ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ใกล้ความจริงระหว่างฉันกับเธอ100%
แพรมาอีกแล้วนะคะ ก็ตอนแพรกลับบ้านนั่นแหละ ป่านนี้ไม่รู้ว่ายัยกริ๊งจะเป็นไงมั่ง คงจะเข้าใจกันบ้างแล้วล่ะมั้ง ฮิๆ แต่ตอนนี้........
“ตาบ้า นี่นายมาหาเรื่องฉันก่อนนะยะ ไม่มีอะไรทำรึไงฮ้า”มันทะเลาะกันอีกแล้ว
“มีอ่ะมันมี แต่เธอหนะทำตัวหน้าหมั่นไส้เองนะ อย่ามาโทษฉัน”เอาเข้าไปมันก็ทั้งคู่นั่นแหละ เถียงกันเข้าไป
“นี่ตกลงนายจะมีเรื่องกับฉันใช่มั้ย คิดให้มันดีดีนะยะ” นั่นหาเรื่องกันซะและ
“เธออย่าท้าฉันนพอย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไว้หน้าเธอนะ ฉันอ่ะให้เกียรติผู้หญิงก็จริง แต่ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างเธอ”ครายก็ได้หยุดมันที
“เอ้านี่ จะจบมั้ยวันนี้อ่ะ เงียบๆกันไปเหอะ เถียงกันไปเถียงกันมารับรองมีเถียงต่อในฝันแน่ๆ ยอมๆกันมั่งเหอะ”เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยอ่ะบาส
“ไรอ่ะพี่ ยัยนี่มันหาเรื่องผมก่อนนะฮะ”- -
“อะไรๆ นายใช้ปากหรือใช้เท้าเน่าๆของนายพูดเนี่ย”- -
“หยุดๆๆๆ ทั้งคู่แหละ เอางี้ มาเล่นเกมกัน ถ้าเบสกับออมใครพูดก่อนกันคนนั้นแพ้ โอเคมั้ย แล้วถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ ต้องทำอะไรก็ได้ที่อีกฝ่ายต้องการ2อาทิตย์”
“ตกลง” ทั้งคู่ตอบรับพร้อมกัน พร้อมกับส่งสายตาเชือดเฉือนกัน
“นี่บาสนายว่าวิธีนี้จะเวิคมั้ยเนี่ย”ฉันกระซิบนายบาส
“ฉันว่าดีเชียวแหละ มันจะได้หัดยอมๆกันมั่งเธอนี่ฉลาดไม่เบาเลยนะเนี่ย”^^
“แน่น้อน แพรซะอย่าง แล้วนี่จะไปหาพี่ปลิวมีเรื่องอะไรอ่ะ ???”
“ก็เรื่องงานวันดนตรีของรร.หนะ เออแล้วฉันยังไม่ได้บอกเธอใช่มั้ยว่าเธอต้องขึ้นร้องเพลงหนะ เสียงเธออ่ะดีมากเลยนะ ในวงนี้จะเป็นวงประจำรร. คือวงที่คณะกรรมการทุกคนต้องเล่นรวมทั้งเธอและฉันด้วย”O_Oนายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“อ่ะหรอ เอาไว้คุยกันทีหลังละกันนะนี่ก็ถึงบ้านแล้ว ออมหลังนี้แหละๆๆๆ เอากระเป๋าเข้ามาๆ”
“ แพรกลับมาแล้วค่ะ แม่คะพาออมเด็กนอกมาแล้วค่ะแล้วก็บาสกับเบสขอแวะมาหาพี่ปลิวด้วยค่ะแม่ อ้อ เบสกลับมาแล้วนะคะ”
“ จ้าๆๆๆ มานั่งก่อนละกันนะจ๊ะเด็กๆ เดี๋ยวแม่ทำของว่างออกมาให้จ้ะรอแปปนึงนะจะเอ่อชื่อออมใช่มั้ยจ๊ะ โอเค รอแม่แปปนึงนะ เดี๋ยวมาพร้อมของว่างสูตรใหม่ของแม่เลยนะเนี่ย แพรเอาน้ำมารับแขกด้วยนะลูก แล้วไปตามปลิวมาด้วยอยู่หลังบ้านกับแจนแหนะ” สั่งซะยาว
“ค่ะแม่ เดี๋ยวแพรจัดการเองค่ะ”- -\"
“เดี๋ยวทุกคนรอแปปนึงนะ เดี๋ยวแพรเอาน้ำมาให้ เอ่อเอางี้ดีกว่า บาสจ๋า ช่วยไรแพรหน่อยน้า ไปเอาน้ำมาทานเองละกันนะ ส่วนแพรจะพาออมไปเก็บของในห้อง แล้วจะเรียกพี่ปลิวลงมาให้ ตกลงตามนี้ ห้ามปฏิเสธ จบ ไปออม ไปดูห้องกัน”
“อ้าว เฮ้ยอะไรวะเนี่ย”ฮี่ๆๆเป้นไงล่ะ
!!!แอ๊ดดด!!!
“เนี่ยแหละห้องของออม แม่กับแพรช่วยกันจัดให้หนะ หวังว่าคงจะถูกใจออมนะ^^”
“ชอบมากๆเลยล่ะแพร สีห้องสดใสดีจัง ออมชอบมากๆเลยล่ะ”
“แพรดีใจนะที่ออมชอบ เก็บของซะแล้วลงไปข้างล่าง ไปเจอตรอบครัวเต็มๆของแพร ครอบครัวอดัม ล้อเล่นหนะจะ เด๋วเจอกันข้างล่าง”
!!!~ปัง~!!!
“พี่ปลิววว พี่แจนนน ออกมาหาแพรหน่อย มัวแต่จู๋จี๋กันอยู่นั่นแหละ”
“.............................................”
“พี่ปลิ๊วววววว เปิดประตูสิฟร้า พี่บาสมาหาอ่ะ เบสกลับมาแล้วด้วย”
“อะไรนะ แกว่าอะไรนะ”
“แพรบอกว่า บาสมาหาพี่ แล้วเบสน้องบาส ก็กลับมาแล้วด้วยค่ะ”- -
“อ่อๆๆ เออๆเดี๋ยวลงไปๆ”ไอพี่บ้า
“เฮ้ยน่าเบื่อจริงๆเลย”
“แพรลงมาทานของว่างสิจ๊ะ บาสกับเบสบอกอร่อยมากเลยนะลูก”
“ค่ะๆๆๆ ไหนๆๆ มีไรให้แพรกินมั่งเอ่ย ง่ำๆๆ หืมม อร่อยสุดเลยค่ะแม่”
“ออมมาแล้วจ้า”
“มาแล้วเว่ยย หวาดดีไอบาส ว่าไงไอเบส”ลงมาเป็นชุด
“โอเคงั้นก็เอาเรื่องของออมก่อนละกันนะ คืองี้ !@##$%^&*()_+|+_)(*)”
“คร่า ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”
พวกเราคุยกันจนดึก บาสกับเบสก็ขอตัวกลับ ส่วนฉันกับออมก็นอนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่รร. แล้วก็เรื่องบ้านเกิดของออม
“นี่ออม แพรว่าดึกมากๆแล้วนะเนี่ย พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก รีบไปนอนเถอะไป good nightนะจ๊ะ”
“จ้าๆๆ ยูทู”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊งเองๆๆ มาแล้วคร้าบท่าน มาต่อเรื่องของกริ๊งกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติ๊ด.. ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ..ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยน่าเบื่อ นาฬิกาปลุกบ้ามาปลุกอะไรเช้าขนาดนี้เนี่ย บ้าจิง
“กริ๊งลูก ตื่นได้แล้วจ้า เดี๋ยวสายนะ” นั่นไง แม่ขาเมื่อคืนกริ๊งกลับมาก็แม่ไม่ใช่หรอคะ ที่บอกให้กริ๊งเป่าแซ๊กให้ฟังอ่าค่ะ
“ค่ะแม่ ตื่นแล้วค่า..”
