ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นักเรียนใหม่&ความรู้สึกที่เรียกว่าหึง
ฮู้…เหนื่อยใจจริงๆทำไมงานของคณะกรรมการนักเรียนมันถึงเยอะขนาดนี้เนี่ย แค่ผูกข้อมือก็เล่นเอาเหนื่อยแล้วเนี่ยย
“ แพร !!!” ใครมาเรียกฉันเนี่ย เสียงไม่คุ้นเลย
“ เอ่อ..คุณคือใครคะเนี่ย” ไม่คุ้นหน้าเลยนะ แต่เหมือนเคยเห็นที่ไหน
“อ้าว ซะงั้นเลยนะ เราเบสไง” เบสไหนเนี่ย นี่นายกำลังทำฉันงงนะเนี่ย
“ฉันเบส น้องพี่บาสไง จำได้ไม๊แพร” คิดก่อนนะ
“อ๋อ ไอเบส แกนี่เอง เป็นไงมาไงเนี่ย หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะเบส ฉันจำแกไม่ได้เลยอ่ะ”หล่อขึ้นมากเลยอ่าเบส
“ขอบใจนะ ฉันคิดถึงเธอม้ากมากแพร เออนี่ ฉันจะมาเป็นสมาชิกในคณะกรรมการคนใหม่ด้วย ได้อยู่ด้วยกันตลอดเลย” หืมก็ดีน่ะสิ แต่มันต้องหาผู้หญิงมาช่วยทำงานกับนายอีกคนหนะสิ
“แล้วหาคู่มาทำงานด้วยได้รึยังล่ะ” ???
“ยังเลยหนะ ก็หาๆอยู่หนะ” อ้อ อย่างนี้นี่เอง
“นี่ใจคอแพรจะยืนคุยกะเราอย่างนี้ตลอดเลยหรอ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะแพร” เออนั่นสิ ไปไหนดีล่ะเนี่ย
“เอ่อ...งั้นเอางี้สิ ไปกินไอติมกัน ร้านป้าหร่อยหนะ จำร้านป้าหร่อยได้ไม๊เบส” ร้านไอติมร้านประจำของพวกฉันเองแหละ
“จำได้สิ ว่าแต่แกยังเปิดขายอยู่อีกหรอเนี่ย ดีเหมือนกันนะ งั้นเราไปกันเลย”
“อื้ม ไปสิ” เย้ๆ ไอติมๆๆ
กิ๊งก่อง!!! กิ๊งก่อง!!! ขออภัยท่านอ.ผู้สอนค่ะ นางสาวพิมพ์พิชชา ชั้นม5/2 ขอเชิญที่ห้องปกครองในเวลานี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
“หวา มาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ยสงสัยมีเรื่องอะไรอีกแหงเลย คนอื่นมีก็ไม่เรียกนะ เอ่อ...เบส เอางี้นะ เบสไปรอแพรที่ร้านป้าหร่อยนะ แล้วพอแพรทำธุระเสร็จแล้วแพรจะตามไปทีหลังโอเคนะ ไปและ”
วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยๆๆ
“มาแล้วค่ะ มีเรื่องอะไรรึป่าวคะถึงเรียกมาแบบนี้”
“จ้ะ มีจ้ะ”เรื่องอะไรอีกล่ะคนอื่นมีไม่ยอมเรียก
“คือว่าอย่างนี้นะจ๊ะแพร วันมะรืนนี้ทางรร.จะมี นักเรียนมาเข้าใหม่เป็นคนไทย แต่เค้าไปเรียนอยู่ที่แคนาดาหนะจ้ะ”แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะเนี่ย
“แล้วครูก็อยากจะให้เค้าไปอยู่กับแพรหนะจ้ะ เพราะครูว่าแพรน่าจะเข้ากับเค้าได้ดี เค้าจะมาอยู่กับรร.เราจนกว่าจะจบม.ปลายหนะ^^” อ้อ ก็ได้สิ จะมาก็มา เฮ้ย!!!!จะบ้าหรอไม่เอาน้า...
“แล้วทำไมต้องเป็นบ้านแพรอ่ะคะอ. บ้านคนอื่นไม่ได้หรอคะ” ทำไมๆๆๆๆๆ ม่ายเหนต้องเอามาอยู่กับฉันเลย
“ครูให้เวลาเธอ5นาทีนะแพร โทรไปคุยกับคุณแม่ของเธอซะนะจ๊ะ แล้วมาบอกครูตามความจริงนะจ๊ะ เร็วๆจ้ะ ครูจะรอ” เฮ้อมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันเนี่ย กดโทรศัพท์หาคุณแม่เลยดีหว่า คุณแม่ คงไม่เห็นด้วยแน่นอน
ตู๊ดดด......ตู๊ดดด.....ตู๊ดดด.... ฮัลโหลค่ะ
“ฮัลโหลแม่คะ แพรนะคะแม่ แม่คะคือว่าอ.ที่รร.อ่ะค่ะ เค้าอยากจะให้นร.จากนอกมาอยู่ที่บ้านเราหนะค่ะ แม่ คงไม่เห็นด้วยใช่มั้ยคะ แพรรู้ค่ะแม่”
“ก็ดีนะลูก แม่ว่าดีออก ได้มีสมาชิกมาเพิ่มที่บ้าน” เฮ้ย แม่เปลี้ยนไป๋เป็น ไปได้ไง
“ แม่คะ เอาจิงหรอคะ แพรไม่อยากให้เค้ามาอยู่ด้วยเลยอ่ะค่ะแม่”
“แพร ลูกต้องหัดมองคนอื่นในทางที่ดีบ้างนะจ๊ะ ตกลงแม่ตกลงให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน แค่นี้ก่อนนะลูกแม่กำลังทำคุกกี้ให้เป็นของว่างของลูกกะพี่เค้านะเจอกันเย็นนี้ที่บ้านจะลูก บาย” แม่นะแม่ จะเอาอะไรก็ตามใจตัวเองสุดๆเลยนะ
“แพรเสร็จรึยังจ๊ะ ครูมีสอนต่อนะ ฮึ้ม ว่าไง” สรุปเค้าต้องมาอยู่บ้านฉนจนได้สิน่า
“ก็ได้ค่ะ คุณแม่อยากให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน” แหมยิ้มหน้าบานเชียวนะ
“ดีจ้ะ ขอบใจหนูมากนะจ๊ะแพร ครูไปก่อนนะจ๊ะ แล้วก็วันมะรืนมาที่หน้าเสาธงด้วยนะจ๊ะ บายจ้ะ”
หลายวันที่ผ่านมาถ้าไม่ใช่เรื่องซวยเรื่องเหนื่อย ก็เรื่องน่าเบื่อ เอ๊ะ ฉันนัดนายเบสไว้นี่ ไปเลยดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“สวัสดีค่ะ สบายดีมั้ยคะป้า” ฉันทั้งทายป้าหร่อย อย่างสดใสเช่นเคย
“สบายดีค่ะ แล้วหนูแพรล่ะค่ะ เปิดเทอมมาสนุกมั้ยคะ” เฮ้อสนุกหรอเนี่ย
“เฮ้ออย่าให้พูดถึงเลยค่ะป้า แล้วนี่ป้าเห็นเบสมั้ยคะ”
“ใครนะจ๊ะ”
“เบสหนะค่ะ ป้าหร่อยจำเบสได้ไม๊คะ”
“เบสน้องหนูบาสหนะหรอ”
“ค่ะๆๆเบสนั้นแหละค่ะ เห็นมั้ยคะ” มองทั่วร้านแล้วยังไม่เห็นเลย
“ตั้งแต่เมื่อ2โมงที่ป้าเปิดร้านมานะคะ มีแต่พ่อหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้นหนะค่ะ เค้ามาทักป้าเหมือนรู้จักเลยนะ แต่ป้าดูเหมือนจะไม่รู้จักเค้าหนะจ้ะ” ฉันจึงมองตามที่ป้าชี้ไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง น้องชายคนนึงที่ชั้นไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้
“ป้าคะ นั่นแหละคะเบส”ป้าคงอึ้งแน่ๆ
“นั่นหรอคะหนูเบส จริงรึป่าวคะ”อึ้งเลยสิเนี่ยป้า
“จริงๆค่ะป้า คือว่าเบสหนะพึ่งกลับมาจากไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศหนะค่ะ กลับมาก็หล่อแบบนี้ล่ะค่ะ^^”
