ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~++ วาเลนไทน์ ((4)) ++~
อนที่ 4
“เอี๊ย…” เสียเบรลาล้อัยาวา้าน้าัวรถ นทั้รถหันไปมอแทบะพร้อมัน รถบรรทุฝ่าไฟแพุ่เ้านรถเ๋อฝนอย่าั
แรอัทำให้ระทุบานและเอีย ห้อโยสาร้านหน้าฝั่นนั่ยุบ
เ้ามาอย่าเห็น้ายั ร่าไร้สิอแนนยัสบนิ่ิอยู่ในรถเ๋าสออน มัุราอาุวิาเธอออาร่าไ้ทุเมื่อ
“แนนๆ” เสียะิบเบาๆั้าหู ทำให้แนน่อยๆลืมาึ้นมา
“อยู่ไหน...โอ๊ย...เ็บ” แนน่อยๆอ้าปาพูแ่ไม่ันัเฝือาวถูแ่แ้ม
บนร่าายอแนน
“ใเย็นๆแนน เธอสลบไปสอเือน”…..สอเือน สอเือน สอเือน แนนแทบไม่เื่อ
หูอัวเอ...ฝน่อยๆอธิบายเหุาร์ทั้หมให้แนนฟั
“แล้ว สรุปว่าันเ็บนเียวใ่มั๊ย” แนนพยายามพู เสียพูอแนนแทบะไม่ไ้ยิน
“อืม.....” ฝนพยัหน้าเบาๆุมมือแนนไว้นิ่ๆ
“เอล่ะ เออยู่ไหน” แนนเพิ่นึึ้นไ้ แฟนเธออยู่ไหน
“เอมาหาเธอรั้เียว วันแรที่น แล้วหายไปเลย” ฝนพูพลาลูบหัวแนนเบาๆ
” ไม่เป็นรัยนะ ไม่มีเอ เรา้ออยู่ัน้าย ิมั๊ยเพื่อน” ฝนพูปลอบใแนน
“อืม.....” น้ำา่อยๆลั่นัวหยลมาานัยน์าอแนน ำพูอฝนอนุยันในรถะเป็นวามิ.....เาเ่มาิๆ เ่มาที่หลอแนนมาหลายปี
เ่มาที่หลอว่ามีแนนนเียว.....ทำไมผู้ายทั้โลถึมีนิสัยเหมือนันหมเลย เสียายเวลาที่อยู่้วยัน เสียายวามรัที่มอบให้.....เสียาย เสียาย เสียาย
“ุแนน ่อยๆ้าวนะับ ้าๆ” บุรุษพยาบาลพยายามพยุแนนึ้นเิน แนนยัไม่หายเ็บี ยั้อทำารายภาพบำบัอี
“ระวัล้มนะับ ับผมไว้ีๆ” บุรุษพยาบาลเิน้าๆ เพื่อให้แนนเาะแนเินาม้าๆ.....ทำไมบุรุษพยาบาลนนี้ถึไม่ใ่เอนะ ทำมัย ทำมัย ทำมัย
“ุบุรุษพยาบาละ นี่ันสลบไปถึนา้อทำารายภาพบำบัันเลยหลอะ”
แนนถาม้วยวามสสัย
“โห ้อุไม่ไ้เินมาั้สามเือน มันนานนะับ” บุรุษพยาบาลอบ้วยวามสุภาพ “ะว่าอะรัยมั๊ยะ ถ้าะถามื่อเล่น เรียว่าุบุรุษพยาบาล เรว่ามันะยาวไป”
แนนพูพลายิ้ม
“ผมื่ออล์ฟับ” บุรุษพยาบาลอบ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม น้ำเสียเรียบๆ
นับั้แ่วันนั้น แนนและอล์ฟเริ่มสนิทัน ทุเย็นอล์ฟะพาแนนไปทำารายภาพบำบั
ไม่นานแนน้อสามารถเินไ้ และออาโรพยาบาลไ้
“ุแนนะ น้ำื่ม่ะ ” พยาบาลุาวเินถือแ้วน้ำมาวา้าๆเธอ ะเธอนั่รออล์ฟที่ล็อบบี้อโรพยาบาล เธอไ้แ่พยัหน้าและยิ้มให้้วยไมรี
“อล์ฟๆ ไปิน้าวัน” แนนพูทันทีที่เห็นอล์ฟเินออมา มีพยาบาลหลายน
ยมือไหว้แนน แนน้อ้ายแ่รับไหว้้วยสีหน้าเล็น้อย
“ไปสิับ” อล์ฟพูพลา้อมัวลผายมือไปที่ห้ออาหารอทาโรพยาบาล
ูอล์ฟะ่อน้าสุภาพและให้เียริแนนมาๆ มานน่าแปลใ
แนนและอล์ฟสนิทันึ้นเรื่อยๆ...นบารั้แนน้ออยาให้อล์ฟมาแทนที่เอ
บ่อยรั้ที่แนนิถึเอ เอ้อไม่โทมา บ่อยรั้ที่แนนอยาุยับเอ เอ้อไม่ิ่อมา
บ่อยรั้ที่แนนนั่เหา อยาให้เอมานั่เป็นเพื่อน แ่เอ้อไม่ปราัว เอ...เอ...เอ
เอหายไปไหน ไหนล่ะ หัวใที่เอบอะให้แนน ไหนล่ะ หัวใที่เอเยเียนไว้บนฝ่ามือแนน
