นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,647
ผู้เข้าชมเดือนนี้
14
ผู้เข้าชมรวม
1.64K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 9 ก.ค. 60 / 22:11 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
'I gotta just tell someone, tell someone what I've done'
"แล้วนี่อะไร แกจะมาสารภาพบาปเหรอวะ ฉันเป็นบาร์เท็นเดอร์นะเว้ย ไม่ใช่บาทหลวง
ถ้าจะมาแค่สารภาพบาปไม่ยอมสั่งเครื่องดื่มก็กลับไปนอนเถอะ ร้านเหล้านะเว้ยไม่ใช่โบสถ์"
.
.
.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หลัาที่นายอนแนบแะีย์าร์อนในอ้อมอที่ยหน้าที่เปิห้ออนเอให้ับเธอที่เป็นแใน่ำืนนี้
ทัู้่็โผเ้าหาันราวับ้อารวามอบอุ่นาอาาศที่่อน้าหนาวเหน็บ้านนอ ่าึทึ้เสื้อผ้าอนเอราวับว่ามันืออร้อนที่ไม่อยาให้โนผิวาย
แม้ะไม่ผละาูบร้อน แ่ทัู้่็สามารถลำทาไปนถึห้อนอนไ้
เมื่อมาถึเียนุ่ม(ที่เ้าอห้อไุ้ยโม้เอาไว้บนรถว่าเียที่ห้ออเธอทั้ว้าทั้นุ่ม)นายอนผลัร่าออีฝ่ายลบนเียว้าแผ่วเบา
ผละูบออแล้วเลื่อนริมฝีปาไปที่ออาว
ูบแผ่วเบาให้นถูระทำรา่ำในลำออย่าพึพอใ
นายอนเลื่อนริมฝีปาไปยัใบหูเล็น่ารั ระิบถามอย่าแผ่วเบา
“ุื่ออะไระ นสวย”
“านะ่ะ มินาโะาิ านะ”
“นี่ปุ่น? ันอบนะะ น่ารัี”
นายอนเอ่ยบออีฝ่ายอย่าหยอล้อ เวลานี้อิมนายอนไม่สนใอะไรอีแล้ว
้วยแอลอฮอล์ที่ไหลเวียนในร่าายและวามสวยอนรหน้าทำให้อิมนายอนอบลทันทีที่ไ้ยินำวนออีฝ่ายอนที่เราทัู้่นั่ันอยู่ในผับ
อิมนายอนมอานะ้วยสายาหลใหลอย่าเปิเผย
ฝ่ายที่ถูมอส่ยิ้มมาให้อย่าน่ารั
“ุทำแบบนี้บ่อยเหรอะ” นายอนถามพลา่อยๆรุไล่อีฝ่ายที่ยับึ้นไปบนเีย
นอนนี้นายอน้อนานะไปนิหัวเียพอิบพอี
“ะ?” านะเอียอมออีฝ่าย้วยวามไม่เ้าใ
“วนนไม่รู้ัลับห้อแบบนี้น่ะ” นายอนลูบไล้ใบหน้าออีฝ่ายแผ่วเบา านะหลับาลึมับสัมผัสอ่อนโยนาอีฝ่าย
“ไม่่ะ แ่นายอน นายอนเป็นนแร่ะ” านะยืนยันำพู้วยารยื่นใบหน้าน่ารัเ้าไปใล้นายอนที่ยัใับำพูออีฝ่ายอยู่
านะเริ่ม้นูบนายอนอีรั้ และอิมนายอนเอ็อบรับูบนั้นลับมาอย่าร้อนแร
“แุ่นะะ แ่อิมนายอนนเียว” านะผละูบออ
เผื่อระิบบออีฝ่าย ราวับเป็นประโยอนุาให้อิมนายอนเริ่ม ‘อะไรๆ’
ที่มันวระเป็นเสียที
.
.
.
.
แสแยามเ้าสาส่อผ่านผ้าม่านสีอ่อน ส่ผลให้อิมนายอนที่นอนเบียับร่าเปลือยเปล่าอีนบนเียหลัว้าลืมาึ้นมา
มือบาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมา เพื่อมอูวันที่และเวลา
28 Nov 08:45
“SHIT” นายอนสบถับัวเอแผ่วเบาเมื่อระลึไ้ว่านเอไม่ไ้นอนอยู่เพียนเียว
ภาพเหุาร์เมื่อืน่อยๆพรั่พรูายัในภาพวามทรำอนายอน
เธอรู้ัวทุอย่าเพียแ่ไม่สามารถ้านทานวาม้อารลึๆภายในไม่ไ้
หัวใอนายอนหนัอึ้ไป้วยวามรู้สึผิ
‘I should leave.’