“ไหนขอป้าไปดูใกล้หน่อยดีกว่า” แล้วพอป้าเดินเข้าไปก้อเรียกเบสทันที
“หนูเบสจ๊ะ”เบสหันมายิ้มให้ป้าหร่อยรอยยิ้มนั่นช่างสดใสกว่าเมื่อก่อนมาก
“ฮะป้า แหมคิดว่าจะจำผมไม่ได้ซะแล้วนะเนี่ย” ป้าถึงกับอึ้ง
“ป้าคะ แพรขอไอติมรสมะนาวกับบลูเบอรี่นะคะ” รสโปรดฉันเลยนะเนี่ย
“ผมขอรสวนิลากับช็อคโกแลตละกันครับ”
“ค่ะๆๆ รอแปปนึงนะคะ”ป้ายังคงอึ้งไม่หาย
“นี่เบส ไปเจอกับพวกส้มมารึยังล่ะ” หรือว่าเจอกันแล้วหว่า
“ยังหรอก เราก็ว่าจะให้แพรโทรเรียกพวกนั้นมาเนี่ย อยากคุยกับทุกคนพร้อมกันเลย แต่เราคิดถึงแพรมากที่สุดเลยคุยกับแพรก่อนคนอื่นเลยหนะ” ปากหวานไม่เลิกเลยนะเบส
“จิงอ่ะ555 โอเค งั้นเดี๋ยวแพรโทรตามพวกส้มมาละกันนะ”
“อืมงั้นเราโทหาพวกพี่บาสละกันมาพร้อมกันหมดเลย”
+++++++++++++++++++++++++5นาทีผ่านไป+++++++++++++++++++++++++
“มาแล้วแพร แกมาโทรตามพวกฉันทำไมตอนนี้เนี่ย ไหนคนที่อยากให้เจออ่ะ” แกต้องอึ้งแน่
“คนนี้ไงส้ม เปรียว กิ กริ๊ง” งงเหมือนฉันตอนแรกเลยใช่มั้ย
“หน้าตาคุ้นๆนะ แต่มันเป็นใครล่ะ” นั่นไงฉันว่าแล้ว
“ถ้าฉันบอกอย่าเพิ่งช๊อคนะ นายคนนี้คือ นายเบสน้องบาสไง” งงเลยสิยะพวกแก
“ ฮ้า....เนี่ยนะนายเบส ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้เนี่ย”ทุกคนพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย” งงกันเป็นไก่ตาแตกเลยสิพวกแก 55555
“ใช่ฉันเนี่ยแหละเบสตัวจริงเสียงจริง”แล้วพวกเราก็คุยกันไปประมาณครึ่งชม.พวกนายบาสก็มา
“นายข้าวมาแล้วคร้าบบ มีอะไรให้ข้าวกินมั่งจ๊ะกิ” มาถึงก็หวานเลยนะนายเนี่ย
“ไม่รู้เว่ย นายก็หาเอาเองเสะวะ” ฮ่าๆๆ สมกับเป็นเพื่อนฉันเลยนะกิ
“โห่กิอ่ะ” ฉันหัวเราะในการกระทำของนายข้าว รวมทั้งคนอื่นก็เช่นกัน
“นี่แพร เธอรู้เรื่องจะมีเด็กคนไทยที่พึ่งกลับมาจากแคนาดารึยัง ที่เค้าจะต้องไปอยู่บ้านเธอหนะ” พวกเราคุยกันเพลินจนมีเสียงหนึ่งถามฉันขึ้นมา
“รู้แล้วล่ะ น่าเบื่อชิบเป๋งทำไมต้องบ้านฉันด้วยวะ” ก็จริงอ่ะ
“ ก็เจ๊หวันไงเธอก็น่าจะรู้นะ” หาเจ๊แกเนี่ยนะ
“เค้าบอกว่าต้องการให้เด็กคนนั้นมาอยู่กับเธอ เค้าพูดในที่ประชุมตอนเที่ยงนี้เอง”แนว่าแล้วมันทะแม่งๆ
“เออๆๆ ยอมๆเจ๊แกไปเหอะ แค่นี้ฉันก็เบื่อจะแย่แล้วเนี่ย เลิกพูดถึงเถอะ” หลังจากที่พวกเรากินกันอิ่ม จึงแยกกันกลับบ้าน ฉันกลับคนเดียวอ่ะวันนี้ ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนเลยถึงซะทีบ้านที่ไม่ได้เจอกันตั้ง1วันแหนะ คิดถึงจังเลยยย
“แพรกลับมาแล้วค่า” เวลากลับบ้านฉันต้องพูดแบบนี้เป็นประจำ
“กลับมาแล้วหรอแพร / กลับมาแล้วหรอลูก แม่ทำขนมไว้ให้แหนะจ้ะ” พี่ปลิวกับแม่พูดพร้อมกันอีกแล้ว
“ค่ะๆๆ เดี๋ยวขอแพรไปทักเจ้าโอเลี้ยงแล้วอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวแพรจะลงมาทานค่ะแม่”
“โอเคจ้ะ เร็วๆนะลูก” เฮ้อ เหนื่อยๆ ตอนแรกฉันคิดว่าจะคุยกับแม่เรื่องนักเรียนใหม่ แต่ช่างเถอะยังไงคงเปลี่ยความคิดแม่ไม่ได้
แล้วคืนนั้นฉันก็ได้ทานคุ้กกี้แสนอร่อยของคุณแม่ แล้วก็ขึ้นนอนทันที เป็นคืนที่ฉันหลับสบายที่สุด เพราะมีแต่เรื่องเหนื่อยๆมาให้กลุ้ม นอนดีกว่าง่วงจะแย่ ฟี้......ฟี้..Zz….Zzz
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ่วฮาโย้ววววว..........โอ่วฮาโย้ววว !!!ปึก!!! เช้าแล้วหรอเนี่ย อื้มมม
+++++++ขอเวลาแต่งตัวหน่อยนะคะแหมจะแอบดูล่ะสิ+++++++++++++
“เสร็จรึยังล่ะยัยแพร พี่กับแจนรอนานแล้วนะ”เร่งอยู่ได้
“เสร็จแล้วค่ะๆๆๆๆ” ตึงๆๆๆๆ(เสียงลงบันไดมันดังขนาดนี้เชียว:ขนมผิง)
“นานจริงๆเลยนะ วันหลังพี่จะไม่รอเรานะ ถ้าสายแบบนี้อีก”
“หูย..อะไรกันพี่ปลิว แพรว่านี่มันแค่7โมง1นาทีเองนะคะ อ๊ะ หวัดดีค่ะพี่แจน คิดถึงพี่แจนที่สุดเลยค่า ขอกอดหน่อยๆๆ” ชอบกอดพี่แจนจังตัวห๊อมหอม
“อะไรกันแพร แพรจะเวอร์ไปแล้วนะ 555 น้องคนนี้นี่”ไม่เวอร์หรอกค่ะพี่แจน
“ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวสายพี่ปลิวจะฆ่าแพรเอา คริกๆๆ”
พวกเราเดินไปรร.กัน คุยกันสนุกสนาน พอมาถึงรร. ฮิๆวันนี้ไม่สาย
“พี่ปลิว พี่แจน แพรไปก่อนนะ แยกกันตรงนี้เลยละกันนะ ต้องไปห้องคณะกรรมการ ไปนะคะ บายค่ะ เจอกันเย็นนี้” จากประตูรร.มาห้องคณะกรรมการไกลอย่างขอบฟ้ากับขอบดิน แฮ่กๆๆๆ
“เฮ้อ....เหนื่อย อ้าว ส้ม เปรียว ว่าไงแก แล้วยัยกริ๊งกะยัยกิล่ะ”เห็นอยู่2คน
“มันไปซื้อหนมกันหนะ พวกฉันทำงานอยู่ พึ่งโดนสั่งให้ทำเมื่อเช้า เออนี่แพรแกรู้มั้ยว่า เด็กใหม่ที่จะมารร.เราหนะ เค้ามาแล้วนะ คุยกับผอ.อยู่ในห้องรับแขกแหนะ หน้าตาน่ารักใช้ได้เลยล่ะ แต่สู้แกไม่ได้ว่ะ” นั่นไง ความซวยมาเยือยหนูแพรอีกแล้วนะเนี่ย
“เออๆๆ ฉันไม่ค่อยอยากเห็นหน้าเท่าไร”
“แต่ฉันว่าแกคงต้องเห็นบ่อยกว่าทุกคนว่ะ เพราะว่าต้องเจอกันทั้งที่บ้านทั้งที่รร.แล้วก็เวลาทำงานอีก” เออนั่นสิ ว่าแต่เวลาทำงาน?? หมายความว่าไงเนี่ย
“แกยังไม่รู้สินะ ยัยคนเนี้ยจะมาเป็นคณะกรรมการกับพวกเรา คู่กับนายเบสหนะ เป็นคู่พอดี เป็นคำสั่งของนายบาส” หูย นายอีกแล้วหรอเนี่ย ตาบ้า!!
