ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความเหนื่อยกับความเหงา
“เฮ้อ...ถึงซะที ทำไมถึงจัดห้องคณะกรรมการไกลจากห้องเรียนขนาดนี้นะ”
เดินผ่านมากตั้ง 5 ตึกแล้ว เหนื่อยจะตายแล้วเนี่ย เดินมากับพวกนายบาสก็บ่นๆๆ บ่นไม่เลิกซะทีน่าเบื่อที่สุด ก็เพราะเวลาเดินมามีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมองมาทางพวกเรา แล้วพูดว่าคณะกรรมการนักเรียนนี่หน้าตาสวยๆหล่อๆกันทั้งนั้นเลย แล้วก็มีแฟนคลับของบางคนมาขอถ่ายรูปซึ่งแฟนคลับบางคนขอถ่ายกับทุกคนเลยทำให้เหนื่อยกว่าปกติ= =
“เอาน่าอย่าบ่นมากเลยรีบเดินเหอะจะได้ไปคิดงานทำความสะอาดให้มันเสร็จๆไป” ก็ได้ๆๆๆ เฮ้อออ....
“แพรว่านะ เราน่าจะทำตั้งนานแล้วล่ะ เฮ้อห้องก็กว้าง ใครจะทำหมด”
ก็ใหญ่มากเลยจริงๆนะ ห้องคณะกรรมการไม่ได้เป็นแค่ห้องห้องนึง แต่มันเป็นตึกเลยต่างหาก มี2ชั้นชั้นละ 3 ห้อง ชั้นแรก ห้องแรกเป็นห้องนั่งเล่น1ห้อง สำหรับนั่งปรึกษางาน ห้องที่2เป็นห้องทำงานเพื่อทำงานของตัวเอง ห้องที่3เป็นห้องรับแขก ไว้สำหรับปรึกษางานกับผอ.หรือไว้สำหรับรับแขกที่มาจากข้างนอกที่ไม่ใช่คนภายในมาเยี่ยมรร. ชั้นสองมีห้องน้ำห้องอาบน้ำและล๊อคเกอร์แยกเป็นหญิงชาย แล้วก็มีห้องนอนด้วยแต่ว่าไม่แยกอ่ะ เพราะว่ามันเล็กจนห้องไม่พอ เวลาเราทำงานกันจนดึกต้องนอนที่นี่ ผู้ชายก็จะนอนที่พื้น ผู้หญิงจะนอนเตียง วันนี้อาจจะเป็นอีกวันนึงที่เราต้องนอนที่นี่ เฮ้ย!!!!แล้วเราต้องทำความสะอาดที่นี่อีกนะ ทั้งวันแน่ๆ ตายแน่ๆ เฮ้อ เส้า..
“ไปเถอะ วันนี้ทุกคนนอนที่นี่นะ เป็นคำสั่งของฉัน” นายบาสเอ๊ย เอาคำสั่งที่เป็นประธานนักเรียนมาสั่งฉันเนี่ยนะ เฮ้อ โทบอกแม่ก่อนละกัน และฉันก็ลงมือกดโทรศัพท์ของฉันทันที
ตู๊ดดด.......ตู๊ดดด......ตู๊ดดด.......ฮัลโหล(เสียงแม่ฉันเองแหละ)
“ฮัลโหลแม่คะ แพรนะคะแม่ วันนี้แพรไม่กลับบ้านนะคะ”
“ทำไมล่ะลูกจะอยู่นอนที่รร.หรอจ๊ะ”แม่รู้อยู่แล้วจะถามทำไมเนี่ย
“ค่ะแม่ คำสั่งนายบาสหนะค่ะฝากแม่โทรบอกพี่ปลิวด้วยนะคะ ว่าวันนี้แพรไม่กลับ”ก็ปกติฉันจะกลับกับพี่ปลิวตลอด ไม่บอกมีหวังโดนเขกหัวแน่เลย
“ได้จ้ะๆเดี๋ยวแม่โทรบอกให้นะลูกนะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก แม่เป็นห่วงนะจ๊ะ”
“ค่ะแม่ เจอกันพรุ่งนี้ตอนเย็นค่ะ เอ้อ...เดี๋ยวค่ะแม่ ฝากดูแลเจ้าโอเลี้ยงให้แพรด้วยนะคะ”เจ้าโอเลี้ยงหนูแฮมสเอตร์แคระของแพรเอง
“ จ้าๆๆๆๆ แม่จะดูแลมันอย่างดีเลยจ้ะ”
“ค่ะแม่ บายนะคะ”
ติ๊ด....