นายอน่อยๆยับเพื่อไม่ให้อีฝ่ายที่นอนอยู่้าายรู้สึไป้วย
แ่็ไม่ทันเสียแล้วเพราะอนนี้สาวสวยเ้าอเียลืมาึ้นมามอเธอาแป๋วเป็นที่เรียบร้อย
“ุะไปไหนะ?” านะเอ่ยถามอีน แววาายวามผิหวัเล็น้อยเมื่อนที่เธออยาให้เามอบอ้อมออุ่นๆในยามเ้าให้รวมไปถึมอนิ่ิสาอีฝ่ายลับเลือที่ะาไปทันทีที่ลืมาึ้น
“ัน..” นายอนไม่ล้าพูเมื่อเห็นแววาอานะ
เธอรู้ว่าถ้าหาเธอะไปริๆ านะะไม่รั้เธอเอาไว้
แ่แววาัพ้อลับมีอิทธิพล่อนายอนมาเหลือเิน
“I gotta go,Sana” นายอนเอ่ยบออีฝ่าย
พลาูบลบนหน้าผาอานะอย่าแผ่วเบา านะหลับารับสัมผัสแผ่วเบาออีฝ่าย
“Can we.. Can we meet again?” านะเอ่ยถามอีนที่ำลัแ่ัว
นายอนไม่อบอะไร เพียยับัวสวมใส่เสื้อผ้าโยไม่หันลับมามออีฝ่าย
นายอนเินออาห้อไปแล้ว
ทิ้ไว้เพียานะที่นอนลูบผ้าปูที่นอนฝั่ที่นใร้ายนอนเมื่อืนนี้
เธออยาึมับทุสัมผัสอุ่นๆ
ลิ่นหอมาๆออิมนายอนยัละลุ้อยู่ในลมหายใอานะ
‘ I never regret it. I’m only yours,Im
Nayeon’
านะหลับาลสูลิ่นาๆออีฝ่ายอีรั้แล้วึผล็อยหลับไป้วยวามเหนื่อยอ่อน
.
.
.
.
แร๊...
อิมนายอนเปิประูเ้าไปภายในห้อุอนที่เ่าเอาไว้
นายอนทำานอยู่ับที่บ้าน รับแปลเอสาร่าๆ และยัมีานเียนเล็ๆน้อยๆลอลัมน์ามนิยาสารื่อัอี้วย ห้อุนาไม่เล็ไม่ให่แ่ไม่รมามาย
เี๋ยวนะ.. ไม่รั้นเหรอ
่อนออไปเมื่อวานไม่เรียบร้อยแบบนี้นี่นา
ไม่ทันะไ้ิอะไร่อ
ลิ่นอาหาร็หอมเะมูนายอนเสีย่อน นายอนเินามลิ่นหอมไปยัห้อรัว็พบับบุลที่เธอไม่อยาเอมาที่สุในอนนี้
‘เมียวอิ มินะ’
แฟนสาวออิมนายอน
“มินะ”
นายอนเอ่ยื่อนรหน้าแผ่วเบา เ้าอื่อปิเาแ๊สแล้วึหันมาส่ยิ้มว้าอย่าอ่อนโยนให้ับอิมนายอน
“おかえり (โอาเอริ)” มินะเอ่ย้อนรับเ้าอห้อ้วยรอยยิ้มหวาน
“ไปล้าหน้า่อนสิะ
แล้วมาทาน้าวเ้าัน”
นายอนพยัหน้ารับำอีฝ่ายแล้วึเินเ้าห้อไปเพื่อัารธุระส่วนัวามำบอออีน
.
.
.
