[SHINee] Love Fool ; HoHyun

ลำดับตอนที่ #1 : Part 1. begin *

Part 1

“And I know this much is true 

Baby you have become my addiction

I’m so strung out on you

I can barely move

But I like it ” . ..

เว่ย! เพี้ยน !!  ผิดคีย์!!!  ร้องไม่ได้ เรื่อง !!!!

โว่ยยยยย ยย !!  เจ็บคอแล้วน้ะเฟร่ย !!!!!!!!!!

. …  And it's all because 

Never get enough, she’s the sweetest drug 

“เห้อออ ~”  คิม จงฮยอนชายหนุ่มเสียงดีลาดเสียงถอนหายใจยาวไปเฮือกใหญ่หลังจากที่เพลงภายในสเตลิโอเล็กๆภายในห้องนั้นจบลง ชายหนุ่มหยิบรีโมทขึ้นมาเพื่อกดปิดเครื่อง พอกันซักที หมดอารมณ์แล้ว

ร้องเท่าไหร่ ก็ร้องไม่ได้ . .

ก็มันไม่ได้ฟิวหนิหว่า

ประสาทหรือเปล่า? ไอ่เพลงพวกนี้ ประมาณว่าแบบอยู่ไม่ได้หากขาดเมีย =___= ก็ดีๆ ตายไปซะก็ดี จะได้ไม่หนักโลกนัก . .. วุ้ย!

ให้ตายยังไง ก็ไม่อาจเข้าใจคนพวกนี้ได้. .. และไม่มีวันเป็นดั่งเพลงนี้หรอกหน่า

“พี่ชาย หอนเสร็จแล้ว ก็มากล่อมน้องชายคนนี้นอนได้แล้ว” ชายหนุ่มร่างสูงผู้อาศัยอยู่ข้างๆห้องเปิดประตูเดินเข้ามาอย่างไม่ได้รับเชิญ พร้อมกับยิ้มแล้วเดินหยุดอยู่ข้างเตียง ขยี้ผมคนตรงหน้าแล้วหัวเราะอย่างสะใจ

“หยุดน้ะ!  ฉันเป็นพี่มีสิทธิ์อะไรมาจับหัวฉันหน่ะ!!”  จงฮยอนฟาดป๊าบๆตรงแขนยาวทำท่าหงุดหงิด ก่อนจะจิ๊ปากอยากไม่พอใจ

“เมื่อกี้หาว่าฉันหอน?  ไม่ใช่หมาน้ะเฟร่ย!!!”  ตะโกนออกมาอย่างไม่พออกพอใจแล้วเอาขาข้างขวาถีบคนตรงหน้า แต่แล้วก็กลับถีบไม่ถึง . .  ให้ตายสิ!  มันน่าหงุดหงิดไรอย่างงี้?

ได้ทีน้องชายข้างห้องยิ่งขำเข้าไปใหญ่เลย

ใช่สิ! เค้ามันเตี้ยยย !!! แม่ให้มาแค่นี้แหละ !!

“โหย อย่าหงุดหงิดสิครับ”

“ดื่มนมเยอะๆสิ เผื่อจะมีหวัง”

“แต่อายุตั้งเท่านี้แล้ว มันคงหมดหวังแล้วแหละ ลืมไป . .  เอิ้กก”

“ชเว มินโฮ !!!”

“ขอรับ?  โอเคๆ เลิกล้อ เลิกล้ออ” ถึงจะบอกว่าเลิกล้อ แต่ใบหน้าของมินโฮก็อดขำ อดยิ้มไม่ได้

ก็ชอบเห็นพี่ชายหงุดหงิดหนิ .. . เวลาพี่ชายหงุดหงิด มันน่ารักเหลื่อเกิน . ..

“ไม่ออกไปไหนหรอ?”

“ไม่อ่ะ”

“.. . แปลก”

“ปกติเห็นต้องออกไปตะลิ๊ตติ๊ดชึ่งตึงตังโป้ะแตก”

“ห้ะ?  พูดใหม่ดิ้”

“ได้รอบเดียว”

“จะไปไหนก็ไป เกะกะรกสายตา ออกไปได้แล้ว”  คิม จงฮยอนโบกมือให้ร่างสูงเชิงไล่ พร้อมกับไปเปิดโน้ตบุ้คสีดำที่วางอยู่บนโต้ะทำงานไปห่างกันนัก

“ไมไม่ไปวะ?”

