต่ชั่งมันเหอะ ผมไปนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกดีกว่า ห้องผมไม่ใหญ่มากครับมี 1ห้องนอน 2ห้องน้ำ ห้องรับแขก ห้องครัวที่มีโต๊ะกินข้าวในนั้น
“ชิน รีบมากินเพิ่งอุ่นเสร็จ”เสียงไอ้เอสดังมาจากห้องครัวครับ อาบน้ำเสร็จเมื่อไหร่ฟระไวจริง
“มึงกินก่อนเถอะกูไม่หิว” จริงๆอ่ะหิวครับ แต่ขี้เกียจเดินแหะๆ ไม่นานอาหารทุกอย่างก็มาอยู่ที่ห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว > <
“ไหนว่าไม่หิว” พอมันยกมาวางเสร็จผมก็จัดการกินเอาๆ
“อ้อ อัน อ่อยอี้ แค่ะ ๆๆ” (ก็มันอร่อยนี้) ผมกินไปคุยไปตามสไตล์
“อ่ะ นี้น้ำ ค่อยๆกินเดี๋ยวติดคอ”ผมรีบรับน้ำจากมือไอ้เอสที่ส่งให้
เมื่อผมกินเสร็จมันก็จัดการเก็บอย่างเรียบร้อย โดยผมอ้างว่าจะรอดูบอลทีมโปรดแข่งอย่างมีสมาธิ มันก็ดันเชื่อ
หลังจากมันทำหน้าที่ล้างจานเสร็จก็มานั่งลงข้างๆผม
“โทษทีวะเรื่องพลอย” มันคงหมายถึงเรื่องที่พลอยคุยกับผมเมื่อเช้านะครับ
“ไม่เป็นไร งานหลักกู” พูดไปก็หยิบขนมที่มันซื้อมาฝากจากญี่ปุ่นมาใส่ปาก สงสัยจะแพงอร่อยโคตร
“อ่ะนี้ของฝาก” มันพูดก่อนจะยื่นกล่องกำมะหยี่สีดำมาให้ผม
“กินได้ป่าว ไม่ได้ไม่เอา” ผมตอบมัน ทั้งที่ยังนั่งดูบอล แล้วมันก็คว้ามือผมไป เปิดกล่อง พร้อมใส่แหวนที่นิ้วนางของผม
หรือว่ามันจะชอบผมเหมือนกันถึงมาใส่แหวนให้ ไม่ใช่มั่ง!!!
“อ่ะ” มันยื่นกล่องที่ยังมีแหวนอีกวงให้ผม
“อะไรวะ” ผมถามพร้อมกับมองแหวนในนิ้วมือและในกล่อง
“แหวนคู่รักไง กูซื้อให้เฉพาะมึงเลยนะ” ผมมองหน้ามันสลับกับแหวนในนิ้ว มึงอย่าพูดไรกำกวม กูคิดนะเว้ย
“แล้วอันนั้นหล่ะ” ผมชี้ไปที่แหวนในกล่อง สงสัยครับ ??
“มึงก็เอาไปให้แฟนมึงไง หรือคนที่มึงชอบก็ได้”
“งั้นมึงก็เอาไป” ว่าแล้วผมหยิบกล่องแหวนส่งให้มันครับ ทำไมไอ้คุณชายชินปากไวอย่างนี้
แต่ไม่ต้องห่วงครับ ผมเนียนไปต่อได้
“กูหมายถึงกูไม่มีหลอกฟงแฟน อะไรนั้นนะ” แล้วผมก็ถอดแหวที่นิ้วคืนมันไป มันทำหน้าเซ็งนิดหน่อยก่อนจะเก็บแหวนเข้ากล่อง มันคงรู้แหละครับว่าผมไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ก็มันเป็นเพื่อนสนิทผมอะนะ
.........................................................................................................................................................
วันนี้ผมมีเรียนแค่ตอนบ่าย ตื่นมาก็11โมงกว่าแล้ว ส่วนไอ้เอสมันคงไปแล้ว จำได้ว่านอนดูบอลอยู่แล้วผมมาอยู่ที่เตียงได้ไงนี้ แต่ชั่งมันเหอะ พอผมเข้าเรียนสักพักมันก็ตามเข้ามา บทเรียนวิชานี้วันแรกก็จัดหนักแล้วครับ เฮ้ออออ
“ไอ้เอสมึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกรูจริงๆ”ไอ้เปอร์ยิ้มปลื้มกับของฝากจากไอ้เอส
“ไอ้เปอร์ได้ของเลียใหญ่เลยนะมึง แต่ไอ้เอสกรูร๊ากเมิงสาดด ใจนะเว้ย” ผมว่าเป็นมึงมากกว่าไอ้นอยเลียได้ทุเรศมาก เพราะมันพูดไม่พอยังแลบลิ้นทำท่าเลียส่งไปให้ไอ้เอส
“เกมนี้สุดยอดไอ้เอส กูหามานาน ใจวะ”ไอ้นนท์เองก็ทำท่าปลื้มไม่น้อยกับของในมือมัน
“ขอบใจนะเอส”ไอ้วินมันก็คงดีใจไม่น้อยกับของขวัญในมือมันเช่นกัน ดูแต่ละคนได้ของที่ตัวเองชอบทั้งนั้นแต่ทำไมผมถึงได้ไอ้แหวนคู่บ้าบอนั้น เซ็ง
“มีมึงคนเดียวไอ้ชินไม่ชอบของที่กูให้” ดูมัน ชั่งกล้าพูดครับ
“ไอ้แหวนคู่บ้าบอนั้นใครจะไปอยากได้กัน” คิดแล้วก็โมโหคนอื่นได้แต่ของดีๆ เซ็งครับเซ็ง
“โห ไอ้เอส มึงซื้อแหวนแต่งงานให้ไอ้ชินเลยหรอวะ นั้นว่าแล้ว เมิง2คนชักยังไงๆแล้วนั่น” ดูความคิดไอ้เปอร์มันครับ เขิล 555
“ไอ้เปอร์พูดงี้ จะเอาไหมของฝาก เตี้ยๆอย่างนี้ ฝันไปเหอะจะได้มาเป็นแฟนกรู555+”ไอ้เอสพูดก่อนจะหันมาทำหน้ากวนใส่ผม
เจ็บครับ เจ็บ!!!!!มันกล้าพูดกับผมแบบนี้ได้ไง ก็จะไม่ให้แค้นได้ไงครับผมนะสูงนำมันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉายาเตี้ยผมเป็นคนตั้งให้มันเอง แหม่ตอนนี้สูงเลยผมแค่เซ็นเดียว ย้ำจัง
“เมิงว่ากรูเตี้ยหรอ เจอไม่ตายหน่อยไง” ผมเลยลุกขึ้นจับมันล็อกคอครับ เป็นไงสูงแค่ไหนกัน
“แค่กๆๆ ยอมแล้วๆๆๆ มึงแรงเยอะงี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ” ผมยังไม่ปล่อยมันไปง่ายๆครับ นานๆจะมีโอกาสสักที
“แค่กๆ เลิกเล่นได้แล้ว พีอาร์เรียกแล้วนั่น” ไอ้เอสมันพูด ผมจึงจำใจต้องปล่อยมันไปครับ
วันนี้ไอ้เอส ไอ้เปอร์ ไอ้นนท์ ต้องไปตีหน้าขรึมเป็นพี่ห้องเชียร์ครับ ส่วนผมกับไอ้นอยคงไปเล่นบาสต่อ ไอ้วินหรอครับมันเตี้ยเล่นไม่ได้หรอก
ความคิดเห็น