“อ้าว พิมพ์พิชชา ว่าไงเรา”ผอ.นั่นเอง
“ก็สบายดีค่ะ ว่าแต่ผอ.มีไรให้แพรช่วยรึป่าวคะเนี่ย” มาแนวนี้มีชัว
“มีสิมีอยู่แล้ว ครูอยากให้เธอช่วยดูแล ภัทริยา หรือ ออมให้ครูด้วยนะ เค้าพึ่งย้ายมาแล้วก็...ได้ข่าวว่าจะต้องไปอยู่บ้านเธอแล้วต้องเป็นคณะกรรมการด้วยกันอีก คงเป็นเพื่อนกันได้แน่ๆ ครูต้องไปธุระต่อแล้วล่ะ ฝากด้วยนะ ^-^ ” นั่นไงว่าแล้วเชียว”
“เอ่อ ชื่อออมหรอ เราชื่อแพรนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ” ไม่ค่อยอยากจะญาติดีด้วยเลย
“จ้าๆ เช่นกันจ้ะแพร แล้วนี่ล่ะใครเอ่ย”
“อ๋อ ฉันส้มเช้งนะ ฉันไม่ชอบให้ใครเรียกส้มเฉยๆนอกจากเพื่อนสนิท แต่ถ้าเป็นเธอ ก็น่าจะได้นะ”
“จ้าๆๆขอบใจจ้าส้ม”เอ๋ หรือว่าจะเป็นคนดีเนี่ย
“นี่ออม ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้เรียบร้อบอะไรเลยหนะ ฉันดูออก เธอออกจะแสบด้วยซ้ำ ไม่ต้องแกล้งทำเป็นคนเรียบร้อยได้มั้ยเนี่ยมันดูเสแสร้งหนะ” ส้มแกพูดเรื่องไรวะ งง??
“เอ่อ ส้มดูออกด้วยหรอ” งงคูน2
“ออกสิ ฉันดูตั้งแต่ทีแรกก็รู้แล้ว แต่บอกไว้ก่อนนะ ว่าเธอไม่มีวันแสบไปกว่าฉันได้”งงคูน10
“อืมๆๆๆ ฉันรู้แล้วน่า พอจะรู้หรอกว่าแกแสบขนาดไหน”งงเว้ยยยย
“พูดเรื่องไรกันวะพวกแก ฉันงงนะเว้ย คุยกันอยู่2คน”
“ก็คือ ออมเนี่ยไม่ได้เรียบร้อยหนะแพร สรุป มันแสบพอๆกับยัยกริ๊งเลยนะ แต่สู้ฉันกับแกไม่ได้เท่านั้นเอง”
“จริงอ่ะ งั้นเรียกออมว่าแกเลยละกันนะ”
“อืมเอาสิ ว่าแต่กริ๊งคือใครหนะ” เดี๋ยวแกคงจะรู้แหละออม
“ฉันเนี่ยแหละกริ๊ง ว่าแต่เธอเป็นใคร”
“นั่นสิแพรใครเนี่ย กิไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ” เปรียวก็มานะ แต่มันยืนงงอย่างเดียว
จากนั้นฉันกับส้มก็อธิบายให้3คนที่เหลือฟังว่าเรื่องมันคือยังไง และพวกเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน ออมเข้ากับพวกฉันได้อย่างดี จนพวกนายบาสมา เราก็คุยกันเรื่องที่ว่า จะเอาไงกับการที่ออมจะมาเป็นคณะกรรมการคู่กับเบส จนถึงคาบแรก พวกเราก็เดินไปขึ้นห้อง ออมก็แนะนำตัวให้เพื่อนในห้องรู้จัก วันนี้จี๊ดบอกกับพวกเราด้วยว่าจะไปนั่งกับนายโจ้แฟนมัน แล้วจะไม่กลับมานั่งตรงนี้อีก พวกฉันเลยให้ออมมานั่งข้างกริ๊งแทนจนเวลาเลยไปถึงตอนเลิกเรียน
!!กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!! เสียงออดดัง
“ไปห้องคณะกรรมการกัน”ส้มเสนอ ทุกคนจึงเดินมาที่ห้องคณะกรรมการพร้อมกัน รวมทั้งออมและเบสด้วย และที่แย่กว่านั้น เรามีคู่ที่จะกัดกันคู่ใหม่แล้วด้วย
“นี่เธอหนะ เลิกทำผมซะทีได้มั้ย ฉันรำคาญ”เริ่มก่อนเลยหรอเนี่ยเบส เงียบๆไม่เป็นหรอตระกูลนายหนะ
“อะไรล่ะ ฉันก็ทำของฉันแบบนี้ทุกวันแหละ นายจะมายุ่งกะฉันทำไมนักหนา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ พูดให้มันดีดี” ปกติมันต้องเป็นเสียงฉันกับนายบาส แต่ว่าวันนี้เรา2คนขอเงียบดีกว่า^^
“พอทั้งคู่นั่นแหละ รำคาญจริงๆ” และคนที่สงบสึกก็ต้องเป็นนายจัสแน่นอน 55555
“ก็ได้วะ/ก้าได้” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
แต่พอเราเดินมาถึงหน้าตึก ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ว่าไม่มีใครรู้เลยว่า เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปจะนำความวุ่นวายมาในชีวิตของพวกเรา
“เฮ้ย ข้าวดูนั่นดิ น้องเกี๊ยวซ่าอ่ะ น่ารักมากเลยเนอะ นายเห็นมั้ยคนนั้นอ่ะ” ยัยเกี๊ยวซ่าเนี่ยนะน่ารัก ใช้อะไรดูวะคิส
“เออๆๆ น่ารักยังไงข้าไม่สนแล้วเว่ย ข้ารักกิอคนเดียวเท่านั้นแหละ”
“แต่ฉันเกลียดนาย” โห้ววกิแกนี่มันเยี่ยมจริงๆว่ะ
“เดี๋ยวฉันมาพวกแกดูฉันไว้ดีดีนะเว่ย”แล้วคิสก็วิ่งไปหาเกี๊ยวซ่า แล้วก็จูบเธอแบบไม่มีเหตุผล พวกเราได้แต่อึ้ง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แล้วคิสก็วิ่งกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“จูบยัยเกี๊ยวซ่าหวานดีว่ะ แต่เฉยๆ ไม่ซู่ซ่าเลยเซ็งว่ะ เสียปากฟรี”
“นี่แกทำอะไรลงไปหนะ ไอ้คิส”บาสดูจะโกรธมากเลยนะเนี่ย
“เอ่อ.. แพร เราขอตัวไปห้องคณะกรรมการก่อนนะ ขี้เกียจยืนนานอ่ะมันเมื่อย”กริ๊งแกเป็นไรป่าวเนี่ย สีหน้าไม่ค่อยดีเลยว่ะแก
“กริ๊งแกไม่สบายรึป่าววะหน้าตาแกดูซีดๆยังไงไม่รู้นะแก”ทุกคนจึงเริ่มจ้องมาที่กริ๊ง
“เออ นั่นดิวะกริ๊ง ฉันว่าแกไปห้องพยาบาลมั้ย เดี๋ยวฉันพาไป” ฉันเริ่มเป็นห่วงมันแล้วนะเนี่ย
“ไม่ๆๆ ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่ตรงนี้แดดมันร้อนหนะ ฉันว่าฉันไปรอพวกแกที่ห้องคณะกรรมการละกันนะ จะได้เย็นขึ้นหนะ”กริ๊งแกยิ้มเหมือนฝืนมากเลยว่ะ แต่ฉันจะไม่เซ้าซี้แกแล้วก็ได้
“โอเคๆๆ งั้นเดี๋ยวพวกฉันไปซื้อหนมกันแล้วจะซื้อมาเผื่อแกละกันนะ”
“อืมๆ ขอบใจ”