“พี่ไล่ผมหรอ?”

“เอ้อดิวะ!!”

“โกรธแล้ว งอนแล้วด้วย!”

“เชิญ! ไม่ง้อหรอก!!!”  มินโฮเบ้ปากอย่างหัวเสีย สนใจหน่อยก็ไม่ได้ ไอ่คอมพิวเต้อโน้ตบุ้คนั้นมันมีอะไรน่าสนใจไปกว่าชายรูปหล่อขายาวที่อยู่ภายใต้ห้องเดียวกันอีกหรอไง? เขางอนแล้วด้วย.. . งอนจริงๆ แล้วด้วย !!

“ไปก็ได้ .. .  ไปเที่ยวดีกว่า”

“ผู้หญิงสวยๆ เต็มไปหมดเล๊ย . .. สวยๆหน้าเจี๊ยทั้งนั้น . ..”

“นมนี่ใหญ่ซะไม่มี ใหญ่กว่าหัวเป็ดแถวนี้อีก . ..”

หึงหน่อยก็ไม่ได้ ..  หวงหน่อยก็ไม่มี

มินโฮไม่ได้ยินเสียงตอบกลับแม้แต่นิดเดียว นอกจากเสียงพิมแป้นคีย์บอร์ดที่ดังรัว

น่าเบื่อ! สนใจเขาซักนิดไม่ได้หรอไง?  ที่พี่มีปัญหาอะไร ผมยังอยู่ข้างพี่ได้เลยหนิ

“ไปก็ได้ . ..  เชอะ .. ”

ปัง!

เมื่อจงฮยอนได้ยินเสียงประตูปิดลงอย่างฉุนเฉียวนั้น ก็ละสายตาจากจอคอมแล้วมองตามประตูนั้นไป

เขายิ้มที่มุมปากนิดๆ แล้วลุกขึ้นยืนเดินไปเปิดตู้เย็นหาอะไรบางอย่างมาดื่มให้ชุ่มคอ

‘ อย่าลืมดื่มนมทุกคืนก่อนนอน ..

โตไวๆ น้ะครับพี่ชาย  (: ’

นมขวดใหญ่ตั้งอยู่กลางตู้เย็นพร้อมกับกระดาษโน้ตสีชมพูแปะเอาไว้โดยลายมือที่คุ้นตา … ลายมือของไอ่เด็กไม่รู้จักโตข้างห้อง .. ลายมือของมินโฮ

จงฮยอนกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดนมแล้วเปิดฝาออกมันมาดื่ม

ทำไมเขาถึงยิ้ม? ก็ไม่อาจรู้ได้เหมือนกัน รู้แค่ว่าตอนนี้มันหยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ

.   X        Love Fool       

กลางดึกดื่นระหว่างที่คนส่วนใหญ่จะหลับเข้าสู่ห้วงนิทรากันหมด ชเว มินโฮกึ่งเดินกึ่งย่องเข้ามาภายในห้องเล็กๆ ที่ไม่ใช่ห้องของเขา แต่กลับเป็นห้องของพี่ชายข้างห้อง ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงต้องมาที่นี่? ขามันพามาเอง . .. ใช่! ไอ่ขายาวๆ ของเขาพาเขามาที่นี่เองโดยไม่รู้สาเหตุ

มินโฮอ้อมไปอีกฝั่งของเตียงก่อนจะยองตัวนั่งฝั่งลงไป หันไปข้างๆ ก็เห็นพี่ชายกำลังนอนหลังอย่างสบายใจ ก็อดยิ้มไม่ได้ . ..   เมื่อเห็นคราบสีขาวติดอยู่ที่มุมปาก มินโฮยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อพิสูจน์ดมกลิ่นมัน แล้วก็อย่างที่คิด กลิ่นนมจืดแตะปลายจมูกของเค้า

น่ารักจริง ๆ . .. เกิดก่อนผม แต่ยังดื่มนมเลอะปากอีก

มินโฮกำลังจะเอื้อมมือไปแตะที่ริมฝีปากของพี่ชาย แต่ก็นึกหยุดได้ก่อนที่หัวสมองจะคิดอะไรได้อีก

ผมอยากดื่มนมด้วย ..