นายอนเินออมาที่ห้อรัวอีรั้
ราวนี้โ๊ะอาหารมีอาหารเ้าอย่า่ายที่มินะทำเอาไว้ให้ นายอนนั่ลที่เ้าอี้ประำอน
“ทานอะไร่ายๆ่อนนะะ
พี่ยัู่วอยู่เลย ทานเสร็็นั่เล่นสัพัแล้ว่อยไปนอน่อ็แล้วัน่ะ” มินะที่หยิบเหยือน้ำส้มั้นาู้เย็นพูับนพี่้วยเสียน่ารั
“อโทษนะ มินะ”
นายอนเอ่ยับอีฝ่าย พยายามลั้นน้ำาเอาไว้
ยิ่มินะทำัวปิับเธอมาเท่าไหร่วามรู้สึผิยิ่ีื้นึ้นมานนายอนรู้สึอยาอาเียน
เธอรัเียัวเอเหลือเินที่ล้าทำร้ายผู้หิที่แสนีอย่าเมียวอิ มินะไ้ลอ
“พี่ไม่้ออโทษันหรอ่ะ
ันไม่ไ้โรธพี่หรอ่ะ ันมาถึห้อ่อนพี่แปปเียวเอ ถ้าพี่ห่วเรื่อนี้ ั้นพี่้อไถ่โทษ้วยารูแฮร์รี่
พ็อเอร์เป็นเพื่อนันนะะ ิิ” มินะยัส่ยิ้มน่ารัให้อิมนายอน
วามรู้สึผิเริ่มย้อนึ้นมาอีรั้ อิมนายอนอยาหายไปารนี้เสียริ
“ทานเถอะมินะ
ะไู้หนััน” นายอนเอ่ยับทอีฝ่าย พลาัอาหารเ้าเ้าปา
อิมนายอนไม่รู้สึอยาอาหารเลยสันิ
แ่เธอำเป็น้อินเพราะไม่อยาทำร้ายวามรู้สึอนรหน้าไปมาว่านี้อีแล้ว
มินะพยัหน้ารับำนพี่โยไม่ลืมส่ยิ้มนารัไปให้
อิมนายอนรู้สึุไปหม วามรู้สึผิอัแน่นเ็มห้ววามิอเา
มินะไม่ถามเลยสัำว่าเธอหายไปไหนมาเมื่อืน ไม่สสัยหรือแลใว่าเธอไป ‘นอน’ ที่ไหน ‘นอน’ ับใร
มื้ออาหารที่เ็มไป้วยวามอึอัออิมนายอนบลในเวลารวเร็ว
นายอนเินนำมินะออมายัโฟาลาห้อ
เปิทีวีเรื่อหรู เลือเ่าแฮร์รี่ พ็อเอร์ผ่านทา่อเเบิลทันที นายอนเลือภาที่เธอำไ้ว่ามินะอบมาที่สุ
มินะที่นั่มอนายอนสั่เ่าหนัผ่าน่อทีวีไปหาวไป
็เริ่มรู้สึผิมินะลุึ้นาโฟา ส่ผลให้นพี่หันมอ้วยวามุน
“พี่ยัู่วๆอยู่เลยนะะ
นอนพัเถอะ่ะ ันลับ่อนีว่า” มินะบอับอิมนายอน
“อยู่ับพี่่อนนะ
มินะ” ไม่พูเปล่า อิมนายอนึมือนน้อให้ลมานั่ที่เิม้าๆาย
“..But
as long as you're still here
I
will try to keep you near..”
อย่าเพิ่ไปเลยนะ
มินะ ือเสียที่ั้อในห้ววามิออิมนายอน
.
.
.
“พี่ะ ่วเหรอะ” มินะเอ่ยถามนที่นัู่หนัาปรืออยู่้าๆ
หนัำเนินมาเือบรึ่เรื่อแล้ว แ่อิมนายอนแทบไม่ไ้สนใหนัเลย
เธอำลัฝืนวาม่วเพื่อูหนัเป็นเพื่อนแฟนสาวอน
“มารนี้สิะ นอนรนี้็ไ้” มินะไม่พูเปล่า
ยับัแท่านอนให้นพี่มาหนุนันุ่มอัวเอ
นที่ไม่สามารถ่อสู้ับวาม่วไ้อี็ยอมแพ้
เหยียายาวบนโฟาและหนุนันุ่มอุแฟนทันที
ลิ่นหอมอ่อนๆาัวมินะ่วยให้นายอนผ่อนลายมาึ้น นายอนหลับาล้วยรอยยิ้ม
“Sleep tight, my love” มินะเอ่ยับนบนั
มือบาลูบผมนุ่มอนพี่เพื่อส่อีฝ่ายเ้าสู่ห้วนิทราโยเร็ว
.
.
.
เมียวอิ มินะลับไปแล้ว
นายอนลืมาึ้นมา็พบว่านหลับไปนานมา
เพราะท้อฟ้าอนนี้เปลี่ยนเป็นสีำเพราะวามมืมิอลาืนมาเยือน
นายอนลุึ้นาโฟา เินฝ่าวามมื้วยวามเยินไปยัห้อนอนโยไม่ลืมเปิสวิ์ไฟ
วามอึอัยัมีอยู่เ็มื้น
แม้ะลลไปบ้าแ่อิมนายอนยัรู้สึผิับเรื่อเมื่อืนอยู่ี
เธออยาะพูุยับใรสัน อย่าน้อย็ไ้ระบายมันออไปบ้า
“..Oh
I gotta just tell someone, tell someone what I've done..”
