คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : First
" มี รอหน่อยดิเดินเร็วไปไหมหั้ะ"
"นี่ นายเดินช้าเองนี่"
"โถ ก็นายเดินเร็วนิ"
"เดินมาเร็วๆ เดี๋ยวขึ้นรถไม่ทัน"
"รู้แล้วหน่า" เสียงของวัยรุ่นสองคนที่กำลังเดิน
ไปขึ้นรถกลับบ้าน ในวันที่ฝนตกกำลังจะตก
ทั้งสองขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน
~~~~~~~ในระว่างที่นั่งอยู่บนรถ~~~~~~
"ฝนตกแล้วนี่หน่า" บลูรู้สึกมีละอองน้ำมาโดนที่
หลัง
"อืมดิ คิดว่าเป็นหิมะรึไง"
"อืมก็จริงเนอะ"
"แล้วนายเอาร่มมารึป่าวละ" มีพูดก่อนที่จะหยิบ
ร่มออกมาจากกระเป๋า
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันนี่แข็งแรงจะตาย"
"ไม่เป็นไร นายลงก่อนฉัน"
"ไม่เป็นไรหรอก ถ้านายป่วยแล้วฉันจะลอก
การบ้านใครละ"
"อืม ก็แล้วแต่นะ" มีเก็บร่มใส่กระเป๋าของตัวเอง
"แหะๆ" บลูทำเหมือนจะสำนึก(?)
"แล้วนี่นายทำการบ้านมารึป่าว?"
"มีการบ้านด้วยเหย๋อ" บลูพูดด้วยหน้าตาสงสัย
พร้อมเอียงคอเพื่อความแบ๊วเล็กน้อย (เพื่อ?)
"มีดิเว้ย ฉันก็บอกนายเมื่อวานไง" มีตะโกนใส่
บลูจนบลูตกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่
"แล้วเอาไงดีอะ" บลูหันไปทางมีแล้วทำสายตา
ลูกหมาขอร้อง
"ไม้ต้องเลยนะ ไม่ต้องมามองด้วย" มีพูดก็ที่จะ
ส่งสายตาอัมหิต
"น๊าาาาา...ให้เค้าลอกหน่อยนะ" บลูพูดก่อนที่
จะกระโดดไปกอดที่เอวของมี
"นี่ นายทำอะไรของนาย" มีโวยวายแล้วหน้าก็
เริ่มแดงขึ้น
"ก็นายไม่ยอมผมให้ลอกนี่"
"ไม่มีทาง ก็ไปทำเองสิ" ยิ่งมีพูดแบบนี้ บลูก็ยิ่ง
กอดแน่นขึ้น
"น๊าๆๆๆ"
"อืม!!! ก็ได้" มีตะโกนขึ้นแล้วค่อยๆหยิบสมุด
วางไว้ที่โต๊ะของบลู
"รักมีที่สุดเลย" บลูก่อนที่จะกอดแน่ขึ้นอีกครั้ง
"อืม ปล่อยได้แล้วหน่า" บลูค่อยกอดจากมี
แล้วบลูสังเกตความผิดปกติได้
"ทำไมหน้านายแดงจัง"
"ป่...ป่าวละหน่อย คงป่วยมั้ง"
"ไหน ลองมาดูหน่อย"บลูค่อยๆจับหัวแล้วหน้า
ผากมาชนกัน หน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึง
5เซน. หน้ามีเริ่มแดงขึ้น หัวใจเต้นแรงผิดปกติ
อุณหภูมิเริ่มสูง บลูค่อยเอาหน้าผากออก
"ทำไม ตัวนายร้อนจังเป็นอะไรมากไหม? ไป
ห้องพยาบาลไหม"