“ลัลลาลัลลาโว่วโว้ว นี่คือเสียงทำนองของใจ....”
“ฮัลโหล ครายวะโทมาซะเช้า”ใส่ก่อนเลยบังอาจโทมา
“ฉันเองยัยต๊อง ว่าฉันเป็นชุดเลยนะ”ใครวะ
“ฉันหนะใคร”
“คิสไง ตื่นได้แล้วฉันรอเธออยู่นะ อยู่หน้าหมู่บ้านให้เวลา10นาที ไม่งั้นฉันจะไปลากเธอมาจากบ้านเอง” อะไรของมันวะ
“แต่.../ไม่มีแต่ ทำตามที่ฉันสั่ง แค่นี้แหละ ปิ๊บ” ดุมัน กดวางเลย ทุเรศจริงๆ
- ผ่านไป9นาที -
“กริ๊งไปนะคะแม่ อาหารเช้าอร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ รักแม่นะคะ ฟอด(เสียงฉันหอมแก้มแม่งเองแหละ ฮะๆๆ)
- 10นาที พอดี -
“ มาแล้วๆๆๆ ตรงเวลาเป๊ะ10นาทีพอดี ไม่ขาดไม่เกิน”^^
“ดีมาก ไปกันได้แล้ว”โฮ่ยเหนื่อยโคตร
“นี่นายวันหลังหนะนะ บอกล่วงหน้าวันนึง วิ่งมาเนี่ยเหนื่อยนะ”- -
“คร้าบๆๆขอโทดคร้าบ” เออรู้ตักก็ดี
“ถึงรร.ซะที แล้วนี่จะไปไหนก่อนล่ะห้องเรียนหรือห้องคณะกรรมการ”
“คงห้องเรียนมั้ง นี่เธอสังเกตทุกคนวันนี้สิ” นั่นสินะมันมองไรกันวะ แล้วก็มีเด็กม3สองคนเข้ามาหาฉันกับคิส
“พี่คิสพี่กริ๊งคะ คือว่าพี่2คนเป็นแฟนกันอย่างที่เค้าลือกันจริงรึป่าวคะ”เอ๋???
“นี่ใครบอกน้องหรอครับ”นั่นสิๆๆๆ
“พวกกลุ่มพี่เกี๊ยวซ่าหนะค่ะ เค้าปล่อยข่าวทั่วรร.แล้ว แล้วตกลงมันจริงมั้ยคะพี่กริ๊ง”
“เอ่อ จริงครับน้อง พี่กับกริ๊งเป็นแฟนกันจริงๆครับ เพียงแค่ไม่ได้เปิพดเผยเท่านั้นเอง^^” เนียนเหลือเกินนะคิส
“ใช่มั้ยจ๊ะกริ๊ง”
“เอ่อ ใช่ค่ะ”^^ ต้องตีหน้ายิ้มอีก โอ๊ยทรมาน นี่แค่วันแรกนะเนี่ย
“งั้นน้องพี่ขอตัวก่อนนะครับ พอดีกริ๊งเค้าบ่นหิวข้าวอยู่ใช่มั้ยคะ” นี่นายมาพูดคะกับฉันฟังแล้วจะอ้วกว่ะ
“ใช่ค่ะ กริ๊งหิวมากเลยอ่ะคิส ไปหาข้าวกินกัน”
“ไปค่ะไป” แง่วว เลิกพูดแบบนี้ซะที
“ขอตัวนะคะน้อง^^”และมันก้ต้องมีเสียงตามมาอยู่แล้ว เหมือนกับว่าเป็นประเพณี
“พี่เค้าเหมาะกันมากเลยอ่ะ” “เสียพี่คิสให้พี่กริ๊งยอมก็ได้” “น่ารักมากเลยอ่ะ เหมาะมาก เป็นคู่ที่น่ารักสุดๆเลย”
“นี่กริ๊ง ฉันว่านะ เรา2คนคงต้องรับศึกหนักแล้วล่ะ”นั่นสิคิส เห็นด้วยอย่างแรง
“เอาเป็นว่าฉันกับเธอต้องเล่นแบบนี้ทั้งวันแล้วล่ะ เพราะทุกคนจับจ้องเราทั้งคู่อยู่”ทำใจไว้แล้วล่ะนะ
“อื้ม ก็พอได้มั้ง”เฮ่อ
“นี่เริ่มเลยนะ ไปค่ะกริ๊งขึ้นห้องกันค่ะ”ฉันยอมเล่นกับนายไม่ได้หมายความว่า ฉัน-จะ-ชอบ-ที่-นาย-พูด-แบบ-นี้-หรอก-นะ
“อื้มค่ะ”ฉันล่ะอยากตาย
“วี้ดวิ่ววววววววววววววววววววว”นั่นคือเสียงแรก พอถึงห้อง
“ว่าไงคร้าบกริ๊ง แหม เป้นแฟนกับคิสก็ไม่บอก ปิดพวกเราซะมิดเลยนะเนี่ย”กำแล้วไง
“อืม แล้วจำเป็นต้องบอกพวกนายหรอ เรื่องอย่างนี้เค้าบอกแต่ในหมู่เพื่อนเว่ย ไปกริ๊งไปนั่งที่กันเถอะ”
“อื้ม เจอกันพักเที่ยง มาแล้วเว่ยย แพร ออม กิ ส้ม เปรียว”พวกมันต้องพูดอะไรแน่ๆ
“แหม ยังดีนะ ที่มันไม่ลืมเพื่อน” ยัยเปรียว เดี๋ยวตายๆๆๆ
“อ่าจ้า^^” ยิ้มอะไรกานวะ พวกแกบ้าไปแล้วหรอเนี่ย
“ อีกไม่นานคงมีข่าวดีแบบไม่หลอกลวงระหว่างกริ๊งกับคิสแล้วช่ายมะไอส้ม”ยัยแพร
“ช่ายสิแพร ถูกที่สุดเลยนะ ฉันก็อยากรู้ว่าถึงวันนั้นจะหวานขนาดไหน”
เวลาล่วงเลยไปจนถึง.....