หลังจากนั้น พวกเราก็เดินไปซื้อขนมหน้ารร.กัน แต่ในใจฉันยังคิดเรื่องกริ๊งและคิดถึงสีหน้าแบบนั้นของกริ๊งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉากนี้ให้กริ๊งเป็นตัวนำนะคะ จะได้รู้กันแล้วว่ากริ๊งคิดยังไง^^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียว ทุกคนไปซื้อขนม และไม่คิดอะไรเรื่องที่คิสไปจูบกับยัยเกี๊ยว แต่ฉันคิดนะ ทำไมล่ะ ทำไมนายต้องทำแบบนั้นด้วย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องคิดมากขนาดนี้หรอกนะ แต่พอฉันเห็นก็รู้สึกเหมือนกับว่า โลกทั้งโลกเหลือฉันคนเดียว เป็นภาพที่ฉันคงจะลืมไม่ลง ทำไมล่ะ คิส ทำไม?? น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมาจากนัยน์ตา จนมองภาพพร่ามัวไปหมด และโลกทั้งโลกก็ดับวูบลง
“กริ๊งๆๆๆ แกเป็นไงมั่งกริ๊ง แกเป็นอะไรทำไมไม่บอกพวกฉันวะ กริ๊งแกตื่นสิ”เสียงแพรนี่ พวกแกกลับมาแล้วหรอ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย โอ๊ยไอตาบ้าทำไมถึงหนักอย่างนี้นะ ทำไมฉันถึงลืมตาไม่ขึ้นวะเนี่ย
“นี่พวกเธอหลบไปๆๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง ไม่ต้องตามมานะ ขืนพวกเธอรุมกริ๊งแบบนี้ยัยนี่ได้ตายก่อยวัยแหงๆ” เสียงคิสนี่ นายเคยเป็นห่วงฉันด้วยหรอ ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองลอยได้เลย สงสัยฉันคงตายแล้วสินะ เราจะได้เจอกันอีกมั้ยคิส เราจะได้เจอกันอีกมั้ย? เอ๋!!ไม่ลอยแล้วอ่ะ ทำไมมันนิ่มๆวะเนี่ย เตียงหรอ
“กริ๊ง เธอเป็นอะไรหนะ ทำไมเธอเป็นอะไรไม่บอกฉันล่ะกริ๊ง ฉันเป็นห่วงเธอนะยัยบ๊อง ตื่นขึ้นมาคุยกับฉันสิ” ตาบ้าฉันลืมตาไม่ขึ้นนี่นา แล้วมันอะไรเย็นมาแปะหน้าผากฉันเนี่ย
“หูย ตัวร้อนจี๋เลยอ่ะ เธอไปทำอะไรมาเนี่ย เดี๋ยวนะๆๆ ผ้าเปียกๆ” นายจะทำอะไรของนายนะ
!!แปะ!!ทำไมเย็นจังเลยเนี่ยย
“อื้มมมม”เยสตาฉันเริ่มจะลืมได้แล้ว
“กริ๊ง เธอตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง ตัวเธอร้อนมากเลยนะ”จริงหรอเนี่ย แล้วนายจะมายุ่งอะไรด้วยล่ะ
“แล้วไงล่ะ แค่กๆๆ นายไม่เห็นต้องสนใจฉันเลย ขอฉันอยู่เงียบๆบ้างเถอะอ่ะแค่กๆๆ”น่ารำคาญ แต่ฉันก็รู้สึกดีใจนิดๆนะที่นายเป็นห่วงเนี่ย
“โห่ คนอุส่าเป็นห่วง” เชอะ ไปห่วงคนอื่นเถอะย่ะ
“นายเอาเวลาที่นายจะมาห่วงฉันไปห่วงยัยเกี๊ยว ยัยโบว์แล้วก็คนอื่นๆของนายเถอะ ฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับใครตอนนี้” เชอะ
“อ๋อออ ฉันเข้าใจแล้ว เธอหึงฉันใช่มั้ยล่ะ ฉันว่าแล้วเชียว แหม รักฉันก็ไม่บอก”นี่นายพูดดีดีนะ
“จะบ้าหรอ ฉันนะไม่ชอบนายหรอกย่ะ(//- -//)
“ฮั่นแน่ๆ หน้าแดงแบบนี้ใช่แน่เลย”นายบ้ารึป่าวเนี่ย
“กริ๊งงง ฉันขอโทษนะที่ไม่ดูแลแกอ่ะ เอ่อ…O_o”
“555 มาแล้วหรอแพร เดี๋ยวฉันลงไปหาพวกบาสละกัน พักผ่อนละกันยัยตัวแสบ ไม่มีเสียงเธอมาทะเลาะกับฉันมันเหงาหนะ”
“อ๊ะๆๆๆๆ มีอะไรกับคิสเนี่ย”นี่แพรแกจะบ้าหรอ
“ป่าวซะหน่อย”
“อย่าเลยๆๆๆแกบอกฉันมาตรงๆดีกว่านะ ว่าแกเป็นอะไรตอนที่แกขอตัวมาก่อนหนะ”
“ถ้าฉันบอกแกแล้วแกจะไปบอกใครมั้ยล่ะ??”
“บอกสิ บอกส้ม เปรียว กิ ออมไง”จะบอกดีมั้ยเนี่ย
“แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจเท่าไรหนะแพร ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้อ่ะ”แพรแกอย่าทำหน้ายังงั้นสิ มันดูมีเลศนัยหนะ
“อืมม งั้นลองเล่าให้ฉันฟังสิ เผื่อฉันจะหาคำตอบให้แกได้”
“อืม ก็ได้” ฉันเล่าให้แพรฟังในเรื่องที่ฉันรู้สึกแปลกๆกับคิสจนหมด
“โห่ เราก็นึกว่าอะไร คือ เหตุการณ์แบบนี้ จะเกิดขึ้นกับคนกลุ่มเดียวเท่านั้น^^”
“อะไรหรอ” อยากรู้ๆๆๆๆ
“ก็กลุ่มคนที่กำลังมีความรักไงแก แล้วที่แกเป็นเนี่ยเค้าเรียกว่าอาการหึงไง”
“เฮ้ยยย จริงหรอ” ไม่จริงใช่มั้ย
“จริงๆๆๆ เด๋วฉันขอเวลา5นาที เดี๋ยวขึ้นมาใหม่ๆ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องเริ่มถึงตอนความรักแล้วนะคะ ช่วยติดตาม ติชม โหวตเม้นกานหน่อยเด้อค่า
ส่วนตอนนี้คือช่วงของกริ๊งกับคิสค่ะ เป็นคู่แรกๆๆ ส่วนคนพูดคงจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆนะคะ ช่วงนี้คงจะเป็น คิสกับกริ๊งค่ะ แล้วมาดูกันว่าเรื่องราวความรักของทั้ง2คนจะเป็นยังไง แล้วก็ เพิ่มตัวละครขึ้นมาตัวนึงค่ะ ชื่อ ออม ภัทริยาค่ะ มาเป็นนร.นอก เป็นยัยตัวแสบอีกคน ผู้ชายก็เพิ่มค่ะ มีเบส พีรพัชขึ้นมา เป็นน้องของบาสค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ^^ ร้ากคร่าร้าก จุ๊บๆ
“ แพร !!!” ใครมาเรียกฉันเนี่ย เสียงไม่คุ้นเลย
“ เอ่อ..คุณคือใครคะเนี่ย” ไม่คุ้นหน้าเลยนะ แต่เหมือนเคยเห็นที่ไหน
“อ้าว ซะงั้นเลยนะ เราเบสไง” เบสไหนเนี่ย นี่นายกำลังทำฉันงงนะเนี่ย
“ฉันเบส น้องพี่บาสไง จำได้ไม๊แพร” คิดก่อนนะ
“อ๋อ ไอเบส แกนี่เอง เป็นไงมาไงเนี่ย หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะเบส ฉันจำแกไม่ได้เลยอ่ะ”หล่อขึ้นมากเลยอ่าเบส
“ขอบใจนะ ฉันคิดถึงเธอม้ากมากแพร เออนี่ ฉันจะมาเป็นสมาชิกในคณะกรรมการคนใหม่ด้วย ได้อยู่ด้วยกันตลอดเลย” หืมก็ดีน่ะสิ แต่มันต้องหาผู้หญิงมาช่วยทำงานกับนายอีกคนหนะสิ
“แล้วหาคู่มาทำงานด้วยได้รึยังล่ะ” ???