มันหายไปแล้ว หายไปพร้อมับเอ หายไปพร้อมับผู้ายโห...ผู้ายเ้าู้
ทำไมผู้ายเหมือนันทั้โล...ทำไม ทำไม
“เอี๊ย…” เสียเบรลาล้อัยาวา้าน้าัวรถ นทั้รถหันไปมอแทบะพร้อมัน รถบรรทุฝ่าไฟแพุ่เ้านรถเ๋อฝนอย่าั
แรอัทำให้ระทุบานและเอีย ห้อโยสาร้านหน้าฝั่นนั่ยุบ
เ้ามาอย่าเห็น้ายั ร่าไร้สิอแนนยัสบนิ่ิอยู่ในรถเ๋าสออน มัุราอาุวิาเธอออาร่าไ้ทุเมื่อ
“แนนๆ” เสียะิบเบาๆั้าหู ทำให้แนน่อยๆลืมาึ้นมา
“อยู่ไหน...โอ๊ย...เ็บ” แนน่อยๆอ้าปาพูแ่ไม่ันัเฝือาวถูแ่แ้ม
บนร่าายอแนน
“ใเย็นๆแนน เธอสลบไปสอเือน”…..สอเือน สอเือน สอเือน แนนแทบไม่เื่อ
หูอัวเอ...ฝน่อยๆอธิบายเหุาร์ทั้หมให้แนนฟั
“แล้ว สรุปว่าันเ็บนเียวใ่มั๊ย” แนนพยายามพู เสียพูอแนนแทบะไม่ไ้ยิน
“อืม.....” ฝนพยัหน้าเบาๆุมมือแนนไว้นิ่ๆ
“เอล่ะ เออยู่ไหน” แนนเพิ่นึึ้นไ้ แฟนเธออยู่ไหน
“เอมาหาเธอรั้เียว วันแรที่น แล้วหายไปเลย” ฝนพูพลาลูบหัวแนนเบาๆ
” ไม่เป็นรัยนะ ไม่มีเอ เรา้ออยู่ัน้าย ิมั๊ยเพื่อน” ฝนพูปลอบใแนน
“อืม.....” น้ำา่อยๆลั่นัวหยลมาานัยน์าอแนน ำพูอฝนอนุยันในรถะเป็นวามิ.....เาเ่มาิๆ เ่มาที่หลอแนนมาหลายปี
เ่มาที่หลอว่ามีแนนนเียว.....ทำไมผู้ายทั้โลถึมีนิสัยเหมือนันหมเลย เสียายเวลาที่อยู่้วยัน เสียายวามรัที่มอบให้.....เสียาย เสียาย เสียาย
“ุแนน ่อยๆ้าวนะับ ้าๆ” บุรุษพยาบาลพยายามพยุแนนึ้นเิน แนนยัไม่หายเ็บี ยั้อทำารายภาพบำบัอี
“ระวัล้มนะับ ับผมไว้ีๆ” บุรุษพยาบาลเิน้าๆ เพื่อให้แนนเาะแนเินาม้าๆ.....ทำไมบุรุษพยาบาลนนี้ถึไม่ใ่เอนะ ทำมัย ทำมัย ทำมัย
“ุบุรุษพยาบาละ นี่ันสลบไปถึนา้อทำารายภาพบำบัันเลยหลอะ”
แนนถาม้วยวามสสัย
“โห ้อุไม่ไ้เินมาั้สามเือน มันนานนะับ” บุรุษพยาบาลอบ้วยวามสุภาพ “ะว่าอะรัยมั๊ยะ ถ้าะถามื่อเล่น เรียว่าุบุรุษพยาบาล เรว่ามันะยาวไป”
แนนพูพลายิ้ม
“ผมื่ออล์ฟับ” บุรุษพยาบาลอบ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม น้ำเสียเรียบๆ
นับั้แ่วันนั้น แนนและอล์ฟเริ่มสนิทัน ทุเย็นอล์ฟะพาแนนไปทำารายภาพบำบั
ไม่นานแนน้อสามารถเินไ้ และออาโรพยาบาลไ้
“ุ
“อล์ฟๆ ไปิน้าวัน” แนนพูทันทีที่เห็นอล์ฟเินออมา มีพยาบาลหลายน
ยมือไหว้แนน แนน้อ้ายแ่รับไหว้้วยสีหน้าเล็น้อย
“ไปสิับ” อล์ฟพูพลา้อมัวลผายมือไปที่ห้ออาหารอทาโรพยาบาล
ูอล์ฟะ่อน้าสุภาพและให้เียริแนนมาๆ มานน่าแปลใ
แนนและอล์ฟสนิทันึ้นเรื่อยๆ...นบารั้แนน้ออยาให้อล์ฟมาแทนที่เอ
บ่อยรั้ที่แนนิถึเอ เอ้อไม่โทมา บ่อยรั้ที่แนนอยาุยับเอ เอ้อไม่ิ่อมา
บ่อยรั้ที่แนนนั่เหา อยาให้เอมานั่เป็นเพื่อน แ่เอ้อไม่ปราัว เอ...เอ...เอ
เอหายไปไหน ไหนล่ะ หัวใที่เอบอะให้แนน ไหนล่ะ หัวใที่เอเยเียนไว้บนฝ่ามือแนน
มันหายไปแล้ว หายไปพร้อมับเอ หายไปพร้อมับผู้ายโห...ผู้ายเ้าู้
ทำไมผู้ายเหมือนันทั้โล...ทำไม ทำไม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น