!!ออดดดดดดดดดดดดดดด!!
“กริ๊งไปกินข้าวได้แล้ว” เออฉันรู้แล้วแหละน่า
“เออ ใช่ ฉันลืมบอกพวกแกว่ะ คือ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกแกกับฉันต้องไปกินข้าวกับพวกนายบาสทุกวันนะ เพื่อความแนบเนียนหนะ”- -
“อะไรวะ กริ๊ง ไม่มีเวลาให้ทำใจเลยรึไงวะเนี่ย”ยัยเปรียวแกก็ทำใจตั้งแต่ตอนนี้เลยสิวะ
“เออ วันนี้ฉันไม่กินข้าวนะ พอดีว่าต้องไปเตรียมจัดงานมหกรรมดนตรี ที่จะมีอาทิตย์หน้าหนะ ไปกับนายเช ต้องไปเตรียมงาน แล้วเจอกันที่ห้องคณะกรรมการ วันนี้คาบบ่ายไม่มีเรียนหนิ เจอกันๆ” อะไรวะเปรียว ทิ้งพวกฉันเลยนะ เอาเหอะ ยังไงก็มีเชไป
“ไปเถอะ ออมหิวแล้วอ่ะทุกคน” 5555 ทำท่าเหมือนแมวเลยอ่ะออม
“ฉันก็หิวอ่ะ”แล้วแกคิดว่าฉันไม่หิวหรอกิ- -
“เอาเป็นว่าไปกันเลยละกัน เพราะทุกคนคงหิวเหมือนกัน”ใช่ๆๆๆ ถูกที่สุดเลยส้ม
“มาแล้วจ้า สาวๆ”มากันครบเลยนะ ว่าแต่ เช ไม่ไปกับเปรียวหรอกหรอเนี่ย
“อ้าว เช ไม่ไปห้องคณะกรรมการหรอ เปรียวมันไปแล้วนะ”???
“แล้วเธอจะให้ฉันไปไมอ่ะ แล้วยัยเปรียวไปเกี่ยวอะไรกับฉันอ่ะ”
“ไอเช ฉันว่าแกต้องลืมไปแล้วแน่ๆเลยว่ะ ฉันว่าถ้าแกไม่รีบไปเตรียมตาย เรื่องงานมหกรรมดนตรีไง แกต้องไปเตรียมงานพร้อมเปรียวนะ แกตายแน่ๆว่ะเช” นั่นสิฉันก็ว่างั้นอ่ะ ฉันคิดเหมือนแพรเป๊ะเลย
“เออว่ะ ชิ หายและไง ยัยนั่นเอาฉันตายแน่เลยว่ะ เฮ้ย งั้นข้าไปก่อนนะพวกเอ็ง เดี๋ยวได้ลงโลงก่อนวัยอันควร”
“ไปกินข้าวกันเถอะ หิวๆๆๆๆ”ส้มเอ๊ยส้ม
“ไปๆๆๆๆ”
และระหว่างทางไม่ต้องบอกว่ามีแต่เสียงเบสกับออมทะเลาะกัน(อีกแล้ว) พวกเราก็เดินฟังมันทะเลาะมาตลอดทางเลย
“เฮ้ย บาส นี่เมื่อวานฉันจำได้นะ ว่าฉันให้2คนนี้เล่นเกมกันอยู่อ่ะ จำได้มะๆๆ”เกมไรๆอยากรู้
“เออ นั่นดิ ลืมสนิทเลย เมื่อกี๊ใครมันเริ่มหาเรื่องก่อนวะ ไอข้าว”
“เอ่อ ถ้าฉันฟังไม่ผิดนะ ออมเริ่มก่อนหนะ” อะไรๆๆอยากรู้ๆๆ
“ งั้นเบสเป็นฝ่ายชนะ ออมต้องทำตามที่เบสต้องการ2อาทิตย์ แต่เอาไว้พวกนายไปตกลงกันเอง พวกฉันไม่อยากรู้”งง เดี๋ยวค่อยเล่าทีหลังก็ได้มั้ง คงไม่สำคัญเท่าไร
“พี่คิสคะๆๆ”ใครหว่าเรียกแฟนกำมะลอของเรา
“อ้าว น้องดิว ว่าไงจ๊ะ” นี่นายยังเล่นละครเป็นแฟนฉันอยู่นะ เดี๋ยวความแตกหรอก
“พี่คิสเป็นแฟนกับพี่กริ๊งแล้วจริงหรอคะ แล้วดิวล่ะคะ”นั่นไง
“เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ แต่ว่าน้องดิวอย่าไปบอกใครนะ พี่ก็รักน้องดิวคนเดียวนั่นแหละครับ”นายว่าไงนะ นายบอกเรื่องนี้กับคนอื่น เค้าไม่เรียกความลับแล้ว
“เอ่อ งั้นกริ๊งไปซ้อมดนตรีดีกว่าอ่ะ แพรไปกินกันเถอะนะ กริ๊งว่าอยู่ตรงนี้แล้วขัดจังหวะใครบางคนแถวนี้นิดหน่อย ไปก่อนนะ”
“อ้าว เฮ้ยเดี๋ยวสิกริ๊ง”ฉันรีบวิ่งลงมา นายทำแบบนี้กับฉันอีกแล้วนะ แล้วนายคิดหรอว่าน้องดิวเค้าจะไม่เอาไปบอกเพื่อนเค้าหนะ ทีนี้นายจะเป็นยังไงก็เรื่องของนาย แต่ฉันอาจจะโดนคนอื่นเข้าใจผิดคิดว่ามาขอร้องให้นายเล่นละครเป็นแฟนฉันนะ นายทำแบบนี้ได้ยังไง???
หมับ!!
“กริ๊งเดี๋ยวสิ เธอจะไปไหนหนะ”คิสนายอย่ามายุ่งกบัฉันอีกเลยนะ
“นายปล่อยฉันสิ ไปหาน้องดิวของนายซะ แล้วเราก็เลิกเล่นละครกันได้แล้ว ฉันจะไม่เล่นละครกับนายแล้ว ปล่อยสี้”ฉันเจ็บนะ
“ไม่ปล่อย เธอบอกฉันมาก่อนว่าเป็นอะไรถึงจะเลิก”ก็ฉันจะเลิกอ่ะ
“ก็นายรักษาความลับนี้ไว้ไม่ได้ แล้วจะเล่นไปเพื่ออะไร นายก็บอกน้องดิวของนายแล้วนี่ ว่าความจริงมันคืออะไร น้องเค้าก็ต้องไปบอกเพื่อนของเค้า แล้วนายคิดหรอ ว่าคนในรร.จะไม่มีใครเลยที่จะไม่รู้ ฉันเสียหายนะ”
“เหตุผลของเธอมีแค่นี้หนะหรอ” ทำไมนายต้องทำหน้าน้อยใจขนาดนั้นด้วยล่ะ นายเคยสนใจความรู้สึกของฉันด้วยหรอ
“ใช่ แล้วฉันไม่อยากเล่นอีกแล้ว มันเหมือนหลอกลวงคนอื่น แล้วนายเคยรู้มั้ย ว่าฉันนะ...อึก...ไม่ได้คิดกับนายแค่เพื่อนอีกแล้ว...อึก...ฉันคิดไปจนไกลถึงไหนแล้ว นายก็ไม่เคยสนใจ....อึก....ฉันมันก็แค่เพื่อนของนาย ฉันรู้ นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรักนายแต่นายเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนของนาย ปล่อยฉันไป ให้ฉันได้ตัดใจจากนาย....อึกก....ฮือๆๆๆ”
“กริ๊ง….”นายนั่นเรียกฉันเบามาก จนแทบจะไม่ได้ยิน
“นี่เธอล้อเล่นใช่มั้ย กริ๊ง”อย่างนี้เค้ายังเรียกล้อเล่นอีกเรอะ
“.........”