"ไ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็คงหายเอง"
"อืม กลับบ้านต้องกินยาด้วยนะ"
"อืม นายทำการบ้านเถอะ"
"ขอรับนายท่าน" บลูค่อยหยิบสมุดของตัวเอง
ขึ้นลอก
"ทำเร็วๆนะ"
"ครับ" บลูยิ้มให้มีก่อนจะก้มหน้าทำการบ้านต่อ
"อืม" มีตอบก่อนที่คิดในใจ 'นายทำแบบนี้ รู้ไหมว่าฉันจะอดใจไม่ได้แล้วนะ บลู'
~~~~~~~~10นาทีต่อมา ~~~~~~~~
บลูสามารถลอกการบ้านมีได้ในเวลาที่เฉียดชิวมาก และมันทำให้บลูรอดตายได้ จากนั้นบลูก็หลับในชั่วโมงตลอดจนถึงเวลาพักกลางวัน(ขี้เกียจจังน้า~~// โดนตบ)
~~~~~~~~พักกลางวัน~~~~~
บลูและมีเอาข้าวกล่องมาและขึ้นไปทานบนดาดฟ้าของขึ้นดึก หลังจากนั่งทานข้าวไปจนเสร็จ ก็นั่งเล่นกัน
"นี่นายเล่นอะไรดีล่ะ เหลือเวลาตั้ง 1 ซ.ม. เลย
นะ หาไรเล่นดีกว่า เดี๋ยวโทรชวนน้องแปปนึง"
บลูพูดก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"นี่นายจะชวนยูมาด้วยเหรอหั้ะ?" มีหันหน้ามา
มองบลู
"อืม ทำไมเหรอ?" บลูตอบพร้อมทำคอเอียง
เพื่อความบองแบ๊ว(เพื่อ!!//โดนถีบ)
"เดี๋ยวค่อยคิดก็ได้นิ"
"นายนี่ไม่วางแผนเลย" มีพูดก่อนที่จะหยิบ
หนังสือขึ้นมา บลูกดโทรศัพท์น้องของเขา
~~~~~~~~ณ ห้องเรียน~~~~~~~~~
ปิโยปิ โยปิ โยปิโยจัง~~~~~ เสียงโทรศัพท์
ของเด็กชาย(ของเด็กชายใช่ไหม?เนี่ย//ไรฯ โดนตบ) คนนึงที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้อง " ใครโทรมาเนี่ย " ยูบ่นพึงพรำ "เอ้าพี่เนี่ยหน่า"
ยูค่อยๆกดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลมีอะไรเหรอ บลู"
(อ๋อขึ้นมาหาหน่อยดิ)
"ที่ไหนอะ"
(ดาดฟ้าของตึก)
"ไม่ไปได้ไหม?"
(ไม่ได้)
"ทำไม?"
(หน่าๆๆๆๆๆ ขอร้องนะครับน้องยูที่น่ารัก)(?)
"พี่ว่าไงนะ"
(ป่าวๆๆ มาเถอะหน่า)
"อืม เดี๋ยวอีก5 นาทีเจอกันนะ"
(น่ารักที่ซู้ดดด...เลย น้องใครหว่า)
"ครับ"ยูกดปิดโทรศัพท์ก่อนที่ลุกออกจากเก้าอี้
แต่ในระว่างนั้นก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา
"ยู!!!!!!!" เสียงของริวที่ยูเจอด้วยโดยบังเอน
ในห้องสมุด แต่เจอกันไม่ดีนัก ยูก็ไม่ชอบหน้า
ริวซะเท่าไร แต่ริวชอบยูก็คอยไปกวนเล่น
"มีอะไร ต้องการอะไร" เสียงที่เย็นชาพูดออก
ออกมาทำให้คนต้องขนหัวลุก
"ป่าวๆก็แค่ผ่านมาเจออะ"
