คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : YunJae : May I ?
Title : May I ?
Pairing : Yunho x Jaejoong
Author : eastsea.
Talk : ฟิคปัญญาอ่อนค่ะ =___=
“แจจุง”
“แจจุงกี้ . ..”
“อะไร๊ =__=” ให้ตายสิ อิหมีตัวไหนมันมาคำรามแถวเน้ฟร้ะ = O = คนจะนอน ! นานๆ ทีคิมแจจุงจะได้มีเวลานอนกับเขาซะบ้าง แม่ง . ..
“ไมต้องทำหน้างั้น? ไม่สวยเอาซะเลย!!” ยุนโฮเบ้ปากทำหน้าหงุดหงิด
ก่อนจะยื่นหน้าไปหาคนที่นอนข้างๆ แล้วเอามือทั้งสองไปจับแก้มนุ่มๆของแจจุง
“ยิ้มสิ ยิ้มน้ะ อย่างงี้ อ๊า สวยยย” =__= บอกกุที นี่คือลีเด้อดงบังชินกิผู้ยิ่งใหญ่ ?!
“ชอง ยุนโฮ”
“จ๋าจ้ะ? > __ <”
“กุจะนอน!”
“เช้าแล้วน้ะ”
“ตีห้าเนี่ยน้ะ?”
“ไรอ้ะ อุตส่าห์มาปลุก เพื่อให้ดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน”
“มันสวยจะตาย!”
“ไปตายไป =___=”
“แจจุงใจร้ายย T __ T”
“เอ้อ!! เพิ่งรู้หรอไง? บ๊ะ !!” พูดเสร็จก็พลิกตัวนอนคว่ำ แล้วเอาหมอนอีกใบมาอุดหัวตัวเอง
คุณเข้าใจความรุสึกผมมั้ย?
ณ เวลานี้ . .. อื่ม ตีห้า!! อยู่ดีดี ก็มีไอ่หมีควายปันยานิ่ม เดินเข้ามาปลุกให้ดูพระอาทิตย์ขึ้น
อ่า =________= คุณจะรู้สึกยังไง? อยากถีบมันให้กระเด็นเลยล้ะสิ?
“ทำไมแจจุงไม่เคยสนใจฉัน”
“ทำไมแจจุงชอบบอกให้ฉันไปตาย”
“ทำไมแจจุงชอบใจร้ายกับฉัน”
“ทำไมอ้ะแจจุง ฮื่ออ ฮื่ออ ฮื่ออออออ แง แง ฮื่อออ ~”
ยุนโฮทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนเพื่อเรียกร้องความสนใจของคนที่นอนแผ่อยู่บนเตียง
ทำเสียงร้องไห้เลียนแบบเด็กที่โดนขัดใจ แล้วเบ้ปากกอดอกงอน อ่า ยุนโฮ ถ้าเด็กอายุห้าขวบทำอ้ะ มันน่ารักใช้ได้เลยน้ะ แต่ถ้ายุนโฮ ซึ่งอายุก็ยี่สิบสาม ก็น้ะ แก่แล้ว . .. ทำท่าแบบนี้ . .
มันไม่น่ารักหรอก มันน่ารำคาญ !!!!!!!!
“อ้ะแจจุง! ยอมมาง้อฉันแล้วใช่มั้ยล้ะ? คริ คริ ^^__^^” เจ้าตัวยิ้มแป้นจนตากลายเป็นขีดเส้นเดียวหลังจากที่เห็นแจจุงยอมลุกขึ้นมา
“จะไปไหนอ้ะ?” นั่นหน่ะสิ ร่างบางมุ่งหน้าสู่ประตูทางเข้าและออกของห้องพลางกอดหมอนไปด้วย
“หายูชอน”
“ห๊า!!”
“ไม่ ม๊าย ไม่ให้ไป”
ไอ่หัวกระป๋องโค้กได้ยินทีรีบวิ่งไปที่หน้าประตูห้องแล้วอ้าแขนกว้างไม่ให้อีกคนเดินผ่าน -___- !
“หลีกไป ฉันจะไปหายูชอน” ผลักอย่างสุดแรงแต่ก็สู้แรงของอีกคนไม่ได้ หึ๊ ไอ่หมีควาย = O=
“ไปทำไมอ๊า T _ T”
“จะไปนอน”
“ก็นอนห้องนี้ดิ”
“นอนไม่หลับ !!”
“วายยย T O T” ยังมีหน้ามาถามว่าทำไมถึงนอนไม่หลับ! ชองยุนโฮ แกล้งโง่ หรือโง่จิง แกล้งหน้าด้าน หรือหน้าแม่งด้านจิงว้ะ =_____=
“นอนกับยุนโฮก็ได้” ไอ่โย่งทำท่ายิ้มอย่างอบอุ่นพลางค่อยๆผลักตัวเขาไปที่เตียง เรื่องไร จะนอนกับแกห้ะ !!