“^O^” นายยิ้มอะไรวะ
“นายยิ้ม...อึก...ทำไมเนี่ย มันน่าขำมากหรอ”
“บ้าหรอยัยบ๊อง เธอก็ผิดเหมือนกันหนะแหละ”ฉันผิดอะไรอ่ะ
“เธอก็ไม่เคยดูฉันออกเลยเหมือนกันแหละ ฉันก็มองเธอมาตลอด แล้วที่ฉันบอกกับน้องดิวไปแบบนั้น ฉันคิดว่าเธอจะไม่ใส่ใจ ฉันขอโทษนะ” นายนั่น ค่อยๆบบรจงใช้นิ้วเรียวยาวเช็ดน้ำตาให้ฉัน นี่ก็หมายความว่า.....
“...............”
“ฉันรักเธอนะกริ๊ง เธอหนะก็ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกฉันเหมือนกันแหละ”OoOนี่นายล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย
“นายโกหก นายอย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ” นายโกหกแน่ๆ
“แล้วถ้าฉันบอกว่าจรอง ไม่ได้โกหกล่ะ”
“ฉันก็คงคิดว่าฝันไปแน่ๆเลย”O_O
“แต่ฉันจะบอกว่าฉันไม่ได้โกหก แล้วเธอก็ไม่ได้ฝัน แล้วฉันก็สัญญาว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอยให้ได้ เพื่อเธอเลยนะกริ๊ง”^^
“ขอบใจน....”คิสนายกำลังกอดฉันกลางสนามบาสนะ นายไม่อายคนอื่นเค้าเลยรึไง
“ อ๊า ตัวนิ่มจัง”(//^^//) เขินนะเนี่ย แต่ก็อายเหมือนกันแหละ
“นี่คิสนี่มันกลางสนามบาสนะฉันอายเค้าหนะ”กิ๊ซๆๆ
“ไม่ปล่อยหรอก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนแล้ว เอ?? ว่าแต่ ฉันเคยลองจูบผู้หญิงมาหลายคนแล้วนะเนี่ย ยังไม่เคยลองของเธอเลย งั้นไหนๆก็ใจตรงกันแล้ว ขอเลยละกัน”
“นี่นายอย่...อุ้บ!!!”คิสก้มลงมาจูบฉันอย่างทะนุถนอม กอดฉันไว้แน่นเหมือนกับว่ากลัวว่าฉันจะหลุดหายไปซะงั้น เป็นจูบแรกที่โรแมนติกมากๆของฉันเลยนะเนี่ย ตายแล้วฉันเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย(ตั้งแต่ที่ฉันแต่งให้ทำไงล่ะ:ขนมผิง) เขาค่อยๆคลายริมฝีปากออกจากปากของฉัน
“ทำรสจูบเธอหวานจังเลยเนี่ย เธอเป็นคนเดียวเลยนะ ที่ฉันจูบด้วยแล้วรู้สึกหวานหนะ คนอื่นจูบแล้วจะอ้วกพิกล”นายนี่ก็จริงๆเลยน้า
“ก็มันแน่อยู่แล้วจูบของฉันหนะนะ พวกนั้นเทียบไม่ติดหรอก”^^
“คร้าบๆ”^^
“อ๊ะๆๆๆๆ ส้มเห็นอะไรรึป่าววะแก” นั่นไง ยัยแพร มาจนได้นะ
“เห็นสิยืนมองตั้งนานเนอะ ลุ้นตัวโก่งเลยพวกเราเนี่ย”
“ที่แกบอกฉันไว้เมื่อเช้าอ่ะ ว่าได้เห็นคู่นี้หวานกันแน่ๆฉันว่า มันเห็นผลทันตาเลยว่ะส้ม แกลองไปเป็นหมอดูเอามั้ย ฉันว่ารุ่งแน่ๆเลยว่ะ5555”
“เออเนอะ555555” เออ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกัน
“ยินดีด้วยนะกริ๊งงง แกโชคดีสุดๆแล้วนะเนี่ย ไอคิสมันไม่เคยสัญญากับใครแบบนี้เลยนะว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอยหนะ”จริงหรอเนี่ยบาส
“เออ ข้าไม่ปล่อยพวกเอ็งไว้แน่เดี๋ยวขึ้นห้องก็รู้”
“เออ ข้าจะรอ”พวกผู้ชายตอบพร้อมกัน
“ดีใจด้วยนะกริ๊ง แต่อย่าทิ้งเรื่องเรียนเรื่องงานล่ะ เพราะพวกเราเป็นคณะกรรมการแห่งรร.เซเรน่านี่หว่า ใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว เย้!!!”