หลังจากที่วาง พวกเราก็เริ่มทำความสะอาดส่วนที่ได้แบ่งโซนกันไว้ พอพวกเราทำกันเสร็จทุกคนก็หมดแรง ไปพักที่ห้องนั่งเล่นฉันนอนที่โซฟาตัวโปรดเป็นคนแรก
“เฮ้อ..ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้นะ” ก็มันเหนื่อยจิงนะๆทำในห้องรับแขกตั้งนาน ฝุ่นเพียบ ไม่ได้มาแค่ไม่กี่วันเอง(แค่2เดือน)
“เอาน่าแพร ฉันว่านะเสร็จก็ดีนะ จะได้พักกันไปอาบน้ำแล้วค่อยลงมาประชุมกันต่อ”เฮ้อเหนด้วย
“กิเห็นด้วยนะส้ม ไปกันกริ๊ง ไปอาบน้ำกันดีก่า”เฮ้อ เราไปมั่งดีก่า
“เราไปกันมั่งดีกว่า เปรียว ส้มไปกันเหอะ เหนื่อยจะแย่แล้ว”เย้ๆๆอาบน้ำๆเพื่อความสดชื่นนน
“เดี๋ยว!!! พวกเธอฉันยั่งไม่อนุญาตเลยนะ”นายบาสนายเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย
“ใช่ๆฉันว่าทำให้เสร็จไปเลยดีกว่านะ” เอากับเค้าด้วยนายเช
“นี่เช แกจะไม่ให้ชั้นพักผ่อนมั่งเลยหรอฉันก็เหนื่อยนะเว่ย” ใช่ เปรียว ในที่สุดแกก็เถียงพวกมันซะที ฉันก็เหนื่อยเหมือนกับแกเลย
“ ข้าวก็ว่าพวกเราน่าจะประชุมกันก่อนเรื่องงานพรุ่งนี้แล้วค่อยแยกย้ายกันนะ”นี่นายข้าวฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลยถ้านายพูดต่อ
“ นี่นาย พวกฉันไม่ใช่ขี้ข้าพวกนายนะ ที่จะต้องทำตามคำสั่งพวกนายตลอดอ่ะ ปล่อยพวกฉันให้สบายๆมั่งเถอะนะ” กิฉันว่าแกเจ๋งสุดๆไปเลยว่ะ โดนใจฉันมากเลยอ่ะ
“บาส ฉันว่าแกปล่อยพวกเค้ามั่งเถอะนะอย่าไปบังคับพวกเค้ามากเลยฉันว่าเอาแบบที่พวกเค้าต้องการอ่ะแหละ ฉันก็เหนียวตัวมากๆแล้วล่ะ แยกย้ายกันแล้วค่อยมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่นนะพวกเธอ” จัสนายดูเป็นคนดีมากเลยนะวันนี้อ่ะ
“แต่....” นายบาสจะเถียงล่ะสินายบ้า
“ไม่มีแต่ไอ้บาส ชั้นบอกให้ไปก็ไปดิ” หู้ว ชั้นรักนายจังจัส
“เออก็ได้ ครึ่งชั่วโมงมาเจอกันที่ห้องนั่งเล่น ห้ามเลท โอเค เชิญ”
“ขอบใจย่ะ” เชอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อออ!! ค่อยสบายตัวหน่อย ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดสบายๆอยู่บ้านซึ่งเป็นชุดที่ใช้นอนเมื่ออยู่ที่นี่ พวกฉันใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดทุกคนซึ่งเป็นเรื่องปกติ
“กิเสื้อน่ารักจังเลยอ่า” มันเป็นเสื้อสีเขียวเข้มลายหมีสีน้ำตาล
“อื้ม พึ่งซื้อมาไม่นานนี้เอง พอดีตอนแรกว่าจะเอามาไว้ที่นี่แต่ดันต้องมานอนวันแรกเลยเอามาใส่เลย”
“อืมมม” พวกเราตอบรับกิพร้อมกัน
“เอาละนะชั้นจะเริ่มการวางแผนงานตอนนี้ล่ะนะ”
“เร็วๆนะ ฉันง่วงนอนจะแย่”
“นี่ ยัยขี้เซา เธอเลิกบ่นซะที แล้วตั้งใจทำงานหน่อย”
“ค่ะๆๆ แพรขอโทษค่ะ !!ท่านประธานนักเรียน!!”เชอะ
“เธอนี่มัน...”