“จะไปนอนกับยูชอน” แจจุงขัดขืนแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตูอีกรอบ อย่างเคย อิหมีเตรียมท่าจังก้าไว้เรียบร้อย X _X
“กอดหมีอุ่นกว่าไก่เยอะน้ะ” ให้ตายสิ
“เด๋วเป็นไข้หวัดไก่หรอก” เอ้ะ? ไข้หวัดนกไม่ใช่อ๊อ? ;__;
“กอดโลมาก็ได้ หลีกส้ะ !!”
“ไม่!!” ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ไอ่ที่มันตะโกนเสียงดังอ้ะ เอ้อ โอเคเว่ย ไม่ว่าไร แต่หลังจากที่มันตะโกน ไอ่แขนยาวๆ สองข้างของมัน ก็มาโอบรอบตัวคิมแจจุงผู้หล่อเลิศคนนี้ อื่มม อันนี้มันไม่โอเค !!
“ปล่อยน้ะโว่ยย !!”
“โน่ โน่ โน่ โน่ โน่ ~” พูดไม่ หรือ โน อย่างเดียวก็ได้ ไม่เห็นจะต้อง โน่ๆๆๆๆ แล้วทำเสียงเลียนแบบเพลง Gee เลย =_____= นี่พนันได้เลย ถ้าไอ่มือทั้งสองข้างของยุนโฮไม่กอดตัวเขาอยู่หน่า ป่านี้ไอ่หมีคนเปิดแด๊นฟอร์ ณ ตีห้าเศษเต้นเพลง Gee อยู่อย่างแน่แท้
“ฉันได้ยินเสียง หัวใจแจจุงเต้น”
“เพ้อเจ้อ”
“จริงๆ น้ะ”
ไม่จริง ไม่จริงหรอกครับท่านผู้ชม หัวใจใครเต้น ไม่มี๊ ไม่มี
แล้วไอ่เสียง ตึกๆ มันคือเสียงก่อสร้างข้างตึกนี่เอง จิงๆ น้ะ!! คนงานแม่งนึกขยันมาก่อสร้างตอนตีห้า ไม่ใช่เสียงหัวใจผ๊มมมม จิงจิ๊งงงงงงง ~ T _ T
“หวั่นไหวหรอ?” ก้มหน้ากระซิบข้างๆ ใบหู ไอ๊หย่าพอซักที พอได้แล้วว ไอ๊ ไอ๊ ~~~
“จะบ้าหรอไง!! หลีกน้ะ”
“แจจุงหน้าแดง”
“เว่อ!!”
“แสงจากพระอาทิตย์ต่างหาก”
“พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย =_____= ^^” กุหมดหนทาง หมดข้อแก้ตัว ไอ่บ้า ! - O - ; ยอมก็ได้ ยอมแพ้ !! แต่ปล่อยกูก่อนเหอะ พลีสสส ส~
ผมหันหน้าไปจะเถียงกับไอ่ยักษ์นี่ซะหน่อย แต่กลับต้องตกใจเฮือกใหญ่ ไอ่หน้าเล็กนั่น จมูกมันห่างกับจมูกผมไม่ถึงเซน เห้ย พอ !! เกินลิมิต ออกไปน้ะ ถอยไป ถอยไปสิ อย่าเข้ามาใกล้อีก ห้ามมมมม สต๊อปปปปป
... .. ได้แต่คิด
ไอ่ปากบ้า พูดออกไปสิ๊ พูดออกไป T _ T
ตานี่ก็ มองแม่งอยู่ได้ หล่อตรงไหน? ยุนโฮไม่เห็นหล่อ แจจุงหล่อกว่ายุนโฮตั้งเยอะ แล้วไอ่ดวงตาบ้า มองแม่งหาเตี่ยไร =_____=
.. . ไม่กล้าพูด
หรือ? ไม่อยากพูด . . ?
ยุนโฮ เพิ่งเคยมองใกล้ๆ ก็วันนี้ . .. หน้าตาดีเหมือนกัน
ตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากสวยใช้ได้ . .
คิมแจจุง! นี่ไม่ใช่เวลาเคลิ้มมมมมมมม !!!!!!!!!
“แจจุง”
“ขอนะ ..”
ขอ? ขอไร? ขอบ้าไร? เห้ย!!!
เห้ย กุไม่ให้ ไม่น้ะ โน่วววว ม๊ายยย ย ย
.
.
.