ต่อจากนี้ไป หวังว่าคงจะมีแต่ความสุข คงจะไม่มีความเกลียดอยู่ในตัวเราอีก คงจะเหลือแต่คำว่ารักและเข้าใจ^^
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนั้นที่กริ๊งบอกว่ารักผม ผมดีใจจนแทบจะเข้าไปกอดเธอในตอนนั้นเลย เธอร้องไห้ด้วยอ่ะ ผมไม่อยากเห็นเลย ทำไมผมถึงต้องดีใจขนาดนี้เนี่ย ผมคงชอบเธอจริงๆ รสจูบของเธอหวานมากเลยล่ะ ผมไม่เคยจูบใครแล้วหวานขนาดนี้เลย แล้วผมสัญญากับเธอไปซะและ ว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอย ไม่รับปากว่าจะเร็วๆนี้นะครับ ต้องใช้เวลาปรับตัวกันบ้าง แต่ผมจะทำเพื่อเธอให้ได้ ก็ผมรักเธอนี่ครับ แล้วเจอกันในโอกาสหน้าครับ^O^”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
KanOmpInG ++sAy Hi++
ฮิ้วๆๆ ลงเอยไปแล้ว1 เหลืออีก5 แต่งกันยาวเลยทีนี้ อาจจะหวานจนบางคนอ้วกเลยมั้งคะเนี่ย ขนมผิงปัญญาแค่นี้ล่ะค่ะ ถ้าจะให้ไม่หวานรับรองยาวกว่านี้ เพราะมันคงจะเถียงกันเรื่อยๆไม่จบซะที ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ขนมผิงต้องไปเยี่ยมของนักเขียนทุกคนแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง ช่วยโหวต&เม้น ติดตามผลงานของขนมผิงไปเรื่อยๆนะคะขอบคุณมากมายค่ะ
“ตาบ้า นี่นายมาหาเรื่องฉันก่อนนะยะ ไม่มีอะไรทำรึไงฮ้า”มันทะเลาะกันอีกแล้ว
“มีอ่ะมันมี แต่เธอหนะทำตัวหน้าหมั่นไส้เองนะ อย่ามาโทษฉัน”เอาเข้าไปมันก็ทั้งคู่นั่นแหละ เถียงกันเข้าไป
“นี่ตกลงนายจะมีเรื่องกับฉันใช่มั้ย คิดให้มันดีดีนะยะ” นั่นหาเรื่องกันซะและ
“เธออย่าท้าฉันนพอย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไว้หน้าเธอนะ ฉันอ่ะให้เกียรติผู้หญิงก็จริง แต่ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างเธอ”ครายก็ได้หยุดมันที
“เอ้านี่ จะจบมั้ยวันนี้อ่ะ เงียบๆกันไปเหอะ เถียงกันไปเถียงกันมารับรองมีเถียงต่อในฝันแน่ๆ ยอมๆกันมั่งเหอะ”เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยอ่ะบาส
“ไรอ่ะพี่ ยัยนี่มันหาเรื่องผมก่อนนะฮะ”- -
“อะไรๆ นายใช้ปากหรือใช้เท้าเน่าๆของนายพูดเนี่ย”- -
“หยุดๆๆๆ ทั้งคู่แหละ เอางี้ มาเล่นเกมกัน ถ้าเบสกับออมใครพูดก่อนกันคนนั้นแพ้ โอเคมั้ย แล้วถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ ต้องทำอะไรก็ได้ที่อีกฝ่ายต้องการ2อาทิตย์”
“ตกลง” ทั้งคู่ตอบรับพร้อมกัน พร้อมกับส่งสายตาเชือดเฉือนกัน
“นี่บาสนายว่าวิธีนี้จะเวิคมั้ยเนี่ย”ฉันกระซิบนายบาส
“ฉันว่าดีเชียวแหละ มันจะได้หัดยอมๆกันมั่งเธอนี่ฉลาดไม่เบาเลยนะเนี่ย”^^
“แน่น้อน แพรซะอย่าง แล้วนี่จะไปหาพี่ปลิวมีเรื่องอะไรอ่ะ ???”
“ก็เรื่องงานวันดนตรีของรร.หนะ เออแล้วฉันยังไม่ได้บอกเธอใช่มั้ยว่าเธอต้องขึ้นร้องเพลงหนะ เสียงเธออ่ะดีมากเลยนะ ในวงนี้จะเป็นวงประจำรร. คือวงที่คณะกรรมการทุกคนต้องเล่นรวมทั้งเธอและฉันด้วย”O_Oนายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“อ่ะหรอ เอาไว้คุยกันทีหลังละกันนะนี่ก็ถึงบ้านแล้ว ออมหลังนี้แหละๆๆๆ เอากระเป๋าเข้ามาๆ”
“ แพรกลับมาแล้วค่ะ แม่คะพาออมเด็กนอกมาแล้วค่ะแล้วก็บาสกับเบสขอแวะมาหาพี่ปลิวด้วยค่ะแม่ อ้อ เบสกลับมาแล้วนะคะ”
“ จ้าๆๆๆ มานั่งก่อนละกันนะจ๊ะเด็กๆ เดี๋ยวแม่ทำของว่างออกมาให้จ้ะรอแปปนึงนะจะเอ่อชื่อออมใช่มั้ยจ๊ะ โอเค รอแม่แปปนึงนะ เดี๋ยวมาพร้อมของว่างสูตรใหม่ของแม่เลยนะเนี่ย แพรเอาน้ำมารับแขกด้วยนะลูก แล้วไปตามปลิวมาด้วยอยู่หลังบ้านกับแจนแหนะ” สั่งซะยาว
“ค่ะแม่ เดี๋ยวแพรจัดการเองค่ะ”- -\"
“เดี๋ยวทุกคนรอแปปนึงนะ เดี๋ยวแพรเอาน้ำมาให้ เอ่อเอางี้ดีกว่า บาสจ๋า ช่วยไรแพรหน่อยน้า ไปเอาน้ำมาทานเองละกันนะ ส่วนแพรจะพาออมไปเก็บของในห้อง แล้วจะเรียกพี่ปลิวลงมาให้ ตกลงตามนี้ ห้ามปฏิเสธ จบ ไปออม ไปดูห้องกัน”
“อ้าว เฮ้ยอะไรวะเนี่ย”ฮี่ๆๆเป้นไงล่ะ
!!!แอ๊ดดด!!!
“เนี่ยแหละห้องของออม แม่กับแพรช่วยกันจัดให้หนะ หวังว่าคงจะถูกใจออมนะ^^”
“ชอบมากๆเลยล่ะแพร สีห้องสดใสดีจัง ออมชอบมากๆเลยล่ะ”
“แพรดีใจนะที่ออมชอบ เก็บของซะแล้วลงไปข้างล่าง ไปเจอตรอบครัวเต็มๆของแพร ครอบครัวอดัม ล้อเล่นหนะจะ เด๋วเจอกันข้างล่าง”
!!!~ปัง~!!!
“พี่ปลิววว พี่แจนนน ออกมาหาแพรหน่อย มัวแต่จู๋จี๋กันอยู่นั่นแหละ”
“.............................................”
“พี่ปลิ๊วววววว เปิดประตูสิฟร้า พี่บาสมาหาอ่ะ เบสกลับมาแล้วด้วย”
“อะไรนะ แกว่าอะไรนะ”
“แพรบอกว่า บาสมาหาพี่ แล้วเบสน้องบาส ก็กลับมาแล้วด้วยค่ะ”- -
“อ่อๆๆ เออๆเดี๋ยวลงไปๆ”ไอพี่บ้า
“เฮ้ยน่าเบื่อจริงๆเลย”
“แพรลงมาทานของว่างสิจ๊ะ บาสกับเบสบอกอร่อยมากเลยนะลูก”
“ค่ะๆๆๆ ไหนๆๆ มีไรให้แพรกินมั่งเอ่ย ง่ำๆๆ หืมม อร่อยสุดเลยค่ะแม่”
“ออมมาแล้วจ้า”
“มาแล้วเว่ยย หวาดดีไอบาส ว่าไงไอเบส”ลงมาเป็นชุด
“โอเคงั้นก็เอาเรื่องของออมก่อนละกันนะ คืองี้ !@##$%^&*()_+|+_)(*)”
“คร่า ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”
พวกเราคุยกันจนดึก บาสกับเบสก็ขอตัวกลับ ส่วนฉันกับออมก็นอนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่รร. แล้วก็เรื่องบ้านเกิดของออม
“นี่ออม แพรว่าดึกมากๆแล้วนะเนี่ย พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก รีบไปนอนเถอะไป good nightนะจ๊ะ”
“จ้าๆๆ ยูทู”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊งเองๆๆ มาแล้วคร้าบท่าน มาต่อเรื่องของกริ๊งกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติ๊ด.. ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ..ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยน่าเบื่อ นาฬิกาปลุกบ้ามาปลุกอะไรเช้าขนาดนี้เนี่ย บ้าจิง
“กริ๊งลูก ตื่นได้แล้วจ้า เดี๋ยวสายนะ” นั่นไง แม่ขาเมื่อคืนกริ๊งกลับมาก็แม่ไม่ใช่หรอคะ ที่บอกให้กริ๊งเป่าแซ๊กให้ฟังอ่าค่ะ
“ค่ะแม่ ตื่นแล้วค่า..”