“เอาน่าๆๆๆ เริ่มได้รึยังอ่ะบาส กิง่วงแล้วนะ งั้นกิไปนอนรอดีกว่ามั้งเนี่ย”
“เออๆๆ เริ่มล่ะนะ!@#$%^&*()__++|”
“เฮ้อง่วงจัง...ฮ้าววววววว พวกแกไปนอนกันเถอะ ฉันง่วงจะแย่ละเนี่ย”แกคิดว่าฉันไม่ง่วงหรอส้ม ฉันก็ง่วงนะแก
“ฮ้าววว โคดเหนื่อยเลยมัวแต่ต้องมาทะเลาะกับยัยกริ๊งเนี่ย กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง”
“นี่นายคิส นายพูดดีดีนะก็นายนั่นแหละคิดได้ไง จะให้ฉันไปร้องเพลงหนะ ฉันว่าแค่เล่นดนตรีอ่ะก็พอแล้วเพราะฉันถนัด แล้วนายล่ะทำไมต้องยัดเยียดให้ฉัน นายก็ร้องเองซะสิ” ทะเลาะกันซะและคู่นี้อ่ะประจำเลย(แล้วทีแกกับบาสล่ะ ทะเลาะกานแม่งทั้งวัน:ขนมผิง) (ก็มันกวนฉันก่อนนี่:แพร)
“เอาน่ากริ๊งยังไงๆแพรมันก็ซวยจับฉลากเป็นนักร้องนำไปแล้ว แกอย่าเก็บไปคิดเลย”ส้มแกไม่เคยคิดถึงฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย
“นี่ส้ม แกกำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่นะ”ยังมาทำหน้าเจื่อนอีกนะ แกไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าพูดอะไรออกมาหนะ ฉันรู้สึกแย่มากเลยนะตอนนี้อ่ะ
“ เฮ้อ ช่างมันเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวมากเลยตอนนี้ เจอกันบนห้องละกัน ฉันไม่ทานข้าวเย็นนะ กินให้อร่อย”
หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นห้องนอนไปเงียบๆ เมื่อถึงห้องทำไมรู้สึกว่ามันเงียบจังล่ะ
“นี่ฉันอยู่คนเดียวแล้วจริงๆสินะ เฮ้อออ..... เหงาจัง เกลียดการอยู่คนเดียวที่สุดเลย...... พ่อคะทำไมล่ะคะพ่อ ทำไมพ่อไม่อยู่กับแพรนานๆล่ะ
คะ พ่อบอกแพรได้ไม๊คะ” ทำไมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้นะ”
“นี่รู้มั้ยว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วงเธอถึงขนาดกินข้าวไม่ได้เลยนะ คิดบ้างสิว่าเค้าเปนห่วงเธอขนาดไหน” เสียงนายบาสนี่!!!
“นายมาทำไมหนะ” นายมาทำไมกัน
“ก็มาตามเธอหนะสิ พวกชั้นไม่สามารถกินข้าวได้ถ้าขาดสมาชิกไปแม้แต่1คน”นายไม่เห็นต้องสนฉันเลยนะ
“อื้ม” ฉันยังคนนิ่ง
“อื้มของเธอเนี่ยคือรู้เรื่องหรือยังไม่รู้เรื่องล่ะ”นายบ้าเอ๊ย ฉันกำลังคิดถึงคุณพ่อต่างหาก แต่นายคงไม่รู้หรอก
“เข้าใจแล้วล่ะ ไปสิไปกินข้าวกัน”ฉันยิ้มให้นายนั่นอย่างสดใส
“ฉันก็คิดว่าเธอไม่รู้เรื่อง ไปเร็วเถอะฉันหิวจะแย่แล้ว”
“รู้แล้วน่า บ่นอยู่ได้” บ่นอยู่นั่นแหละ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มาแล้วๆๆ ขอโทษนะทุกคนที่ทำให้เป็นห่วงมีไรให้แพรหม่ำมั่งเอ่ยยย แพรหิวไส้จะขาดแล้ววว^^”
“--- ---“ไม่ต้องมองกันแบบห่วงใยขนาดนั้นก็ได้นะแหะๆๆ
“เอ่อออ....”จะพูดไรดีเนี่ย
“ช่างเถอะไหนๆแกก็มาแล้วพวกฉันต้องทนหิวเพราะเป็นห่วงแกคนเดียวเลยนะยัยแพร”รู้สึกผิดจางเยยง่า
“อ่า...เค้าขอโต้ดดด กินกันเถอะนะหิวๆๆๆๆ” ถ้าไม่รีบตัดบทมันฆ่าฉันแน่ๆ
เฮ้ออออ อิ่มๆๆๆๆทำไมมันอิ่มงี้เนี่ย ข้อดีของที่นี่อย่างแรกเลยกับข้าวอร่อยเวรี่ๆเลย ฉันเลยชอบมานอนที่นี่เพราะมันทำให้อิ่มกว่าวันไหนๆเลยล่ะ ฮี่ๆๆๆ^^
“ไปนอนเถอะไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องทำงานกันแต่เช้า” ฉันก็ว่างั้นแหละส้ม
“เห็นด้วยมากๆเลยเพื่อน ไปกันเลย Let go!!!”พวกเรา เดินคุยกันอย่างสนุกสนานจนมาถึงห้องนอน ยังไงๆก็ต้องนอนด้วยกันอ่ะ เฮ้อ ทำใจๆๆ
“เอาล่ะ นอนกันตามแบบเดิมที่เคยนอนนะ ตามนี้ๆแยกย้ายกันได้”
(ฝั่งขวา)++แพร++ --บาส-- ++กริ๊ง++ --คิส-- ++ส้ม++ --จัส--
(ฝั่งซ้าย) ++กิ++ --ข้าว-- ++เปรียว++ --เช--
(ขนมผิงแนะนิดนึงนะคะ นี่แผนผังในห้องคร่า ลองดูๆๆ เครื่องหมาย-- หมายถึงนานพื้นนั่งเองค่ะ จริงๆแล้วผิงก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกค่ะสงสารพระเอกสุดหล่อของผิง ส่วน++เนี่ยแน่นอนว่าต้องเป็นบนเตียงค่ะ ส่งเรื่องต่อให้แพรเลยค่ะ)
พูดมาจริงๆนะยัยผิง โอเคค่ะเข้าเรื่องต่อ ที่ทุกคนเห็นเป็นการจับฉลากทั้งสิ้นเลยนะ ต้องมานอนข้างนายบาส เฮ้อออ... ยอมรับชะตากรรมแต่โดยดีอ่านะ
“นี่อย่านอนละเมอหรือดิ้นตกเตียงล่ะเธอ ฉันขี้เกียจมาคอยรับน้ำหนักเธอตอนดึกๆแล้วก็ฟังเสียงโวยวายของเธอถึงในฝันของฉัน” เวอร์ไปแล้วนะนาย ใครเค้าจะมานอนละเมอล่ะ
“ย่ะ เชอะ” ปากหนอ พูดอย่างงี้ก็เท่ากับฉันยอมรับล่ะสิ เสียท่าอีกแล้ว เฮ้อออ พรุ่งนี้แล้วสินะ รร.เซเรน่าที่รักของฉัน จะได้เริ่มเรียนแบบเต็มๆแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พ่อคะ พ่อ... พ่อกลับมาหาแพรเถอะนะคะ แพรคิดถึงพ่อจัง แพรเหงามากเลยค่ะ พ่อคะ พ่ออออ...” ผมได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาตอนดึก พอลุกขึ้นมาดูก้อเห็นแพรละเมอถึงพ่อของเธอ
“แพร....แพร... เราเองนะ แพรเป็นอะไรรึป่าว”ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วง
“พ่อคะ พ่อกลับมาหาแพรแล้วหรอคะพ่อ แพรคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ ฟี้.....ฟี้...”
“เฮ้อ..หลับซะแล้วยัยเบ๊อะ”ผมเอื้อมมือไปปัดผมของเธอไม่ให้บังหน้า หน้าขาวใส ทำไมเธอถึงน่ารักขนาดนี้นะแพร แต่เธอคงเกลียดขี้หน้าฉันหน้าดู
“อื้มมมม” เธอคางขึ้นมา ผมเลยรีบนอนไม่งั้นเธอคงจับได้แน่ว่าผมมานั่งชมความงามของเธอมีหวังโดนล้อแน่ๆเลยล่ะครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อ้า....เช้าแล้วหรอเนี่ย แปลกแฮะวันนี้เราตื่นเช้าสุด เฮ้ออออ....ต้องปลุกซะแล้วกี่โมงแล้วเนี่ย 6โมง45 ตื่นกันได้แล้วนะเนี่ย ต้องปลุกๆๆ คิดวิธีปลุกก่อนน ปิ๊งๆๆๆ คิดออกและ
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ฉันตะโกนเป็นเสียงนาฬิกาปลุก ฮิๆๆมันต้องตื่นกันแน่ๆ
“นี่ยัยเซ่อ มาเล่นพิเลนอะไรตอนนี้ มันยังไม่ส่วงเลยนะ”นั่น นอนคลุมโปรงต่ออีก นายบาสตื่นได้แล้ววว
“นี่มัน6โมง45แล้วโว้ยยย ชัดมั้ย6โมง45แล้วววว”
“ห๊า!!!จิงอ่ะ”ตกใจก็ตกใจพร้อมกันหมดทั้งห้องเลยนะ
“นี่แล้วฉันจะปลุกพวกแกทำไมถ้ามันไม่จำเป็นหนะ เฮ้อ ชั้นไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวสาย”
รับรองพวกมันลุกแล้ว และตอนนี้กำลังวิ่ง ปหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองแน่นอน
!!พรึ่บๆๆๆๆ!!