"งั้นก็เหรอ ก็ขอให้โชคดีแล้วกันนะ" ยูหันหลัง
แล้วเดินไปก่อนที่ริวจะกันเอาไว้
"นายจะไปไหนเหย๋อ?" ริวพูดก่อนจะเอียงลงมา
เล็กน้อย(มันมาอีกแล้ว เหมือนบลูเลย//Me
โดนตะทืบ)
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายหั้ะ!!" ยูพูดน้ำเสียง
โมโห
"น้าาาาาาา ฉันอยากไปด้วยอะ " ริวทำหน้าอ้อน
ที่สุด
"ไม่"
"น้าาาาาาา" ริวพูดจนยูเริ่มรำคาญ
"เออ จะมาก็มา" ยูพูดด้วยน้ำเสียงท้อ
"ยูน่ารักที่สุด"(นี่มันไอ้บลู2ชัดๆ Me เจ็บนะ//โดนตบ) ริวกระโดดกอดยูอย่างแน่น แต่ไม่ทัน
สังเกตเห็นผู้ที่ไม่หวังดี
"ไอ่บ้าาา แกมากอดฉันทำไมหั้ะฉันรีบนะเว้ย จะ
ไปก็รีบตามมา" ยูรีบเดินไปทางขึ้นของดาดฟ้า
"รอด้วยยย" ริวกำลังจะตามยูแต่มีเสียงผู้หญิง
คนนึงเรียก
"สวัสดีนะ ริว" มิละคนที่แอบชอบริวเดินเข้าไป
หาริว
"อืมว่าไง มีอะไรเหรอมิละ"
"ป่าวเหรอก็เห็นนายกับยูคุยกันเสียงดังก็เลย
ออกมาดูอะ"
"อ๋อเหรอ 555ก็เถียงนิดหน่อย"
"เหรอ" มิละหัวเราะเบาๆ
"อ๋อ เราไปก่อนนะเดี๋ยวยูมันบ่นเอา บาย"
ดาดฟ้า 'อะไรๆก็ยู เคยนึกเห็นตัวฉันไหมหั้ะ ไอ่
ยูแกทำไรหั้ะ ริวถึงเป็นแบบนี้ แกทำแบบก็ก่อ
เป็นศัตรูกับฉันแล้วละ' มิละคิดก่อนจะเดินเข้า
~~~~~~~~~ณ ดาดฟ้า~~~~~~~~~~
กึกๆ เสียงประตูดาดฟ้าเปิดออก เมื่อมีเด็กชาย 2คนเดินออกไปด้านดาดฟ้า
"ยู มาแล้วเหรอ แล้วพาใครมาด้วยเนี่ย" บลูตะโกนถามยู
"อ๋อไม่มีอะไรเหรอครับ ก็แค่สัมปะเวภสี(?) ที่
คอยตามมา" ยูตอบน้ำเสียงกวนๆ
"ฉันไม่ใช่สัมประเวณสีนะเว้ย ฉันนี่สาวๆรุ่มรอม
เลยนะ รู้ไว้ด้วย"
"แล้ววันนี้มีอะไรถึงเรียกมาเนี่ย" เมินริวโดยปริยาย
"อ๋อก่อนอยากจะเล่นเกมพระราชา"บลูพูดก่อนที่แล้วหยิบสลากขึ้นมา
"อ๋อ ที่นายบอกมาจะเล่นเกม เกมเองเหรอ"
มีพูดก่นที่จะอ่านหนังสือต่อ
"แต่มันก็น่าสนุกดีนะคับ พี่บลู" ริวพูด
"แต่ผมให้พี่เล่นแค่ 4 ตาพอนะ ผมจะอ่านหนัง
สือต่อแล้ว" ยูพูดขึ้น
"อืมๆ ตกลงตามนั้น" บลูพูดก่อนที่จะกวักมือ
เรียกมีเดินมา "จะเริ่มแล้วนะ" บลูเขย่าสลากที่
อยู่ในมือ ผลออกมา
มี-king
บลู-1
ริว-2
ยู-3
"ฉันเป็นราชา ฉันขอหมายเลข2กอดเลข3แล้ว
กัน" มีพูดก่อนจะคืนสลากให้บลู
"ใครหมายเลข2?" ยูพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