“ลัลลาลัลลาโว่วโว้ว นี่คือเสียงทำนองของใจ....”
“ฮัลโหล ครายวะโทมาซะเช้า”ใส่ก่อนเลยบังอาจโทมา
“ฉันเองยัยต๊อง ว่าฉันเป็นชุดเลยนะ”ใครวะ
“ฉันหนะใคร”
“คิสไง ตื่นได้แล้วฉันรอเธออยู่นะ อยู่หน้าหมู่บ้านให้เวลา10นาที ไม่งั้นฉันจะไปลากเธอมาจากบ้านเอง” อะไรของมันวะ
“แต่.../ไม่มีแต่ ทำตามที่ฉันสั่ง แค่นี้แหละ ปิ๊บ” ดุมัน กดวางเลย ทุเรศจริงๆ
- ผ่านไป9นาที -
“กริ๊งไปนะคะแม่ อาหารเช้าอร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ รักแม่นะคะ ฟอด(เสียงฉันหอมแก้มแม่งเองแหละ ฮะๆๆ)
- 10นาที พอดี -
“ มาแล้วๆๆๆ ตรงเวลาเป๊ะ10นาทีพอดี ไม่ขาดไม่เกิน”^^
“ดีมาก ไปกันได้แล้ว”โฮ่ยเหนื่อยโคตร
“นี่นายวันหลังหนะนะ บอกล่วงหน้าวันนึง วิ่งมาเนี่ยเหนื่อยนะ”- -
“คร้าบๆๆขอโทดคร้าบ” เออรู้ตักก็ดี
“ถึงรร.ซะที แล้วนี่จะไปไหนก่อนล่ะห้องเรียนหรือห้องคณะกรรมการ”
“คงห้องเรียนมั้ง นี่เธอสังเกตทุกคนวันนี้สิ” นั่นสินะมันมองไรกันวะ แล้วก็มีเด็กม3สองคนเข้ามาหาฉันกับคิส
“พี่คิสพี่กริ๊งคะ คือว่าพี่2คนเป็นแฟนกันอย่างที่เค้าลือกันจริงรึป่าวคะ”เอ๋???
“นี่ใครบอกน้องหรอครับ”นั่นสิๆๆๆ
“พวกกลุ่มพี่เกี๊ยวซ่าหนะค่ะ เค้าปล่อยข่าวทั่วรร.แล้ว แล้วตกลงมันจริงมั้ยคะพี่กริ๊ง”
“เอ่อ จริงครับน้อง พี่กับกริ๊งเป็นแฟนกันจริงๆครับ เพียงแค่ไม่ได้เปิพดเผยเท่านั้นเอง^^” เนียนเหลือเกินนะคิส
“ใช่มั้ยจ๊ะกริ๊ง”
“เอ่อ ใช่ค่ะ”^^ ต้องตีหน้ายิ้มอีก โอ๊ยทรมาน นี่แค่วันแรกนะเนี่ย
“งั้นน้องพี่ขอตัวก่อนนะครับ พอดีกริ๊งเค้าบ่นหิวข้าวอยู่ใช่มั้ยคะ” นี่นายมาพูดคะกับฉันฟังแล้วจะอ้วกว่ะ
“ใช่ค่ะ กริ๊งหิวมากเลยอ่ะคิส ไปหาข้าวกินกัน”
“ไปค่ะไป” แง่วว เลิกพูดแบบนี้ซะที
“ขอตัวนะคะน้อง^^”และมันก้ต้องมีเสียงตามมาอยู่แล้ว เหมือนกับว่าเป็นประเพณี
“พี่เค้าเหมาะกันมากเลยอ่ะ” “เสียพี่คิสให้พี่กริ๊งยอมก็ได้” “น่ารักมากเลยอ่ะ เหมาะมาก เป็นคู่ที่น่ารักสุดๆเลย”
“นี่กริ๊ง ฉันว่านะ เรา2คนคงต้องรับศึกหนักแล้วล่ะ”นั่นสิคิส เห็นด้วยอย่างแรง
“เอาเป็นว่าฉันกับเธอต้องเล่นแบบนี้ทั้งวันแล้วล่ะ เพราะทุกคนจับจ้องเราทั้งคู่อยู่”ทำใจไว้แล้วล่ะนะ
“อื้ม ก็พอได้มั้ง”เฮ่อ
“นี่เริ่มเลยนะ ไปค่ะกริ๊งขึ้นห้องกันค่ะ”ฉันยอมเล่นกับนายไม่ได้หมายความว่า ฉัน-จะ-ชอบ-ที่-นาย-พูด-แบบ-นี้-หรอก-นะ
“อื้มค่ะ”ฉันล่ะอยากตาย
“วี้ดวิ่ววววววววววววววววววววว”นั่นคือเสียงแรก พอถึงห้อง
“ว่าไงคร้าบกริ๊ง แหม เป้นแฟนกับคิสก็ไม่บอก ปิดพวกเราซะมิดเลยนะเนี่ย”กำแล้วไง
“อืม แล้วจำเป็นต้องบอกพวกนายหรอ เรื่องอย่างนี้เค้าบอกแต่ในหมู่เพื่อนเว่ย ไปกริ๊งไปนั่งที่กันเถอะ”
“อื้ม เจอกันพักเที่ยง มาแล้วเว่ยย แพร ออม กิ ส้ม เปรียว”พวกมันต้องพูดอะไรแน่ๆ
“แหม ยังดีนะ ที่มันไม่ลืมเพื่อน” ยัยเปรียว เดี๋ยวตายๆๆๆ
“อ่าจ้า^^” ยิ้มอะไรกานวะ พวกแกบ้าไปแล้วหรอเนี่ย
“ อีกไม่นานคงมีข่าวดีแบบไม่หลอกลวงระหว่างกริ๊งกับคิสแล้วช่ายมะไอส้ม”ยัยแพร
“ช่ายสิแพร ถูกที่สุดเลยนะ ฉันก็อยากรู้ว่าถึงวันนั้นจะหวานขนาดไหน”
เวลาล่วงเลยไปจนถึง.....
!!ออดดดดดดดดดดดดดดด!!