เสียงจากการดึงผ้าเช็ดตัวของพวกมันทีละผืนๆ
ซุ่ๆๆๆๆ... เสียงเปิดน้ำอีก โฮ้ย เร่งรีบกันใหญ่ เอ่อท่านผู้อ่านคะเดี๋ยวเจอกันฉากต่อไปนะคะ ทุกคนจะมาแอบดูแพรอาบน้ำหรอคะเนี่ย เจอกันฉากหน้าค่า (ใครเค้าจะไปอยากดูของแกยัยแพร:ขนมผิง) (ก็แกไง:แพร)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอพัก5นาทีคร่า รับรองมาตอนต่อไปไม่เกิน5นาทีแน่นอนค่ะ รักทุกคนเลยน้าคร้า
เดินผ่านมากตั้ง 5 ตึกแล้ว เหนื่อยจะตายแล้วเนี่ย เดินมากับพวกนายบาสก็บ่นๆๆ บ่นไม่เลิกซะทีน่าเบื่อที่สุด ก็เพราะเวลาเดินมามีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมองมาทางพวกเรา แล้วพูดว่าคณะกรรมการนักเรียนนี่หน้าตาสวยๆหล่อๆกันทั้งนั้นเลย แล้วก็มีแฟนคลับของบางคนมาขอถ่ายรูปซึ่งแฟนคลับบางคนขอถ่ายกับทุกคนเลยทำให้เหนื่อยกว่าปกติ= =
“เอาน่าอย่าบ่นมากเลยรีบเดินเหอะจะได้ไปคิดงานทำความสะอาดให้มันเสร็จๆไป” ก็ได้ๆๆๆ เฮ้อออ....
“แพรว่านะ เราน่าจะทำตั้งนานแล้วล่ะ เฮ้อห้องก็กว้าง ใครจะทำหมด”
ก็ใหญ่มากเลยจริงๆนะ ห้องคณะกรรมการไม่ได้เป็นแค่ห้องห้องนึง แต่มันเป็นตึกเลยต่างหาก มี2ชั้นชั้นละ 3 ห้อง ชั้นแรก ห้องแรกเป็นห้องนั่งเล่น1ห้อง สำหรับนั่งปรึกษางาน ห้องที่2เป็นห้องทำงานเพื่อทำงานของตัวเอง ห้องที่3เป็นห้องรับแขก ไว้สำหรับปรึกษางานกับผอ.หรือไว้สำหรับรับแขกที่มาจากข้างนอกที่ไม่ใช่คนภายในมาเยี่ยมรร. ชั้นสองมีห้องน้ำห้องอาบน้ำและล๊อคเกอร์แยกเป็นหญิงชาย แล้วก็มีห้องนอนด้วยแต่ว่าไม่แยกอ่ะ เพราะว่ามันเล็กจนห้องไม่พอ เวลาเราทำงานกันจนดึกต้องนอนที่นี่ ผู้ชายก็จะนอนที่พื้น ผู้หญิงจะนอนเตียง วันนี้อาจจะเป็นอีกวันนึงที่เราต้องนอนที่นี่ เฮ้ย!!!!แล้วเราต้องทำความสะอาดที่นี่อีกนะ ทั้งวันแน่ๆ ตายแน่ๆ เฮ้อ เส้า..
“ไปเถอะ วันนี้ทุกคนนอนที่นี่นะ เป็นคำสั่งของฉัน” นายบาสเอ๊ย เอาคำสั่งที่เป็นประธานนักเรียนมาสั่งฉันเนี่ยนะ เฮ้อ โทบอกแม่ก่อนละกัน และฉันก็ลงมือกดโทรศัพท์ของฉันทันที
ตู๊ดดด.......ตู๊ดดด......ตู๊ดดด.......ฮัลโหล(เสียงแม่ฉันเองแหละ)
“ฮัลโหลแม่คะ แพรนะคะแม่ วันนี้แพรไม่กลับบ้านนะคะ”
“ทำไมล่ะลูกจะอยู่นอนที่รร.หรอจ๊ะ”แม่รู้อยู่แล้วจะถามทำไมเนี่ย
“ค่ะแม่ คำสั่งนายบาสหนะค่ะฝากแม่โทรบอกพี่ปลิวด้วยนะคะ ว่าวันนี้แพรไม่กลับ”ก็ปกติฉันจะกลับกับพี่ปลิวตลอด ไม่บอกมีหวังโดนเขกหัวแน่เลย
“ได้จ้ะๆเดี๋ยวแม่โทรบอกให้นะลูกนะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก แม่เป็นห่วงนะจ๊ะ”
“ค่ะแม่ เจอกันพรุ่งนี้ตอนเย็นค่ะ เอ้อ...เดี๋ยวค่ะแม่ ฝากดูแลเจ้าโอเลี้ยงให้แพรด้วยนะคะ”เจ้าโอเลี้ยงหนูแฮมสเอตร์แคระของแพรเอง
“ จ้าๆๆๆๆ แม่จะดูแลมันอย่างดีเลยจ้ะ”
“ค่ะแม่ บายนะคะ”
ติ๊ด....
