ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : o*"ท่าจะกลัวมากนะเนี่ย"*o
"ก็..ไรวะ"
เอแคร์ตะคอกใส่ลัคกี้อยากรู้ว่าลัคกี้เป็นอะไรถ้าร้องไห้เพราะไอ้ประธานแว่นนี่แม่จะอัดให้น่วมเลยบังอาจมาทำลัคกี้แสนน่ารัก+แสบของฉันได้(ช่างเป็นเพื่อนรักอะไรเช่นนี้)
"ฮื้อออ...ก็ครีมเมลอนของฉันอ่ะดิไปติดเสื้อนายแว่น"
"แค่เสื้อนักเรียนเดียวฉันซื้อให้ใหม่ก็ได้"
น่านเพื่อนเราใจป้ำแหะจาซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ด้วยแต่ชุดโอรินก็แพงนะถ้าเอาไปขายข้างนอกได้ประมาณสามสีหมื่นเลย(ก็โรงเรียนดังอ่ะนะ)ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเอาเสื้อของนายนี่ไปซัก
แต่ที่ฉันร้องไห้มันไม่ใช่เรื่องนี้นิ่
"ไม่ใช่โว้ยยยย!!"
"แล้วคุณร้องไห้เรื่องอะไรล่ะครับ"
นายมาซายะเริ่มทำท่าไม่พอใจ
"ก็ครีมเมลอนของฉันอ่ะ...ฉันเสียดายนะรู้มั้ยของโปรดด้วย"
"หา!!!!...."
เอแคร์และมาซายะตะโกนออกมาพร้อมกันไม่รู้จะตกใจเรื่องอะไร
"โอ้ยยยยย...แก้วหูจะแตก"
"ที่เธอร้องไห้เพราะเรื่องนี้อ่ะนะยัยกี้"
"อื้อ..แล้วจะให้ร้องเรื่องไรอ่ะ"
"โธ่เอ้ยย..ปัญญาอ่อนชิบเป๋ง"
ลัคกี้ทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจเพราะเอแคร์ว่าเธอว่าปัญญาอ่อน (อาจจะจริงอ่ะนะ)
"แค่ขนมปังเมลอนค่อยไปซื้อที่โรงอาหารใหม่ก็ได้นี่"
มาซายะออกความคิดเห็น
"เลยพักแล้วจะไปซื้อได้ไงล่ะเป็นประธานภาษาไรไม่รู้เรื่องแค่นี้"
ไม่น่าพูดออกมาเลยมาซายะอยู่เงียบๆก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องโดนยัยลัคกี้ตอกกับซะหงายเก๋งแบบนี้
"ก็ดี..งั้นคุณเอาเสื้อผมไปซักด้วยละกัน"
มาซาละพูดท่าทางกวนๆ
"ถอดมาดิกล้ามั้ยล่ะ"
ลัคกี้ท้ามาซายะเพราะคิดว่านายนี่คงไม่ถอดหรอกถ้าถอดก็ไม่มีเสื้อใส่ดิเป็นประธานจะมาเดินรอยชายไม่ใส่เสื้อได้ไง
"สวบ..อะเอาไปสิ"
"เฮ้ยยย!!หายทำอะไรน่ะ"(O.O)
ลัคกี้ทำตาโตเมื่อเห็นมาซายะเปลือย(ถึงจะแค่ช่วงบนก็เหอะ)ก็ทำให้ลัคกี้หน้าแดงได้เพราะเธอไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยมาก่อนนอกจากพี่และพ่อของเธอแต่ทำไมนายประธานนี่หุ่นดีชะมัดยาดเลยดุดีๆนายมาซายะอะไรเนี่ยก็สูงพอๆกับพี่ชายเลยนะเนี่ยอาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำมั้งเนี่ย โหหหหห!!
"ก็ถอดเสื้อให้คุณไปซักไง"
"หงะ..หงะ..งั้นก็รีบๆเอามาสิ"
ลัคกี้พูดเสียงตะกุกตะกักเพราะอายจนหน้าแดงแป้ดแต่ดูท่าจะหลบไม่พ้นสายตาของมาซายะ(ก็มีตั้งสี่ตา)
"หึหึหึ.."