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าใกล้ในระยะประชิด ก่อนที่จะแตะริมฝีปากของตนเบาๆ บนริมฝีปากของอีกคน ให้นุ่มนวล และอ่อนโยนมากที่สุดเพื่อที่จะไม่ปลุกคนตรงหน้าจากห้วงนิทรา . .

ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังฝันไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว

พี่จะฝันถึงผมบ้างเปล่า?

แต่ถึงยังไง ผมก็จะฝันถึงพี่อยู่ดีแหละ

.   X        Love Fool     

จงฮยอนปรือตาขึ้นเพราะแสงแดดที่ส่องแสงเข้ามาทำให้รู้สึกร้อน และทำให้รู้ว่าตอนนี้เช้าแล้ว

“เห้ย!!”  แต่กลับต้องตกใจเพราะตอนนี้ร่างกายของเค้าโดนสวมกอดโดยคนที่ตัวใหญ่กว่าไปทั้งตัวแล้ว!!

คนตัวเล็กกว่าใช้แรงทั้งหมดถีบร่างสูงให้ลงจากเตียง และก็ได้ผลสำเร็จตามที่คาดไว้

“โอ๊ยย .. หลังผม หลังผม” มินโฮตะโกนร้องอย่างคำรามพลางจับที่แผ่นหลังแล้วงอตัวไปๆมาๆ อยู่บนพื้น ก็แน่แหละขณะที่กำลังฝันดีๆ อยู่นั้นก็มีคนถีบตกจากเตียง เจ็บก็เจ็บ โมโหก็โมโห!

“มานอนกอดฉันทำไมละ?!!”  คิมจงฮยอนเชิดหน้าใส่แล้วเบ้ปากอย่างหัวเสีย เขาไม่ผิดหนิ คนมันตกใจ อยู่ดีดีตื่นขึ้นมาก็เจอไอ่คนหน้าตาละม้ายคล้ายอีทีมานอนกอดเค้าอยู่ จะไม่ให้ตกใจได้ไง?

แต่มินโฮกลับไม่ตอบ ไม่ได้ว่าไร มีเพียงแค่เสียงคร่ำครวญดังโอ้ย โอ้ย เจ็บๆ ดังออกมาจากปาก

จงฮยอนพยายามทำตัวไม่สนใจแล้วมุ่งหน้าไปสู่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดประจำวันออกมา

แต่ก็รู้สึกได้ว่า เสียงของมินโฮ จะดังขึ้นเรื่อยๆ ตามพร้อมมากับเสียงบ่นอุบอิบ

“ขอโทษซักคำก็ไม่มี เจ็บก็เจ็บ ให้มันได้งี้สิวะ”

“บ่นไร?!  น่ารำคาญ!!”

“…………… . ..”

“เจ็บหรอ?”  ไม่มั้งครับ?  โดนถีบจากเตียงซะขนาดนี้ ไม่เลย ไม่เล๊ยย ชเวมินโฮ ไม่เจ็บซักนิดเดียว! เขาโกรธแล้ว โกรธจริงๆ ด้วย ถ้าเป็นคนอื่นป่านี้มินโฮถีบให้หน้าคว่ำคืน แต่เพราะเป็นจงฮยอน  . ..

“ฉันจะไปมหาลัย กลับห้องตัวเองได้แล้วหน่า” พูดไปก็เหมือนลมป่าว มินโฮไม่มีท่าทีตอบโต้ใดๆ ทั้งสิ้นนอกจากจะเอามือจับหลังตัวเองแล้วบิดไปบิดมา พร้อมกับสบถคำบ่นออกมาเรื่อยๆ อย่างไม่มีท่าทีที่จะหยุด  “คนเค้าเจ็บ ยังจะมาไล่อีก พี่ชายภาษาไร ใช้ไม่ได้ชะมัด”

“มินโฮ” จงฮยอนเรียกคนที่นั่งตัวบิดตัวงอตรงพื้นอย่างจะเป็นจะตาย มินโฮเงยหน้ามองก่อนจะทำปากเบี้ยๆ อย่างงอนๆ ใส่เหมือนกับพวกเด็กขี้น้อยใจ

“เจ็บตรงไหน?”  มินโฮอมยิ้มอยู่เล็กน้อย นั่นไง สุดท้ายพี่ชายก็เป็นห่วงน้องชายอยู่ดี

มินโฮจัดการเอื้อมมือเรียวไปตรงแผ่นหลังแล้วชี้ไปที่จุดที่เจ็บฟกช้ำ ก่อนจะยิ้มอยากมีชัยน์แล้วเอื้อมอีกมือไปจิ้มตรงหน้าอกซ้ายของเขา

“ตรงนี้ด้วย ช่วยรักษาหน่อยสิครับ เนี่ยเจ็บกลางใจเลย”

ป้าบ!!