“อ้ะ อื้มม อื้มมม . ..” เสียงใคร? ใครคราง ไม่ใช่ผม? ผมไม่ได้ครางน้ะฮะ!!!
ยอมแล้ว ยอมหมดทุกอย่าง
หมดแล้ว แรงที่มี หมดที่จะเถียง หมดที่จะขัด
หมดเรี่ยวหมดแรงจริงๆ . ..
หมดแล้วจริงๆ
ทั้งกาย ทั้งใจ หมดไปแล้วว . ..
. .. กับ
. . ชอง! ยุน!! โฮ!!!!!
X .
“พี่! นี่เกือบสิบเอ็ดโมงแล้วน้ะ”
“กุรู้ =___=” บ่นทำบ้าไรห้ะ ไอ่ชางมิน! เขามีตา นาฬิกาที่นี่มันก็ใหย่ตัวเท่าควาย =__= ปาร์ค ยูชอนเห็นอยู่หรอกหน่า ว่ามันกี่โมงแล้ว ไม่ต้องมาบอก!
“ผมหิว!” โอเค? เห็นพ่อรูปหล่อคนนี้เป็นตู้เย็นเมื่อไหร่?
“เห็นฉันเป็นตู้เยนหรอไง?”
“ป๊าว เห็นเป็นหม้อ”
“ไอ๊เด็กบ้า!!!!” ชางมินแลบลิ้นใส่แล้วรีบวิ่งแจ้นตรงไปห้องนอนของแม่ครัวประจำวง =__=
ชางมินรู้ดีแจจุงไม่เคยล๊อกห้อง เลยเปิดออกไปโพล่งๆ แบบนั้น
แต่ภาพที่เจอ มันกลับทำให้ชางมินช๊อคตาค้าง
“เห้ย!!!! พะ พี่ พี่ยูช๊อนนนนนนนนน !!!!!!!” รีบปิดประตูแล้ววิ่งกลับมาที่เดิม อะ อะไร ที่เขาเห็น เหนสองพี่คนโตของวงนอนกอดกัน แต่ที่สำคัญ อะ ไอ่เสื้อผ้า มะ มันหายไปไหนหมดว๊า !!!!!
“เห๊ยยยยยยยย !!!!!!!! พะพี่ยูชอน พี่จุนซู? เห้ยยย !!” วันนี้วันไร? เมื่อกี้เห็นผู้ชายที่คุ้นหน้าคุ้นตาอย่างดีนอนกอดกันไร้เสื้อผ้า ตอนนี้เห็นผู้ชายอีกสองคนสนิทนั่งจูบกันอย่างดูดดื่ม
“บ่นบ้าไร? หุบปาก!!” ยูชอนละริมฝีปากจะอีกคน แล้วหันไปตะโกนด่าน้องเล็กให้รู้แล้วรู้รอด
“พี่จุนซู . ..”
“เรียกเมียกุทำไม =___=”
“ห๊า!”
“มะ …เมีย?!! ! O [] o !!!!!!”
“เออ = O =”
“ตะ ตั้งแต่ ?”
“Last Night!!”
“จุนซู ไปที่อื่นเหอะ เด็กบ้าแม่งน่ารำคานหว่ะ” ไม่พูดเปล่า ยูชอนพาจุนซูไปที่ห้องนอนของตน มันไม่ได้พาไปเปล่าๆ อ้ะดิ มันอุ้มไป อย่างกับอุ้มเจ้าสาวเข้าหอ
โว่ย! นี่มันอะไรกันว้ะเนี่ย!!!!!
ไม่ได้ ไม่ได้ ชางมินอยู่ไม่ได้แน่ๆ เขาเปนผัวเมียกันหมดแล้วว T _ T
แล้วชางมินอ้ะ? ชางมินเป็นอะไร๊?
เป็นส่วนเกินของดงบังชินกิหรอ? ไม่น้ะ ไม่จิ้งงงงงงงงงง !!
คนตัวสูงรีบวิ่งเข้าห้องนอนแล้วไปคว้าโทรศัพท์มา
กดเบอโทรล่าสุดอย่างว่องไว
“ฮาโหล! มินโฮ!!! แกยังไม่มีผัวมีเมียใช่มั้ย?!!!!!!!!!!”
- The End -
Lets' Talk abit more : อ่า ก็น้ะ จบไปแล้ว จบอย่างดีเลย ประโยคสุดท้าย น่าคิดต่อมั้ยล้ะ? 55555 55 . เป็นฟิคที่รั่วมากๆ เลยค่ะ หวังว่าคนผู้อ่านจะชอบกันน้ะ อย่างเคย ชอบคนอ่าน รั๊กคนเม้น เม้นกันเยอะๆ น้ะ อย่างอ่านให้ชื่นนใจ !
ความคิดเห็น