ยังรอความแน่นอน

บทนำ

หญิงสาวพยายามลืมตาขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์กลางดึกแต่ด้วยสายตาที่เมื่อยล้าเธอจึงไม่สามารถฝืนตาได้ลืมแต่เธอก็กดตัดสายทิ้งนึกว่าเพื่อนสนิทของเธอโทรมาคุยเล่นๆตอนดึกเพราะเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนคนนี้จะโทรมา
"เฮ้อ…ขอโทษนะปอนด์ "เธอบ่นพร้อมกดวางสาย และตามด้วยปิดเครื่องหนี

เช้าวันต่อ ก๊อกๆๆๆๆๆ หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นเพื่อไปเปิดประตู

"แซน แกทำไรอยู่ว่ะฉันเคาะต้องนานเมื่อคืนโทรมาก็ตัดสายแถมยังปิดเครื่องอีก"

 "โทษทีนะนทไม่ได้ตั้งใจ" แซนพูดพร้อมกับเดินนำหน้าเข้าห้อง "นทมีเรื่องอะไรน่ะ10โมงฉันต้องเข้างานนะ"
"แกบ้างานจังว่ะเนี่ยฉันเป็นห่วงแกน่ะเนี่ยพอแม่ฉันบอกว่าแกมาหางานทำในกรุงเทพน่ะทีแรก ฉันเป็นห่วงเธอ มากๆ"
"จร้าฉันเริ่มคุ้นแล้วอยู่มาเป็นอาทิตย์ๆแล้วน่ะ แล้วปกติเธอก็มาชวนฉันไปเปิดหูเปิดตาบ่อยๆ"

"แซนแต่เธอไม่เคยไปกับฉันเลยน่ะมีแต่ทำงานพอเลิกงานก็กับมานอนบ้างทีก็เข้าโอทีห้องเช่าไว้ก็แทบไม่ได้อยู่"

"นทฉันต้องทำงานนิเพื่อเงินเอาความจริงน่ะฉันจะเก็บเงินเพื่อแบ่งเบาภาระพ่อแม่น่ะ"

"แซนเธอเคยบอกอยากเก่งภาษาอังกฤษใช่ไหมฉันช่วยเธอได้นะแถมฉันยังช่วยให้เธอประหยัดเงินค่าห้องด้วย"

"ยังไง" หญิงสาวถามด้วยความสงสัย

"เธอจะให้ย้ายไปอยู่กับเธอหรือ" "ก็ทำนองนั้นแหละแต่ไม่ใช่ห้องฉันแล้วเธอก็ไม่ได้อยุ่กับฉันหรอก เนี่ยเมื่อคืนฉันโทรหาเธอก็เพราะเรื่องนี้หล่ะเธอต้องช่วยฉันน่ะ"
"นทเธอเป็นญาติฉันน่ะเธอจะส่งฉันไปอยู่กับใครกันเธอคงไม่หรอกฉันไปขายหรอกนะ" "บ้าหรอทิพน่ะเพื่อนฉันเองแหละมันอกหักจะเป็นจะตายอยู่แต่ในห้องมาเกือบๆ2อาทิตย์แล้วเธอก็แค่ไปทำความสะอาดให้ห้องมันดูดีหน่อยชวนคุยกะมันบ้างเด่ยวมันเป็นโรคซึมเศร้าเสี่ยงต่อการค่าตัวตาย แล้วเรื่องภาษาน่ะสปีกส์กับมันได้เต็มทีเลยมันเป็นนักเรียนนอกน่ะ ช่วยฉันน่ะๆๆๆๆๆเพื่อน ญาติ ลูกพี่ลูกน้องของฉัน  นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"แล้วเธอล่ะนั่นมันเพื่อนเธอนะไม่เป็นห่วงเขาบ้างหรือไง"
"แซนฉันก็เป็นห่วงหรอกน่ะแต่ฉันต้องไปหาเงินที่ปอยเปรตน่ะไปราวๆเดือนหนึ่งน่ะช่วยหน่อยเด๋วเลี้ยงไอติม พาไปสวนสนุก แล้วก็สยามน่ะๆๆๆๆๆๆโอเคนะไปวันนี้เลยนะตอนเย็นๆก็ได้เพราะว่าฉันก็ออกเดินทางวันนี้เหมือนกัน ฉันไปแล้วนะไปเก็บกระเป๋าก่อน

ไปหละ"
นทรั่วประโยคสุดท้ายเป็นชุดแล้ววิ่งลับออกประตูไป
"เดี๊ยวซิ นท นท ตกลงยังไงฉันก็ต้องไปที่นั้นให้ได้ใช่ไหมเนี่ย แต่ฉันไม่มีที่อยู่เขาน่ะ "
ซักพักก็มีเสียงข้อคว่มปิ๊ดๆๆๆๆๆเสียงข้อความเข้าแซนสาวน้อยผู้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกดดูข้อความ
#ตามนี่นะที่อยู่น่ะ เอกมัย66 คอนโด สบายวิลล่า ห้อง8009#เธอก็ได้แต่ถอนหายใจให้กับลูกพี่ลูกน้องของเธอ