เหมือนใจมินโฮนั้นจะเจ็บยิ่งกว่าเคย และเป็นอาการเจ็บจริงๆ ก็ไอ่คุณพี่ชายตรงหน้าเล่นเอามือฟาดซะแรงเชียว วุ้ย! เย็นไว้ลูกพ่อ อย่าโมโหใส่คนตรงหน้าเป็นเด็ดขาด

“หลอกจับนมผมหรอไงกัน?  อยากจับก็ไม่บอก? ไม่เห็นต้องมาหลอกกันอย่างงี้เลยหนิ” มินโฮยิ้มอย่างทะเล้นๆ อีกรอบ จงฮยอนเห็นทีก็ยิ้มกลับไปบ้าง

“’งั้นขอจับอีกข้างก็แล้วกัน!!” พูดอย่างเสียงดัง และเตรียมตัวง้างมือ แต่ก็โดนคนมือใหญ่จับข้อมือเสียดาย

“ผมเจ็บหลัง”

“สมน้ำหน้า”

“พี่อ่ะ ..”

“ช่วยไม่ได้ !”

“ขอโทษซักคำไม่ได้หรอไง? ถ้าหลังผมหักทำไง??”

“พี่ต้องรับผิดชอบ !!”

“แต่งงานกับผมซะ”

จงฮยอนดึงสายตาตัวเองไปมองหน้าเด็กไม่รู้จักโต ก่อนจะง้างมือตัวเองอีกรอบ

“พอแล้วๆ เจ็บพอแล้ว !!”

มินโฮหยุดนั่งนิ่งแล้วอมยิ้มซักพัก ก่อนจะรีบเอาจมูกเข้าไปฝั่งบนแก้มนุ่มๆ ของคนตรหน้าอย่างรวดเร็ว จงฮยอนตกใจหันขวับออกมาพลงตะโกนเรียกชื่อ “ชเว มินโฮ!!” อย่างดังลั่น มินโฮเพียงแค่ยิ้มแล้วรีบเดินออกจากห้องไป ก่อนที่พี่ชายข้างห้องจะหัวเสียไปมากกว่านี้ แต่ยังไม่ทันไร ไอ่ดวงตากลมโตก็ต้องกลับมาให้จงฮยอนเผชิญหน้ามันอีกซักรอบยามเช้านี้

“กลางวันพี่ต้องไปกินข้าวกับผมเพื่อไถ่โทษ”

“เช้านี้ไปมหาลัยกับผมด้วย!”

“อ้อ . .  เมื่อคืนพี่นอนกรนหนวกหูชะมัดเลยรู้หรือเปล่า?”

“และก็    . .. .  เห้ย !”

ก่อนจะพูดไรได้มากกว่านี้ หมอนสีขาวๆ ก็ฟาดเข้าหน้ามินโฮไปเต็มๆ จงฮยอนหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะโบกมือไล่คนข้างห้องให้ไปไกลๆ จากสายตาตัวเองเสียที

กล้าดียังไงมานอนกอดฉัน?

กล้าดียังไงมาหอมแก้มฉ้น?

กล้าดียังไง ..  มาทำให้หัวใจฉันเต้นรัว

….. .. .    อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ชเว มินโฮ!  บังอาจมากก !!!



.   X        Love Fool    

Let's Talk : ไอ๊หย่าๆ แอบแต่งไว้นานอยู่เหมือนกันเรื่องนี้ ได้ออกโรงซักที 55555 5 . ก็น้ะ คู่อาจแปลก แต่คู่นี้มันน่ารักจนอดใจไว้ไม่อยู่จริงๆ หนิหว่า! ก็ฝากกันไว้ด้วยก็แล้วกัน 555 5.  มินโฮในเรื่องนี้อาจไม่เหมือนตัวจริง ตรงที่อาจดูกวนตีนอยู่เล็กน้อย และเป็นคนใจอารมณ์อยู่หน่อยนึง ก็น้ะ . ..   อ่า ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยก็แล้วกันค่ะ!  ชอบคนอ่าน รักคนเม้น เย่!!!