คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักแรกพบ
โรอาหารอโรเรียน...
บรรยาาศอโรอาหารที่แออัไปเ็นัเรียนเ็มไปทั้โรอาหาร แ่ใ่ว่าโรอาหาระไม่สามารถรับบรรุเ็นัเรียนพอ สำหรับโรอาหารนาสี่เหลี่ยมผืนผ้า นาว้า รอบ้าเ็มไป้วยแมไม้เียวี ร่มรื่น เย็นสบาย เ็นัเรียน่าับลุ่มนั่ทานอาหารันอย่าสบายใ
ฝน น้ำ้า าว และภู เินมาถึร้านอาหารที่อยู่สุทาเิน
ฝน : นี่ !! พวเรา ันว่าทานร้านนี้เถอะ อาหารน่าทานี ว่าไหม ?
น้ำ้า : ไ้ๆ ร้านไหนัน็ทานไ้ เธอสอนหละ าว ภู
าว : ันว่าเี๋ยวันไปทานร้านทานู้น็ไ้ ันว่าร้านนั้นน่าอร่อย
ภู : อ๋อ ั้นเราไปับาว็ไ้ๆ
ฝน : แหมมมมม เธอสอนูะัวิันเหลือเินนะ ันอิาแล้วนะ
น้ำ้า : 555 ่าเถอะ ป่ะ พวเราไปื้อ้าว่อนนะ
ฝนและน้ำ้าเินเ้าไปื้อ้าวในร้านสุท้าย ส่วนภูและาว พาันเินไปร้านที่นเอะทาน เมื่อเินมาถึ
ภู : เอา้าวระเพราไ่ไ่าวับ
าว : อ้าว นายอบทานระเพราไ่ไ่าวหรอ
ภู : อืมๆ ใ่ เราอบทานมาั้แ่เ็แล้ว
าว : เหมือนเราเลย ั้นป้าะ หนูอระเพราไ่ไ่าวอีานนะะ
ร้านาย้าวรับำพร้อมหยิบาน้าวมาใส่ผัระเพราและโปะไ่าว้าบน ทันในั้น ทัู้่็พูพร้อมับว่า
ป้า เอาไ่าวแบบไม่สุนะ !!!
ภู : อ้าว าวอบินไ่าวไม่สุหรอ เหมือนเราเลย 55
าว : อืมๆ เราอบแบบไม่สุมาว่า
เมื่อหยิบาน้าวมาแล้ว าวแอบิึ้นในใว่า นี่เราสอน่าทำอะไรเหมือนๆัน อบอาหารแบบเียวัน มันอาเป็นพรหมลิิ็ไ้นะ ที่ทำให้เราไ้เอับนาย.. ภู
เมื่อเินมาถึโ๊ะอาหารที่มีฝนและน้ำ้านั่รออยู่้วยหน้าาที่หิวพอสมวร
ฝน : พวเธอไปื้อ้าวหรือไป่วยป้าเาาย้าวหะ ันนั่รอนเหน็บินแล้วนะ
าว : ฝน ันอโทษนะ พอีเราสอนเลืออาหารนานไปหน่อย
น้ำ้า : ไหนๆ เลืออะไรมาหะ อูหน่อยสิว่า แม่าวอเราะทานอะไรในวันแร
น้ำ้าพูพลามอไปที่าน้าวาวพบว่า เป็น้าวระเพราไ่ไ่าว เ่นเียวับ ภู
ฝน : แหมๆๆๆ เธอสอนนี่่ามีอะไรที่เหมือนันะริๆเลย นนึหล่อยัับเทพบุร สาวเ้า็สาวัเ้าหิในนิยาย
ภู : เราไม่ไ้หล่อนานั้นหรอ พวเราทาน้าวันเถอะ
น้ำ้า : ใ่ๆ ันหิวมาแล้ว
ารทาน้าว่อหน้านที่เราอบนั้นมันเป็น่วเวลาที่มีวามสุอี่วเวลาหนึ่ หัวใสั่นระรัวเหมือนับว่าะหลุลมาออยู่ที่พื้น เ่นเียวับาว ารทาน้าว่อหน้าภู นที่พึ่เยเอันไม่ถึวัน แ่ลับทำให้เธอ รู้สึว่านเอและภู เยรัันมานานแสนนาน วามผูพันอันหวานเินที่ะบรรยาย าว่อยๆเี่ย้าวไปมา เธอรู้สึว่าำลั้อมน์สะอภู ที่สะให้เธอหลุมรัเ้า อย่าไม่มีเหุผล
น้ำ้า : าว าวๆ...
าวเหมือนหลุาวามฝัน และพบับวามริที่อยู่้าหน้า เพื่อนๆ่า้อมอาว้วยสายาที่สสัย รวมไปทั้ ภู ายหนุ่มที่ทำให้าว้อเป็นเ่นนี้
าว : หาๆๆ เธอมีอะไร?