"ฉันเอง ^^ ไม่เป็นไรแค่กอดเองหน่า^^"
ริวค่อยเอามือโอบหลังของยูแล้วดึงเข้าแล้ว
กอดแน่นๆ ไม่รู้เลยยูหน้าแดงมาก
"ปล่อยได้แล้ว!!" ยูตะโกนออกมา
"ครับๆ" ริวพูดก่อนที่จะคลายมือออก
"งั้นเราเริ่มตาใหม่เลยแล้วกันเนอะ" บลูพูดก่อน
จะเขย่าสลาก ทุกคนหยิบสลาก ผลออกมา
ยู-King
มี-1
บลู-2
ริว-3
"ผมเป็นราชา ผมขอให้เลข2 หอมแก้มเลข1
แล้วกันนะครับ" ยูพูดก่อนที่จะคืนสลาก
"ใครคือหมายเลข2" มีพูดแบบไม่อยากจะเล่น
"เราเอง ไม่เป็นไรแค่จูบที่แก้มเบาเองนิ"บลู
พูดก่อนที่จะค่อยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วจุมพิต
ที่แก้มเบาทำให้มีหน้าแดงขึ้นมา
"เริ่มตาเถอะนะ" มีพูดเพื่อกลบเรื่องหน้าที่แดง
"อืมๆ โอเค" บลูก่อนจะเขย่าสลาก ทุกคนหยิบ
สลากขึ้นมา ผลออกมา
บลู-king
ยู-1
มี-2
ริว-3
"เย้!! ในที่สุดฉันก็ได้เป็นราชา ฉันขอให้หมาย
เลข 3เอาจมูกชนกันกับหมายเลข1"บลูพูดด้วย
ความดีใจแล้วแอบขำให้ใจ
"แล้วมันเป็นใครเนี่ยหั้ะ ไอ้เลขที่3เนี่ย"
ยูรู้สึกเริ่มเซ็ง
"มันคือผมไงครับ" ริวโอบเอวของยูเข้ามาใกล้
ก่อนจะเอาจมูกชนกับยู3รอบ ทำให้ยูหน้าแดง
กล่ำไปหมด
"และแล้วก็ถึงตาสุดท้ายซะที" มีพูดขึ้น
"อืม โอเค" บลูเขย่าในทุกคนจับ ทุกคนจับ
ผลออกมาว่า
ริว-king
บลู-1
มี-2
ยู-3
"เย้!! ผมเป็นราชาคนสุดท้ายงั้นง่ายเลย ผมสั่ง
ให้หมายเลข1 จูบ 2แล้วกัน" (นี่ง่ายมรึงเหรอ
คับ โอย!!Me เจ็บนะครับ//โดนถีบ)
"แล้วมันคือใคร!!!!!" มีตะโกนออกมา
"จูบกันเองไม่เป็นไรหรอกหน่า" บลูพูดก่อนยิ้ม
ให่มี แล้วดึงเอวของมีเข้ามาแล้วจุมพิตที่ริมฝี
ปาก บลูค่อยใช้ลิ้นเข้าไปในปากของมีเพื่อขวัก
หาความหวานที่อยู่ในปาก พอถอดจูบออก
บลูเห็นมีหอบ
"หอบเลยเหรอ^^" บลูพูดก่อนที่จะยิ้มให้
"ไอ่บ้าบลู" ตบหัวบลู
"โอย มันเจ็บนะ"
"เออ เจ็บบางเถอะแกอะ"
"เออ พวกเราขอกลับก่อนนะครับ" ริวกับยูพูด
พร้อมกัน
"อืม ok" บูลพูดก่อนที่จะโบกมือให้ "งั้นพวกเรา
กลับกันดีกว่าเนอะ"
"อืม"
~~~~~~กลับมาห้องบลู&มี~~~~~~~
"เหนื่อยอะ=[]=" บลูพูดแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
"ก็แกไปเล่นอะไรบนดาดฟ้ากันหั้ะ" มีพูดแบบ
อารมณ์เสีย
"ขอโทษคับ=()="