“กริ๊งไปกินข้าวได้แล้ว” เออฉันรู้แล้วแหละน่า
“เออ ใช่ ฉันลืมบอกพวกแกว่ะ คือ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกแกกับฉันต้องไปกินข้าวกับพวกนายบาสทุกวันนะ เพื่อความแนบเนียนหนะ”- -
“อะไรวะ กริ๊ง ไม่มีเวลาให้ทำใจเลยรึไงวะเนี่ย”ยัยเปรียวแกก็ทำใจตั้งแต่ตอนนี้เลยสิวะ
“เออ วันนี้ฉันไม่กินข้าวนะ พอดีว่าต้องไปเตรียมจัดงานมหกรรมดนตรี ที่จะมีอาทิตย์หน้าหนะ ไปกับนายเช ต้องไปเตรียมงาน แล้วเจอกันที่ห้องคณะกรรมการ วันนี้คาบบ่ายไม่มีเรียนหนิ เจอกันๆ” อะไรวะเปรียว ทิ้งพวกฉันเลยนะ เอาเหอะ ยังไงก็มีเชไป
“ไปเถอะ ออมหิวแล้วอ่ะทุกคน” 5555 ทำท่าเหมือนแมวเลยอ่ะออม
“ฉันก็หิวอ่ะ”แล้วแกคิดว่าฉันไม่หิวหรอกิ- -
“เอาเป็นว่าไปกันเลยละกัน เพราะทุกคนคงหิวเหมือนกัน”ใช่ๆๆๆ ถูกที่สุดเลยส้ม
“มาแล้วจ้า สาวๆ”มากันครบเลยนะ ว่าแต่ เช ไม่ไปกับเปรียวหรอกหรอเนี่ย
“อ้าว เช ไม่ไปห้องคณะกรรมการหรอ เปรียวมันไปแล้วนะ”???
“แล้วเธอจะให้ฉันไปไมอ่ะ แล้วยัยเปรียวไปเกี่ยวอะไรกับฉันอ่ะ”
“ไอเช ฉันว่าแกต้องลืมไปแล้วแน่ๆเลยว่ะ ฉันว่าถ้าแกไม่รีบไปเตรียมตาย เรื่องงานมหกรรมดนตรีไง แกต้องไปเตรียมงานพร้อมเปรียวนะ แกตายแน่ๆว่ะเช” นั่นสิฉันก็ว่างั้นอ่ะ ฉันคิดเหมือนแพรเป๊ะเลย
“เออว่ะ ชิ หายและไง ยัยนั่นเอาฉันตายแน่เลยว่ะ เฮ้ย งั้นข้าไปก่อนนะพวกเอ็ง เดี๋ยวได้ลงโลงก่อนวัยอันควร”
“ไปกินข้าวกันเถอะ หิวๆๆๆๆ”ส้มเอ๊ยส้ม
“ไปๆๆๆๆ”
และระหว่างทางไม่ต้องบอกว่ามีแต่เสียงเบสกับออมทะเลาะกัน(อีกแล้ว) พวกเราก็เดินฟังมันทะเลาะมาตลอดทางเลย
“เฮ้ย บาส นี่เมื่อวานฉันจำได้นะ ว่าฉันให้2คนนี้เล่นเกมกันอยู่อ่ะ จำได้มะๆๆ”เกมไรๆอยากรู้
“เออ นั่นดิ ลืมสนิทเลย เมื่อกี๊ใครมันเริ่มหาเรื่องก่อนวะ ไอข้าว”
“เอ่อ ถ้าฉันฟังไม่ผิดนะ ออมเริ่มก่อนหนะ” อะไรๆๆอยากรู้ๆๆ
“ งั้นเบสเป็นฝ่ายชนะ ออมต้องทำตามที่เบสต้องการ2อาทิตย์ แต่เอาไว้พวกนายไปตกลงกันเอง พวกฉันไม่อยากรู้”งง เดี๋ยวค่อยเล่าทีหลังก็ได้มั้ง คงไม่สำคัญเท่าไร
“พี่คิสคะๆๆ”ใครหว่าเรียกแฟนกำมะลอของเรา
“อ้าว น้องดิว ว่าไงจ๊ะ” นี่นายยังเล่นละครเป็นแฟนฉันอยู่นะ เดี๋ยวความแตกหรอก
“พี่คิสเป็นแฟนกับพี่กริ๊งแล้วจริงหรอคะ แล้วดิวล่ะคะ”นั่นไง
“เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ แต่ว่าน้องดิวอย่าไปบอกใครนะ พี่ก็รักน้องดิวคนเดียวนั่นแหละครับ”นายว่าไงนะ นายบอกเรื่องนี้กับคนอื่น เค้าไม่เรียกความลับแล้ว
“เอ่อ งั้นกริ๊งไปซ้อมดนตรีดีกว่าอ่ะ แพรไปกินกันเถอะนะ กริ๊งว่าอยู่ตรงนี้แล้วขัดจังหวะใครบางคนแถวนี้นิดหน่อย ไปก่อนนะ”
“อ้าว เฮ้ยเดี๋ยวสิกริ๊ง”ฉันรีบวิ่งลงมา นายทำแบบนี้กับฉันอีกแล้วนะ แล้วนายคิดหรอว่าน้องดิวเค้าจะไม่เอาไปบอกเพื่อนเค้าหนะ ทีนี้นายจะเป็นยังไงก็เรื่องของนาย แต่ฉันอาจจะโดนคนอื่นเข้าใจผิดคิดว่ามาขอร้องให้นายเล่นละครเป็นแฟนฉันนะ นายทำแบบนี้ได้ยังไง???
หมับ!!
“กริ๊งเดี๋ยวสิ เธอจะไปไหนหนะ”คิสนายอย่ามายุ่งกบัฉันอีกเลยนะ
“นายปล่อยฉันสิ ไปหาน้องดิวของนายซะ แล้วเราก็เลิกเล่นละครกันได้แล้ว ฉันจะไม่เล่นละครกับนายแล้ว ปล่อยสี้”ฉันเจ็บนะ
“ไม่ปล่อย เธอบอกฉันมาก่อนว่าเป็นอะไรถึงจะเลิก”ก็ฉันจะเลิกอ่ะ
“ก็นายรักษาความลับนี้ไว้ไม่ได้ แล้วจะเล่นไปเพื่ออะไร นายก็บอกน้องดิวของนายแล้วนี่ ว่าความจริงมันคืออะไร น้องเค้าก็ต้องไปบอกเพื่อนของเค้า แล้วนายคิดหรอ ว่าคนในรร.จะไม่มีใครเลยที่จะไม่รู้ ฉันเสียหายนะ”
“เหตุผลของเธอมีแค่นี้หนะหรอ” ทำไมนายต้องทำหน้าน้อยใจขนาดนั้นด้วยล่ะ นายเคยสนใจความรู้สึกของฉันด้วยหรอ
“ใช่ แล้วฉันไม่อยากเล่นอีกแล้ว มันเหมือนหลอกลวงคนอื่น แล้วนายเคยรู้มั้ย ว่าฉันนะ...อึก...ไม่ได้คิดกับนายแค่เพื่อนอีกแล้ว...อึก...ฉันคิดไปจนไกลถึงไหนแล้ว นายก็ไม่เคยสนใจ....อึก....ฉันมันก็แค่เพื่อนของนาย ฉันรู้ นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรักนายแต่นายเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนของนาย ปล่อยฉันไป ให้ฉันได้ตัดใจจากนาย....อึกก....ฮือๆๆๆ”
“กริ๊ง….”นายนั่นเรียกฉันเบามาก จนแทบจะไม่ได้ยิน
“นี่เธอล้อเล่นใช่มั้ย กริ๊ง”อย่างนี้เค้ายังเรียกล้อเล่นอีกเรอะ
“.........”