หลังจากที่วาง พวกเราก็เริ่มทำความสะอาดส่วนที่ได้แบ่งโซนกันไว้ พอพวกเราทำกันเสร็จทุกคนก็หมดแรง ไปพักที่ห้องนั่งเล่นฉันนอนที่โซฟาตัวโปรดเป็นคนแรก
“เฮ้อ..ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้นะ” ก็มันเหนื่อยจิงนะๆทำในห้องรับแขกตั้งนาน ฝุ่นเพียบ ไม่ได้มาแค่ไม่กี่วันเอง(แค่2เดือน)
“เอาน่าแพร ฉันว่านะเสร็จก็ดีนะ จะได้พักกันไปอาบน้ำแล้วค่อยลงมาประชุมกันต่อ”เฮ้อเหนด้วย
“กิเห็นด้วยนะส้ม ไปกันกริ๊ง ไปอาบน้ำกันดีก่า”เฮ้อ เราไปมั่งดีก่า
“เราไปกันมั่งดีกว่า เปรียว ส้มไปกันเหอะ เหนื่อยจะแย่แล้ว”เย้ๆๆอาบน้ำๆเพื่อความสดชื่นนน
“เดี๋ยว!!! พวกเธอฉันยั่งไม่อนุญาตเลยนะ”นายบาสนายเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย
“ใช่ๆฉันว่าทำให้เสร็จไปเลยดีกว่านะ” เอากับเค้าด้วยนายเช
“นี่เช แกจะไม่ให้ชั้นพักผ่อนมั่งเลยหรอฉันก็เหนื่อยนะเว่ย” ใช่ เปรียว ในที่สุดแกก็เถียงพวกมันซะที ฉันก็เหนื่อยเหมือนกับแกเลย
“ ข้าวก็ว่าพวกเราน่าจะประชุมกันก่อนเรื่องงานพรุ่งนี้แล้วค่อยแยกย้ายกันนะ”นี่นายข้าวฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลยถ้านายพูดต่อ
“ นี่นาย พวกฉันไม่ใช่ขี้ข้าพวกนายนะ ที่จะต้องทำตามคำสั่งพวกนายตลอดอ่ะ ปล่อยพวกฉันให้สบายๆมั่งเถอะนะ” กิฉันว่าแกเจ๋งสุดๆไปเลยว่ะ โดนใจฉันมากเลยอ่ะ
“บาส ฉันว่าแกปล่อยพวกเค้ามั่งเถอะนะอย่าไปบังคับพวกเค้ามากเลยฉันว่าเอาแบบที่พวกเค้าต้องการอ่ะแหละ ฉันก็เหนียวตัวมากๆแล้วล่ะ แยกย้ายกันแล้วค่อยมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่นนะพวกเธอ” จัสนายดูเป็นคนดีมากเลยนะวันนี้อ่ะ
“แต่....” นายบาสจะเถียงล่ะสินายบ้า
“ไม่มีแต่ไอ้บาส ชั้นบอกให้ไปก็ไปดิ” หู้ว ชั้นรักนายจังจัส
“เออก็ได้ ครึ่งชั่วโมงมาเจอกันที่ห้องนั่งเล่น ห้ามเลท โอเค เชิญ”
“ขอบใจย่ะ” เชอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อออ!! ค่อยสบายตัวหน่อย ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดสบายๆอยู่บ้านซึ่งเป็นชุดที่ใช้นอนเมื่ออยู่ที่นี่ พวกฉันใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดทุกคนซึ่งเป็นเรื่องปกติ
“กิเสื้อน่ารักจังเลยอ่า” มันเป็นเสื้อสีเขียวเข้มลายหมีสีน้ำตาล
“อื้ม พึ่งซื้อมาไม่นานนี้เอง พอดีตอนแรกว่าจะเอามาไว้ที่นี่แต่ดันต้องมานอนวันแรกเลยเอามาใส่เลย”
“อืมมม” พวกเราตอบรับกิพร้อมกัน
“เอาละนะชั้นจะเริ่มการวางแผนงานตอนนี้ล่ะนะ”
“เร็วๆนะ ฉันง่วงนอนจะแย่”
“นี่ ยัยขี้เซา เธอเลิกบ่นซะที แล้วตั้งใจทำงานหน่อย”
“ค่ะๆๆ แพรขอโทษค่ะ !!ท่านประธานนักเรียน!!”เชอะ
“เธอนี่มัน...”