“ยังเลยหนะ ก็หาๆอยู่หนะ” อ้อ อย่างนี้นี่เอง
“นี่ใจคอแพรจะยืนคุยกะเราอย่างนี้ตลอดเลยหรอ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะแพร” เออนั่นสิ ไปไหนดีล่ะเนี่ย
“เอ่อ...งั้นเอางี้สิ ไปกินไอติมกัน ร้านป้าหร่อยหนะ จำร้านป้าหร่อยได้ไม๊เบส” ร้านไอติมร้านประจำของพวกฉันเองแหละ
“จำได้สิ ว่าแต่แกยังเปิดขายอยู่อีกหรอเนี่ย ดีเหมือนกันนะ งั้นเราไปกันเลย”
“อื้ม ไปสิ” เย้ๆ ไอติมๆๆ
กิ๊งก่อง!!! กิ๊งก่อง!!! ขออภัยท่านอ.ผู้สอนค่ะ นางสาวพิมพ์พิชชา ชั้นม5/2 ขอเชิญที่ห้องปกครองในเวลานี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
“หวา มาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ยสงสัยมีเรื่องอะไรอีกแหงเลย คนอื่นมีก็ไม่เรียกนะ เอ่อ...เบส เอางี้นะ เบสไปรอแพรที่ร้านป้าหร่อยนะ แล้วพอแพรทำธุระเสร็จแล้วแพรจะตามไปทีหลังโอเคนะ ไปและ”
วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยๆๆ
“มาแล้วค่ะ มีเรื่องอะไรรึป่าวคะถึงเรียกมาแบบนี้”
“จ้ะ มีจ้ะ”เรื่องอะไรอีกล่ะคนอื่นมีไม่ยอมเรียก
“คือว่าอย่างนี้นะจ๊ะแพร วันมะรืนนี้ทางรร.จะมี นักเรียนมาเข้าใหม่เป็นคนไทย แต่เค้าไปเรียนอยู่ที่แคนาดาหนะจ้ะ”แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะเนี่ย
“แล้วครูก็อยากจะให้เค้าไปอยู่กับแพรหนะจ้ะ เพราะครูว่าแพรน่าจะเข้ากับเค้าได้ดี เค้าจะมาอยู่กับรร.เราจนกว่าจะจบม.ปลายหนะ^^” อ้อ ก็ได้สิ จะมาก็มา เฮ้ย!!!!จะบ้าหรอไม่เอาน้า...
“แล้วทำไมต้องเป็นบ้านแพรอ่ะคะอ. บ้านคนอื่นไม่ได้หรอคะ” ทำไมๆๆๆๆๆ ม่ายเหนต้องเอามาอยู่กับฉันเลย
“ครูให้เวลาเธอ5นาทีนะแพร โทรไปคุยกับคุณแม่ของเธอซะนะจ๊ะ แล้วมาบอกครูตามความจริงนะจ๊ะ เร็วๆจ้ะ ครูจะรอ” เฮ้อมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันเนี่ย กดโทรศัพท์หาคุณแม่เลยดีหว่า คุณแม่ คงไม่เห็นด้วยแน่นอน
ตู๊ดดด......ตู๊ดดด.....ตู๊ดดด.... ฮัลโหลค่ะ
“ฮัลโหลแม่คะ แพรนะคะแม่ แม่คะคือว่าอ.ที่รร.อ่ะค่ะ เค้าอยากจะให้นร.จากนอกมาอยู่ที่บ้านเราหนะค่ะ แม่ คงไม่เห็นด้วยใช่มั้ยคะ แพรรู้ค่ะแม่”
“ก็ดีนะลูก แม่ว่าดีออก ได้มีสมาชิกมาเพิ่มที่บ้าน” เฮ้ย แม่เปลี้ยนไป๋เป็น ไปได้ไง
“ แม่คะ เอาจิงหรอคะ แพรไม่อยากให้เค้ามาอยู่ด้วยเลยอ่ะค่ะแม่”
“แพร ลูกต้องหัดมองคนอื่นในทางที่ดีบ้างนะจ๊ะ ตกลงแม่ตกลงให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน แค่นี้ก่อนนะลูกแม่กำลังทำคุกกี้ให้เป็นของว่างของลูกกะพี่เค้านะเจอกันเย็นนี้ที่บ้านจะลูก บาย” แม่นะแม่ จะเอาอะไรก็ตามใจตัวเองสุดๆเลยนะ
“แพรเสร็จรึยังจ๊ะ ครูมีสอนต่อนะ ฮึ้ม ว่าไง” สรุปเค้าต้องมาอยู่บ้านฉนจนได้สิน่า
“ก็ได้ค่ะ คุณแม่อยากให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน” แหมยิ้มหน้าบานเชียวนะ
“ดีจ้ะ ขอบใจหนูมากนะจ๊ะแพร ครูไปก่อนนะจ๊ะ แล้วก็วันมะรืนมาที่หน้าเสาธงด้วยนะจ๊ะ บายจ้ะ”
หลายวันที่ผ่านมาถ้าไม่ใช่เรื่องซวยเรื่องเหนื่อย ก็เรื่องน่าเบื่อ เอ๊ะ ฉันนัดนายเบสไว้นี่ ไปเลยดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“สวัสดีค่ะ สบายดีมั้ยคะป้า” ฉันทั้งทายป้าหร่อย อย่างสดใสเช่นเคย
“สบายดีค่ะ แล้วหนูแพรล่ะค่ะ เปิดเทอมมาสนุกมั้ยคะ” เฮ้อสนุกหรอเนี่ย
“เฮ้ออย่าให้พูดถึงเลยค่ะป้า แล้วนี่ป้าเห็นเบสมั้ยคะ”
“ใครนะจ๊ะ”
“เบสหนะค่ะ ป้าหร่อยจำเบสได้ไม๊คะ”
“เบสน้องหนูบาสหนะหรอ”
“ค่ะๆๆเบสนั้นแหละค่ะ เห็นมั้ยคะ” มองทั่วร้านแล้วยังไม่เห็นเลย
“ตั้งแต่เมื่อ2โมงที่ป้าเปิดร้านมานะคะ มีแต่พ่อหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้นหนะค่ะ เค้ามาทักป้าเหมือนรู้จักเลยนะ แต่ป้าดูเหมือนจะไม่รู้จักเค้าหนะจ้ะ” ฉันจึงมองตามที่ป้าชี้ไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง น้องชายคนนึงที่ชั้นไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้
“ป้าคะ นั่นแหละคะเบส”ป้าคงอึ้งแน่ๆ
“นั่นหรอคะหนูเบส จริงรึป่าวคะ”อึ้งเลยสิเนี่ยป้า
“จริงๆค่ะป้า คือว่าเบสหนะพึ่งกลับมาจากไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศหนะค่ะ กลับมาก็หล่อแบบนี้ล่ะค่ะ^^”
“ไหนขอป้าไปดูใกล้หน่อยดีกว่า” แล้วพอป้าเดินเข้าไปก้อเรียกเบสทันที
“หนูเบสจ๊ะ”เบสหันมายิ้มให้ป้าหร่อยรอยยิ้มนั่นช่างสดใสกว่าเมื่อก่อนมาก
“ฮะป้า แหมคิดว่าจะจำผมไม่ได้ซะแล้วนะเนี่ย” ป้าถึงกับอึ้ง
“ป้าคะ แพรขอไอติมรสมะนาวกับบลูเบอรี่นะคะ” รสโปรดฉันเลยนะเนี่ย
“ผมขอรสวนิลากับช็อคโกแลตละกันครับ”
“ค่ะๆๆ รอแปปนึงนะคะ”ป้ายังคงอึ้งไม่หาย