น้ำ้า : พวันเห็นเธอนั่เี่ย้าวไปมา ไม่หิวหรอ เป็นอะไรไหม
าว : เปล่าๆ พวเธอทานัน่อเถอะ
าวพูไปว่าไม่มีอะไร แ่หัวใาวมันฟ้อว่าาวำลัอยู่ในสภาวะ แอบอบเพื่อน ใระไปิว่าารเปิเทอมรั้นี้ะทำให้สาวผู้ที่ไม่เยมีวามรัมา่อน ลับมีหัวใสีมพูที่สใส
เมื่อทานอาหารับเสร็ ทั้ 4 นึเินไปเรียนในวิา่อไป ในบ่ายวันนั้น าว็เรียนไม่่อยรู้เรื่ออีเลย ><ะเรียนรู้เรื่อไ้ไหละ ในเมื่อหนุ่มที่ทำให้หัวใเธอเ้นผิปิ ้อมานั่้าๆเธอ าหิสาวนธรรมาไร้ีวิีวา ลับมีัวนึ้นมาทันที เธอพยายามห้ามใ ไม่ให้แสออนเินไป แ่ในเมื่อหัวใอเธอเรียร้อ เธอะทำอย่าไรี...
เย็นวันนั้นหลัเลิเรียน าวและภูะ้อไปทำวามสะอาโรยิมามที่ไ้สัาไว้ับอาารย์พิเษ์ เมื่อถึ็เห็นรูพิเษ์นั่รวานอยู่ ทั้สอึ่อยๆเินเ้าไปหารูพิเษ์ เพื่อที่ะรับารลโทษ
าว : รูพิเษ์ะ
รูพิเษ์ : อ่าว นึว่าใร ที่แท้็พวเธอนี่เอ รูนั่รอสะั้นาน
ภู : อโทษ้วยนะับ รู เอ่อออ ผมับาว้อทำอะไรบ้าหละรับ
รูพิเษ์ : อ๋อ เี๋ยวพวเธอสอนไปเอาอุปร์ทำวามสะอาหลัห้อพัรูมานะ เ็บยะแล้ว็วาพื้น้วยนะ ทำเสร็เร็ว็ไ้ลับเร็ว รูะนั่รวานอยู่รนี้
ภู : รับ เอ่อาว เี๋ยวเราไปเอาอุปร์เอ็ไ้ าวนั่รอรนี้นะ
าว : อบในะ เราะรออยู่รนี้นะ าวพลาิในใ ผู้ายอะไรโรสุภาพบุรุษเลย ^^
เมื่อภูนำอุปร์ทำวามสะอามา ทั้สอน็่า่วยันทำวามสะอาโรยิมอย่าั้ใ บารั้อามีหยอล้อ มีเล่นันบ้า ้วยามประสาอารแอบอบ วามหยอล้อเล่นอทั้สอนนั้นสามารถทำให้ผู้ที่พบเห็น ่ายิ้มออมา อย่ามีวามสุไปพร้อมๆับทั้สอน... โยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายาหนึ่ที่แอบมอารระทำอทั้สอน้วยวามอิาริษยา
เมื่อทั้สอทำวามสะอาโรยิมเสร็ ึเินไปหารูพิเษ์เพื่อที่ะลับบ้าน
าว : รูะ พวเราทำวามสะอาเรียบร้อยแล้ว ลับไ้เลยหรือเปล่าะ
รูพิเษ์ : ไ้ๆ อบใมานะที่มา เ็ส่วนให่มัะหนีลับบ้านเมื่อโนลโทษอนเย็นประำ 55
ภู : 555 รับๆ ั้นพวเราไป่อนนะรับ
รูพิเษ์ : ไ้ๆ
ทั้สอเินมาามทาเิน้วยันเพื่อลับบ้าน บรรยาาศรอบ้าอโรเรียนใน่วเย็น มีเพียแ่นัเรียนบานที่้อมีฬาหรืออยู่ร่วมิรรม รูบาท่านนั่รวารบ้านนัเรียนในศาลาใ้้นไม่ ลมเย็นพัระทบับิ่ไม้ให้เลื่อนไหว เหล่านน้อย่าับเสียบินลับรั าวและภู่าพูุยันอย่ามีวามสุ มีทั้เสียหัวเราะ เสียหยอล้อัน เมื่อทั้สอนเินมาถึหน้าประูโรเรียน...
ภู : าว เธอะไปไหน่ออะ ลับบ้านเลยหรือเปล่า
าว : อ่อ เราไปหาแม่เราอะ แม่เราเปิร้านเบเอรี่อยู่ที่หน้าโรเรียนนี่เอ
ภู : ริิ ร้านที่เปิอยู่หน้าโรเรียนหรอ เมื่อเ้าเรามาเราว่าวันไหนะไปทานสัวัน
าว : ไปไ้สิ เี๋ยววันไหนแม่เราิสูรใหม่ๆ เี๋ยวเราะเอามาให้ลอิมูนะ
ภู : ไ้ๆ อบในะ
าว : แล้วนายหละ ะไปไหน่อ ??
ภู : อ๋อ เราว่าะลับบ้านเลยหนะ
าว : ั้นเราไป่อนนะ
ภู : ไ้ๆ เอ่อ าว.. เราอเบอร์เธอหน่อยิ ไว้ถามพวารบ้านอะ พอีเราไม่่อยเ้าใ
าว : ไ้สิ เี๋ยวเราให้แปบนะ
าวพูพลาหยิบระาษใบเล็ๆสีมพูหวานแหววึ้นมาเบอร์โทรศัพท์อนให้ภู ่อนที่ทั้สอนะแยย้ายลับบ้าน
ความคิดเห็น