“เอาน่าๆๆๆ เริ่มได้รึยังอ่ะบาส กิง่วงแล้วนะ งั้นกิไปนอนรอดีกว่ามั้งเนี่ย”
“เออๆๆ เริ่มล่ะนะ!@#$%^&*()__++|”
“เฮ้อง่วงจัง...ฮ้าววววววว พวกแกไปนอนกันเถอะ ฉันง่วงจะแย่ละเนี่ย”แกคิดว่าฉันไม่ง่วงหรอส้ม ฉันก็ง่วงนะแก
“ฮ้าววว โคดเหนื่อยเลยมัวแต่ต้องมาทะเลาะกับยัยกริ๊งเนี่ย กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง”
“นี่นายคิส นายพูดดีดีนะก็นายนั่นแหละคิดได้ไง จะให้ฉันไปร้องเพลงหนะ ฉันว่าแค่เล่นดนตรีอ่ะก็พอแล้วเพราะฉันถนัด แล้วนายล่ะทำไมต้องยัดเยียดให้ฉัน นายก็ร้องเองซะสิ” ทะเลาะกันซะและคู่นี้อ่ะประจำเลย(แล้วทีแกกับบาสล่ะ ทะเลาะกานแม่งทั้งวัน:ขนมผิง) (ก็มันกวนฉันก่อนนี่:แพร)
“เอาน่ากริ๊งยังไงๆแพรมันก็ซวยจับฉลากเป็นนักร้องนำไปแล้ว แกอย่าเก็บไปคิดเลย”ส้มแกไม่เคยคิดถึงฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย
“นี่ส้ม แกกำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่นะ”ยังมาทำหน้าเจื่อนอีกนะ แกไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าพูดอะไรออกมาหนะ ฉันรู้สึกแย่มากเลยนะตอนนี้อ่ะ
“ เฮ้อ ช่างมันเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวมากเลยตอนนี้ เจอกันบนห้องละกัน ฉันไม่ทานข้าวเย็นนะ กินให้อร่อย”
หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นห้องนอนไปเงียบๆ เมื่อถึงห้องทำไมรู้สึกว่ามันเงียบจังล่ะ
“นี่ฉันอยู่คนเดียวแล้วจริงๆสินะ เฮ้อออ..... เหงาจัง เกลียดการอยู่คนเดียวที่สุดเลย...... พ่อคะทำไมล่ะคะพ่อ ทำไมพ่อไม่อยู่กับแพรนานๆล่ะ
คะ พ่อบอกแพรได้ไม๊คะ” ทำไมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้นะ”
“นี่รู้มั้ยว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วงเธอถึงขนาดกินข้าวไม่ได้เลยนะ คิดบ้างสิว่าเค้าเปนห่วงเธอขนาดไหน” เสียงนายบาสนี่!!!
“นายมาทำไมหนะ” นายมาทำไมกัน
“ก็มาตามเธอหนะสิ พวกชั้นไม่สามารถกินข้าวได้ถ้าขาดสมาชิกไปแม้แต่1คน”นายไม่เห็นต้องสนฉันเลยนะ
“อื้ม” ฉันยังคนนิ่ง
“อื้มของเธอเนี่ยคือรู้เรื่องหรือยังไม่รู้เรื่องล่ะ”นายบ้าเอ๊ย ฉันกำลังคิดถึงคุณพ่อต่างหาก แต่นายคงไม่รู้หรอก
“เข้าใจแล้วล่ะ ไปสิไปกินข้าวกัน”ฉันยิ้มให้นายนั่นอย่างสดใส
“ฉันก็คิดว่าเธอไม่รู้เรื่อง ไปเร็วเถอะฉันหิวจะแย่แล้ว”
“รู้แล้วน่า บ่นอยู่ได้” บ่นอยู่นั่นแหละ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มาแล้วๆๆ ขอโทษนะทุกคนที่ทำให้เป็นห่วงมีไรให้แพรหม่ำมั่งเอ่ยยย แพรหิวไส้จะขาดแล้ววว^^”
“--- ---“ไม่ต้องมองกันแบบห่วงใยขนาดนั้นก็ได้นะแหะๆๆ
“เอ่อออ....”จะพูดไรดีเนี่ย
“ช่างเถอะไหนๆแกก็มาแล้วพวกฉันต้องทนหิวเพราะเป็นห่วงแกคนเดียวเลยนะยัยแพร”รู้สึกผิดจางเยยง่า
“อ่า...เค้าขอโต้ดดด กินกันเถอะนะหิวๆๆๆๆ” ถ้าไม่รีบตัดบทมันฆ่าฉันแน่ๆ
เฮ้ออออ อิ่มๆๆๆๆทำไมมันอิ่มงี้เนี่ย ข้อดีของที่นี่อย่างแรกเลยกับข้าวอร่อยเวรี่ๆเลย ฉันเลยชอบมานอนที่นี่เพราะมันทำให้อิ่มกว่าวันไหนๆเลยล่ะ ฮี่ๆๆๆ^^
“ไปนอนเถอะไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องทำงานกันแต่เช้า” ฉันก็ว่างั้นแหละส้ม
“เห็นด้วยมากๆเลยเพื่อน ไปกันเลย Let go!!!”พวกเรา เดินคุยกันอย่างสนุกสนานจนมาถึงห้องนอน ยังไงๆก็ต้องนอนด้วยกันอ่ะ เฮ้อ ทำใจๆๆ