"อืม" ในระว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น
ก็มีคนประสงค์ร้ายเดินเข้ามา
"นี้พวกนายไปไหนมาเหรอ" ลูกะพูดขึ้น
"ป่าวเหรอ" มีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ออ เราไปเล่นเกมมานะ" เสียงบลูที่ดูร่าเริง
พูดขึ้น
"แล้วไปเล่นเกมอะไรมาละ" ลูกะพูดแล้วมองมี
"ออ เราไปเล่นเกมพระรา..อุบ" บลูพูดก่อนที่มี
เอามาปิดปาก
"ป่าวหรอก แล้วเธอมีอะไรเหรอลุกะ" มีพูดด้วย
น้ำเสียงเย็นชา
"ก็อยากมาทักทายสักหน่อย ไม่มีอะไรหรอก"
ลุกะพูด
"อ๋อเหรอ อืม" มีพูด
กุกกุกไก่~~ ไก่กุกกุก~~เสียงโทรศัพท์บลูดัง
ขึ้น (ใครเป็นคนตั้งฟะ// Me โดนตบ)
"อืม คืนโทรมะ" บลูพูดกับมีที่กำลังปิดปากตน
"มีอะไร??" มีพูดแล้วมองหน้า แล้วเอามือออก
"มีคนโทรมา" บลูพูดก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้น
มา "เอ้าป๋าโทรมา ขอตัวแปปนึง" บลูก่อนที่จะ
ไปโทรศัพท์นอกห้อง
"นายนิสนิทกันจังเนอะ" ลุกะพูดแล้วมองหน้ามี
"อืม ก็รู้จักกันตั้งแต่อนุบาลแล้วนิ" มีพูดก่อน
ที่จะหยิบนั่งหนังสือจากใต้ขึ้นมาวางบนโต๊ะ
"มีอะไรหรือป่าวละ หั้ะ ลุกะ" มีมองหน้าลุกะ
"ป่าวเหรอ ออแล้วนายคิดว่าบลูเป็นอะไรของ
นายละ" ลุกะถาม
"ก็เพื่อนที่สำคัญที่สุดในชีวิต" มีตอบแล้วมอง
หน้าลุกะ "ทำไมเหรอ?"
"ป่าวๆๆ" ลุกะยิ้ม" งั้นไปก่อนนะ" ลุกะพูดจะโบย
มือให้มี
"มาแล้วขอครับ" บลูหลังจากโทรศัพท์เสร็จแล้ว
"พ่อโทรมาเหรอ" มีถาม
"อืม พอดีวันนี้ป๋ากลับบ้านเย็นหน่อยก็บอกที่
ซ่อนกุญแจอะ" บลูยิ้มให้มี
"เหรอ"
"อืม เอ้าแล้วลุกะละ"
"เธอไปแล้วละ"
"อ๋ออืม"
~~~~~~~~เลิกเรียนเเล้ว~~~~~~~~
ณ บ้านของลุกะ
ลุกะกลับถึงของตัวเองโยนกระเป๋าอย่างแรง
"กริ๊ด!!!!!!!! ไอ่บูลแกเป็นแย่งมีไปจากฉัน
ถ้ามีไม่เป็นของฉันใครที่ไหนก็คิดว่าจะได้"
~~~~~~~~The end~~~~~~~~~~
เหอะกว่าแต่งจบเล่นเอาซะเหนื่อยเล่น
ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องผมขอโทษคับ" โกเมนาไซ!!!"
พอดีมันตรงกับเปิดเทอมก็เลยไม่ค่อยได้อัป
อะไรมายมาก Me จะตายอยู่แล้ว ทั้งการบ้าน
แล้วMe จะรับผลเกรด Meขอลาตาย บาย
อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะคับ•~•♡♡><
ความคิดเห็น