คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ :) [แก้ไขคำผิด]
วันอันแสนสุขได้ผ่านเข้ามาในชีวิตเด็กสาวนาม ‘ซากุระ’ เธอคือการ์ดแคปเตอร์เพียงหนึ่งเดียวในโลก ที่คอยเก็บรวบรวม‘โคลวการ์ด’ก่อนจะเปลี่ยนมันเป็น‘ซากุระการ์ด’ การ์ดของเธอเอง แม้เวลาจะผ่านล่วงเลยมากว่า 2 ปีแล้วก็ตาม แต่การกระทำที่ช่วยไม่ให้เกิดหายนะของโลกขึ้นนั้น ยังคงประทับอยู่ในความทรงจำของผู้เกี่ยวข้องต่อไป...
“โอ้ย ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ!!!”เสียงใสบ่นลั่นห้อง ที่มีเพียงเธอและตุ๊กตายัดนุ่นสีเหลืองเท่านั้น “ขนาดเปิดแอร์แล้วนะเนี่ย นี่ซากุระหน้าร้อนมันร้อนขนาดนี้ อยากได้อะไรเย็นๆกินจังเน้อ~”อีกเสียงว่า เรียกให้เด็กสาวเห็นด้วยอย่างยิ่ง”นั่นสินะ ถ้าได้น้ำแข็งใสซักถ้วยล่ะก็...”ความเห็นของเด็กสาว หอบเอาจินตนาการของเจ้าตุ๊กตาเข้าไปอยู่ท่ามกลางน้ำแข็งใสถ้วยเบ้อเริ่มทันที “นี่ ออกไปซื้อให้หน่อยสิ น้า~”เสียงออดอ้อนดังเข้าโสตประสาทเด็กสาว แต่เธอก็ตะโกนกลับทันที “จะให้ชั้นออกไปเนี่ยนะ!?”เสียงใสบ่นลั่นจนคลื่นเสียงของเธอแทบจะปัดตุ๊กตายัดนุ่นที่บินอยู่ให้ไปกระแทกอั้กกับกำแพงได้เลยทีเดียว
“อากาศก็ร้อน สัตว์ประหลาดยังอาละวาดอีกนะ”เสียงยียวนของชายหนุ่มผมดำดังขึ้นทันทีหลังได้ยินเสียงเปิดประตู “ซากุระไม่ใช่สัตว์ประหลาดนะ!”
เวลาล่วงเลยไหลผ่าน ตอนนี้เวลาประมาณ 5 โมงเย็นแล้ว ซึ่งอุณหภูมิลดลงจนพอเหมาะ วันนี้ซากุระอาบน้ำแล้วก็อาบน้ำอีก หลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็อดทนเพราะวันพรุ่งนี้เธอจะได้ไปเที่ยวทะเลกับคุณพ่อ พี่โทยะ(ไม่อยากให้ไปด้วยนิดๆนะ//ซากุระ) คุณยูกิโตะ โทโมโยะจัง เคโระจัง และเหม่ยหลิงจังกับเชารันคุงด้วย คิดไปเด็กสาวก็หน้าแดง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนลืมไปเสียสนิทว่าตนกำลังร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็นกับครอบครัวอยู่ ทำให้โดนพี่ชายกวนๆแซวเข้าให้
“จะฝันตั้งแต่มื้อเย็นนี่ มันเร็วไปหน่อยนะ”ประโยคนี้ทำให้รอยยิ้มบนหน้าหวานหายเกลี้ยง คุณพ่อของเธอยิ้มน้อยๆก่อนถามด้วยเสียงอ่อนโยน “ตื่นเต้นหรอ ซากุระ?” เด็กสาวหันมายิ้ม พยักหน้าหงึกๆ แล้วรีบจัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
หลังจากหัวถึงหมอนได้ซักพัก สติก็ค่อยๆเลือนหาย จนห้วงนิทราเข้าครอบงำ...
บริเวณโดยรอบเป็นเหมือนความฝันที่เธอเคยฝันบ่อยๆในช่วงที่เป็นการ์ดแคปเตอร์ ฉากหลังเป็นพระจันทร์เต็มดวงดวงใหญ่ ภายหน้าเป็นโตเกียวทาวเวอร์และอาคารน้อยใหญ่ที่เรียงรายอยู่รอบๆ เธอกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึกแห่งหนึ่ง ซักพักเธอก็รู้สึกว่าเธอใช้การ์ดและกระโดดไปยังโตเกียวทาวเวอร์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
ตอนนี้ร่างของเด็กสาวได้ยืนอยู่บนโตเกียวทาวเวอร์เรียบร้อยแล้ว เสียงเดินใกล้เข้ามาจากทางด้านหลัง เมื่อหันกลับไปก็พบว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายผมสีน้ำเงินที่อายุเท่าๆกับเธอ ตอนนี้ร่างกายไม่สามารถขยับได้เลย เหมือนตัวเองกลายเป็นหิน คนตรงหน้ากำลังส่งยิ้มอ่อนโยนมา รินฝีปากนั้นเริ่มเปิดออก ก่อนจะขยับอย่างช้าๆ
“การเดินทางพรุ่งนี้ ระวังตัวด้วยนะครับ”..............!?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น