“^O^” นายยิ้มอะไรวะ
“นายยิ้ม...อึก...ทำไมเนี่ย มันน่าขำมากหรอ”
“บ้าหรอยัยบ๊อง เธอก็ผิดเหมือนกันหนะแหละ”ฉันผิดอะไรอ่ะ
“เธอก็ไม่เคยดูฉันออกเลยเหมือนกันแหละ ฉันก็มองเธอมาตลอด แล้วที่ฉันบอกกับน้องดิวไปแบบนั้น ฉันคิดว่าเธอจะไม่ใส่ใจ ฉันขอโทษนะ” นายนั่น ค่อยๆบบรจงใช้นิ้วเรียวยาวเช็ดน้ำตาให้ฉัน นี่ก็หมายความว่า.....
“...............”
“ฉันรักเธอนะกริ๊ง เธอหนะก็ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกฉันเหมือนกันแหละ”OoOนี่นายล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย
“นายโกหก นายอย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ” นายโกหกแน่ๆ
“แล้วถ้าฉันบอกว่าจรอง ไม่ได้โกหกล่ะ”
“ฉันก็คงคิดว่าฝันไปแน่ๆเลย”O_O
“แต่ฉันจะบอกว่าฉันไม่ได้โกหก แล้วเธอก็ไม่ได้ฝัน แล้วฉันก็สัญญาว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอยให้ได้ เพื่อเธอเลยนะกริ๊ง”^^
“ขอบใจน....”คิสนายกำลังกอดฉันกลางสนามบาสนะ นายไม่อายคนอื่นเค้าเลยรึไง
“ อ๊า ตัวนิ่มจัง”(//^^//) เขินนะเนี่ย แต่ก็อายเหมือนกันแหละ
“นี่คิสนี่มันกลางสนามบาสนะฉันอายเค้าหนะ”กิ๊ซๆๆ
“ไม่ปล่อยหรอก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนแล้ว เอ?? ว่าแต่ ฉันเคยลองจูบผู้หญิงมาหลายคนแล้วนะเนี่ย ยังไม่เคยลองของเธอเลย งั้นไหนๆก็ใจตรงกันแล้ว ขอเลยละกัน”
“นี่นายอย่...อุ้บ!!!”คิสก้มลงมาจูบฉันอย่างทะนุถนอม กอดฉันไว้แน่นเหมือนกับว่ากลัวว่าฉันจะหลุดหายไปซะงั้น เป็นจูบแรกที่โรแมนติกมากๆของฉันเลยนะเนี่ย ตายแล้วฉันเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย(ตั้งแต่ที่ฉันแต่งให้ทำไงล่ะ:ขนมผิง) เขาค่อยๆคลายริมฝีปากออกจากปากของฉัน
“ทำรสจูบเธอหวานจังเลยเนี่ย เธอเป็นคนเดียวเลยนะ ที่ฉันจูบด้วยแล้วรู้สึกหวานหนะ คนอื่นจูบแล้วจะอ้วกพิกล”นายนี่ก็จริงๆเลยน้า
“ก็มันแน่อยู่แล้วจูบของฉันหนะนะ พวกนั้นเทียบไม่ติดหรอก”^^
“คร้าบๆ”^^
“อ๊ะๆๆๆๆ ส้มเห็นอะไรรึป่าววะแก” นั่นไง ยัยแพร มาจนได้นะ
“เห็นสิยืนมองตั้งนานเนอะ ลุ้นตัวโก่งเลยพวกเราเนี่ย”
“ที่แกบอกฉันไว้เมื่อเช้าอ่ะ ว่าได้เห็นคู่นี้หวานกันแน่ๆฉันว่า มันเห็นผลทันตาเลยว่ะส้ม แกลองไปเป็นหมอดูเอามั้ย ฉันว่ารุ่งแน่ๆเลยว่ะ5555”
“เออเนอะ555555” เออ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกัน
“ยินดีด้วยนะกริ๊งงง แกโชคดีสุดๆแล้วนะเนี่ย ไอคิสมันไม่เคยสัญญากับใครแบบนี้เลยนะว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอยหนะ”จริงหรอเนี่ยบาส
“เออ ข้าไม่ปล่อยพวกเอ็งไว้แน่เดี๋ยวขึ้นห้องก็รู้”
“เออ ข้าจะรอ”พวกผู้ชายตอบพร้อมกัน
“ดีใจด้วยนะกริ๊ง แต่อย่าทิ้งเรื่องเรียนเรื่องงานล่ะ เพราะพวกเราเป็นคณะกรรมการแห่งรร.เซเรน่านี่หว่า ใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว เย้!!!”
ต่อจากนี้ไป หวังว่าคงจะมีแต่ความสุข คงจะไม่มีความเกลียดอยู่ในตัวเราอีก คงจะเหลือแต่คำว่ารักและเข้าใจ^^
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนั้นที่กริ๊งบอกว่ารักผม ผมดีใจจนแทบจะเข้าไปกอดเธอในตอนนั้นเลย เธอร้องไห้ด้วยอ่ะ ผมไม่อยากเห็นเลย ทำไมผมถึงต้องดีใจขนาดนี้เนี่ย ผมคงชอบเธอจริงๆ รสจูบของเธอหวานมากเลยล่ะ ผมไม่เคยจูบใครแล้วหวานขนาดนี้เลย แล้วผมสัญญากับเธอไปซะและ ว่าจะเลิกเป็นเพลย์บอย ไม่รับปากว่าจะเร็วๆนี้นะครับ ต้องใช้เวลาปรับตัวกันบ้าง แต่ผมจะทำเพื่อเธอให้ได้ ก็ผมรักเธอนี่ครับ แล้วเจอกันในโอกาสหน้าครับ^O^”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
KanOmpInG ++sAy Hi++
ฮิ้วๆๆ ลงเอยไปแล้ว1 เหลืออีก5 แต่งกันยาวเลยทีนี้ อาจจะหวานจนบางคนอ้วกเลยมั้งคะเนี่ย ขนมผิงปัญญาแค่นี้ล่ะค่ะ ถ้าจะให้ไม่หวานรับรองยาวกว่านี้ เพราะมันคงจะเถียงกันเรื่อยๆไม่จบซะที ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ขนมผิงต้องไปเยี่ยมของนักเขียนทุกคนแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง ช่วยโหวต&เม้น ติดตามผลงานของขนมผิงไปเรื่อยๆนะคะขอบคุณมากมายค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น