“เอาล่ะ นอนกันตามแบบเดิมที่เคยนอนนะ ตามนี้ๆแยกย้ายกันได้”
(ฝั่งขวา)++แพร++ --บาส-- ++กริ๊ง++ --คิส-- ++ส้ม++ --จัส--
(ฝั่งซ้าย) ++กิ++ --ข้าว-- ++เปรียว++ --เช--
(ขนมผิงแนะนิดนึงนะคะ นี่แผนผังในห้องคร่า ลองดูๆๆ เครื่องหมาย-- หมายถึงนานพื้นนั่งเองค่ะ จริงๆแล้วผิงก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกค่ะสงสารพระเอกสุดหล่อของผิง ส่วน++เนี่ยแน่นอนว่าต้องเป็นบนเตียงค่ะ ส่งเรื่องต่อให้แพรเลยค่ะ)
พูดมาจริงๆนะยัยผิง โอเคค่ะเข้าเรื่องต่อ ที่ทุกคนเห็นเป็นการจับฉลากทั้งสิ้นเลยนะ ต้องมานอนข้างนายบาส เฮ้อออ... ยอมรับชะตากรรมแต่โดยดีอ่านะ
“นี่อย่านอนละเมอหรือดิ้นตกเตียงล่ะเธอ ฉันขี้เกียจมาคอยรับน้ำหนักเธอตอนดึกๆแล้วก็ฟังเสียงโวยวายของเธอถึงในฝันของฉัน” เวอร์ไปแล้วนะนาย ใครเค้าจะมานอนละเมอล่ะ
“ย่ะ เชอะ” ปากหนอ พูดอย่างงี้ก็เท่ากับฉันยอมรับล่ะสิ เสียท่าอีกแล้ว เฮ้อออ พรุ่งนี้แล้วสินะ รร.เซเรน่าที่รักของฉัน จะได้เริ่มเรียนแบบเต็มๆแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พ่อคะ พ่อ... พ่อกลับมาหาแพรเถอะนะคะ แพรคิดถึงพ่อจัง แพรเหงามากเลยค่ะ พ่อคะ พ่ออออ...” ผมได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาตอนดึก พอลุกขึ้นมาดูก้อเห็นแพรละเมอถึงพ่อของเธอ
“แพร....แพร... เราเองนะ แพรเป็นอะไรรึป่าว”ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วง
“พ่อคะ พ่อกลับมาหาแพรแล้วหรอคะพ่อ แพรคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ ฟี้.....ฟี้...”
“เฮ้อ..หลับซะแล้วยัยเบ๊อะ”ผมเอื้อมมือไปปัดผมของเธอไม่ให้บังหน้า หน้าขาวใส ทำไมเธอถึงน่ารักขนาดนี้นะแพร แต่เธอคงเกลียดขี้หน้าฉันหน้าดู
“อื้มมมม” เธอคางขึ้นมา ผมเลยรีบนอนไม่งั้นเธอคงจับได้แน่ว่าผมมานั่งชมความงามของเธอมีหวังโดนล้อแน่ๆเลยล่ะครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อ้า....เช้าแล้วหรอเนี่ย แปลกแฮะวันนี้เราตื่นเช้าสุด เฮ้ออออ....ต้องปลุกซะแล้วกี่โมงแล้วเนี่ย 6โมง45 ตื่นกันได้แล้วนะเนี่ย ต้องปลุกๆๆ คิดวิธีปลุกก่อนน ปิ๊งๆๆๆ คิดออกและ
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ฉันตะโกนเป็นเสียงนาฬิกาปลุก ฮิๆๆมันต้องตื่นกันแน่ๆ
“นี่ยัยเซ่อ มาเล่นพิเลนอะไรตอนนี้ มันยังไม่ส่วงเลยนะ”นั่น นอนคลุมโปรงต่ออีก นายบาสตื่นได้แล้ววว
“นี่มัน6โมง45แล้วโว้ยยย ชัดมั้ย6โมง45แล้วววว”
“ห๊า!!!จิงอ่ะ”ตกใจก็ตกใจพร้อมกันหมดทั้งห้องเลยนะ
“นี่แล้วฉันจะปลุกพวกแกทำไมถ้ามันไม่จำเป็นหนะ เฮ้อ ชั้นไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวสาย”
รับรองพวกมันลุกแล้ว และตอนนี้กำลังวิ่ง ปหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองแน่นอน
!!พรึ่บๆๆๆๆ!!
เสียงจากการดึงผ้าเช็ดตัวของพวกมันทีละผืนๆ
ซุ่ๆๆๆๆ... เสียงเปิดน้ำอีก โฮ้ย เร่งรีบกันใหญ่ เอ่อท่านผู้อ่านคะเดี๋ยวเจอกันฉากต่อไปนะคะ ทุกคนจะมาแอบดูแพรอาบน้ำหรอคะเนี่ย เจอกันฉากหน้าค่า (ใครเค้าจะไปอยากดูของแกยัยแพร:ขนมผิง) (ก็แกไง:แพร)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอพัก5นาทีคร่า รับรองมาตอนต่อไปไม่เกิน5นาทีแน่นอนค่ะ รักทุกคนเลยน้าคร้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น