“นี่เบส ไปเจอกับพวกส้มมารึยังล่ะ” หรือว่าเจอกันแล้วหว่า
“ยังหรอก เราก็ว่าจะให้แพรโทรเรียกพวกนั้นมาเนี่ย อยากคุยกับทุกคนพร้อมกันเลย แต่เราคิดถึงแพรมากที่สุดเลยคุยกับแพรก่อนคนอื่นเลยหนะ” ปากหวานไม่เลิกเลยนะเบส
“จิงอ่ะ555 โอเค งั้นเดี๋ยวแพรโทรตามพวกส้มมาละกันนะ”
“อืมงั้นเราโทหาพวกพี่บาสละกันมาพร้อมกันหมดเลย”
+++++++++++++++++++++++++5นาทีผ่านไป+++++++++++++++++++++++++
“มาแล้วแพร แกมาโทรตามพวกฉันทำไมตอนนี้เนี่ย ไหนคนที่อยากให้เจออ่ะ” แกต้องอึ้งแน่
“คนนี้ไงส้ม เปรียว กิ กริ๊ง” งงเหมือนฉันตอนแรกเลยใช่มั้ย
“หน้าตาคุ้นๆนะ แต่มันเป็นใครล่ะ” นั่นไงฉันว่าแล้ว
“ถ้าฉันบอกอย่าเพิ่งช๊อคนะ นายคนนี้คือ นายเบสน้องบาสไง” งงเลยสิยะพวกแก
“ ฮ้า....เนี่ยนะนายเบส ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้เนี่ย”ทุกคนพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย” งงกันเป็นไก่ตาแตกเลยสิพวกแก 55555
“ใช่ฉันเนี่ยแหละเบสตัวจริงเสียงจริง”แล้วพวกเราก็คุยกันไปประมาณครึ่งชม.พวกนายบาสก็มา
“นายข้าวมาแล้วคร้าบบ มีอะไรให้ข้าวกินมั่งจ๊ะกิ” มาถึงก็หวานเลยนะนายเนี่ย
“ไม่รู้เว่ย นายก็หาเอาเองเสะวะ” ฮ่าๆๆ สมกับเป็นเพื่อนฉันเลยนะกิ
“โห่กิอ่ะ” ฉันหัวเราะในการกระทำของนายข้าว รวมทั้งคนอื่นก็เช่นกัน
“นี่แพร เธอรู้เรื่องจะมีเด็กคนไทยที่พึ่งกลับมาจากแคนาดารึยัง ที่เค้าจะต้องไปอยู่บ้านเธอหนะ” พวกเราคุยกันเพลินจนมีเสียงหนึ่งถามฉันขึ้นมา
“รู้แล้วล่ะ น่าเบื่อชิบเป๋งทำไมต้องบ้านฉันด้วยวะ” ก็จริงอ่ะ
“ ก็เจ๊หวันไงเธอก็น่าจะรู้นะ” หาเจ๊แกเนี่ยนะ
“เค้าบอกว่าต้องการให้เด็กคนนั้นมาอยู่กับเธอ เค้าพูดในที่ประชุมตอนเที่ยงนี้เอง”แนว่าแล้วมันทะแม่งๆ
“เออๆๆ ยอมๆเจ๊แกไปเหอะ แค่นี้ฉันก็เบื่อจะแย่แล้วเนี่ย เลิกพูดถึงเถอะ” หลังจากที่พวกเรากินกันอิ่ม จึงแยกกันกลับบ้าน ฉันกลับคนเดียวอ่ะวันนี้ ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนเลยถึงซะทีบ้านที่ไม่ได้เจอกันตั้ง1วันแหนะ คิดถึงจังเลยยย
“แพรกลับมาแล้วค่า” เวลากลับบ้านฉันต้องพูดแบบนี้เป็นประจำ
“กลับมาแล้วหรอแพร / กลับมาแล้วหรอลูก แม่ทำขนมไว้ให้แหนะจ้ะ” พี่ปลิวกับแม่พูดพร้อมกันอีกแล้ว
“ค่ะๆๆ เดี๋ยวขอแพรไปทักเจ้าโอเลี้ยงแล้วอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวแพรจะลงมาทานค่ะแม่”
“โอเคจ้ะ เร็วๆนะลูก” เฮ้อ เหนื่อยๆ ตอนแรกฉันคิดว่าจะคุยกับแม่เรื่องนักเรียนใหม่ แต่ช่างเถอะยังไงคงเปลี่ยความคิดแม่ไม่ได้
แล้วคืนนั้นฉันก็ได้ทานคุ้กกี้แสนอร่อยของคุณแม่ แล้วก็ขึ้นนอนทันที เป็นคืนที่ฉันหลับสบายที่สุด เพราะมีแต่เรื่องเหนื่อยๆมาให้กลุ้ม นอนดีกว่าง่วงจะแย่ ฟี้......ฟี้..Zz….Zzz
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ่วฮาโย้ววววว..........โอ่วฮาโย้ววว !!!ปึก!!! เช้าแล้วหรอเนี่ย อื้มมม
+++++++ขอเวลาแต่งตัวหน่อยนะคะแหมจะแอบดูล่ะสิ+++++++++++++
“เสร็จรึยังล่ะยัยแพร พี่กับแจนรอนานแล้วนะ”เร่งอยู่ได้
“เสร็จแล้วค่ะๆๆๆๆ” ตึงๆๆๆๆ(เสียงลงบันไดมันดังขนาดนี้เชียว:ขนมผิง)
“นานจริงๆเลยนะ วันหลังพี่จะไม่รอเรานะ ถ้าสายแบบนี้อีก”
“หูย..อะไรกันพี่ปลิว แพรว่านี่มันแค่7โมง1นาทีเองนะคะ อ๊ะ หวัดดีค่ะพี่แจน คิดถึงพี่แจนที่สุดเลยค่า ขอกอดหน่อยๆๆ” ชอบกอดพี่แจนจังตัวห๊อมหอม
“อะไรกันแพร แพรจะเวอร์ไปแล้วนะ 555 น้องคนนี้นี่”ไม่เวอร์หรอกค่ะพี่แจน
“ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวสายพี่ปลิวจะฆ่าแพรเอา คริกๆๆ”
พวกเราเดินไปรร.กัน คุยกันสนุกสนาน พอมาถึงรร. ฮิๆวันนี้ไม่สาย
“พี่ปลิว พี่แจน แพรไปก่อนนะ แยกกันตรงนี้เลยละกันนะ ต้องไปห้องคณะกรรมการ ไปนะคะ บายค่ะ เจอกันเย็นนี้” จากประตูรร.มาห้องคณะกรรมการไกลอย่างขอบฟ้ากับขอบดิน แฮ่กๆๆๆ
“เฮ้อ....เหนื่อย อ้าว ส้ม เปรียว ว่าไงแก แล้วยัยกริ๊งกะยัยกิล่ะ”เห็นอยู่2คน
“มันไปซื้อหนมกันหนะ พวกฉันทำงานอยู่ พึ่งโดนสั่งให้ทำเมื่อเช้า เออนี่แพรแกรู้มั้ยว่า เด็กใหม่ที่จะมารร.เราหนะ เค้ามาแล้วนะ คุยกับผอ.อยู่ในห้องรับแขกแหนะ หน้าตาน่ารักใช้ได้เลยล่ะ แต่สู้แกไม่ได้ว่ะ” นั่นไง ความซวยมาเยือยหนูแพรอีกแล้วนะเนี่ย
“เออๆๆ ฉันไม่ค่อยอยากเห็นหน้าเท่าไร”
“แต่ฉันว่าแกคงต้องเห็นบ่อยกว่าทุกคนว่ะ เพราะว่าต้องเจอกันทั้งที่บ้านทั้งที่รร.แล้วก็เวลาทำงานอีก” เออนั่นสิ ว่าแต่เวลาทำงาน?? หมายความว่าไงเนี่ย
“แกยังไม่รู้สินะ ยัยคนเนี้ยจะมาเป็นคณะกรรมการกับพวกเรา คู่กับนายเบสหนะ เป็นคู่พอดี เป็นคำสั่งของนายบาส” หูย นายอีกแล้วหรอเนี่ย ตาบ้า!!