"นายหัวเราะอะไร"
"ไม่มีอะไรรีบๆเข้าห้องเรียนได้แล้วสายมามากแล้วนะ"
"รู้แล้วน่ะ"
แล้วลัคกี้ก็เดินไปฉุดมือของเอแคร์เพื่อเดินไปเข้าห้องเรียนยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะของมาซายะอีกส่วนมาซายะก็เดินตรงไปที่สนามบาสทั้งๆที่ไม่ได้ใส่เสื้อ
เอแคร์ตะคอกใส่ลัคกี้อยากรู้ว่าลัคกี้เป็นอะไรถ้าร้องไห้เพราะไอ้ประธานแว่นนี่แม่จะอัดให้น่วมเลยบังอาจมาทำลัคกี้แสนน่ารัก+แสบของฉันได้(ช่างเป็นเพื่อนรักอะไรเช่นนี้)
"ฮื้อออ...ก็ครีมเมลอนของฉันอ่ะดิไปติดเสื้อนายแว่น"
"แค่เสื้อนักเรียนเดียวฉันซื้อให้ใหม่ก็ได้"
น่านเพื่อนเราใจป้ำแหะจาซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ด้วยแต่ชุดโอรินก็แพงนะถ้าเอาไปขายข้างนอกได้ประมาณสามสีหมื่นเลย(ก็โรงเรียนดังอ่ะนะ)ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเอาเสื้อของนายนี่ไปซัก
แต่ที่ฉันร้องไห้มันไม่ใช่เรื่องนี้นิ่
"ไม่ใช่โว้ยยยย!!"
"แล้วคุณร้องไห้เรื่องอะไรล่ะครับ"
นายมาซายะเริ่มทำท่าไม่พอใจ
"ก็ครีมเมลอนของฉันอ่ะ...ฉันเสียดายนะรู้มั้ยของโปรดด้วย"
"หา!!!!...."
เอแคร์และมาซายะตะโกนออกมาพร้อมกันไม่รู้จะตกใจเรื่องอะไร
"โอ้ยยยยย...แก้วหูจะแตก"
"ที่เธอร้องไห้เพราะเรื่องนี้อ่ะนะยัยกี้"
"อื้อ..แล้วจะให้ร้องเรื่องไรอ่ะ"
"โธ่เอ้ยย..ปัญญาอ่อนชิบเป๋ง"
ลัคกี้ทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจเพราะเอแคร์ว่าเธอว่าปัญญาอ่อน (อาจจะจริงอ่ะนะ)
"แค่ขนมปังเมลอนค่อยไปซื้อที่โรงอาหารใหม่ก็ได้นี่"
มาซายะออกความคิดเห็น
"เลยพักแล้วจะไปซื้อได้ไงล่ะเป็นประธานภาษาไรไม่รู้เรื่องแค่นี้"
ไม่น่าพูดออกมาเลยมาซายะอยู่เงียบๆก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องโดนยัยลัคกี้ตอกกับซะหงายเก๋งแบบนี้
"ก็ดี..งั้นคุณเอาเสื้อผมไปซักด้วยละกัน"
มาซาละพูดท่าทางกวนๆ
"ถอดมาดิกล้ามั้ยล่ะ"
ลัคกี้ท้ามาซายะเพราะคิดว่านายนี่คงไม่ถอดหรอกถ้าถอดก็ไม่มีเสื้อใส่ดิเป็นประธานจะมาเดินรอยชายไม่ใส่เสื้อได้ไง
"สวบ..อะเอาไปสิ"
"เฮ้ยยย!!หายทำอะไรน่ะ"(O.O)
ลัคกี้ทำตาโตเมื่อเห็นมาซายะเปลือย(ถึงจะแค่ช่วงบนก็เหอะ)ก็ทำให้ลัคกี้หน้าแดงได้เพราะเธอไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยมาก่อนนอกจากพี่และพ่อของเธอแต่ทำไมนายประธานนี่หุ่นดีชะมัดยาดเลยดุดีๆนายมาซายะอะไรเนี่ยก็สูงพอๆกับพี่ชายเลยนะเนี่ยอาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำมั้งเนี่ย โหหหหห!!
"ก็ถอดเสื้อให้คุณไปซักไง"
"หงะ..หงะ..งั้นก็รีบๆเอามาสิ"
ลัคกี้พูดเสียงตะกุกตะกักเพราะอายจนหน้าแดงแป้ดแต่ดูท่าจะหลบไม่พ้นสายตาของมาซายะ(ก็มีตั้งสี่ตา)
"หึหึหึ.."
"นายหัวเราะอะไร"
"ไม่มีอะไรรีบๆเข้าห้องเรียนได้แล้วสายมามากแล้วนะ"
"รู้แล้วน่ะ"
แล้วลัคกี้ก็เดินไปฉุดมือของเอแคร์เพื่อเดินไปเข้าห้องเรียนยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะของมาซายะอีกส่วนมาซายะก็เดินตรงไปที่สนามบาสทั้งๆที่ไม่ได้ใส่เสื้อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น