ไม่รอ้า อิมนายอนรีบอาบน้ำำระร่าาย
สวมเสื้อผ้าเรียบ่าย และรีบรุออาห้อไป ุหมายปลายทาอวันนี้ือ
ผับที่เพื่อนสนิทอเธอทำานอยู่และเป็นผับประำอเธอไปโยปริยาย
.
.
.
“ยูอยอน”
เสียใสเรียบาร์เท็นเอร์ที่ำลัเ็แ้วอยู่
“รับอะไรีะ อิมนายอนเพื่อนยา”
ยูอยอนวนประสาทอีฝ่าย ส่ยิ้มยียวนไปให้
แ่็้อหุบลทันทีเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบายใอเพื่อนสนิท
“ัน..นอนับผู้หินนึมา”
“อ่าฮะ แล้วยัไอ่ะนายอน ไม่เห็นะแปล” อยอนเอ่ย้วยน้ำเสียไม่หยี่ระ
“ันทำผินะอยอน ัน..นอใมินะ”
นายอนเอ่ย้วยน้ำเสียสั่นเรือ มือเรียวออยอนหยุะัาารเ็แ้วทันที
“นายอน.. แไม่ผิหรอนะเว้ย” อยอนเอ่ยับอีน้วยน้ำเสียริั
“ไม่ผิบ้าอะไรวะ แล้วแรู้ไหม
วันนี้อนันลับห้อ มินะมารอที่ห้อ ทำอาหารให้ ให้ันนอนหนุนั
เธอทำเหมือนปิทั้ๆที่็รู้ว่าันไม่ลับห้อทั้ืน
ไม่นะไม่สสัยไม่ถามอะไรันเลย ถ้าเธอ่าหรือโรธัน มันยัะีว่าอยยิ้มให้ัน
ทำีับันแบบนี้” นายอนร่ายยาวให้ับเพื่อนสนิทที่นิ่้า้วยวามใ
“แว่ายัไนะนายอน มินะ.. มินะมาหาแที่ห้อเหรอ”
อยอนถามอีฝ่าย้วยเสียริั
“ใ่สิ
ไม่ั้นันไม่รู้สึผินำลัะเป็นบ้าแบบนี้หรออยอนอา”
นายอนเอ่ยบออยอนที่อนนี้นิ่สนิทไปเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ.. นายอน..เอ่อ”
“เป็นอะไรวะอยอน ะิอ่าเพื่อ”
“เอ่อ.. ไม่....ไม่มีอะไรหรอ”
“เออ แล้วนี่อะไร แะมาสารภาพบาปเหรอวะ
ันเป็นบาร์เท็นเอร์นะเว้ยไม่ใ่บาทหลว
ถ้าะมาแ่สารภาพบาปแล้วไม่ยอมสั่เรื่อื่ม็ลับไปนอนเถอะ
นี่ร้านเหล้านะเว้ยไม่ใ่โบสถ์” อยอนที่ึสิลับมาไ้
เริ่มพูาวนประสาทอีฝ่ายเพราะไม่อยาให้นายอนิมา
แไม่ผิหรอนะอิมนายอน
เรื่อนี้แไม่ผิเลยสันิ อยอนิในใ
“นี่เพื่อนไหมอยอน เออๆ เอาเหมือนเิมมา”
นายอนหยิบเินมาวารหน้าพลาสั่เรื่อื่มับบาร์เทนเอร์อยอนทันที
.
.
.
แ้วแล้วแ้วเล่านอิมนายอนเริ่มรู้สึว่าเปลือามันหนัอึ้ทุที
ฝืนวามหนัอเปลือาไม่ไหว็ฟุบลนอนรเาน์เอร์ ลำบาอยอนอีแล้วสินะ
.
.
.
Beep Beep…
เสียเือนาโทรศัพท์เรื่อหรู
ปลุร่าบาที่นอนหลับอุุอยู่ภายใ้ผ้าห่มผืนหนาให้ื่นึ้นมา
มือสวยเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาู็พบว่าเป็นแ้เือนที่เยั้เอาไว้เมื่อปี่อน
‘29 Nov :
รบรอบวันายอเมียวอิ
มินะ’
The End
-------------------------------------------------------------------------------------
Please enjoy reading.
Thank you (:
ผลงานอื่นๆ ของ Mork11 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Mork11
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น