“อ้าว พิมพ์พิชชา ว่าไงเรา”ผอ.นั่นเอง
“ก็สบายดีค่ะ ว่าแต่ผอ.มีไรให้แพรช่วยรึป่าวคะเนี่ย” มาแนวนี้มีชัว
“มีสิมีอยู่แล้ว ครูอยากให้เธอช่วยดูแล ภัทริยา หรือ ออมให้ครูด้วยนะ เค้าพึ่งย้ายมาแล้วก็...ได้ข่าวว่าจะต้องไปอยู่บ้านเธอแล้วต้องเป็นคณะกรรมการด้วยกันอีก คงเป็นเพื่อนกันได้แน่ๆ ครูต้องไปธุระต่อแล้วล่ะ ฝากด้วยนะ ^-^ ” นั่นไงว่าแล้วเชียว”
“เอ่อ ชื่อออมหรอ เราชื่อแพรนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ” ไม่ค่อยอยากจะญาติดีด้วยเลย
“จ้าๆ เช่นกันจ้ะแพร แล้วนี่ล่ะใครเอ่ย”
“อ๋อ ฉันส้มเช้งนะ ฉันไม่ชอบให้ใครเรียกส้มเฉยๆนอกจากเพื่อนสนิท แต่ถ้าเป็นเธอ ก็น่าจะได้นะ”
“จ้าๆๆขอบใจจ้าส้ม”เอ๋ หรือว่าจะเป็นคนดีเนี่ย
“นี่ออม ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้เรียบร้อบอะไรเลยหนะ ฉันดูออก เธอออกจะแสบด้วยซ้ำ ไม่ต้องแกล้งทำเป็นคนเรียบร้อยได้มั้ยเนี่ยมันดูเสแสร้งหนะ” ส้มแกพูดเรื่องไรวะ งง??
“เอ่อ ส้มดูออกด้วยหรอ” งงคูน2
“ออกสิ ฉันดูตั้งแต่ทีแรกก็รู้แล้ว แต่บอกไว้ก่อนนะ ว่าเธอไม่มีวันแสบไปกว่าฉันได้”งงคูน10
“อืมๆๆๆ ฉันรู้แล้วน่า พอจะรู้หรอกว่าแกแสบขนาดไหน”งงเว้ยยยย
“พูดเรื่องไรกันวะพวกแก ฉันงงนะเว้ย คุยกันอยู่2คน”
“ก็คือ ออมเนี่ยไม่ได้เรียบร้อยหนะแพร สรุป มันแสบพอๆกับยัยกริ๊งเลยนะ แต่สู้ฉันกับแกไม่ได้เท่านั้นเอง”
“จริงอ่ะ งั้นเรียกออมว่าแกเลยละกันนะ”
“อืมเอาสิ ว่าแต่กริ๊งคือใครหนะ” เดี๋ยวแกคงจะรู้แหละออม
“ฉันเนี่ยแหละกริ๊ง ว่าแต่เธอเป็นใคร”
“นั่นสิแพรใครเนี่ย กิไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ” เปรียวก็มานะ แต่มันยืนงงอย่างเดียว
จากนั้นฉันกับส้มก็อธิบายให้3คนที่เหลือฟังว่าเรื่องมันคือยังไง และพวกเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน ออมเข้ากับพวกฉันได้อย่างดี จนพวกนายบาสมา เราก็คุยกันเรื่องที่ว่า จะเอาไงกับการที่ออมจะมาเป็นคณะกรรมการคู่กับเบส จนถึงคาบแรก พวกเราก็เดินไปขึ้นห้อง ออมก็แนะนำตัวให้เพื่อนในห้องรู้จัก วันนี้จี๊ดบอกกับพวกเราด้วยว่าจะไปนั่งกับนายโจ้แฟนมัน แล้วจะไม่กลับมานั่งตรงนี้อีก พวกฉันเลยให้ออมมานั่งข้างกริ๊งแทนจนเวลาเลยไปถึงตอนเลิกเรียน
!!กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!! เสียงออดดัง
“ไปห้องคณะกรรมการกัน”ส้มเสนอ ทุกคนจึงเดินมาที่ห้องคณะกรรมการพร้อมกัน รวมทั้งออมและเบสด้วย และที่แย่กว่านั้น เรามีคู่ที่จะกัดกันคู่ใหม่แล้วด้วย
“นี่เธอหนะ เลิกทำผมซะทีได้มั้ย ฉันรำคาญ”เริ่มก่อนเลยหรอเนี่ยเบส เงียบๆไม่เป็นหรอตระกูลนายหนะ
“อะไรล่ะ ฉันก็ทำของฉันแบบนี้ทุกวันแหละ นายจะมายุ่งกะฉันทำไมนักหนา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ พูดให้มันดีดี” ปกติมันต้องเป็นเสียงฉันกับนายบาส แต่ว่าวันนี้เรา2คนขอเงียบดีกว่า^^
“พอทั้งคู่นั่นแหละ รำคาญจริงๆ” และคนที่สงบสึกก็ต้องเป็นนายจัสแน่นอน 55555
“ก็ได้วะ/ก้าได้” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
แต่พอเราเดินมาถึงหน้าตึก ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ว่าไม่มีใครรู้เลยว่า เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปจะนำความวุ่นวายมาในชีวิตของพวกเรา
“เฮ้ย ข้าวดูนั่นดิ น้องเกี๊ยวซ่าอ่ะ น่ารักมากเลยเนอะ นายเห็นมั้ยคนนั้นอ่ะ” ยัยเกี๊ยวซ่าเนี่ยนะน่ารัก ใช้อะไรดูวะคิส
“เออๆๆ น่ารักยังไงข้าไม่สนแล้วเว่ย ข้ารักกิอคนเดียวเท่านั้นแหละ”
“แต่ฉันเกลียดนาย” โห้ววกิแกนี่มันเยี่ยมจริงๆว่ะ
“เดี๋ยวฉันมาพวกแกดูฉันไว้ดีดีนะเว่ย”แล้วคิสก็วิ่งไปหาเกี๊ยวซ่า แล้วก็จูบเธอแบบไม่มีเหตุผล พวกเราได้แต่อึ้ง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แล้วคิสก็วิ่งกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“จูบยัยเกี๊ยวซ่าหวานดีว่ะ แต่เฉยๆ ไม่ซู่ซ่าเลยเซ็งว่ะ เสียปากฟรี”
“นี่แกทำอะไรลงไปหนะ ไอ้คิส”บาสดูจะโกรธมากเลยนะเนี่ย
“เอ่อ.. แพร เราขอตัวไปห้องคณะกรรมการก่อนนะ ขี้เกียจยืนนานอ่ะมันเมื่อย”กริ๊งแกเป็นไรป่าวเนี่ย สีหน้าไม่ค่อยดีเลยว่ะแก
“กริ๊งแกไม่สบายรึป่าววะหน้าตาแกดูซีดๆยังไงไม่รู้นะแก”ทุกคนจึงเริ่มจ้องมาที่กริ๊ง
“เออ นั่นดิวะกริ๊ง ฉันว่าแกไปห้องพยาบาลมั้ย เดี๋ยวฉันพาไป” ฉันเริ่มเป็นห่วงมันแล้วนะเนี่ย
“ไม่ๆๆ ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่ตรงนี้แดดมันร้อนหนะ ฉันว่าฉันไปรอพวกแกที่ห้องคณะกรรมการละกันนะ จะได้เย็นขึ้นหนะ”กริ๊งแกยิ้มเหมือนฝืนมากเลยว่ะ แต่ฉันจะไม่เซ้าซี้แกแล้วก็ได้
“โอเคๆๆ งั้นเดี๋ยวพวกฉันไปซื้อหนมกันแล้วจะซื้อมาเผื่อแกละกันนะ”
“อืมๆ ขอบใจ”
หลังจากนั้น พวกเราก็เดินไปซื้อขนมหน้ารร.กัน แต่ในใจฉันยังคิดเรื่องกริ๊งและคิดถึงสีหน้าแบบนั้นของกริ๊งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉากนี้ให้กริ๊งเป็นตัวนำนะคะ จะได้รู้กันแล้วว่ากริ๊งคิดยังไง^^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียว ทุกคนไปซื้อขนม และไม่คิดอะไรเรื่องที่คิสไปจูบกับยัยเกี๊ยว แต่ฉันคิดนะ ทำไมล่ะ ทำไมนายต้องทำแบบนั้นด้วย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องคิดมากขนาดนี้หรอกนะ แต่พอฉันเห็นก็รู้สึกเหมือนกับว่า โลกทั้งโลกเหลือฉันคนเดียว เป็นภาพที่ฉันคงจะลืมไม่ลง ทำไมล่ะ คิส ทำไม?? น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมาจากนัยน์ตา จนมองภาพพร่ามัวไปหมด และโลกทั้งโลกก็ดับวูบลง
“กริ๊งๆๆๆ แกเป็นไงมั่งกริ๊ง แกเป็นอะไรทำไมไม่บอกพวกฉันวะ กริ๊งแกตื่นสิ”เสียงแพรนี่ พวกแกกลับมาแล้วหรอ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย โอ๊ยไอตาบ้าทำไมถึงหนักอย่างนี้นะ ทำไมฉันถึงลืมตาไม่ขึ้นวะเนี่ย
“นี่พวกเธอหลบไปๆๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง ไม่ต้องตามมานะ ขืนพวกเธอรุมกริ๊งแบบนี้ยัยนี่ได้ตายก่อยวัยแหงๆ” เสียงคิสนี่ นายเคยเป็นห่วงฉันด้วยหรอ ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองลอยได้เลย สงสัยฉันคงตายแล้วสินะ เราจะได้เจอกันอีกมั้ยคิส เราจะได้เจอกันอีกมั้ย? เอ๋!!ไม่ลอยแล้วอ่ะ ทำไมมันนิ่มๆวะเนี่ย เตียงหรอ
“กริ๊ง เธอเป็นอะไรหนะ ทำไมเธอเป็นอะไรไม่บอกฉันล่ะกริ๊ง ฉันเป็นห่วงเธอนะยัยบ๊อง ตื่นขึ้นมาคุยกับฉันสิ” ตาบ้าฉันลืมตาไม่ขึ้นนี่นา แล้วมันอะไรเย็นมาแปะหน้าผากฉันเนี่ย
“หูย ตัวร้อนจี๋เลยอ่ะ เธอไปทำอะไรมาเนี่ย เดี๋ยวนะๆๆ ผ้าเปียกๆ” นายจะทำอะไรของนายนะ
!!แปะ!!ทำไมเย็นจังเลยเนี่ยย
“อื้มมมม”เยสตาฉันเริ่มจะลืมได้แล้ว
“กริ๊ง เธอตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง ตัวเธอร้อนมากเลยนะ”จริงหรอเนี่ย แล้วนายจะมายุ่งอะไรด้วยล่ะ
“แล้วไงล่ะ แค่กๆๆ นายไม่เห็นต้องสนใจฉันเลย ขอฉันอยู่เงียบๆบ้างเถอะอ่ะแค่กๆๆ”น่ารำคาญ แต่ฉันก็รู้สึกดีใจนิดๆนะที่นายเป็นห่วงเนี่ย
“โห่ คนอุส่าเป็นห่วง” เชอะ ไปห่วงคนอื่นเถอะย่ะ
“นายเอาเวลาที่นายจะมาห่วงฉันไปห่วงยัยเกี๊ยว ยัยโบว์แล้วก็คนอื่นๆของนายเถอะ ฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับใครตอนนี้” เชอะ
“อ๋อออ ฉันเข้าใจแล้ว เธอหึงฉันใช่มั้ยล่ะ ฉันว่าแล้วเชียว แหม รักฉันก็ไม่บอก”นี่นายพูดดีดีนะ
“จะบ้าหรอ ฉันนะไม่ชอบนายหรอกย่ะ(//- -//)
“ฮั่นแน่ๆ หน้าแดงแบบนี้ใช่แน่เลย”นายบ้ารึป่าวเนี่ย
“กริ๊งงง ฉันขอโทษนะที่ไม่ดูแลแกอ่ะ เอ่อ…O_o”
“555 มาแล้วหรอแพร เดี๋ยวฉันลงไปหาพวกบาสละกัน พักผ่อนละกันยัยตัวแสบ ไม่มีเสียงเธอมาทะเลาะกับฉันมันเหงาหนะ”
“อ๊ะๆๆๆๆ มีอะไรกับคิสเนี่ย”นี่แพรแกจะบ้าหรอ
“ป่าวซะหน่อย”
“อย่าเลยๆๆๆแกบอกฉันมาตรงๆดีกว่านะ ว่าแกเป็นอะไรตอนที่แกขอตัวมาก่อนหนะ”
“ถ้าฉันบอกแกแล้วแกจะไปบอกใครมั้ยล่ะ??”
“บอกสิ บอกส้ม เปรียว กิ ออมไง”จะบอกดีมั้ยเนี่ย
“แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจเท่าไรหนะแพร ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้อ่ะ”แพรแกอย่าทำหน้ายังงั้นสิ มันดูมีเลศนัยหนะ
“อืมม งั้นลองเล่าให้ฉันฟังสิ เผื่อฉันจะหาคำตอบให้แกได้”
“อืม ก็ได้” ฉันเล่าให้แพรฟังในเรื่องที่ฉันรู้สึกแปลกๆกับคิสจนหมด
“โห่ เราก็นึกว่าอะไร คือ เหตุการณ์แบบนี้ จะเกิดขึ้นกับคนกลุ่มเดียวเท่านั้น^^”
“อะไรหรอ” อยากรู้ๆๆๆๆ
“ก็กลุ่มคนที่กำลังมีความรักไงแก แล้วที่แกเป็นเนี่ยเค้าเรียกว่าอาการหึงไง”
“เฮ้ยยย จริงหรอ” ไม่จริงใช่มั้ย
“จริงๆๆๆ เด๋วฉันขอเวลา5นาที เดี๋ยวขึ้นมาใหม่ๆ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องเริ่มถึงตอนความรักแล้วนะคะ ช่วยติดตาม ติชม โหวตเม้นกานหน่อยเด้อค่า
ส่วนตอนนี้คือช่วงของกริ๊งกับคิสค่ะ เป็นคู่แรกๆๆ ส่วนคนพูดคงจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆนะคะ ช่วงนี้คงจะเป็น คิสกับกริ๊งค่ะ แล้วมาดูกันว่าเรื่องราวความรักของทั้ง2คนจะเป็นยังไง แล้วก็ เพิ่มตัวละครขึ้นมาตัวนึงค่ะ ชื่อ ออม ภัทริยาค่ะ มาเป็นนร.นอก เป็นยัยตัวแสบอีกคน ผู้ชายก็เพิ่มค่ะ มีเบส พีรพัชขึ้นมา เป็นน้องของบาสค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ^^ ร้ากคร่าร้าก จุ๊บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น